لبه‌ی آینه، لبه‌ی فردا | پیش نمایش Mirror’s Edge Catalyst

در به دنیا آمدن‌مان اختیاری نداریم. در اینکه در کدام خانواده، در کدام شهر، در کدام کشور و در چه شرایطی بزرگ می‌شویم نیز اختیاری نداشته و نمی‌توانیم انتخابی داشته باشیم. تقدیر ما این بوده و نمی توانیم آنرا در این سطح تغییر دهیم؛ اما از زمانی که بالغ می شویم، قدرت تجزیه و تحلیل‌مان بالا می‌رود، می‌توانیم تصمیمات مهمی بگیریم و تغییراتی که در حد و توان‌مان است را اعمال کنیم. با تلاش و کار و ارتباطات بیشتر، قدرت تصمیم گیری ما فقط شامل حال خودمان نمی‌شود و تصمیماتی که میگیریم شاید تقدیر و سرنوشت بسیاری را دچار تحول یا حتی تغییر کوچکی بکند. حتی اینکه تقدیر شما چگونه رقم خورده نیز به زنجیره‌ای از تصمیمات و اتفاقات بسیاری برمیگردد. حال باید تصمیمات و اعمال خود را قضاوت کنید. آنها را روبروی آینه‌ای قرار دهید، اصلا خودتان روبروی آینه‌ای بایستید؛ چه میبینید؟ از چیزی که می‌بینید خوشتان می‌آید؟ آیا انعکاس تصمیمات شما خوشایند بوده و اکنون نتایج خوب آنها را می‌توان دید؟

هیچکس، هیچ انسانی از فردایی بهتر، آینده‌ای روشن و شهرهای آرمانی بدش نمی‌آید؛ حال اینکه چطور به شهر آرمان‌ها می‌رسیم و پایه‌های آنرا بنا میکنیم، به خودمان بستگی دارد. اگر فردی یا افرادی کاملا به کاری که میکنند و به باورها و ایدئولوژی‌های خود ایمان داشته باشند، شهر آرمانی بر اساس آنها بنا می‌شود. این پایه و اساس آینده‌ی درخشان بشر، بسته به زنجیره‌ای از تصمیمات و انتخاب‌هاست. اگر به آینه نگاه میکنید، به لبه‌ی آن نیز نگاه کنید. اگر به فردا فکر میکنید، راهی را دنبال کنید که به لبه‌ی آن نرسید.

سال ۲۰۰۹ عنوان جدید و خلاقانه‌ی EA و DICE منتشر شد. Mirror’s Edge یا لبه‌ی آینه، در سبک خود واقعا تک و ناب بود و دید جدیدی نسبت به سبک پلتفرمر و اکشن/ ماجرایی ایجاد کرد.  در E3 سال ۲۰۱۳ بود که بازی جدیدی با نام و عنوان این سری در کنفرانس EA معرفی شد. Mirror’s Edge Catalyst یا لبه ی فردا کاتالیست (سازمان دهنده) به وقایع قبل از بازی اصلی برمیگردد و برای تعریف هر چه بهتر داستان و گیم پلی و ایده‌هایش قرارست کمی دیگر مهمان کنسول‌ها و PCهایمان باشد.

سازنده: EA DICE

ناشر: EA

سبک: اکشن/ ماجرایی، پلتفرم

پلتفرم: PC-PS4-Xbox One

تاریخ انتشار: هفتم ژوئن/ هجدهم خرداد

آینده‌ای درخشان؛ ولی نه چندان روشن

یک شهر پر زرق و برق و کاملا درخشان؛ همه چیز می‌درخشد و عالی و فوق العاده به نظر می‌رسد؛ اما آیا واقعا اینطور است؟! شفافیت و درخشندگی هر چیزی روشنایی آنرا ضمانت نمی‌کند.

