سینمازدگی، آفتِ بازی‌ها | ضد نقد بازی آخرین ما

77 دیدگاه ثبت شده است

1. ای درد Your comment is awaiting moderation.
   ای مرض Your comment is awaiting moderation.
   الهی جز جگر بگیره باعث و بانیش :lol:

   ۵۱

   برای پاسخ دادن وارد شوید

2. :۲۵: :۲۶: :۲۶: بازی ای ۴۲ تا ۱۰ از ۱۰ میگیره اونم از منتقدای “حرفه ای “نه از فراستی نما هایی مثل شما و ۲۴۹تا جایزه میبره فکر نمیکنم ایرادات چندانی داشته باشه. الان حتما میگید جز جایزه حرفی نداری. باشه از تجربه شخصی خودم میگم.فصل افتتاحیه ی این بازی رو بنده در کنار مرگ شوکه کننده جان مارستن ،مرحله کشتن The boss در mgs3 و مرحله no russian مدرن وارفیر ۲ واپیزود۴۳ فانتوم پین جز شوکه کننده ترین و بهترین مراحلی میدونم که تا الان بازی کردم البته مرحله خوب زیاد بود ولی اینا یادم بود.فصل زمستان بازی و به خصوص جایی که دیوید به الی حمله کرد جز استرس زا ترین مراحل بود برام. پایان بازی هم منو بدجور توفکر برد.گیم پلی اش ام واقعا روان بود برای اولین بار بعد RE4 بنده استرس مدیریت منابع داشتم چیزی که مدت ها بود پیش نیومده بود بگذریم از سیستم کرفتینگ کار امد بازی
   که مارو وادار به گشت و گذار تو محیط میکرد مثل RE های قدیمی و البته RE7 مبارزات تن به تن عالی و…هوش مصنوعی الی هم که واقعا عالی بود و من واقعا نگرانی از جانب اون نداشتم. یعنی نگرانش بودم ولی نه مثل اشلی توی RE4 .بخش چند نفره ی بازی هم بسیار خوب بود و تا مدت ها سرگرمم کرد.این بود تجربه من و بقیه منتقدان و انسان های “عادی” از بازی که با مثلا نقد احمقانه شما سراسر در تناقضه. و به هیچ عنوان این جمله که بازی گیم پلی نداره درموردش صدق نمیکنه.

   ۶۴

   برای پاسخ دادن وارد شوید

   1. اگه ۲۰ ساله گیم میزنی چطور تو رزیدنت ۴ مشکل مدیریت منابع داشتی؟! حتی حالت professional هم همچین استرسی رو ایجاد نمی کرد فقط یکم رفلکس بالاتر می خواست
      من که میگم ناتی داگ یعنی کراش بندیکوت و دیگر هیچ

      ۵۷

   2. مدیریت منابع از این لحاظ که نمیتونستم هر چیزی که میخوام رو تو اون کیف کوفتی جا بدم خرفهم شد ؟ ناتی داگ یعنی خیلی چیزا فقط شعور یه عده ای نمیرسه بهش.

      ۴۳

   3. شما حرف زدن یاد بگیر نمیخواد با شعور بقیه کاری داشته باشی

      ۶۱

   4. این قضیه کیف واسه re4 بود برای اخرین ما هم روی اخرین درجه سختی بنده به مشکل خوردم چون دشمناش همونطور که خودت هم خوب میدونی تقریبا نامیرا شده بودن و سر هر کدوم من باید یه خشاب خالی میکردم و بقیش با چماق بود.میدونم عجیب به نظر میاد اما همین اتفاق افتاد.

