سرتو بدزد رفیق! | نقد بازی Tales from The Borderlands Episode 3

در خلاصه‌ی داستان قسمت سوم قصه‌هایی از سرزمین‌های مرزی (Tales From The Borderlands Episode 3) که «به چاک زدن!» (Catch A Ride) نام دارد نوشته شده: «ریس و فیونا در ادامه‌ی داستان تعقیب و گریزشان با سردسته‌ی خلافکارها رودررو می‌شوند که زنی شرور به نام «ولوری» (Vallory) است. آنها در این تعقیب و گریز به مجموعه‌ی تحقیقاتی گیاهشناسی اطلس می‌رسند و قصد دارند سرنخ‌های‌شان برای پیدا کردن گنج را تکمیل کنند.» می‌دانم که می‌دانید قضیه به این ساده‌گی‌ها هم نیست و قرار نیست سر و ته ماجراهای فیونا و ریس با یک داستان تک خطی حل و فصل شود! فاصله‌ی زمانی طولانی بین انتشار قسمت دوم و سوم قصه‌هایی از سرزمین‌های مرزی هم دلیل مهمی بر این ادعاست که تل‌تیلی‌ها وسواسی بسیار برای تعریف داستانی درست با ویژگی‌های خاص مجموعه‌ بازی‌های سریالی‌شان دارند. این مورد را می‌شود با طعم لذیذ انتخاب‌های سرنوشت‌ساز و شخصیت‌های فرعی جذاب و ریزداستان‌ها و جزییات بی‌پایان فیلم‌نامه‌ی بازی با دل و جان حس کرد.

شروع قسمت سوم طبعا همان پایان قسمت دوم است(!) با این تفاوت که حالا با انتخاب منحصر به‌فردی که در پایان قسمت دوم انجام داده‌اید می‌شود سرنوشت خط روایی قسمت سوم را هم تعیین کرد! چطور؟ خب اگر از سریالی بازهای تل‌تیل باشید می‌دانید که معمولا انتخاب‌های بازی تاثیر چندانی در پایان‌بندی ندارد و معمولا پایان نهایی هر فصل با کمی تفاوت در جزییات، یک پایان واحد است. چیزی که باعث منحصر به فرد شدن بازیِ هر یک از مخاطبان می‌شود، نوع انتخاب‌ها و تعیین مسیرها در طی کردن روند داستانی بازی است. در به چاک زدن خوشبختانه عنصر انتخاب از یک انتخاب فرعی لذت بخش به یک انتخاب کامل تبدیل شده که به تعیین مسیر بازی در این قسمت کمک بسیاری کرده است. در پایان قسمت دوم دیدیم که ریس می‌بایست بین فیونا و جک خوشگله یکی را انتخاب و فرد مورد اعتمادش را مشخص می‌کرد. با شروع قسمت سوم می‌بینیم که این انتخاب به قدری در تعیین مسیر و نوع فراز و فرودهای بازی تاثیر دارد که نمونه‌ای از آن را در سایر سریالی‌های تل‌تیل ندیده بودیم. همین عامل مثل یک امضای بزرگ عمل می‌کند! امضایی که توسط خود شما زده شده و در کنار انتخاب‌های جزیی موجود در بازی، یک روند داستانی خاص ایجاد کرده که فقط و فقط مال شماست. قضیه به حدی جدی است که تفاوت بین این دو انتخاب در روند داستانی بازی، باعث ایجاد دو بازی کاملا متفاوت از نظر نوع روایت در جزییات شده است.

ولی در کنار این عنصر مهم، لذت تجربه‌ی فراز و فرودهای داستان چیز دیگری است. این فراز و فرودها که می‌شود آنها را در چهارچوب فیلم‌نامه‌ی سه‌پرده‌ای هم دسته‌بندی کرد که البته بهتر است سراغش نرویم، پر از جزییات و البته شخصیت‌پردازی‌های ناب است. فراز و فرودهای داستان به سازنده‌ها کمک کرده تا شخصیت‌های اصلی و فرعی را حسابی بال و پر بدهند و با به کار بردن دیالوگ‌های درست و به‌جا داستانی خارق‌العاده خلق کنند. این در واقع همان روش مخصوصی است که می‌گوید: «شخصیت‌هایت را در معرض مصیبت، بدبختی و موقعیت‌های عجیب و غریب قرار بده تا خود درون‌شان و شخصیت واقعی و چند بعدی‌شان را از آن میان بیرون بکشی!» تزی که به‌شدت درست و بی‌نقص عمل کرده و به یکی از نقاط قوت قسمت سوم بدل شده است.

مانند قبل، سازنده‌ها از عنصر مهم شخصیت فرعی یا آلترناتیو هم برای سرعت دادن به روند تعریف داستان استفاده کرده‌اند. این شخصیت مهم این بار «آتنا» است که در قسمت دوم هم سر و کله‌اش پیدا شده بود ولی تاثیرش در روند داستان و پیشبرد ماجراهای بازی چندان زیاد نبود. ولی در قسمت سوم او به یکی از شخصیت‌های مهم بازی بدل می‌شود که نبودش نیمی از روند و ماجراهای بازی را خالی خواهد کرد. شخصیت‌پردازی درست، دیالوگ‌های درجه یک و تعامل منحصر به فردی که او با دو شخصیت اصلی بازی، فیونا و ریس دارد بی‌همتا است.

مانند قسمت اول که پر بود از صحنه‌های اکشن و سریع و هیجان و آدرنالین ناب، بخش پایانی قسمت سوم هم چنین ویژگی‌ایی دارد. چیزی در حدود نیم ساعت تا چهل دقیقه،  دایما در حال دکمه زنی، انتخاب‌های سریع، گوش دادن به دیالوگ‌های ناب و دیدن پروارتر شدن شخصیت‌های بازی در بطن این روند تند و سریع خواهید بود. یک مثال خیلی خوب برای اثبات اینکه در طی این بخش پرکشش، چگونه شخصیت‌ها پرداخت می‌شوند، توسعه می‌یابند و مسیرهای داستانی جدید خلق می‌کنند،  «گورتیس» (Gortys) است. تا قبل از آغاز قسمت سوم فکر می‌کردم گورتیس، صرفا یک مگ‌گافین است و بهانه‌ای خشک و خالی برای سمت و سو دادن به داستان. ولی در هر قسمت چیزی برخلاف آن ثابت شد و در انتهای قسمت سوم بود که دیگر داشتم دیالوگ‌های بامزه و شخصیت درجه‌ یک او را که حالا تبدیل به یک ربات سخن‌گو شده و مسیر تازه‌ای برای پیشبرد داستان خلق کرده بود سبک و سنگین می‌کردم!

به چاک زدن نشان داد قرار است شخصیت‌های پر تعداد، داستان‌های فرعی و جزییات سرگیجه‌آور بازی به جاهای بسیار خوب و هیجان‌انگیزی ختم شوند. از من اگر می‌پرسید می‌گویم  قسمت مهم سوم آنقدر خوب بود و در توسعه دادن داستان و باز کردن مسیرهای فرعی و رساندن روند داستان به مسیرهای اصلی جدید آنقدر موفق عمل کرد، که اگر نمره‌ی کامل به آن ندهیم گناهی بزرگ مرتکب شده‌ایم! پس این کار را می‌کنیم، حتا اگر مورد هجمه‌ی دوستان «با اجازه کی نمره کامل دادی؟!» قرار بگیریم!