پیش نمایش Assassin’s Creed: Unity – شافعان پاریس

 در ایام دور و دراز، وقتی در خیابان و کوچه‌ها عبور می‌کردیم تنها بوی صمیمیت و دوستی، مهر و محبت، صفا و طهارت به مشاممان خطور می‌کرد. خبری از مالیت نبود! امنیت و آسایش تمامی مردم تضمین شده بود و خبری از جنایت و جرم نبود به طوری که زندان‌ها مانند خانه‌های ارواح (!) سوت و کور مانده بودند، اما الان، خیابان بوی خون می‌دهد؛ بوی خون ریخته شده جوانانی که برای استقلال و آزادی تا آخرین قطره خون خود جنگیده‌اند. دیگر زمانه همانند قدیم نیست. آسمان شکلی سرخ رنگ به خود دیده و هرروزه اعدام، فقر، دزدی، تجاوز و تمامی صفات بد در شهر رخ می‌دهد. کار کارگران تنها مثمر ثمر برای حاکمان جهان‌خوار محسوب شده و کار و کاسبی در شهر بی‌فایده گشته است. این پاریس، پاریس قدیمی نیست که می‌شناختیم! اینجا محفلی شده برای ریختن خون، اعدام به جرم انتقاد و کار کردن برای عده‌ای سودجو و به راستی چه کسی می‌تواند این شهر را پس از خدا به حالت قدیمی خود برگرداند؟ بله، درست حدس زدید. پاریس با شافعانِ پاریس، قرار است رنگ تازه‌ای به چهره خود بیند! پس همراه پیش‌نمایش Assassin’s Creed: Unity باشید.

در پیش‌نمایش Assassin’s Creed: Unity قصد داریم تا قسمت تاریخی این سری را بررسی کنیم. اگر به سراغِ کتبِ تاریخی رفته و کمی صفحات را ورق زده و به عمق واژه‌های آن کاوش و سفر کنید، متوجه خواهید شد که در هر دوره از تاریخ همیشه شاهان و درباریان زیادی در گوشه و کنار تاریخ بوده‌اند که با به دست گرفتن سلطنت جوی خفگان و حکومتی استبدادی بر سر مردم بی‌گناه ساخته‌اند. هر ملیت و کشوری در تاریخ همواره شاهد پادشاهانی اجین شده از ظلم و استبداد بوده است. کشور فرانسه و ملیت آن در تاریخ خود شاهد چنین حاکمانی بوده که تنها مایه‌ی ننگ تاریخ بشر و کشور مذکور بوده‌اند. قرن هجدهم مملو از چنین سلطتنی بوده به طوری که سبب انقلابی خونین و مرگبار گشته است؛ این انقلاب، به نام “انقلاب کبیر فرانسه” مشهور است و در طول تاریخ از آن به عنوان یکی از برترین و بزرگ‌ترین انقلاب‌های تاریخ یاد می‌شده است. متنی که الان خواندید بدون شک در مغز شما بذری از یک سوژه برای فیلم و داستان کاشته است. در این خصوص، فیلم‌های زیادی از آن اقتباس شده که معمولاً دارای درون‌مایه‌ای غنی و زیبا بوده است. Assassin’s Creed: Unity که دست پختِ جدید سازندگان فرانسوی بازیست، جزء اولین عناوینیست که از این ایده بهره می‌برد و قرار است یک بازی وام گرفته از این تاریخ باشد!

 سری بازی‌های Assassin’s Creed همیشه در لیست بلندبالای فرانچایزهای خوب و عامه پسند جایگاه ویژه‌ای داشته‌اند. هیچ‌کس تصور نمی‌کرد آن عنوانی که در E3 2006 معرفی شد و در واقع قرار بود یک Spin Off برای فرانچایز Prince of Persia باشد در نهایت به یکی از سودده‌ترین عناوینی شرکتِ Ubisoft بدل شود! اما در نهایت موفقیت نسخه اول بازی به زبان سازندگان مزه کرد و آن‌ها را به سمت و سوی خلق یک AC جدید سوق داد به طوری که امروزه شاهد هستیم از سال ۲۰۰۷ تاکنون نسخه‌های این سری به شکلی بی‌رویه با تعدادی زیاد روانه بازار می‌شوند! AC برای یوبی‌سافت از جایگاه بسزایی بهره‌مند بود و همین عللی بود برای سالیانه کردن این فرانچایز! عرضه‌ی سالانه AC موجبِ اُفت بی‌رویه این سری شد و علاوه‌بر آن بازی تا حدود زیادی از اصالت‌های گذشته خویش دور گشت. امسال، همان‌طور که انتظار می‌رفت باری دیگر نسخه جدید این سری معرفی شد که با نام Assassin’s Creed: Unity شناخته می‌شود. این اولین نسخه از یک AC کاملاً نسل بعدیست که یوبی‌سافت وعده داده با نسل بعدی شدن بازی و دوری از Cross-Gen کردن آن، یک بازی دلچسب به هواداران و معشوقان این فرانچایز تحویل دهد.

عنوان: Assassin’s Creed: Unity

سازنده: Ubisoft Montreal

ناشر: Ubisoft

کارگردان: Alexandre Amancio

پلتفرم‌ها: Playstation 4, Xbox One, PC

ژانر: Action Adventure, Stealth, Open World

تاریخ انتشار: 11/۱۱/۱۴

حالات: Multiplayer, Single Player

 فرانچایز AC برای برخی از طرفداران دیرینه خود به عنوانی درجه دو تبدیل شده که عتشی هم برای تجربه نسخه جدید آن ندارند، اما از سویی دیگر این مجموعه دارای عشاقان زیادیست که هرساله به دنبال سرنخ و اطلاعاتی برای Leak کردن می‌روند تا زودتر بفهمند نسخه جدید بازی از چه قرار است! قبل از رونمایی بازی شاهد بودیم که وب‌سایت معتبر Kotaku دست به افشاسازی پیرامون نسخه جدید زد و کم کم بسیاری از اطلاعات به بیرون درز می‌کرد تا در نهایت در روزی از روزها، یوبی‌سافت با انتشار یک تریلر مبهم که شایعات زیادی پیرامونش منتشر شد، رسماً معرفی کرد. (این شایعات و گمان‌ها پیرامون شخصیت بازی بودند که احتمال می‌دادند فرد جدید، همان Conner Kenway باشد که استدلال‌های منطقی‌ای در این مورد وجود داشت.)