      ۱۲

   5. Bengix و biosignalعذر میخوام اشتباه از من بود اعصابم از جایی خورد بود.

      ۲۲

3. با سلام. اول از همه تشکر می‌کنم از شما آقا یاشار. باید اینو بگم که من با بخش بزرگی از متن موافقم.
   زمانی که پلی‌استیشن ۳ خریدم بعد از یه مدت کوتاهی آنچارتد ۲ رو تهیه کردم. بازی از همه جهت عالی بود و انگار همه چیزش سرجاش بود. بازی هم گرون قیمت بود و بخاطر همین من مدت‌ها با همین یه دونه آنچارتد کلی سرگرم بودم. برای عرضه شماره ۳ لحظه شماری می‌کردم. بازی عرضه شد و من هم بعد از مدتی بازی رو خریدم. اوایل کار بازی خیلی خوب بود اما بعد از گذشت حدود ۲۰ یا ۳۰ درصد، بازی شدیدا تکراری و خسته‌کننده شد. این مساله تقریبا بعد از سوختن شاتو توی فرانسه اتفاق افتاد. بازی به حدی برای من ملال‌آور شده بود که فقط بازی رو پیش می‌بردم تا تموم بشه و ردش کنم بره! بخش‌های گیم‌پلی شدیدا به حاشیه رفته بودن و من هم هدفم فقط پیش‌برد بازی و دیدن کات‌سین‌ها یکی پس از دیگری بود. گیم‌‌پلی واقعا اذیت می‌کرد و حتی بعضی جاها به‌نظرم کاملا زائد و قابل حذف بودن مثل اون قسمت کشتی‌های دزدان دریایی که یکی از خسته‌کننده‌ترین و مضخرف‌ترین بخش‌های کل دوران گیمینگ بنده بود! جالب اینجاست که بعدها آنچارتد ۱ رو بازی کردم و از ۳ خیلی بیشتر چسبید!
   به آخرین ما خیلی امید داشتم. فکر می‌کردم که تفاوت‌های زیادی با آنچارتد داره و همین می‌تونه جذابش کنه. اما ای دل غافل! بعد از حدود ۱ ساعت بازی کردن متوجه شدم که ای بابا! صد رحمت به آنچارتد ۳! به جرات می‌تونم بگم که دو ساعت ابتدایی بازی عملا هیچ گیم‌پلی خاصی نداره و عمیق‌ترین کاری که باید توش انجام بدین برداشتن نردبان و گذاشتنش به لبه‌ی دیواره! حالا اگه بگیم که بخش اول مقدمه بوده دیگه خداییش بعد از مقدمه چرا باید همش راه بریم و قدم بزنیم؟! حتی وقتی وارد گیم‌پلی هم میشی بازم چیز خاصی دستتو نمی‌گیره. شما توی متن به من‌هانت اشاره کردین. راستش من‌هانت رو یادم نبود اصلا ولی من کلا با گیم‌پلی و تعریفای طرفداران (شاهکار قرن ۲۱ – بهترین گیم‌پلی تاریخ و…) به‌هیچ عنوان موافق نیستم و به نظرم بزرگ‌نمایی توی نظرات این دوستانمون شدیدا موج می‌زنه. گیم‌پلی ساده و حتی نه‌چندان جذاب بازی اونقدرها هم تعریفی نیست. توی متن هم اشاره کردید که چالشی برای بازیکن وجود نداره. یک بار استارت رو توی بازی بزنید و به گزینه لود کردن چک‌پوینت قبلی نگاه کنید. هربار میزنه کمتر از یک دقیقه قبل! عملا چالش و حس ترس این وسط نابود میشه و بازی به‌هیچ عنوان در القای حس بقا موفق نیست. تازه آپگرید تیغ رو هم فراموش کردم بگم که همون دوزار چالش بازی رو هم از بین می‌برد! هیچ‌وقت هم نگران کمبود منابع نبودم چون دوتا کوچه بالاتر انواع و اقسام آت و آشغال ریخته بود عین…! هممون هم دروغ و دبنگ! های ناتی داگ رو یادمونه در مورد هوش مصنوعی غلو شده بازی. تمام نمایش‌های قبل از عرضه از پیش تعیین شده بودن و به زبون خودمون سرکاری! هیچی هم در مورد محتوای دانلودی داغون بازی نمیگم که به قیمت اندک ۱۰ دلار! فروخته می‌شد و واقعا به جز یه سری مسخره بازی هیچی نداشت. کلا هم زیر ۲ ساعت می‌شد سر و تهشو هم آورد. از اون ۲ ساعت هم ۱ ساعت و نیمش رو مشغول زبون در‌آوردن و کات‌سین دیدن و جوک‌های بی‌نمک گوش دادن و آهنگ گوش دادن و کارای دیگر مثل…بی‌خیال!
   ناتی داگ بخش بزرگی از موفقیتش رو مدیون برنامه نویسای گرافیکی شرکتشه. اونا خیلی توانا هستن و همیشه سعی کردن رس دستگاه مورد نظر رو بکشن! همین مورد بازی رو چندین مرتبه میندازه جلوتر از رقباش. ظاهر زیبای یه بازی خیلیا رو جذب خودش میکنه و آخرش میشه بهترین بازی تاریخ!
   حتی اگه داستان رو هم بشکافیم (چیزی که به نظر خیلی‌ها نقطه قوت بازی محسوب میشه) بازم خیلی نمیشه به وجد اومد. داستان تکرار مکررات فضاهای آخرالزمانیه که شونصد بار توی شکل‌ها و رسانه‌های مختلف بهترشو دیدیم قبلا. هنوز توی این مورد موندم که جول بعد از ۲۰ سال (یه بار دیگه بخونید: ۲۰ سال!) چجوری هنوز تو فکر دختر از دست رفتشه؟ نمیگم باید کامل فراموشش کنه ولی هنوز ظاهرا اعصابش خرده از اون قضیه. بابا گذر کن ازش. ۲۰ سال گذشته! هممون اینو شنیدیم که خاک سرده و دقیقا هم جمله‌ی درستیه. اتفاقات بعد از پیش‌در‌‌آمد آخرین ما طوریه که آدم فکر میکنه ۲۰ روز گذشته به جای ۲۰ سال! یا رفیق شدن الی و جول بعد از دعوای کمپ تامی. جول همش دنبال این بود که الی رو از سرش باز کنه بعد یهو با دوتا فحش ناموسی از سوی الی! متحول می‌شه و الی رو خودش می‌بره به سمت فایرفلای‌ها! بعدش هم که کلا رفیق فابریک میشن در حد تیم ملی! کاراکترای دیگه هم که به بازی اضافه میشن فقط نقش دکور دارن و از ۳۰ کیلومتری مشخصه که بوی شهادت میدن! داستان بازی عملا هیچی نداره و فقط روایت خوبه که بازیکن رو تا آخر بازی نگه می‌داره. روایت خوب هم از دیالوگای خوب و صداپیشگی و بازیگری خوب میاد که آخرین ما ماشاالله کم نداره توی این مورد! عین مکس پین ۳ که مغز داستان تو دیواره اما دیالوگا و کارگردانی و صداپیشگی مناسب بازیکن رو جذب میکنه. همین‌طور که بالاتر گفتم ناتی داگ داره نون گرافیک و کات‌سیناش رو می‌خوره. وگرنه اگه دقیق بشیم داخل گیم‌پلی (و حتی داستان بازی) متوجه میشیم که چیز خاصی گیرمون نمیاد. همون بلایی که سر آنچارتد ۳ سرم اومد همینجا دوباره تکرار شد.فقط بازی رو به بهانه‌ی کات‌سین‌هاش جلو می‌بردم و بخش‌های گیم‌پلی کاملا حاشیه‌ای بودن. حتی آنچارتد ۴ هم همین داستان بود برای من حتی در مرتبه‌ها و درجات بالاتر! پایانش هم که طبق گفته‌ی آقای دراکمن قرار بود بحث برانگیز باشه که….ولش کن هیچی نگم بهتره!
   بازی‌های ناتی داگ اخیرا و بعد از آخرین ما به طور عجیبی زیر بغلشون داده میشه! درحالی که محتوای کشنده‌ای ارائه نمیدن. حتی آنچارتد ۴ هم چیز دندون گیری نبود برای من و صرفا یک بازی خوب بود نه بیشتر. دقیقا تمام بازی‌های ناتی‌داگ فقط «خوب» هستن نه چیز دیگه‌ای. دوبازی آخرشون که به قول اونور آبی‌ها شدیدا اورریت و به قول خودمون غلو شده هستن. یه بت هم از ناتی داگ ساخته شده که هرکی بگه بالای چشم نیل دراکمن ابروئه همه میریزن بهت فحش میدن! اگر هم بخوای درمورد بازی‌هاشون صحبت کنی یا به متاکریتیک و تعداد گوتی! ارجاعت میدن یا میگن در حدی نیستی که باهات بحث کنم و برو از خدا بترس و این قدر کفر نگو! یه مقدار این هاله‌ی مقدس ناتی داگ و کوجیما و سی‌دی‌پراجکت‌رد رو بذارین اون‌ور تا همه بتونن نظرشونو بگن. به خدا به هیچ‌جا برنمی‌خوره!
   در مورد بخش‌های پایانی مقاله راستش خیلی موافق نیستم. به‌نظر من بازی‌هایی مثل بایوشاک واقعا از مدیای گیم مایه میذارن. حالا نه کاملا ولی خب بازم وضعشون بهتره از بقیه. داستان هم خیلی جذابه. ولی خب به‌هرحال بحث سلیقه پیش میاد و شاید شما هم لذت نبردین ازش. توی رعایت اصول گیم به نظرم سری دارک سولز و برادرانش (دیمونز سولز و بلادبورن) قوی تر از بقیه هستن که حتی برای روایت داستانشون هم بازم از رسانه ی گیم مایه میذارن. در مورد بازی‌هایی مثل هوی رین هم به نظر من این نوع روایت قصه فقط در یک قالب قابل اجراست و اونم قالب گیمه. توی فیلم نمیشه یه انتخاب متفاوت بکنی. ولی بازی این توانایی رو میده به بیننده (در اینجا گیمر کنار میره و میشه بیننده!). اتفاقا همین چند وقت پیش با دوستان داشتیم در همین مورد و بازی بودن یا نبودن این گونه عناوین صحبت می‌کردیم. عناوینی مثل «همه به رپچر رفته‌اند» یا «گان هوم» یا «تل‌تیل در مجموع»! همین بخش هم جای بحث خیلی زیادی داره که الان فرصتش نیست و باید بعدا شکافته بشه. خودم هم ته دلم خیلی طرفدار این سبک نیستم. به ندرت عنوانی بوده توی این سبک که باهاش شدیدا حال کنم. اکثرا در حد متوسط یا ضعیف بودن.
   یه زمانی از کال او دیوتی ۴ می‌ترسیدم و می‌گفتم الان همه کپی می‌کنن ازش. حالا باید نگران آخرین ما و ناتی داگ باشیم! این مدل بازی‌سازی داره مد میشه و حتی خدای جنگ و آنچارتد ۴ رو هم تحت تاثیر خودش قرار داده. کی گندش دربیاد و حال همه رو بهم بزنه خدا عالمه…
   بازم از شما تشکر می‌کنم و براتون آرزوی موفقیت دارم.