نسخه‌ی اول و اصلی بازی در شهری پیشرفته و دارای نظامی سلطه گر و تمامیت خواه یا به اصطلاح Totalitarianism دنبال می‌شد. نظام‌های تمامیت خواه، بر تمامی مردم و کارهایشان نظارت می‌کنند و در این نوع نظام‌ها حریم خصوصی تقریبا معنایی ندارد؛ موضوعی که افراد بسیاری برای نسل‌های آینده‌ی بشر پیش بینی میکنند که با پیشرفت فوق العاده‌ی تکنولوژی اتفاق می‌افتد. این نظام‌ها دارای ارتش پیشرفته و مخفی هستند و تمامی وسایل، سلاح‌ها و ماشین‌های مورد استفاده‌ی آنها نیز انحصاری و اختصاصی ساخته شده است. در نسخه‌ی اول بازی، شهری که داستان و اتفاقاتش در آن دنبال می‌شد، نام خاصی نداشت؛ ولی در نسخه‌ی جدید این شهر Glass City یا شهر شیشه‌ای نام دارد.

شخصیت اصلی بازی Faith نام دارد و او دختری ۲۴ ساله است که برای شورشی‌ها و گروه های ضد نظام سلطه گر پیام جابجا میکند. گروه پارکور و پیام رسان‌ها، اعضای متعددی دارد که یکی از آن اعضا Faith است. پدر و مادر Faith نیز علیه نظام سلطه گر فعالیت‌هایی داشتند و در یکی از جنبش‌های اعتراضی مادر Faith کشته می‌شود و Faith از ۱۶ سالگی خانه را ترک میکند و در خیابان‌ها زندگی میکند. از همان زمان شخصیت داستان ما با دونده‌های شهر و پیام رسان‌ها آشنا می‌شود و توسط Mercury دونده‌ی سابق شورشی‌ها آموزش می‌بیند. داستان نسخه‌ی اصلی حول نجات خواهر Faith از اتهام به قتل و موضوعات و اتفاقات این راه دنبال می‌شود. سازندگان سری، نسخه‌ی جدید را یک بازسازی کلی از دنیای لبه‌ی آینه و شخصیت‌های آن می‌دانند و با این نسخه می‌خواهند از پتانسیل فوق العاده‌ی این دنیا و این سری استفاده کنند.

نسخه‌ی اول بازی با نوآوری‌های خود و تازگی‌اش توانست نظر منتقدان را جلب کند و نمرات خوبی دریافت کند؛ در حالی که در بیان داستان مشکلات بسیار زیادی داشت و با توجه به غنی بودن پیش زمینه‌ی داستانی و شخصیتها، اصلا به خوبی به آنها پرداخته نشد و داستان طی صحنه‌های کامیک مانندی میان مرحله‌ها پیش میرفت که مخالفان و موافقان خود را داشت. به علاوه‌ی مشکل و فقدان بیان درست داستان و معرفی شخصیت‌ها، مدت زمان بازی بود که بسیار کوتاه بود و سریع به پایان می‌رسید؛ اما اکثریت منتقدان از بازی استقبال کردند و معتقد بودند که این بازی از ipهای جدید و با پتانسیل بالایی است که باید جای خود را پیدا کند و در نسخه‌های بعدی به تکامل برسد. Assassin’s Creed نیز در نسخه‌ی اول خود مشکلاتی داشت ولی به دلیل تازگی و نوآوری‌های زیاد، نظر منتقدین را جذب کرد و در نسخه‌ی دوم به تکامل رسید و جای خود را پیدا کرد.

حال یک نسخه از AC را در دید اول شخص، در زمان آینده و تم و فضایی خاص تصور کنید، ۱۰۰% این بازی پتانسیل بالایی دارد.

از پروژه‌ی Icarus تا ریشه‌های آن

در نسخه‌ی اول بازی، پروژه‌ی Icarus پروژه‌ای بود که نظام و قدرت‌های آن برای تربیت دونده‌هایی که بتوانند با دونده‌های شورشی مقابله کنند تلاش میکرد. در تریلر و نمایش ۱۸ دقیقه‌ای از اول نسخه‌ی جدید، با شخصیتی به نام Icarus آشنا می‌شوید. از آنجاکه گفته می‌شود داستان بازی به قبل از نسخه‌ی اصلی نیز برمیگردد، آیا می‌توان گفت که پروژه‌ی ایکاروس به این شخصیت ارتباط دارد؟ اگر این فرضیه درست باشد، داستان پیچیده‌تر و هیجان انگیزتری را تجربه خواهیم کرد.