 جالب است بدانید که این بازی از سالیانِ پیش در ذهن یوبی سافت نقش بسته بود! این شرکت توضیح می‌دهد که وقتی پروژه ساخت اولین Assassin’s Creed کلید خورد انقلاب فرانسه در ذهن آن‌ها شکل گرفت، اما با کمی تحقیق متوجه جمعیت کثیرِ پاریس شدند و بناهای عظیم تاریخی آن که نیازمندِ قدرت بسیار زیادی بود و این امر برروی کنسول‌های نسل هفتم که تازه وارد بازار شده بود غیرقابل پذیر بود! بناهای بزرگِ پاریس آن‌قدر پیچیده بودند که یوبی سافت در نهایت مجبور شد برای ساخت کلیسای نوتردام ۱ سال از زمان ساخت را صرف چنین عملی کند، ولی در نهایت با معرفی کنسول‌های نسل هشتم پروسه ساخت بازی به طوری جدی شکل گرفت.

انقلاب فرانسه

 قبل از شروع و پرداختن به داستان، بهتر است نگاهی داشته باشیم به وقایع تاریخی پیرامون این موضوع؛ یعنی انقلاب کبیر فرانسه که سرمنشاء داستانی بازی نیز از این موضوع سرچشمه می‌گیرد.

 انقلاب کبیر فرانسه از جمله انقلاب‌های بزرگیست در که در تاریخ به وقوع پیوست! این انقلاب سبب شد تا جمهوری سلطنتی و استبدادی به جمهوری لائیک «laïque» (لائیسته، واژه‌ای مربوط به سیاست که در آن دولت دارای ۳ قوای مجمع؛ یعنی مقننه، قضایی و اجرایی می‌شود.) تغییر جمهوری فرانسه به لائیسیته سبب شد تا قوانین با یک دگرگونی دیگر پیاده‌سازی شود. این امر حتی به کل اروپا هم سرایت کرد و تغییراتی در قوانین اجرا شد. دیگر خبری از رهبران کاتولیکی و برتری طبقه اشرافیت وجود نداشت و سبب شده بود تا دین از سیاست جدا شود و دموکراسی (مردسالاری) در کشور اجرا شود، البته این قوانین به این راحتی اجرا نشد و پس از چندین سال انقلاب (۱۷۸۹-۱۷۹۹) که سبب کشت و کشتار عظیمی شد این تغییرات در اوایل کار بسیار وضعیت نابسامانی داشت و فرانسه هنوز در آشفتگی عظیمی به سر می‌برد و پس از چندین انقلاب کوچک دوباره وضعیت مانند روز اول خود شد.

 درباره اولین جرقه‌های انقلاب اختلاف نظرهای بسیاری وجود دارد. هنوز که هنوزه بین بسیاری از تاریخ‌دانان این مبحث جریان دارد. برخی معتقدند به دلیل شورش کشاورزان که کارمزدشان به جیب طبقه اشرافیت می‌رفت کشاورزان آزرده خاطر شده و دست به انقلاب زده‌اند. از سویی دیگر عده‌ای جرقه‌ی انقلاب را برخورد حاکمان فئودالی ظالم و قشر پایین و متوسط جامعه تلقی می‌کنند! اما از سویی دیگر افرای هستند که صفات مضر حکومت را عامل این انقلاب می‌دانند، البته بعضی دیگر معتقدند حمله به زندان باستیل سبب شد تا این انقلاب شکل بگیرد. جدا از وقوع انقلاب، در آغاز و پایان سال‌های انقلاب هم اختلاف نظراتی وجود دارد. برخی پایان انقلاب را به سلطنت رسیدن ناپلون دانسته و افرادی دیگر معتقدند سرکوب حکومت پایان این انقلاب بوده است؛ به هر حال، معلوم نیست Ubisoft این انقلاب را چگونه می‌خواهد به تصویر کشد و چه استدلالی برای انقلاب فرانسه می‌خواهد بیاورد! ولی از آن جهت که همیشه در تاریخ دست‌کاری‌هایی داشته به نظر می‌رسد در بسیاری از جهات چیز متفاوتی از روایتات و داستان‌ها به تصویر خواهد کشید.

انقلابیون در برابر حکومت

  شخصیت جدید این نسخه، Arno Victor Dorian نام دارد که شخصیتی کاملاً جدید در این فرانچایز است. همانطور که می‌دانید شخصیت پردازی کارکترها در این سری از اهمیت ویژه‌ای برخودار است و یکی از نقاط قوت نسخِ پیشین، شخصیت پردازی بسیار عالی Altair ibn la Ahad و Ezio Auditore da Firenze بوده که تمامی طرفداران قدیمی این سری خواستار بازگشت شخصیت‌هایی نظیر مثال مذکور هستند. Edward Kenway و Connor Kenway نتوانستند آن‌طور که باید و شاید نیازهای فن‌های بازی را برآورده کنند و تنها باید صبر کرد و دید شخصیت جدید این سری چگونه می‌تواند عمل کند!