   ۱۰۸

   برای پاسخ دادن وارد شوید

   1. :۲۶: من دیگه حرفی ندارم برادر من کجاش خسته کننده بود انچارتد۴ نکنه اخرش :۲۶: !!!!!!! اره اوایلش ریتم اروم تری داشت چون نیت بیخیال ماجراجویی شده بود.و بازی داشت زندگی عادی شده ی نیت و النا رو نشون میداد این ریتم اروم تا زمان اومدن سم ادامه داشت بعدش از بین رفت!بعدشم این سینمایی شدن هیچ عیبی نداره از همون اول بازیا داشتن به همین سمت حرکت میکردن کوجیما و میکامی شروع کنندش بودن الانم این قضیه به اوج رسیده اره گیم پلی نداشته باشه زیاد جذابیت واسه منی که که ۲۰ ساله گیم میزنم جذاب نیست گرچه ۱۴ تا از پایان های هوی رین رو رفتم! ولی بازی های ناتی داگ گیم پلی روانی دارن انصافا.در مورد بت سازی هم باید بگم که تویی داری انتقاد میکنی ببین انتقادت درسته یا نه اگه درست بود که هیچی اگر هم نه که انتقادت چیزی جز حرف رایگان حساب نمیشه که در این مورد متاسفانه و با عذرخواهی از شما حالت دوم یعنی انتقاد نادرست صحیحه.

      ۲۸

   2. agreed
      @سینا جعفری

      ۵۳

4. با عرض سلام خدمت یاشار گروسیان عزیز. پیشاپیش به دلیل افزایش حجم کامنت از شما عذر خواهی میکنم، اما امیدوارم حداقل بی جواب نمونه.
   حرفم رو از خود ضد نقد شروع میکنم؛ متاسفانه جدیدا جوی در فضای مجازی حاکم شده که نظرات و دیدگاه ها به صرف «خفن بودن یک کامنت» (!) به طور کلی تغییر می کنه. اول اینکه خیلی راحت میشه محتویاتی رو پشت نقاب «ضد نقد» قرار داد که فرسنگ ها از واقعیت دوره! مشکل اصلی بعضی از ما نویسندگان حوزه سرگرمی اینه که متاسفانه اصلا نمیدونیم از یک اثر (حالا چه بازی و چه شاخه های سینما) چی میخوایم. بعضی ها بازی میکنند که از انجامش لذت ببرن، بعضی ها بازی میکنن که سرگرم بشن، بعضی ها بازی میکنن تا در بطن یک تجربه ناب قرار بگیرن، بعضی ها هم بازی میکنن تا ایرادات اون رو درشت جلوه بدن و از پس این حرکت برچسب «منتقد» به خودشون بزنن. در واقع همه جور آدم در همه جای دنیا هست؛ دی بازی هم قرار نیست استثنا باشه! بالاتر گفتم؛ تکلیفمون رو مشخص کنیم! از یک بازی ویدئویی چی میخوایم؟ انتظار داریم که مارو سرگرم کنه یا اینکه مارو در بطن یک تجربه شگفت انگیز قرار بده؟ خب The Last Of Us قطعا در دسته دوم قرار میگیره پس اگر وارد این بازی شدین و انتظار دارین که شمارو صرفا «سرگرم کنه»، به نظرم باید پودرتون رو عوض کنین؛ چون مسیر رو کاملا اشتباه اومدین. موضوع اینجاست که شما با این ضد نقدتون اساسا یک «مدیوم» جدید اختراع کردین! کی گفته بازی های ویدئویی باید از سینما فراری باشن؟ آیا لازمه همه بازی ها ماینکرفت وارانه و صرفا سرگرم کننده باشن؟ احمقانه نیست؟ صرف اینکه شما از سرگرمی مطلق لذت میبرین، دلیل نمیشه سازنده ها صف بکشن و برای عده اندکی از افراد جامعه بازی بسازن. رسالت یک بازی ویدئویی اینه که مخاطب پس از تجربه یه چیزی بهش اضافه بشه و وقتی به گذشته نگاه میکنه یک نفس عمیق بکشه و آخرش بگه «واوو»! در اینجا باید مطمئن باشی که اون بازی و اون سازنده موفق شده؛ چرا؟ چون تونسته تجربه ای رو برای تو رقم بزنه که «من مخاطب» به عنوان یک کاراکتر در یک موقعیت شگفت انگیز قرار گرفتم. پس اگر یک بازی ویدئویی تونسته در مواقعی احساسات بازیکنان رو هدف قرار بده و در مواردی حتی موجب اشک ریختن اون بازیکن بشه؛ شما مطمئن باشید که اون بازی مو لای درزش نمیره. وگرنه من مخاطب قرار نیست برای بتلفیلد و اورواچ اشک بریزم! ضد نقد میتونه خیلی راحت حقایق رو پنهان کنه؛ چون رسالتش گفتن ایرادات یک بازیه حتی به شکلی غیر منطقی! اما از قدیم گفتن؛ آن چیز که به عیان است، چه حاجت به بیان است؟ چیزی رو که خودم تجربه کردم، نیاز نیست از دهن دیگرون هویتش رو پرس و جو کنم.
   اما در مورد خود بازی:
   بازی ها بعد از اینکه وارد نسل هفتم شدن؛ هویتشون به طور کلی متحول شد! به همین دلیل مجموعه ای مثل ناتی داگ بعد از کراش بندیکوت و بازی های اینچنینی میاد سراغ عنوانی مثل آخرین از ما! چون مشخصا اون فرمول قدیمیِ «سرگرمی مطلق بودن» دیگه جوابگو نیست! وگرنه امثال کوجیما و دیوید کیج اصلا ظهور نمیکردن که بخوان تجربیات شگفت انگیزی مثل متال گیرهای امروزی و هوی رین رو برای مخاطب رقم بزنن. مشکل اصلی نحوه ضد نقد نوشتن شماست یاشار جان؛ شما از یک اثر چیزی رو میخواین که با هویتش فرسنگ ها فاصله داره! مثل این میمونه که از عناوین ورزشی، محتوایی اکشن و ماجراجویی بخواین. احمقانه نیست؟ آخرین از ما قطعا بخاطر کلیتش ستایش شده و خواهد شد. هدف این بازی چیز دیگه ای بوده، محتوایی هم که شما میخواستین هم چیز دیگه. دو خطی که دارن از هم دور میشن هیچ وقت به هم نمیرسن، مگر اینکه به نقطه تلاقی برگردن. مخاطب لذت میبره از این نوع بازی، حتی منتقدا هم لذت برده اند، ضد نقد نوشتن این لذت رو تغییر نمیده؛ چون به شخصه بعد از گذشت ۴ سال هنوز هم تجربه ای حتی نزدیک به این بازی نداشتم و فکر هم نکنم که تا پایان نسل هشتم از دست کسی چنین چیزی بر بیاد.

