سفری اعجاب‌انگیز به سوی‌ ماه؛ پیش‌نمایش Borderlands: The Pre-Sequel

رک و راست عرض می‌کنم؛ اصلا برایم اهمیت ندارد که ندای وظیفه جدید نهایت نوآوری‌اش ختم می‌شود به طراحی لباسی که دو سال پیش در فیلم Elysium دیده بودیم. برایم اهمیتی ندارد که Hardline را Visceral می‌سازد یا DICE. اهمیتی ندارد که مپ جدید Shadow Fall قرار است فلان ماه میلادی منتشر شود و امثال این‌ها. بازار بازی‌های شوتر اول شخص «به شدت!!» داغ است ولی همه‌ی این‌ها به جای این که یک جنگ تمام عیار و رئال را برای آدم تداعی کنند، یک میدان جنگ فانتزی می‌سازند با چند هوش مصنوعی قراضه که دست چپ و راستشان را از هم تشخیص نمی‌دهند و به یار خودی شلیک می‌کنند. در سالی که گذشته تنها شوتری که بازی کردم و به مزاقم خوش آمد نسخه‌ی جدید ولفنشتاین بود که با تمامی ایرادات وارده حداقل به شعور مخاطب احترام می‌گذاشت. از طرفی تنها شوتری هم که امسال می‌‌آید و برایم اهمیت دارد، نسخه‌ی جدید Borderlands است آن هم نه یک نسخه‌ی شماره دار بلکه یک پس-پیش‌درآمد که قرار است اتفاقات بین دو نسخه‌ی اول و دوم را روایت کند. پس  پیش‌نمایش Borderlands: The Pre-Sequel را از دست ندهید.

خط داستانی بازی همان طور که اشاره شد، به روایت جریانات میان نسخه‌ی اول و دوم می‌پردازد و به نوعی وقت اضافه‌ای برای گیرباکس تلقی می‌شود که بتواند روی پروسه‌ی نسخه‌ی سوم تمرکز کند. داستان از جایی آغاز می‌شود که پروتاگونیست دو نسخه‌ی پیش یعنی جک خوشتیپه (Handsome Jack)  قصد دارد پس از ماجراهای Borderlands 1 پایگاه از دست رفته‌اش را که در پایگاهی در ماه به نام «هایپریون» شناخته می‌شود تاسیس شده بود را دوباره تصاحب کند. این بار هم ۴ شخصیت قابل بازی به نام‌های آتنا، ویل‌هلم،  نیشا و کلپ‌ترپ در دسترسمان قرار می‌گیرند که باید بدانید هر کدام یک یا چند ویژگی در انحصار خود دارند که روند گیم‎پلی و داستان را تغییر می‌دهند. هر چند که مراحل ابتدایی بازی را فقط باید با جک بازی کنید که البته اینجا در پس-پیش‌درآمد هنوز خلق و خوی ملایمی دارد (ولی بعدتر در Borderlands 2 دیدیم که به یکی از روانی‌ترین ضدقهرمان‌ها در بازی‌های رایانه‌ای مبدل شد) و هدفش بازیابی پایگاهش است.

مصائب یک روانی

روند بازی از استانداردهای سری Borderlands پیروی می‌کند. این نسخه را شعبه‌ استرالیای ۲K Games می‌سازد و گیرباکس فقط نقش همکاری در پروسه‌ی ساخت را بر عهده دارد. شعبه استرالیا از زمان رونمایی از بازی اشاراتی به ویژگی‌های اضافه شده به گیم‌پلی داشته که البته این ویژگی‌ها به بطن گیم‌پلی بازی که از ساختار دو نسخه‌ی اصلی پیروی می‌کند لطمه‌ای نمی‌زند. در واقع شخصیت‌های جدید هر کدام یک سری ویژگی منحصر به فرد دارند که ساختار مبارزات را زیباتر از قبل جلوه می‌دهند.

پیش‌نمایش Borderlands: The Pre-Sequel

آتنا که پیش‌تر در یکی از محتواهای دانلودی نسخه‌ی اول با نام The Secret Armory of General Knoxxحضور داشت و در واقع یک گلادیاتور زن است، می‌تواند با سپری که دارد – که بسیار هم شبیه سپر کاپیتان آمریکا قهرمان کمیک بوک‌های مارول است – تا حد مشخصی ضرباتی که از دشمنان می‌گیرد را به خود جذب کند و در نهایت آن را بازتاب دهد که در نتیجه تعداد زیادی از دشمنان بدین شکل از بین می‌روند. این ویژگی بعدا می‌تواند ارتقا یافته و خودش تبدیل به سلاحی مجزا شود که قابلیت پرت شدن به سمت دشمنان را دارد.