 آرنو در سال ۱۷۶۸ متولد شده و یک Master Assassin فرانسوی-استرالیایی است. وی در خانواده‌ای اصیل متولد شده و در بین ورسای فرانسه از همان زمان طفولیت محبوبیتی مثال زدنی داشته است. خانواده اصیل او سبب شده بود تا آرنو شخصیتی بافرهنگ داشته باشد. آرنو از همان زمان خُردسالی دارای آموزگاران زیادی بوده و به کتاب‌های آموزشی هم آشنایی لازم را دارد؛ بنابراین، آرنو علاوه‌بر بافرهنگی شخصی تحصیل کرده است، البته زندگی او تنها به ناز و نعمت ختم نمی‌شود بلکه زمانی که تنها هشت سال داشت پدرش دار فانی را وداع گفته و به دیار می‌شتابد! مسئول قتل پدرش، یک تمپلار بود به همین دلیل آرنو از تمپلارها تنفر زیادی دارد و قصد دارد تا آن‌ها را سرکوب نماید، ولی نکته قابل توجه این است که آرنو زیر نظر یک تمپلار دیگر رشد می‌کند که در روزگار قدیم با پدرش به دلیل عقایدی که داشت دشمن بوده است، اما آرنو هرگز راه آن تمپلار را ادامه نداد و در بزرگی از وی جدا شد و به اساسین‌ها پیوست. طبق گفته سازندگان انقلاب فرانسه تنها یک پس زمینه برای بخش داستانی بازیست و برخلافِ ACIII که حول و محور آن درباره انقلاب بود فرسنگ‌ها فاصله دارد. آرنو به دنبال رستگاری، کمک به مردم و پایان دادن به انقلاب است به همین دلیل در سال ۱۷۸۹ به فرقه‌ی اساسین‌ها پیوسته و به سراغ اهداف خیر خود می‌رود. درباره خصوصیت و ویژگی‌های آرنو، بازیگر اصلی این شخصیت توضیحات جالبی را ارائه داده است. طبق گفته ایشان، مردم از شوخ طبعی و ضریب هوشی بالای آرنو در جنگ لذت خواهند برد چرا که هیچ‌کس نمی‌تواند آرنو را مجاب و اجبار به کاری کند چرا که او شخصیتی بی‌پرواست. آرنو جوانیست که برای بهتر شدن تلاش بسیار زیادی می‌کند و سعی می‌کند محتاطانه عملیات خود را انجام دهد! ایشان توضیح می‌دهند که تیزی، قدرت، هوش و تصمیم گیری‌هایش سبب شده تا نسبت به کل شخصیت‌های این سری شاهد شخصی متفاوت باشیم؛ بنابراین می‌توانیم نتیجه بگیریم که آرنو نسبت به شخصیت‌های پیشین متفاوت است و شباهتی با آن‌ها نخواهد داشت، اما با این حال به دلیل این‌که در جوانی شخصیتی بی‌مسئولیت است و مشغول جوانیست و بعدها زندگی و شخصیت‌اش دچار دگرگونی می‌شود از بعضی جهات به ادوارد کنوی هم شباهت دارد! وی دارای یک زندگی پر متلاطم است و در زندگی شاهد فراز و نشیب‌های بسیاری بوده است. Travis Stout که نویسنده داستان این بازیست درباره این شخصیت اذعان دارد که شخصیست تبعید شده و فراری! این عامل سبب شده تا آرنو شخصیت بسیار متفاوت‌تری داشته باشد و حتی آن نشانه‌های شباهت به شخصیت‌های قبلی را بیش از پیش کم‌رنگ‌تر کند. نویسنده داستان بازی درباره این کاراکتر می‌گوید:

 آرنو یک خانواده با اصل و نسب دارد. اجداد وی عضوی از خانواده فرقه‌ی اساسین‌ها بوده و آرنو هم در طول بازی به آن‌ها می‌پیوندد. قبل از این واقعه اشتباهات زیادی انجام داده و همواره در حال کوشش برای رستگاری و بهتر شدن است؛ نظیر الطایر، تلاش می‌‌کند تا همواره پیرو قوانین فرقه باشد. آرنو شخصیتی باهوش دارد و برای اثبات مسائل به کاوش می‌پردازد. اهلِ نقل قول از ابیات و صحبت بزرگان است و شخصیتی متمایز این دیگر کاراکترها دارد. من تمام سعی خود را کردم تا شخصیتی باورپذیر ساخته باشم تا بازیکنان به راحتی بتوانند با وی ارتباط برقرار کنند.

 بازیگر نقش اصلی آرنو هم درباره نویسندگی آقای Travis Stout را مورد تحسین و تمجید قرار داده است. ایشان احساسات خود را زمانی که داستان بازی را خوانده این چنین بروز می‌دهد:

 وقتی فهمیدم داستان بازی از چه قرار است یقیناً در حیرتی عمیق فرو رفتیم. داستان بازی تلفیقی از پیچش‌ها و احساسات مختلف است. واقعاً داستان نویسنده کار طاقت فرسایی در پیش داشته است!

 پس از Revelations دیگر حال و هوای داستانی این سری، رنگ و بویی سرد و بی‌رحم به خود رفت؛ مثلاً، در داستان ACIII شاهد یک انقلاب بزرگ بودیم با داستانی یخ زده که به دور از روابط عاطفی بین کاراکترها بود و اغلب شاهد دشمنی بودیم تا دوستی با یک دیگر! نمی‌توان این امر را یک نکته منفی دانست چراکه برای تنوع تحول در حال و هوای داستانی نیاز بود. ACIV: Black Flag نیز تقریباً چنین داستانی را روایت می‌کرد که بیان‌گر زندگی ادوارد کنوی، جوانی بی‌مسئولیت و سرمست بود که در نهایت به راه راست هدایت می‌شود و به سراغ زن و زندگی خود در لندن می‌رود! از لحاظ دراماتیکی و روابط احساسی، AC: Unity خود را به اصالت‌ها بازگردانده چرا که این‌بار بیشتر شاهد یک داستان عاشقانه خواهیم بود، البته نه یک رابطه ساده در حد آشنایی‌های Ezio بلکه یک روابط عمق دارتری که در اوایل بیشتر شبیه دشمنیست! روابط عاطفی آرنو نسبت به زنیست که Elise نام دارد و یک نجیب زاده بزرگ است که برخلاف دیگر شخصیت‌های مونث سری AC می‌تواند با استفاده از سلاح‌های سرد و گرم از خود دفاع کند که به دور از کلیشه‌هاست. آرنو در ادامه متوجه خواهد شد این فرد جزئی از خانواده تمپلارهاست و وقتی پدرش توسط اساسین‌ها کشته می‌شود به عضو فرقه‌ی پدرش تمپلارها می‌پیوندد که دشمن خونی اساسین‌ها هستند و روابط آن‌ها در اینجا شدت می‌گیرد که اختلافی بزرگ در بین آن دو پیش می‌آید و معلوم هم نیست در نهایت سرنوشت این دو چه خواهد شد، ولی از این توضیحات می‌توان این‌گونه برداشت کرد که Elise متفاوت‌ترین شخصیت مونث در این فرانچایز است.