   پ.ن: زمانی یک نویسنده رو میتونیم «منتقد» خطاب کنیم که مفهوم بررسی براش جا افتاده باشه. به طور مداوم در این بررسی گفته شده که آخرین ما فلان چیز رو نداره فلان چیز رو داره! در حالی که بازی باید با توجه به همون چیزی که هست مورد بررسی قرار بگیره. مثل مقایسه بازی های ورزشی با عناوین نقش آفرینی میمونه…
   پ.ن: یک نصیحت برادرانه؛ با ضد نقد نوشتن ممکنه به شهرت برسید، ممکنه در محفل های مختلف حرف از نویسنده باشه؛ اما مطمئن باشید که اگر نوشته خارج از بُعد منطق باشه، هیچ وقت اون نویسنده رو بخاطر کارهای نیکش یاد نمیکنن، بلکه با «حماقت» از او یاد خواهند کرد. این رو میگم، چون برای چندمین بار چنین چیزی رو دیدم. راه درستی نیست…
   پ.ن: نیت نویسنده و سایت کاملا مشخصه؛ هدف بزرگ شدن و افتادن روی زبوناست! برای هیچ کس کار سختی نیست که از بازیا ایراد «کشف» کنن!
   پ.ن: یاد بگیریم از بازی ها لذت ببریم. کار سختی نیست!
   مرسی…

   ۳۶

   برای پاسخ دادن وارد شوید

   1. سلام و ممنون از وقتی که برای نوشتن کامنت صرف کردید، همین که راهِ حملات شخصی و فحاشی رو در پیش نگرفتید و عین یک «انسان منطقی» نظرتون رو هرچند مخالف بیان کردید، در این اشفته بازار جای شکر داره!
      فکر کنم بارها این مسئله رو عنوان کردم ولی هم برای شما و هم برای سایر دوستان که کج برداشت میکنن مجددا تکرار میکنم که: من نه خودم رو منتقد میدونم و نه نویسنده، ادعایی هم در این زمینه ندارم. تنها ادعای من نظر شخصیِ خودم هست، دلیلی هم برای تحمیل این نظر به بقیه ندارم بلکه صرفا اون رو با بقیه به اشتراک میگذارم، حال اینکه عده ای مخالف باشن یا موافق. از طرفی بحث نقد، ضدنقد و سایر موارد مشابه برایم جدی هست ولی اینها ابدا به این معنا نیست که من شخصا بخوام چیزی رو به کسی تحمیل کنم یا نگاهی از بالا به پایین داشته باشم. اگر چنین بود الان باید مانند خیلی از نویسنده های رسانه های دیگه که خودتون بهتر میشناسید، کلاس گذاشته و اصلا جوابِ کسی رو هم ندم.
      در اینکه بازی ها باید سرگرم کننده باشن هیچ شکی نیست و اصولا لذتِ عمیق تر و جدی تری که شما مطرح کردی، پس از سرگرمی در وجه اول اتفاق میفته. من هم از این قاعده مستثنی نیستم ولی لزومی هم نداره که از هر بازی که بقیه لذت بردن، من هم لذت ببرم یا به اندازه فن های بازی لذت ببرم. من از بازیِ آخرین ما به هیچ عنوان متنفر نیستم ولی به هیچ عنوان اون سرگرمی و لذت اغراق آمیزی که شما توصیف کردی رو هم تجربه نکردم. آیا بیان این موضوع در قالب بک مطلب تحت عنوان ضدنقد به معنای توهین یا تحمیل چیزی به مخاطب هست؟
      این نظر و سلیقه ی شخصی من هست و چه بسا خیلی ها با این نظر موافق باشن که در ابن صورت یک نظر شخصی تبدیل به نظر و سلیقه ای جمعی خواهد شد. این افراد عموما به خاطر جو متعصبانه اجازه بیان نظرشون رو ندارن. پس ضدنقد به نوعی به این دسته از افراد هم اجازه بیان کردن نظراتشون رو میده. این همه از این بازی تعریف و تمجید شد، این همه انشا و ستایش نامه برای این بازی نوشته شد؛ آیا مخالفانِ این بازی به طرفدارنش حمله کردن یا فحاشی کردن؟ حالا یک بار هم اجازه بدید مخالفان نظرشون رو بیان کنن، راهِ دوری میره؟