از طرفی نیشا که با نام «عدالت‌گر» هم شناخته می‌شود، و در Borderlands 2 کلانتر شهر «لینچ‌وود» بود قابلیتی به نام Showdown دارد که به کمک آن این قابلیت را به دست می‌آورد که سرعت حرکت و قدرت تیراندازی‌اش برای مدت زمان مشخصی افزایش پیدا کند و همچنین بین دشمنان در محیط مبارزه سوئیچ کند. ارتقاهای وی که با نام “Law & Order” شناخته می‌شود این قابلیت را به او می‌دهد که با جمع آوری آیتم‌هایی با نام Order قدرت‌هایی مانند بازیابی سلامتی را افزایش دهد. وی در ارتقاهای درختی‌اش دو ستون دیگر به نام‌های “Law & Order” و “The Riflewoman” دارد که به ترتیب  می‌تواند قدرت ضربات و Reloadکردن سلاح‌ها را افزایش دهد.

ویل‌هلم که به عنوان یکی از تکنیسین‌های هایپریون شناخته می‌شود، در Borderlands 2 به عنوان دومین باس‌ بازی شناخته می‌شود و همان طور که اشاره شد تخصص‌هایی در زمینه جنگاوری سلاح‌ها دارد و تقریبا قابلیت‌هایی شبیه کارکترهای «ترنسفورمرز» دارد که هنوز از آن‌ها به طور کامل رونمایی نشده است.

شخصیت آخر و در واقع بامزه‌ترین شخصیت قابل بازی در پس-پیش‌در‌آمد که کلپ‌ترپ نام دارد (Fragtrap نام دیگری است که در بازی با این نام صدا زده شده) یک روبات یک چشمی است که در اولین دیدار آدم را یاد GlaDOS و Wealthy در بازی‌های Portal می‌اندازد. از این کارکتر اطلاعاتی در مورد نحوه جنگاوری و ارتقاهایش در دسترس نیست و سازندگان گفته‌اند که به زودی در این مورد اطلاعات تکمیلی را ارائه خواهند داد.

ژانگولر بازی روی سطح ماه!

همان طور که از تیتر مقاله پیداست، اکثر مراحل بازی در فضا و در واقع روی سطح ماه جریان خواهد داشت. از همین رو تاثیر جاذبه بر روی مبارزات چیزی نیست که بتوان آن را نادیده گرفت. تاثیر جاذبه اجازه می‌دهد که پرش‎‌های بلندتر اما آرام را داشته باشید و از بالا روی سر دشمنان فرود بیایید. همانند سری «مترو» اینجا هم مجهز کپسول‌های اکسیژنی هستید که اگر محتوایش به اتمام برسد، کارکتر دچار تنگی نفس می‌شود و در نهایت می‌میرد. از همین رو مدیریت این کپسول‌ها خیلی مهم است و به خصوص در بخش چندنفره که کپسول‌ها خیلی با ارزش می‌شوند، باید به هم تیمی‌هایتان هنگام کمبود اکسیژن کمک کنید. در نقاط محدودی که در واقع چک پوینت‌های بازی محسوب می‌شوند، می‌توانید کپسول‌های اکسیژن را دوباره پر کرده و مجددا استفاده کنید که البته این نقاط خیلی محدود هستند.

پیش‌نمایش Borderlands: The Pre-Sequel

دو سلاح کاربردی و جدید به بازی اضافه شده‌اند. یکی از آن‌ها که لیزرگان است و در واقع سلاح محبوب آیزاک کلارک در Dead Space شناخته می‌شود، این امکان را به جک خوشتیپه می‌دهد که بتواند دسته‌های چند تایی از دشمنان را یکجا از میان بردارد اما تفاوت لیزرگان جک با آیزاک در نوع تیرهای آن است. در دنیای DS با لیزر نکرومورف می‌کشند ولی در دنیای Borderlands با یخ! بدین شکل که لیزرگان در سطوح پایین فقط می‌تواند دشمنان را منجمد کند و سپس با تیراندازی به یخ‌، آن‌ها را تکه تکه کند. ولی با گرفتن ارتقاهای اسلحه قدرت شلیک بیشتر می‌شود و در واقع با یک شلیک دشمنان از بین می‌روند. اسلحه‌ی دوم که Cryogenic نام دارد، نیمه یخی است و می‌تواند حرکت دشمنان را آهسته کند و در نهایت با یک ضربه Melee آن‌ها را به درک فرستاد.