از جنس نسل هشتم

 گیم پلی از ارکان اصلی سری به شمار می‌رود. در روزگاری که داستان پر رمز و راز بازی از اصالت‌های خویش فرسنگ‌ها فاصله می‌گیرد دیگر تنها امیدهایمان است که به سمت گیم پلی بازی سوق می‌رود! رکن اصلی گیم پلی‌بر اساس نسخِ قبلیست؛ یعنی درصد کثیری از بازی شاملِ حرکات پارکور، مبارزه با شمشیر و کمی هم سلاح گرم با چاشنی حالاتی انقلابی است. فراموش نشود که در گیم پلی تغییراتی بنیادی شکل گرفته است و اِلمان‌های از گذشته به این نسخه راه پیدا کرده‌اند! شخصی سازی در AC: Unity این‌بار نقش بسزاتری ایفا خواهد کرد که برای طرفداران دیرینه این بازی خبری بسیار خوب به شمار می‌رود. همان‌طور که می‌دانید AC: Unity سبک‌های گوناگونی درخود قرار داده و این نسخه هم از این قائده مستثنی نخواهد بود چرا که تاثیرگذاری عوامل بازی‌های Role-Playing سبب شده تا شخصی سازی بهبود پیدا کند! تغویض و تغییر لباس از جمله ارکانیست که دست‌خوش تغییرات سازنده و بسیاری قرار گرفته به طوری که این‌ بار به جای استفاده از طرح‌های کلی برای لباس‌ها تغییر هز قسمت را مانند سری Grand Theft Auto خودمان به عهده داریم؛ یعنی بازیکن می‌تواند بخش اعظمی از بدن آرنو را با توجه به سلیقه، افزایش و کاهش قدرت آرنو و تاثیرگذاری در Eagle-Sense تغییر دهد. این بخش‌های اعظم مذکور شاملِ پاها، دست‌ها، سر و گردن تا پا می‌شود. با تغییر هر یک از ۴ مورد مذکور می‌توانید خط سلامتی، ضربه‌ی ناشی از برخورد با زمین، صدای پوتین در قبال حالتِ مخفی کاری، صدمه و برخورد شمشیر با بدن، گنجایش حمل سلاح و تغییر ظاهر را دست کاری کنید! (افزایش یا کاهش دهید.) Gearهای زیادی هم در طول بازی وجود خواهند داشت که حدوداً ۲۰۰ عدد از آن‌ها در بازی وجود دارد بنابراین از لحاظ شخصی سازی نمی‌توان خُرده‌ای به AC: Unity گرفت! شایان ذکر است که این قابلیت در ACII و AC: Brotherhood به خوبی دیده می‌شد، ولی با توجه به نمایشات و تریلرهای AC: Unity شاهد شخصی سازی گسترده‌تری خواهیم بود.

سلاح‌ها نیز تاثیر بسزایی در این فرانچایز داشته‌اند. بعد از AC: Revelations تعداد سلاح‌های بازی با کاهش قابل توجهی رو‌به‌رو شد و یوبی سافت سعی کرد تا تعداد سلاح را فدای دیگر قسمت‌ها مانند کشتی کند که در دو نسخه‌ی قبل شاهدش بودیم، اما در این بازی بالغ‌بر ۸۰ عدد سلاح موجود است که شاملِ شمشیر، بمب، تپانچه، چاقوها، نیزه و امثال آن می‌شود که بیش‌ترین تعداد را در دوران نسبتاً کوتاه AC دارد! لازم به ذکر است که هر سلاح دارای قدرت و قابلیت‌های منحصر به فردیست که کم کم در طول بازی و بسته به میزان پول و مراحل کم کم برای بازیکن باز می‌شود. اکنون در این قسمت یک سوال مطرح می‌شود که از بین این تعداد بالای سلاح، آیا بازیکن خود را نیاز به خرید آن‌ها می‌داند؟ همان‌طور که می‌دانید اغلب بازی‌های یوبی سافت اعم از سری Far Cry از ضعف بزرگی به اسمِ سیستم اقتصاد افتضاج رنج می‌بردند؛ هرچند این مشکل از سال ۲۰۱۲ به بعد و انتشار Far Cry 3 و ACIV: BF نقش کم رنگی به خود دید، اما همچنان این مشکل پابرجا بود و بازیکن عملاً از خرید سلاح، آپگرید وسایل و… مبرا بود چراکه حتی با قلیل‌ترین سلاح هم می‌توانست کلِ بازی را به راحتی به اتمام رساند. در این صورت بازیکن دیگر چه نیازی به خرید سلاح دارد؟! و اینجاست که ۸۰ سلاح رنگی مضحک به خود می‌گیرد! کارگردان بازی؛ یعنی آقای Alex Amancio که پیش‌تر کارگردانی عنوانِ Assassin’s Creed: Revelations را به عهده داشتند معتقدند دیگر خبری از این موارد نیست. ایشان در قبال چنین سوالاتی این‌گونه پاسخ می‌دهد:

 یار و همدم آرنو در طول انقلاب خطیر فرانسه سلاح‌های بازیست که شما را در این مهم یاری خواهد کرد؛ بنابراین شخصی سازی گسترده‌تری را شاهد خواهید بود چراکه شما نیاز مبرمی به سلاح‌ها خواهید پیدا کرد که این مهم بدون بهبود بخشیدن پول (سیستم اقتصاد) نمی‌توانست محقق شود.

 بخش دریانوردی پس از AC: R به رُکن اصلی این سری تبدیل شد و با استقبال گسترده‌ای نیز از سوی بازیبازان روبه‌رو شد و این بهانه‌ای برای ساخت ACIV: BF شد که شیرازه اصلی آن‌ را کشتی رانی و غارت در دنیای کارائیب تشکیل می‌داد. با این حال دیگر خبری از آن سیستمی که یوبی تا توانست شیره آن را بکشد نیست و خوشبختانه بازی به مانندِ سابق به حرکات پارکور و راه رفتن در خشکی ختم می‌شود. در نگاه اول شاید این عامل تکراری به نظر برسد، ولی با این وجود که سیستم پارکور بازی با تغییراتی اساسی روبه‌رو شده می‌توان منتظر یک تفاوت بزرگ بین AC: Unity و دیگر ACهایی باشیم که تنها برروی خشکی جریان داشتند.