      ۱۳۵

5. دیگه چرت و پرت گفتن رو به حد اعلا رسوندین

   ۸۷

   برای پاسخ دادن وارد شوید

6. دوست من،
   باز هم مثل فهرست شیندلر به شما می گویم متن خوبی بود ولی هر چه که بود نقد نبود.
   بالاخره شما تکلیفتون رو با خودتون روشن کردید،
   اسم فیلم و مضمون اصلی فهرست شیندلر بود یا خود شیندلر؟
   شما حالا حالاها باید بدوید تا به جایگاه یک منتقد برسید.
   بنده بعد از سال هایی که از عمرم گذشته هنوز به خودم منتقد یا تحلیل گر نمی گم،
   چون این واژگان بسیار بزرگ و عمیق هستند.
   اما بدبختی ما اینه که یاد گرفتیم همه چیز به خودمان نسبت دهیم،
   اما در سطحی ترین شکل ممکن آن را ارایه دهیم. مانند: هنرمند و بازیگر و کارگردان و نویسنده و مهندس و منتقد و تحلیل گر و….
   البته مقصر صرفا شما یا امثال شما نیستن،
   مقصر آن هایی هستند که الگوهایی معیوب برای شما شدند و نیازی به اسم بردن هم نیست.
   با کمال احترام من شما رو بیشتر یک سفسطه گر می بینم،
   چرا که بیش از این که به حقایق بپردازید به لفاظی می پردازید.( با استدلال نماهای خود )
   از کلام خودتون استفاده می کنم در تفسیر بازی،
   بیش از آن که به عمق بپردازید به ظاهر زیبا و فریبنده در کلام و جملاتتون فکر می کنید،
   و بیش از آن که به تعهدی که با دادن اسم منتقد به خودتون نسبت به آثار پیدا می کنید و همین طور نسبت به مخاطبین،
   به خودبزرگ بینی دچارید و عاشق دیده شدن هستید.
   متاسفانه نوشته های شما در دسته یاوه گویی های مد روز قرار می گیرد.
   من بر روی هیچ بازی و یا اثری تعصب ندارم چون هیچ چیز کاملی وجود نداره ولی بر روی مردم و جامعه و فرهنگ و سواد جمعی تعصب دارم.
   موفق باشید و این که سعی می کنید منتقد شوید خودش قدم خوبی هست و البته اولین قدم!

   ۱۱۶

   برای پاسخ دادن وارد شوید

   1. با ذکر این توضیح برای دوستان،
      من نقدی ندیدم که بخوام وارد مباحثه بشم.
      از این رو در مقابل ایشان به دفاع از بازی یا تایید نظرشون نپرداختم.

      ۹۴

   2. حرف شما کاملا صحیح است از این بابت که این نوشته نقد نیست. من هم نقدی نمیبینم، در تیتر با فونت بسیار بسیار درشتی نوشته شده «ضدنقد»، خبری از نقد نیست. توصیه ما هم این هست که حتما از صحتِ مطلبی که میخواید مطالعه کنید با خبر باشید یا به لحاظِ دیداری دقت بیشتری به خرج بدید چون انصافا فونتِ تیتر از این بزرگتر نمیشه

      ۱۱۸

   3. توصیه شما کاملا صحیح هست،
      اما برای خودتان و دوستانتان که به تحسین شما می پردازند!!!
      دوست عزیز با زدن تیتر ضد نقد نمی توانید زیرپوستی بی سوادی را ترویج کنید.
      در یادداشت های خود از ابتدا که آغاز کردید اشاره به این داشتید که متاسفانه نقد به شکلی غلط بین مردم جا افتاده، این ادعا جهت نوشته های شما رو کاملا مشخص می کند.
      از طرفی ضد نقد یعنی نقدی بر نقدها داشتن.
      واقعا توصیه می کنم اول فکر کنید و بعد بنویسید.
      نوشته شما از این قسمت به بعد شکل پررنگ تری از نقد را هم می گیرد:
      “معضل فرار از گیم‌پلی”
      و پس از آن نقل قولی از یک منتقد برای منطقی جلوه دادن استدلال نماهای خود.
      واقعا ناامید شدم از شما که نویسنده سایت هستید.

      ۷۲

7. من فکر میکنم که شما به شدت محدود فکر میکنید . به قول خودتون این تفکر که گیم پلی اصله و داستان و شخصیت پردازی اهمیت زیادی نداره مال این نسل بازی ها نیست . امروزه در بازی ها میزان اهمیت گیم پلی و داستان در اثار مختلف متفاوته و به نظرم تا حدی داستان نقش مهم تری داره و همین موضوعه که باعث میشه walking dead یا life is strange (که فکر کنم با این دید شما اصلا بازی نیستن ) اثاری بی نظیر باشن و این داستان بود که تا این حد باعث محبوبیت سری call of duty در میان انبوه بازی های اول شخص شد و این داستان که باعث ماندن Spec Ops که یک بازی معمولی بود در خاطره ها میشه نه گیم پلی همیشگی بازی ها و یا mass effect و ….
   اخرین ما هم بیشتر به خاطر همین داستان و جو جذابش که اینقدر طرفدار داره و در پله ی بعدی گیم پلی قرار میگیره. داستان خوب حتی کاری میکنه که دو ساعت هم راه بری و هیچ کاری نکنی و فقط به دیالوگ ها گوش بدی فقط به خاطر این که داستان رو بهتر بفهمی. هر چند از لحاظ گیم پلی هم کاملا در سطح بالایی قرار داره این که یک بازی قبلا مثل این بوده ابدا از ارزش هایش کم نمی کند چون با این دید همه ی بازی های اول شخص کنونی مثل هم هستند.
   باز هم تاکید میکنم که در مهم بودن گیم پلی شکی نیست اما بازی صرفا با گیم پلی فقط سرگرمی موقت است و دو روز بعد از خاطره ها پاک میشه . در باره ی Bioshock هم بگم همین که شما هنوز داستانش رو به خاطر دارید نشون میده که داستان کار خودشو کرده و بازی در خاطر شما مونده و از ان لذت برده اید وگرنه چه کسی بجز تیر اندازی و انفجار چیز دیگری از just cause یادش مانده ( که به قول شما گیم پلی داشت اما داستانی ساده و بیخود داشت ).