در آغاز این تریلر، چند جمله‌ای مشاهده می‌کنید که می‌گویند دونده‌های پشت بام‌ها برای دو دهه است که فعالیت می‌کنند و تا زمانی که مقامات و گاردهای آنها را به چالش در نیاورند، در خطر نیستند و از فعالیت و کارهای آنها چشم پوشی می‌شود؛ اما بزودی همه چیز تغییر میکند. بعد از به نمایش در آمدن این جملات، Faith را میبینیم که بعد از کابوسی از خواب می‌پرد و قرارست از زندان آزاد شود. مامورهای زندان را می بینیم که او را مشروط آزاد میکنند و او باید در عرض ۱۴ روز مشغول به کار شود. در کابوس، می بینیم که یک سری از اتفاقات نه چندان خوشایند و حساس افتاده است که احتمالا طی این اتفاقات Faith به شخصیتی با نام Dogen مدیون شده و باید برای او کار کند و نمی‌خواهد که Noah، به نظر رییس دونده‌های شورشی، از این قضیه بویی ببرد. با توجه به همین ۱۸ دقیقه‌ی آغازین بازی می‌توان گفت که از نظر داستانی با عنوانی غنی روبرو خواهیم شد؛ و البته دیگر صحنه‌ها و Cut-Scene های ضبط شده برای دنبال کردن بهتر داستان در بازی گنجانده شده‌اند.

دونده‌ی پشت بام‌ها

برخلاف نسخه‌ی اول بازی که روندی فوق العاده خطی داشت و آزادی عمل بسیار کمی در مراحل وجود داشت، این نسخه از بازی طبق گفته‌ی سازندگان بصورت دنیای باز یا Open-World است و در برخی از تریلرهای نسخه‌ی بتای بازی و آنالیز گرافیک و نمره‌ی فریم آن، نقشه‌ی بازی نیز مشاهده شد و به نظر می‌رسد که دنیای و نقشه‌ی بازی از تنوع محیطی قابل قبولی برخوردارست. گیم پلی بازی همان فرمول موفق قبلی و نسخه‌ی اصلی را دنبال می کند و پیشرفته‌تر و بی‌عیب تر شده. پارکور و دوندگی هیجان انگیز و تعقیب و گریزهای هوایی، مبارزه با انواع مامورهایی که سد راهتان می‌شوند، مسابقه‌های Trial و رقابت با بازیبازان برتر و دوستان و… .

از آنجاکه بازی دنیای باز کار شده، باید در دنیا و محیط بازی، ماموریت‌های فرعی و انواع فعالیت‌های متفرقه وجود داشته باشد تا بازی به غیر از روند اصلی و داستانی خود نیز غنی باشد. تا الان نمایشی از گیم پلی بازی در محیط باز و آزاد نمایش داده نشده و اکثر نمایش‌های بازی در ماموریت‌های داستانی و محیط‌های نه چندان باز بوده است. دشمنان و مامورهایی که هر از چند گاهی مجبورید از پا در آورید یا بیشتر مواقع می‌توانید به راه خود ادامه دهید و فرار کنید، دارای گروه‌ها یا کلاس‌های مختلفی هستند. مامورهای ساده و دارای باتن، مامورهای تفنگدار و مسلح به سلاح گرم، مامورهای پارکورکار و… . هوش مصنوعی این مامورها نکته‌ی قابل توجهی را نمایش نداده و گاهی اوقات نیز Faith میان توده‎ای از مامورهای مسلح و غیر از آن گیر افتاده بود و براحتی فرار کرد و کمترین صدای شلیکی شنیده شد! البته از آنجا که تمرکز گیم پلی روی دوندگی و عبور از موانع است، شاید این نکته قابل توجیه باشد که شما باید روی فرار تمرکز کنید نه مبارزه؛ ولی این مهم اگر در بازی اصلی نیز به همین شکل باقی بماند، از زیر دست منتقدان براحتی رد نمی‌شود. مانند گذشته، فرار سریع و عبور از موانع و پارکور بسیار لذت بخش است و در بازی جدید، با حرکات جدیدتر و شکست شیشه‌ها که بسیار بر آن در نمایش‌های بازی تاکید شده، هیچ شکی نیست که بازی جدید در این بخش بی نقص خواهد بود.