 AC: Unity یک Grand Theft Auto یا The Elder Scrolls نیست؛ بنابراین نمی‌توان انتظار داشت که با نقشه‌ای به عظمت و پایداری Skyrim و Los Santos را شاهد باشیم، اما این بازی هم یک عنوان Open World است و یوبی سافت به این موضوع اهمیت وافری می‌دهد به همین دلیل یک نقشه بزرگ برای بازی بسیار حائز اهمیت است. تهیه کننده بازی آقای Lesley Phord درباره نقشه‌ی این بازی توضیح می‌دهد:

 نقشه‌ی بازی از کل جزایر و شهرهای بازی ACIV: BF بزرگ‌تر است. شایان ذکر است که از آن جهت که با فرانسه و بناهای تاریخی آن کاملاً روبه‌رو شده‌ایم به راحتی می‌توانیم همان پاریسی را خلق کنیم که از روی نقشه‌های تاریخی آن دوره برگرفته شده است. ما برروی نقشه و بناهای آن وسواس زیادی داریم به طوری که ساخت کلیسای نوتردام ۱.۱ کیلومتر است و یک سال از ساخت بازی را به ساخت این بنا اعطا کرده‌ایم.

البته نکات دیگری هم در این رابطه موجود است که به لطف قدرت کنسول‌های نسل هشتمی و خط کشیدن دورِ Cross-Gen کردن بازی بوده به وجود آمده و آن هم تغیراتیست که باعث شده پاریس مناطق متفاوتی داشته باشد به طوری که احساس نکنید در محیطی یک نواخت پرسه می‌زنید؛ در رابطه با این موضوع یوبی سافت اذعان داشته که پاریس به ۷ منطقه مجزا منشعب شده که هر کدام حال و هوایی متفاوت نسبت به یک دیگر دارند که سبب می‌شود در طول بازی احساس کنید با شهری پویا روبه‌رو هستید؛ چراکه اختلافات طبقاتی بسیار فاحش بازی باعث شده مناطق به چندین دسته ثروت‌مند نشین، متوسط نشین و فقیر نشین تقسیم شود که از اسمشان هم می‌توان تفاوت بسیار زیادِ مناطق را درک کرد! از جمله ویژگی‌های دیگر پاریس، حال و هوای انقلابی آن است. در ACIII شهر طوری طراحی شده بود که احساس می‌کردید همه چیز در امن و امان است و این در حالیست که بازی کاملاً آشوب زده بود و این عنصر بسیار مهم در طول شهر بسیار کم رنگ بود. خوشبختانه در شهر پاریس خبری از این گونه موارد نیست و در جای جای شهر به خصوص مواقع اعدام مردم با دو گیوتین شهر، توده عظیمی از NPCها جمع شده‌اند که به معنای واقعی حس اینکه یک انقلاب بزرگ در جریان است را به رگ‌های بازیکن انتقال می‌دهد. جالب است بدانید توده عظیم این مردم انقلابی به قدری بزرگ بوده که سازندگان قیدِ اسب را در بازی زده‌اند چرا که یوبی سافت معتقد بوده جمعیت کثیر بازی اجازه یک اسب سواری لذت بخش را به بازیکنان نمی‌توانست بدهد. قدرت بالای کنسول‌های نسل هشتم به سازندگان اجازه داده تا تونل‌ و راه‌های زیرزمینی بسیار زیادی به وجود آورند که سبب شده در زیر نقشه‌ی بازی یک شهر مجزای دیگر به وجود بیاید. این تونل‌ها تنها برای نقل مکان بین راه‌های شهری و مخفی ماندن از طرف نگهبانان نیست و دارای ماموریت‌هایی نیز ممکن است باشند. به طور کلی این قسمت چیزی شبیه به راه‌های زیرزمینی ACIII است با این تفاوت که گسترده‌تر خواهند شد و اهمیت ویژه‌ای به آن خواهند داد.

از آن جهت که یوبی‌سافت پس از انتشار AC: Revelations هر نسخه از این سری را با نقشه‌ی بزرگ‌تر خلق می‌کرده می‌توان نوید این را داد که AC: Unity از لحاظ مقیاس می‌تواند بزرگ‌ترین بازی در این مجموعه نامیده شود.

گیم پلی بازی در زمان حال همچنان مانندِ ACIV: BF با زاویه دید اول شخص دنبال خواهد شد و شباهت‌های زیادی به بازی مذکور خواهد داشت. هنوز اطلاعات زیادی از این قسمت در دسترس نیست و تنها می‌دانیم از سوی اساسین‌ها وظیفه داریم تا با آرنو به دنبال اهدافمان رویم، اما گمان‌های زیادی در این رابطه وحود دارد که یکی از آن‌ها درباره این است که اینبار داستان Juno که قصد نابودی دنیا را داشت به شیوه بهتری بیان خواهد شد. درباره ماموریت‌های فرعی بازی در زمان حال هم احتملاً با چیزی شبیه به هک کردن کامپیوترها روبه‌رو خواهیم بود و باید به کمک John مشغول جاسوسی باشیم!

مراحل فرعی بخشی جدانشدنی از این سری بوده است و کمتر فنی از این سری را می‌توان یافت که در این سری حداقل چند عدد از مراحل فرعی آن که یک سر و گردن از عناوین هم سبک تا حدودی بالاتر بوده را انجام نداده باشد. در زمانی که مراحل این سری به ورطه‌ای غول آسا اجین شده از تکرار و کلیشه‌ها می‌رود و اکثرشان به استراق سمع و تعقیب و گریز ختم می‌شود تنها مراحل فرعی بود که بذر امید به این سری را در دل بازیکنان کاشته بود. معلوم نیست اینبار چه بر سر مراحل اصلی بازی که به قول یوبی‌سافت بین ۱۵ تا ۲۰ ساعت طول می‌کشد می‌آید و آیا از کلیشه‌ها فاصله می‌گیرند یا نه، اما چه فایده وقتی مراحل اصلی عالی باشد، ولی مراحل فرعی ضعیف؟ بازیکنان علاوه‌بر مراحل اصلی متنوع نیاز مبرمی نیز به تحولی بزرگ در مراحل فرعی دارند. با توجه به گفته‌هایی که یوبی سافت فاش کرده به نظر می‌رسد که مراحل فرعی همان چیزیست که ما می‌خواهیم؛ پس بد نیست تا در زیر نگاهی به آن‌ها داشته باشیم.