Borderlands 2 به عنوان یکی از برترین بازی‌های سال ۲۰۱۲ ظاهر شد و در تاریخچه‌ی بازی‌های ۲K Games جزو موفق‌ترین عناوین محسوب می‌شود و در همان سال عنوان برترین شوتر اول شخص را از فستیوال‌ها و سایت‌های مختلف دریافت کرد. پس از عرضه‌ی موفق بازی  در بسیاری از مصاحبه‌هایی که با کارگردان و عوامل بازی صورت می‌گرفت، این پرسش مطرح می‌شد که چه زمانی قرار است نسخه‌ی سوم به مرحله‌ی تولید و سپس انتشار برسد که هر بار عوامل یا از زیر پاسخ دادن به این سوال در می‌رفتند یا این که می‌گفتند اصلا ایده‌ای برای ساخت نسخه‌ی سوم ندارند. همان طور که در جریان هستید Borderlands یکی از معدود سری‌هایی است که در واقع وابسته به محتواهای دانلودی‌اش است. برای نسخه‌ی اول و دوم چیزی بیش از ۱۵ محتوا عرضه شده و هر کدام یک داستان و روایت جدید دارند. چند ماه پس از عرضه‌ نسخه‌ی بازی سال که با تمامی DLCهای بازی همراه بود عوامل از نسخه‌ی Pre-Sequel و نسخه‌ ویتای Borderlands 2 رونمایی کردند. حالا دلیل این که شعبه‌ استرالیای ۲K روی ساخت بازی کار می‌کند یک دلیل قاطع دارد و آن، همکاری گیرباکس با استودیوی «تل تیل» روی پروسه‌ی Tales From the Borderlands است. از طرفی ممکن است این مدت زمان فرصت ساخت Borderlands 3 را با ابعاد وسیع‌تر و جزئیات بیشتر به آن‌ها بدهد درست مثل «راک استدی» که پس از ساخت Arkham City، ساخت Arkham Origins را به شعبه‌ی مونترال «برادران وارنر» سپرد و حالا سه سال است که روی بازی بزرگی مثل Arkham Knight کار می‌کند.

وسعت حرف اول را می‌زند

اگر دو نسخه‌ی اول را بازی کرده باشید می‌دانید با چه عنوانی روبرو هستید. Borderlands در هر دو شماره‌ی اخیر یک بازی بسیار بزرگ چه از لحاظ وسعت و چه از لحاظ گیم‌پلی است. تعداد مموریت‌هایی که در بازی برای شمار تعریف می‌شود آن چنان زیاد است که گاهی باعث می‌شود حال و حوصله‌ی انجام تمامشان را نداشته باشید.

ماموریت‌ها درجه سختی‌های متفاوتی دارند. برخی از استفاده کردن چند مکانیک ساده تشکیل می‌شود و برخی بعضا از با باس‌های Dark Souls برابری می‌کنند. البته انجام دادن آن‌ها همراه با گرفتن اچیومنت‌ها و آیتم‌های با ارزش است که حس ماجراجویی آدم را قلقلک می‌دهند!

پیش‌نمایش Borderlands: The Pre-Sequel

یکی از نکاتی که کارگردان بازی به آن اشاره کرده است، روند پیشروی ماموریت‌ها است. یعنی اگر یک ماموریت را به موقع انجامنداده و آن را پشت گوش بیندازید انجامش پس از آن زمان بی فایده است. در واقع ماموریت‌ها تاریخ مصرف دارند! تصور کنید ماموریتی را در تراز ۱۰ گرفته‌اید که سلاح مناسبی هم به شما جایزه می‌دهد، اگر این ماموریت را در تراز ۱۲ انجام دهید، مطمئنا سلاح و جایزه‌ی آن ماموریت خیلی به کارتان نمی‌آید.

نیازی نیست از گرافیک سل شید و هنری Borderlands سخنی به میان بیاورم اما نکته‌ای که باید در نظر گرفت مشکلاتی است که در لود شدن برخی تکسچرها و میان پرده‌ها مشاهده می‌شود. البته این را می‌توان به وسعت بازی بخشید اما نکته‌ی دیگر این که بازی فقط برای رایانه‌های شخصی و کنسول‌های نسل هفتم منتشر می‌شود و قرار نیست توقع دیدن گرافیک فنی خیلی خوبی را داشته باشیم هر چند که بازی از لحاظ طراحی هنری حرف اول را در میان هم سبک‌هایش می‌زند.

در نهایت باید گفت که Borderlands: The Pre-Sequel یکی از مورد انتظارترین بازی‌های شوتر سال است. همان طور که پس از اتمام نسخه‌ی دوم دل کندن از دنیای پاندورا خیلی سخت بود حالا به نظر می‌رسد پس از به اتمام رساندن The Pre-Sequel هم دیگر رها کردن آن کار ساده‌ای نباشد.