Catalyst دارای بخش آنلاین و مولتی پلیر یا چندنفره نیز است؛ اما در این بخش چندنفره بازیباز دیگری مستقیما وارد بازی شما نمیشود و حالت Co-op وجود ندارد و بلکه همانطورکه گفته شد، در Trialهای بازی و رقابت‌های دیگری که در نظر گرفته شده می‌توان شرکت کرد. سازندگان ادعا میکنند که کارها و تصمیماتی که در بازی اتفاق می‌افتند و شما باعث آنها هستید، در دنیای اطراف و دنیای دیگر بازیبازها تاثیر میگذارد و آنها برای این مهم عنوان Social Play یا بازی اجتماعی را در نظر گرفته‌اند؛ که آخرین تاخیر تاریخ انتشار بازی برای برطرف کردن مشکلات و کار کردن بر روی همین بخش بوده.

شهر شیشه‌ای، درخشان و چشم نواز

گذشته از نظام سلطه گر و دموکراسی پوشالی حاکم بر شهر، Glass City زیبایی‌های فراوانی دارد. تمامی آنالیزورها تا الان از گرافیک فنی و تکنیکی بازی تعریف کرده‌اند و شیفته‌ی درخشندگی شهر شیشه‌ای شده‌اند. محیط‌های متنوع و استفاده از رنگ‌های مختلف، مسیرهای هوایی و زمینی شهر و ساختمان‌های کوچک و بزرگ، همگی شهری زنده و چشم نواز را نمایش می‌دهند که به انقلاب و آزادی نیاز دارد!

نسخه‌ی جدید بازی با موتور Frostbite 3 ساخته شده که در نسل قبل نیز این موتور قدرت خود را به نمایش گذاشته بود. مانند گذشته، مسیرها و اهداف راهتان بیشتر مواقع قرمز شده و احتمالا این قابلیتی است که می‌توانید آنرا در بازی به میل خود غیر فعال کنید. البته تقریبا تمامی شهروندان شهر شیشه‌ای دارای Gridlink هستند که وسیله‌ی یاری و راهنمایی آنهاست و در اصل افسار کنترل قدرت مردان است! در تریلر ۱۸ دقیقه‌ای اول بازی نیز می‌بینیم که Faith این وسیله را روشن می‌کند و مانند مرد آهنی یا Iron Man اطلاعات و راهنمایی‌های زیادی روی صفحه و روبروی چشم‌هایش نمایش داده می‌شود که کمی بعد، آن را خاموش میکند. در آنالیزهای نمره‌ی فریم بازی و مقایسه‌ی گرافیکی میان کنسول‌ها و PC، همه چیز روی PC روان و عالی اجرا میشد و بعد از PC، کنسول PS4 در مقام دوم قرار داشت و متاسفانه بازی بر روی Xbox One دارای مشکلات اندکی در نمره‌ی فریم و باگ‌های گرافیکی بود. البته این آنالیزها بر روی نسخه‌ی بتای بازی بوده و احتمالا بیشتر این مشکلات در نسخه‌ی اصلی رفع میشوند. نمره‌ی فریم بازی حتی در صحنه‌های ضبط شده‌ی داستانی و سینمایی نیز کمی نوسان داشت و بر روی ۳۰ فریم قفل نبود. حین بازی و در گیم پلی، نمره فریم بازی ۶۰ است و این مهم روند بازی را بسیار روان‌تر و سریع‌تر میکند.

خبری خوش برای کسانی که با تم موسیقی بازی اول خاطره دارند، آهنگساز قبلی بازی با تیم ساخت بازی همکاری کرده است و آهنگ اصلی ساخته شده برای بازی Warning Call نام دارد.

در نهایت

لبه‌ی آینه، پتانسیل تبدیل شدن به یکی از محبوب‌ترین و بزرگترین سری‌های بازی در صعنت بازی‌های ویدیویی را دارد. همه چیز نیز برای انتشار یک شاهکار حاضرست و موفقیت و فردایی بهتر و روشن‌تر، سازندگان بازی و ناشر آن را صدا میزند!

آیا دونده‌ها و پیام رسانان شورشی موفق می‌شوند که نظام سلطه گر را از پا در بیاورند؟ آیا موفق به فرار از لبه‌ی فردا می‌شوند یا لبه‌های تیز آینه‌ها و شیشه‌های شکسته شده‌ی شهر شیشه‌ای آنها را زخمی میکند و از پا در می‌آورد؟ کمتر از یک هفته تا پاسخ به این سوالات باقی مانده و ۱۸ خرداد، دوندگی برای آزادی آغاز می‌شود.