 از جمله مراحل فرعی بازی مربوط به زندان انداختن مردم می‌شود، البته به این سادگی‌ها هم نیست که به راحتی با اشاره به سمت مردم آن‌ها را به زندان بیاندازید؛ بلکه باید کارهای مختلف و شواهد زیادی پیدا کنید تا مدارکی کافی برای تبرعه یا متهم کردن مضنون داشته باشید. بسته به بازیکن و شواهدی که پیدا می‌کند، وی می‌تواند یک تصمیم گیری عاقلانه یا یک تصمیم گیری ضعیف داشته باشد که سبب می‌شود شخص مرتکب به جرم به سزای اعمال خویش برسد یا یک شخص بی گناه به زندان فرستاده شود و تمامی این تصمیم گیری‌ها بسته به کارآگاه بازی‌های شما دارد!

اعمال دیگری که شاید مربوط به مراحل فرعی نشوند نیز در AC: Unity نقش مهمی ایفا خواهند کرد. طبق یکی از نمایشات بازی در E3 2014 دیدیم که جو آشوب‌زده‌ی بازی سبب شده تا برخی از افراد از این جو نابسامان نهایت استفاده را بُرده و دست به دزدی بزنند. شما ممکن است در کوچه‌های تنگ و تاریک پاریس قدم گذارید و ناگهان مردی را ببینید که از افراد جیب بُری می‌کند و اینجاست که شما می‌توانید به راحتی از این واقعه چشم پوشی کنید یا با دنبال کردن این دزد در نهایت به مردم خدمتی کنید یا فرد دزد را به انداختن به زندان محکوم کنید.

 از دیگر ویژگی‌های مراحل فرعی بازی، قتل‌های مرموز و گوناگونیست که در شهر جریان دارد؛ برای مثال، شما وارد خانه‌ای شده و صدای گریه‌ی حضار برسر یک جنازه را می‌بینید که به قتل رسیده است و برای شما یک ماموریت جدید پدیدار می‌شود. شما با قبول کردن “Accept” این ماموریت به دنبال سرنخ‌هایی برای قتل و پیدا کردن قاتل می‌پردازید که از جمله تحول‌های بازی در مراحل فرعیست که برای اولین بار این مجموعه دیده شده است. جالب است بدانید که تعداد عمده‌ای از این ماموریت‌های محول شده به بازیکن در پشت خود ریشه‌ای تاریخی نهفته دارد و ممکن است با یک واقعه در طول تاریخ ارتباطاتی داشته باشد. روزنامه‌ها نیز از این حیق برخوردارند و شاید هنگام خواندن روزنامه‌ای با خبری مربوط به قتل روبه‌رو شوید که باعث می‌شود یک مرحله جدید پدیدار شود. حتی اینگونه مراحل نیز ممکن است رابطه‌ای با تاریخ انقلاب داشته باشد!

 “گنج‌های مرموز و افسانه‌ای” که در نسخه قبلی نیز بودند به AC: Unity راه یافته‌اند. همچنان ممکن است در طول بازی را سرنخ‌هایی مربوط به گنج روبه‌رو شوید که براساس پیش‌گویی‌های پیش‌گوی شهیری چون نوستراداموس بوده و شما باید با استفاده از شواهدی که از آن پیدا می‌کنید به سراغ کاوش گنج‌های ارزشمندی بروید که ممکن است جایزه یا حتی پولی بسیار ویژه برای شما دربر داشته باشند.

 Far Cry 4 علی رغم محیط با جزئیات و وسیع خود علاوه‌بر نسل هفتم، برای نسل کنونی نیز منتشر خواهد شد، ولی سوالی که اینجا مطرح می‌شود این است که چرا AC: Unity تنها منحصر به نسل هشتم است؟ در این مورد کارگردان بازی توضیح می‌دهد که آن‌ها از ۴ سال پیش و زمانی که ساختِ AC: Revelations خاتمه یافت شروع به ساخت بازی کردند. AC: Unity نیازمند یک پیشرفت اساسی بود و سازندگان از تکنیک‌های بالا و نسل هشتمی‌ای استفاده کردند و تمامی تمرکز خود را برای نسل کنونی گذاشتند و این در حالیست که چند سال پیش کنسول‌های نسل هشتمی معرفی نشده بودند، اما ما می‌دانستیم درهر حال کنسول‌های نسل هشتمی معرفی شده و ما برای دوری از دوباره‌کاری بازی را فقط برای نسل هشتم آماده کردیم.

Co-Operative

 بخش Co-Op چیزی بود که سری AC نیاز مُبرمی به آن داشت به طوری که بیشترین درخواست مربوط به همین موضوع بوده است؛ به طور کلی یوبی‌سافت عادت دارد پس از عرضه‌ی چندین نسخه تغییر و تحولاتی در بخش آنلاین بازی صورت دهد. این موضوع از همان عرضه‌ی AC: Brotherhood که پای مالتی‌پلیر به آن باز شد کاملاً مشهود است تا زمانی که به AC: Unity می‌رسیم که اکنون Co-Opای دلچسب به آن افزوده شده است. این مهم برای اولین بار در E3 2014 و کنفرانس مایکروسافت در طی یک تریلر از بازی نشان داده شد که باعث شد موجی از شادی در دل طرفداران پدیدار شود. این ویژگی را در هر لحظه و مکانی نمی‌توان استفاده کرد و بیشتر مربوط به بخش مالتی‌پلیر است که در آن می‌توانیم ساعت‌ها مشغول شویم؛ در حقیقت، شما در نقش آرنو هستید و به سراغ انجام ماموریت‌ها با دوستانتان می‌روید، البته در این جریان شما فقط برای خود آرنو هستید وگرنه مانندِ بازی Watch Dogs شما برای دیگر افراد به شکل دیگری نشان داده می‌شوید. مراحل اصلی را نیز می‌توان با کمک دوستانتان انجام دهید، ولی گاهی اوقات ماموریت‌های مختص به آرنوست و تنها او می‌تواند به انجام آن بپردازد. همچنین مراحل فرعی از Co-Op پشتیبانی نخواهند کرد. شایان ذکر است که بخش Co-Op از ۳ نفر پشتیبانی خواهد کرد و این بدین معناست که نمی‌تتوانید در بخش داستانی با لشگری از اساسین‌ها به سراغ قلع و قمع دشمنان روید!