   ۶۵

   برای پاسخ دادن وارد شوید

   1. در ادامه فقط خواستم بگم اخرین ما برای من لذت بخش بود اما در میان بازی های مورد علاقه من نیست و ابدا یک اثر کامل هم نیست و مشکلاتی هم داشت و این حرف های من فقط برای دفاع از این بازی نبود بلکه در جواب به اقای گروسیان بود که در باره ی تمام بازی ها و صنعت بازی نوشته بود .

      ۲۴

   2. در اینکه گیم پلی همیشه اصله هیچ شکی نیست و خیر، دیدِ من محدود نیست. من با میان پرده یا داستان جذاب مخالفتی ندارم، همیشه و همه جا مثال هم زدم؛ بازی ویچر ۲ هم گیم پلی مناسبی داره و هم داستان جذاب و خوبی، بسیاری از بازی ها هم به همین شکل قابل اعتنا هستند. مناقشه زمانی هست که یک بازی فقط و فقط بخواد با تکیه بر گرافیک، فقط داستان و فقط میان پرده های سینمایی خودشو به مخاطب تحمیل کنه. یعنی بازی Over سینمایی یا داستانی بشه. در این صورت دیگه با یک بازی طرف نیستم و احتمالا اثر چیزِ دیگه ای خواهد بود.
      اگر برای شخصی داستان اصل هست، پس چه فرقی میان یک رمان و یک بازی وجود داره؟
      اگر برای شخصی گرافیک و سینمایی بودن مهم هست، پس چه فرقی میان یک بازی و فیلم سینمایی وجود داره؟
      این فرق رو من در گیم پلی میبینم. اگر قصد دارید در این رابطه که مرز بین بازی و دیگر مدیومها کجاست بیشتر بخونید، قبلا یک مقاله با عنوان «فیلم بساز، بازی بفروش» نوشتم و اونجا به تفصیل در این رابطه صحبت کردم که با کمی جستجو میتونید پیداش کنید :)

      ۶۸

   3. شما توی چهارچوب غلطی داری بازی رو نقد می کنی و اصرار هم داری که نقدت درسته.نقد فرمالیستی و با چنین چهارچوبی خیلی از بازیهای نسل حاضر بد و چرت محسوب میشن.
      تاریخ بازی رو باید در نظر گرفت و بوجود اومدن بازی های با برچسب فیلم تعاملی رو هم باید لحاظ داشت.نمیشه از آسمون بیاید بگید چون این اون کاری که پک من کرده رو نکرده پس بازی نیست بازی نکنید!

      اول چهارچوب درست رو پیدا کن دوست عزیز بعد قلم رو بردار.

      ۳۱

   4. “در اینکه گیم پلی همیشه اصله هیچ شکی نیست ” در این جمله ی شما شکی نیست و اصولا گیم پلی است که باعث تفاوت سینما و بازی ها میشود اما گیم پلی بر پای داستان معنا پیدا میکنه .
      گیم پلی و کلا game یعنی بازی کن را جای شخصیت اصلی قرار دادن اما بدون داستان خوب چرا باید بخواهیم جای شخصیت دیگری باشیم.
      همین مشکل تو سینمای ایران هم هست که فیلم ساز ها فکر میکنند با دو خط داستان هم میشه فیلم ساخت فقط باید کلی بازیگر معروف بریزی تو فیلم و از اول تا اخر فیلم همه باید سر هم داد بزنند و دوربین هم چند تا نمای قشنگ بگیره. اونوقت چند تا منتقد هم از فیلم تعریف میکنند و بهش جایزه میدن و بقیه هم فکر میکنن فیلم ساختن اینجوریه و همون طوری فیلم میسازند.
      در مورد گرافیک با شما موافقم که بدون ان دو مورد هیچ مفهومی ندارد و در مورد میان پرده ها هم بگویم که من هم با بازی که هر چند دقیقه میان پرده دارد مواقف نیستم. روایت داستان میتونه در داخل گیم پلی باشه و حتما نیاز به میان پرده نیست اما حرفی که شما در باره bioshock زدید نشون میده مشکل شما با میان پرده نیست و کلا با داستان مشکل دارید.
      من اگر دیدگاه شما را داشتم از هیچ بازی لذت نمی بردم.

      ۲۲

8. خب با این که ضد نقد رو کامل نخوندم، تونستم بفهمم که منظور آقای گروسیان چی بوده و چی رو می خواسته برسونه، من یک فن سونی ام ، ولی شدیدا با بعضی چیز ها در مورد بازی آخرین ما مخالفم، از همون لحظه ای که بازی اخرین ما رو تموم کردم، داشتم فکر می کردم عنوانی که همه می گفتن بازی رو دستش نیومده، این بود؟ بازی بازی خوبی بود، لذت بخش بود و حوصله سر بر نبود، ولی به محض این که بازی تموم شد و اسامی سازندگان پخش شد، فکر کردم دارم تیتراژ پایانی یک سریال رو می بینم! بازی هیچ پایان بندی نداشت، دقیقا عین سریال ها داستان رو نیمه تموم گذاشت برای قسمت بعدی، فرمولی که بازی برای بقا استفاده کرده بود هم خوب بود، ولی تکراری بود

   ۰۸

   برای پاسخ دادن وارد شوید

   1. ” بازی هیچ پایان بندی نداشت، دقیقا عین سریال ها داستان رو نیمه تموم گذاشت”
      حالا چون بازی آخرزمانی هست صرفا نباید پایانش یا با مرگ کارکتر اصلی باشه یا با پایان یافتن این آشوب… _ یه کم اسپویل_در طول بازی جوئل و الی یک هدفی داشتن(رسیدن به فایرفلای و ساختن یه واکسن از چیزی که داخل بدن الی هست) تکلیف هدفشون مشخص شد دیگه کجای پایان ناقصه؟
      “لحظه ای که بازی اخرین ما رو تموم کردم، داشتم فکر می کردم عنوانی که همه می گفتن بازی رو دستش نیومده، این بود؟”
      والا “لحظه ای” که موزیک بازی زده میشه بازی تموم میشه اینقدر احساسی و قشنگ هست که فکر نمیکردم حداقل همون لحظه کسی بهش اعتراض کنه… آها مگر اینکه زبان انگلیسی ضعیفی داشته باشه و ارتباط کافی برقرار نکرده باشه…
      راستی caner منظور کرکتر assassin’s creed 3 هست؟ فک کنم اون connor نوشته میشه… اصلا هم ربطی به چیزی نداره :۱۲:

      ۵۲

9. واقعاً متن منطقی و درستی بود. متأسفانه صنعت بازی به سمتی رفته که بازی ها یا تبدیل شدن به فیلم سینمایی (مثل the last of us و the walking dead) یا تبدیل شدن به گیمپلی خالص (مثل overwatch و DOTA). شرکت های بازی سازی هم فقط به دنبال جذب مخاطب عام هستند نه ساخت یک بازی درست و حسابی. با تشکر از ضد نقد خوبتون.