 همانطور که می‌دانید با پیشرفت صنعت بازی‌سازی افراد بیشتری از سنین‌های مختلف جذب شذه‌اند و افراد مونث نیز از این موضوع بهره می‌برند. در رابطه با این بخش برخی از طرفداران خواستار افزودن شخصیت‌های مونث به Co-Op بودند، اما یوبی سافت تایید کرده در این بخش هیچ کارکتر مونثی وجود نخواهد داشت.

ما قصد چنین کاری را داشتیم، اما در حین ساخت با مشکلاتی نظیر ساخت انیمیشن‌های بیشتر که ۸۰۰۰ انیمیشن بیشتر می‌طلبید و شخصی‌سازی تنها باعث شده بود پروسه ساخت بازی بیشتر شود. بازیکنان در نقش آرنو هستند (Co-Op) و ما نیازی نداریم تا کارکتر مونثی به آن بیفزاییم.

مدل‌های بروز کارت‌های گرافیکی nVidia باعث می‌شود تا اگر از سیستم بالایی بهره‌ می‌برید از افکت‌های بهتری که گرافیک بازی را واقعی‌تر جلوه می‌دهد استفاده کنید. (PCSS, HBOA, TXAA, TESSELATION و…)

تجلیلگاهی اجین شده از وسواس و زیبایی

 کاری به Downgradeهای عناوین یوبی‌سافت نداریم، اما سری AC همیشه از گرافیکی راضی کننده بهره‌مند بودند و AC: Unity از این قائده مستثنی نیست؛ خصوصاً اینکه دیگر خبری از Cross-Gen نیست و مختص به نسل هشتم است و همین باعث می‌شود سازندگان تمرکز بیشتری برروی گرافیک بازی داشته باشند. جهش گرافیکی AC نسبت به نسخِ قبلی مدت‌های زیادی بود که تغییر چندانی نداشت، ولی AC: Unity با بهره‌بردن از سخت افزار کنسول‌های نسل هشتمی باعث شده تا جهشی فوق‌العاده و بیشتر نسبت به ACIV: BF داشته باشد.

 انجین بازی همان AnvilNext است که برای اولین بار در عنوانِ ACIII وقتی Anvil را ارتقاء بخشیدند به وجود آمد. هرچند انجین نسبتاً قدیمی و کهنه به نظر می‌رسد، اما تغییراتی اساسی در آن شکل گرفته به طوری که جهش بالای گرافیک سبب شده تا احساس کنید با انجین دیگری روبه‌رو هستید که نقطه عطفی برای گرافیک بازی به شمار می‌رود.

 Anti Aliasing بازی همچنان بالاست و اکثر اشیاء موجود در محیط صیقلی و گرد هستند و شما کمتر موردی را در دنیای Open World بازی می‌توانید پیدا کنید که لبه‌ی تُند و تیزی داشته باشد. پارتیکل‌های موجود و معلق در هوا که در ACIII شاهد آن‌ها بودیم در این نسخه نقش مهمی ایفا خواهند کرد و ذرات معلق در هوا یا کاغذها جلوه زیباتری به خود گرفته‌اند. افکت Motion Blur همچنان در بازی بسیار کم دیده می‌شود و حتی در صحنه‌های سریع نیز خبری از این افکت نیست که برای چنین بازی‌ای نقطه منفی‌ای به حساب نمی‌آید. میدان دید یا همان Draw Distance همچنان از سطح مطلوبی بهره‌ می‌برد و دیگر مانندِ دو نسخه پیشین شاهد مه‌های غلیظ برای پوشاندن Draw Distance ضعیف نیستیم که باعث شده پاریس حالت بسیار شفافی داشته باشد! تعداد Polygon و حجم مدل‌سازی صرف شده برروی مردمان عادی و حتی سربازان نیز بسیار پیشرفت داشته و دیگر با چهره‌های بی‌کیفیت و کج (!) NPCها روبه‌رو نخواهیم شد.

 طراحی محیط بازی بسیار واقعی و توپر به نظر می‌رسد. این تنها مختص به محیط‌های بازی نیست و سلاح‌ها، NPCها، ساختمان‌ها و… از یک طراحی واقع پذیر برخوردارند؛ خصوصاً اینکه معماری پاریس شبیه به دوران رنسانس بوده و ظرافت و کیفیت بالایی در آن به کار رفته که مدت زیادی بود با آن روبه‌رو نشده بودیم.

نورپردازی داینامیک بازی نیز در سطح راضی کننده‌ای قرار دارد و Lens Flare محیط به اندازه بسیار مناسبی که چشم نواز باشد به درون بازی تزریق شده است. سایه‌هایی که زمانی در سری AC بسیار ناهموار و غیرداینامیک بودند هم اکنون جلوه بسیار زیباتر و پویایی به خود گرفته‌اند؛ خصوصاً اگر بازی را برروی یک PC انجام دهید و با بالابردن گرافیک افکت‌هایی نظیر PCSS, HBOA و… که سبب می‌شود با سایه‌های بهتری برخوردار شوید که در عکس بالا کاملاً مشهود است. در کل افکت‌های استفاده شده در نورپردازی همانند Bloom, God Ray و امثال آن یک نورپردازی بسیار بهتر و راضی کننده را به وجود آورده که خاطرات بد گذشته‌ را از ذهنتان پاک خواهد کرد!

 یوبی سافت در خلق انیمیشن‌ و فیزیک فوق‌العاده از تبحر خاصی بهره می‌برد و این را از روی بسیاری از عناوین آن که از انیمیشن‌های نرم و روانی فیض می‌بردند می‌توان مشاهده کرد و AC: Unity دقیقاً تداعی‌گر همان حالات است با این تفاوت که پیشرفت‌های بیشتر خصوصاً در بخش پارکور به خود دیده است. آخرین بازی AAA یوبی سافت؛ یعنی عنوانِ Watch Dogs که از انیمشین‌های خوبی بهره می‌برد دارای ۱۳۰۰۰ انیمیشن بود، اما AC: Unity جهشی قابل ملاحظه نسبت به آن پیدا کرده؛ چراکه بازی دارای ۱۴۰۰۰ انیمیشن است. از این تعداد عظیم، ۴۵۰۰ عدد از آن برای ناوبری، ۷۰۰۰ برای NPCها، جمعیت و مردم که قابل تحسین است و این حاصل تلاش‌های تیم کهنه کار یوبی‌سافت بوده است. بازی از یک AA سفارشی که برای اولین بار در سری دیده خواهد شد نیز استفاده می‌کند که به پویایی و واقعیت پذیری محیط کمک شایانی خواهد کرد.