   ۱۲۱۶

   برای پاسخ دادن وارد شوید

   1. “یا تبدیل شدن به گیمپلی خالص (مثل overwatch و DOTA).”
      چه ربطی داره انتظار داری چه داستانی واسه یه بازی کاملا آنلاین بدن؟ مثلا اینترو اورواچ توضیحات قانع کننده ای رو میده دیگه بقیش پلیر vs پلیر هستش داستان بیشتر رو کجا جا بدن؟ باشه بهشون میگم وسط مپ بازی داستان عمه من رو روایت کنن…
      دیگه نهایت کاری که این بازی ها میتونن بکنن اینه که گذشته این هیرو ها و روابطشون رو حالا تحت عنوان کامیک بوک یا هر چیزی روایت کنن … که دوتا تو این مسئله عالی هست هر کدوم از هیرو های ریشه دار هستن و داستان خودشون رو از زمان وارکرفت دارن…

      ۱۳۲

   2. فقط کافیه به یک بازی بی محتوا چند تا کاراکتر «جذاب» اضافه کنی تا همه عاشق دل خسته ی بازی بشن. Blizzard هیچ زحمتی برای این بازی نکشیده فقط با اضافه کردن چهار تا skin جدید داره پول پارو می کنه.

      ۲۱۲

   3. گیمپلی خالص؟
      شما اسم یه بازی بدون محتوی و تکرار مکررات رو میزاری گیمپلی خالص؟
      اگه گیم قراره جنبه ی هنری داشته باشه باید روایت هم باشه ولی گیمی که نه داستان داره نه موزیک و تقریبا هیچی و فقط رویه پایه ی گیمپلی متکیه یه چیز فرا ناقصه و شما و خیلی های دیگه به دلیل اعتیاد این بازی هارو بازی می کنید که نه سودی بهتون می رسونه و نه مفهومی در عمقش وجود داره
      حرفتونم کاملا برعکس هست این روزا بازی های بی محتوای ۱۰ دلاری که به اسم ام ام او ۶۰ دلاری وارد بازار می شن و جایزه هم میگیرن خیلی زیاد شده از پارسال تا الان دستینی و خیلی بازی مزخرف دیگه داشتیم که مخاطباشون هم مثل خودشون سطحی و بدون عمق هستن و کسایی که ازین نوع بازیا طرفداری می کنن واقعا وضعشون مشخص هست! بله بازی سازا دنبال یه چیز عام هستند ، بهتره یکم دقت کنید ببینید تعریف عام کدوم بازیه:
      Tlou رویه دو نسل ۸ ملیون فروخته (توجه کن ۲ نسل!) با اینکه این نسل ۵۰ ملیون پی ای ۴ داشتن و نسل پیش ۷۰ ملیون ۳ پس فروشش باید خیلی بالا تر می بود اگه عامه پسند بود
      همین الان تویه سرور های اور واچ و دستینی بیش از ۴۰ ملیون نفر در حال بازی هستن، خودش نشون میده چی اسمش عامه پسنده و چی اسمش هنر پردازی و گیم!
      امسال شاهد تقابل این دو باهم بودیم: اور واچ و اینساید دو بازی کاملا متضاد هم که یکیشون صرفا جهت سرگرمی ساخته شده ولی دومی اونقدر هنری و مدیوم دار هست که بدون تبادل هیچ دیالوگی یک عالمه حجم از احساسات و فلسفرو رویه گیمر خالی می کنه و بی شک شاهکاره، اما مردم چی رو می خرن؟ اون بازی بی محتوی و اعتیاد آور رو چرا؟ چون فقط دنبال سرگرمین و هنوزم دیدگاه اولیه ایی نسبت به گیم شما (دقیقا مثل شما)

      ۱۲۵

   4. دقیقا باهات موافقم . اینساید با داستان جذابش واقعا بی نظیر بود در حالی که کل گیم پلیش فقط دویدن و پریدن بود ولی این اصلا از لذت بازی کم نمی کنه. ولی با این متنی که اقای گروسیان نوشته فکر کنم بگه اینساید باید فیلم میشد نه بازی . ایشون قبول نداره که بعضی داستان ها در صورتی که به صورت بازی باشه میتونه تاثیر خیلی بیشتری از فیلم بزاره نمونه هاش هم که کاملا معلومه : walking dead – inside – life is strange – Metal Gear Solid – Mass Effect – Bioshock و ….
      واقعا نمی دونم کسی که به Bioshock میگه مسخره از چه بازی خوشش میاد؟

      ۵۳

   5. پارسا
      الان آخرین ما کشون
      تو گیر دادی به بازی مورد علاقه ما
      ———————————————–
      بله بازی مثل دوتا گیم پلی خالص
      هر گیمری هم از سبکی خاص لذت میبره
      چیزی به اسم اعتیاد هم برای گیم موجود نیست
      من پنج هزار ساعت برای دوتا پلی دادم
      ولی الان چهل روزه به زور داخل بازی میرم
      پس میبینی اگر اعتیاد داشتم الان از استخوون درد میمردم
      ———————————————–
      کلا شما به نویسنده گیر بده

      ۳۰

   6. پارسا
      الان فکر کردی من دارم حرف نویسنده رو تایید میکنم که بازی باید مثل اینا گیمپلی باشه فقط…؟ من تو کامنت بالام نشستم از تلو سه ساعت دفاع کردم… بازی های مثل تلو لایف ایز استرنج واکینگ دد و … تو تاپ ۲۰ من هستن… ولی خوب dota 2 هم بازی مورد علاقه من هست… به چه حقی میای توهین میکنی به طرفدارای یه سبک؟ اصا تویی که حتی نسبت به سبک یه بازی متعصبانه برخورد میکنی خوبی … بعد منی که سبک برام فرقی نمیکنه هر چیزی رو که خوشم میاد بازی میکنم مشکل دارم عقب مونده ام…
      اورواچ گوتی شد(به نظر منم حقش نبود)…بعد نشستی فکر کردی چیکار کنیم چیکار نکنیم بریم کلا فحش بدیم به کسایی که بازی این سبکی میکنن… آفرین چه راه منطقیی…
      در کل اگه فقط به اورواچ توهین میکردی بهم بر نمیخورد اما حرفات ربط داشت به کل بازی های MOBA …
      میخوای از بازی مورد علاقت دفاع کنی چرا میای یه سبک دیگه رو میکوبی وات د فاک

      ۳۲

   7. مخاطب من نبودی برادر ، مخاطبم زننده ی کامنت بود فکر کنم اشتباه ریپلای شد :دی
      کسی به دوتا توهین نکرد
      _____________________
      میرابی
      کاری به دو تا ندارم اصلا چون کلا ۴ ساعت بازی کردم و اصلا نظری ندارم فعلا تا سره فرصت که بشینم پاش دوتارو درنظر نگیرید
      پ.ن: ۵۰۰۰ ساعت اعتیاد نیست ؟ :lol: منظورمم از اعتیاد مولتی بازی هاست که عملا هیچ تفریحی نداره و فقط لول آپ کردن بی خود و بی تاثیره و هیچ چیز رو تویه گیم دنبال نمی کنه
      ولی تا جایی که می دونم دوتا مرز گیمپلی هارو تا حدودی جا بجا کرده پس بحثی نیست در این مورد منم کاری بهش ندارم

      ۲۴

   8. پارسا جان مخاطب شما یک نفر نبود کلا به یه سبک بازی توهین کردی…
      “گیمی که نه داستان داره نه موزیک و تقریبا هیچی و فقط رویه پایه ی گیمپلی متکیه یه چیز فرا ناقصه و شما و خیلی های دیگه به دلیل اعتیاد این بازی هارو بازی می کنید”
      انصافا این چیزی که گفتی یعنی moba یعنی دوتا۲ و همه بازی های این سبکی :۲۳: باز خوبه گفتی منظورت با دوتا نیست ولی بهرحال موبا سبک پرطرفداریه … یکی خوشش میاد یکی خوشش نمیاد به زیاد کم بودن شعور طرف ربطی نداره سلیقس…

      ۱۲

10. اولا ازتون خواهش میکنم یکم به وقت خواننده احترام بذاریم … اینقدر تکرار بعضی جملات و نکات زیاد بود (مخصوصا صفحه دوم) که فکر میکردم اشتباهی دارم از چند خط بالاتر شروع به خوندن میکنم…
    حالا یه ضد نقد درباره یه بازی پرطرفدار نوشتید درست نیست که از پربازدید بودنش سو استفاده کنید و چهار صفحش کنید که کلیک های سایت بره بالا…
    ———————-
    از اینکه اوایل بازی همش باید راه بری و روایت داستان و جلوه های گرافیکی رو نگاه کنید ایراد گرفته بودید…خوب بازی آخر و زمانی هست و اولش باید یه سری توضیحاتی و مقدمه چینی هایی کنه که قضیه از کجا شروع شد و چی شد… خوب بود اولش یه مسلسل بدن دستتون بگن اینا زامبی بفرما بکش :۲۳: اونموقت خود شما میومدی ضد نقد مینوشتی میگفتی بازی بی سر و ته …
    بقیه راه رفتن ها بازی هم برای کشت و گذار و جستجو محل و پیدا کردن مهمات هستش… بازی سوروایو هست این چیزا تو گیمپلیشون واجبه و در کنار این کشتن ها توی محیط یه سری دیالوگ هایی رو هم رد و بدل میکنن که حوصله گیمر سر نره… شما دقیقا این مسئله رو بر عکس تعریف کردید…
    ایرادتون هم در مورد درجه سختی بازی باز هم بر عکس بود… من واقعا تعجب میکنم… ادعا میکنید بالا بردن درجه سختی فقط دمج دشمنا رو زیاد میکنه و هلثشون رو بیشتر در حالی که باید هوش مصنوعیشون بالا بره… یعنی واقعا شما حتی نرفتید یه کم رو درجه سختی سوروایو یا grounded بازی رو امتحان کنی… کاری که بازی با بالا بردن درجه سختی میکنه یکیش اینه قابلیت listen mode رو ازتون میگیره که بازی رو خیلیییییییی جذاب تر میکنه … جوئل یه مقدار بیشتر دمج میخوره که مقدارش کاملا عقلانی هست…مقدار هلث دشمنا هیچ فرقی نکرده یعنی رانر هارو با یک هدشات مثل همیشه میکشی کلیکر ها رو هم با دو هدشات مثل همیشه… در عوض هوش مصنوعیشون به شدت افزایش پیدا میکنه… یعنی تو normal از پشت یه کلیکر نشسته با سرعت بالا رد شی مشکلی برات پیش نمیاد اما تو در جه سختی بالاتر باید مورچه ای قدم بر داری…همچنین رانر ها و آدم ها خیلی سریع تر میبیننتون…
    در کل شما از گیمپلی بازی ایراد نرگفتید … ایراد اینه که بگید سیستم شوتینگ مشکل داره … سیستم کرفتینگ ناکارآمده( یه اشاره ای هم بکنیم به سیستم کرفتینگ خوب بازی که اصا بهش اشاره هم نشد… تک تک آیتم های قابل کرفت بازی لازم و یوزفول هستن در طول بازی) … هوش مصنوعی بد… هیچ ایراد اینچنینی نگرفتید شما… فقط گفتید داستانش زیادی خوبه( که خوب نکته منفی نیست) کات سین ها طولانیه ( این در صورتی میتونست ایراد باشه که گیمپلی خود بازی مدتش کوتاه میبود که اینطوری نیست) و آخرشم که گفتید : احساس کردم شبیه من هانته بعد یه سرچ هم زدم دیدم بقیه هم همینطور فکر میکنن … پس دیگه ازش لذت نمیبرم…
    مثل این میمونه که دارید داخل یه فیلمی از پست ون های یک بازیگر زن لذت میبردی بعد تو اینترنت بفهمی که عملی هستن به خودت بگی “دیگه روش خود ارضایی نمیکنم” :۲۳:

    ۱۴۱۴

    برای پاسخ دادن وارد شوید