بازی برروی دو کنسول PS4 و Xbox One از رزولوشن 900p و فریم ریت ۳۰ بهره می‌برد و آن هم بخاطر جلوگیری از بحث‌های طرفداران بود که برعکس آن اتفاق اُفتاد و موجی از انتقاد به سوی یوبی‌سافت روانه شد! فریم ریت در یک بازی مانند AC: Unity از اهمیت وافری برخوردار بوده و دلیل آن هم محیط‌های شلوغ و دشمنان بسیار زیاد است و حملات پی‌در‌پی آن‌ها و بعضاً استفاده از بمب‌های دودزا و اسلحه همگی باعث می‌شوند فریم ریت در این بازی اهمیت مهمی پیدا کند پس قف بودن فریم بازی نکته‌ای نیست که از آن بتوان به سادگی گذشت و با توجه به سابقه‌ی AC برروی کنسول‌ها که از فریم ریت با ثباتی روبه‌رو بوده می‌توان نوید آن را داد که در AC: Unity فریم ریت خوبی را احساس خواهیم کرد و تنها نکته مجهول میزان بهینه بودن بازی با PC است که در نسخِ اخیر آنطور که باید و شاید نتوانست بهینه باشد. یوبی سافت دلایلی نیز برای فریم ریت ۳۰ بازی نیز دارد و آن هم بخاطر این است که معتقدند فریم ریت ۳۰ تجربه سینمایی‌تری برای این بازی ارائه خواهد داد. Nicolas Guerin، رئیس بخش Level Design بازی در مصاحبه‌ای با TechRadar می‌گوید:

یوبی سافت برای مدتی طولانی سعی در ۶۰ فریم کردنِ بازی کرد، ولی پس از مدتی ما به همان ۳۰ فریم بسنده کردیم! من فکر نمی‌کنم ۶۰ فریم کردن ایده خوبی به نظر می‌آمد چرا که از شباهت به واقعیت فاصله داشت. می‌توانم در این زمینه برای شما فیلم The Hobbit را مثال بزنم. در این صنعت ۶۰ فریم کردن بازی‌ها “جمیعاً کاهش یافته است.”

البته تنها رئیس بخش Level Design نیست که چنین اعتقادی دارد و کارگردان بازی هم موافق چنین عاملی است.

۳۰ فریم هدف ما بود؛ چراکه تجربه سینمایی‌تر ارائه خواهد داد. ۶۰ فریم برای یک بازی شوتر و سریع واقعاً ایده‌ال است، اما برای یک بازی اکشن ماجرایی خیر! من می‌دانم مردم از ۳۰ فریم بودن بازی لذت خواهند برد.

نجوای پاریس

AC: Unity در بخش موسیقی بازی یک ریسک بزرگ کرده و آن هم استفاده از آهنگ سازان تازه کاری چون Chris Tilton, Sarah Schashner و Ryan Amon بوده است در صورتی که یوبی سافت در نسخِ قبلی این سری از آهنگ سازان معروف و محبوبی چون Jesper Kyd و Brian Taylor استفاده کرده و عجیب است که هم‌اکنون با استفاده از آهنگ سازانی تازه کار که بیشتر بروری فیلم‌ها کار کرده بودند استفاده کند! البته موضوع جالب استفاده از ۳ آهنگ ساز است که برای اولین بار در این فرانچایز دیده شده است. در رابطه با بخش موسیقی نمی‌توان نوید موسیقی‌های شاهکار Jespey Kyd را داد، اما با توجه به تریلرها موسیقی‌های بازی با ریتم و اتمسفر حاکم‌بر بازی همخوانی دارد، ولی نه آن همخوانی‌ای که انتظارش را داشتیم. موسیقی‌ها بیشتر حالت شادتری به خود گرفته‌اند که فرسنگ‌ها از جو جدی و خشک بازی فاصله دارد. این شاید نکته منفی‌ای برای این بخش در آینده حساب آید ولی از جهتی دیگر اگر خوشبینانه نگاه کنیم می‌بینیم در سبک و سیاق موسیقی‌ها تغییراتی اساسی صورت گرفته است.

شافعان پاریس

انتظارات از AC: Unity بسیار بالاست؛ خصوصاً اینکه AC IV: BF با اینکه نتوانست به ریشه‌ها وفادار بماند یک عنوان موفق تحویل داد و طرفداران بعد از این همه مدت انتظار متای بالای ۹۰ را دارند تا دوباره طعم تجربه‌ی AC2 و دورانی که در ونیز پرسه می‌زدیم تکرار شود! از حق نگذریم، AC بعد از نسخه‌ی Brotherhood نتوانست دست‌آوردهای گذشته خویش را تکرار کند و در ورطه تکرار و دوری از اصالت‌های بازی و آسان شدن رموز داستان می‌قلطید که سبب شده بود طرفداران قدیمی از بازی نااُمید شوند، اما AC: Unity پروژه جاه طلبانه‌تریست که از ۴ سال پیش ساخت آن کلید خورد و علاوه‌بر Ubisoft Montreal، ده استودیو دیگر همراه بازی خواهند بود. یوبی سافت که از جمله شرکت‌های بسیار پول دوست (!) است بخاطر این بازی قید کنسول‌های نسل هفتمی را زده و سازندگان آماده پذیرش هر ریسکی از بازی هستند؛ چراکه سازندگان معتقدند در بازی ریسک‌های بزرگی انجام داده‌اند و تا حدودی هم با توجه به نمایشات به اصالت‌های گذشته روی آورده‌اند. هنور درباره موفقیت بازی نمی‌توان با قاطعیت کامل نظر داد و برای پاسخ این سوال تنها کافیست مدتی دیگر صبر کنید و ببینید یوبی سافت اینبار چه آشی برای طرفداران پخته است!