ویترین تمدنی | یادداشتی متفاوت به‌بهانه‌ی فیلم Wonder Woman

16 دیدگاه ثبت شده است

1. من هم با بیشتر دوستان موافق هستم و به نظرم شما که این همه زحمت کشیدین و تفکر کردین، حداقل بهتر بود این کارو برای یک اثر ارزشمند مثل «سیاره میمون ها» انجام بدین که ارزش زحمت شمارو داشته باشه. تحلیل فلسفی این فیلم مثل تحلیل ادبی اشعار تتلو میمونه، تف سر بالاست!
   :۲۵:

   ۱۰

   برای پاسخ دادن وارد شوید

   1. ممنون که نظر دادی. از حرفات برمیاد که فکر میکنی فلسفه لزوما یک چیز سنگین و دیرفهم عجیب و غریب هست ، به نظرم رجوع کن به کتابهای ابتدایی فلسفه تا با مبانی و موضوع و تعریف این مفهوم آشنا بشی ، احتمالا اونوقت نظرت عوض میشه :)) موفق باشی :)

      ۰۰

   2. من خودم خیلی فلسفه رو دوست دارم. پیش از شروع دانشگاهم برای اولین بار کتاب معروف «دنیای سوفی» رو خوندم و وارد فلسفه شدم و بعدها هم «تاریخ فلسفه» از ویل دورانت رو مطالعه کردم و بیشتر عاشق این دنیای پر از سؤال و بحث شدم. اتفاقا من با انیشتین موافقم که میگه: عالم باید بتونه علمش رو آنقدر ساده بیان کنه که باغبان حیاتش هم درکش کنه. فلسفه اصلا از نظر من غامض و پیچیده نیست، منظور عرض بنده این بود که فلسفه رو باید در جایی جستجو کرد که وجود داشته باشه؛ همانطور که کسی در یک کوزه شکسته به دنبال آب نمیگرده، در یک اثر سینمایی که حتی به چهارچوب منطقی و فکری که خودش بیان میکنه هم وفادار نیست نباید دنبال فلسفه بود. البته این چیزی از زحمت و تلاش شما کم نمیکنه ها، فقط این انتقاد رو مطرح کردم تا در نوشته های آتی شما شاهد بررسی اثار غنی تری باشیم و بتونیم بیشتر و بهتر از معلومات شما استفاده کنیم.

      ۰۰

   3. چقد خوب ، واقعا هر دو کتاب از کتاب های ارزشمند فلسفه برای شروع هستند. من کاملا متوجه منظور شما هستم ولی فکر نمیکنم فلسفه مثل آب باشه ، راستش من خیلی کاربرد این سبک تشبیهات رو متوجه نمیشم و حتی گاهی منطقی نمیدونم. البته شایع هم هست مثلا دوستمون فیلم رو به ماشین تشبیه میکنه بعد میاد درباره ی لاستیکاش بحث میکنه. البته من هم به سینمای فیلم نقد دارم ولی در مقدمه ی متن هم مفصل نوشتم که چی میخوام بگم.
      امیدوارم فیلم های بعدی جدیتر و فلسفی تر باشه تا شما هم راضی بشی:) ممنون که نظرتو گفتی . امیدوارم بیشتر بحث بشه در مسایل مختلف و بتونیم از تفکرات متفاوت استفاده کنیم.

      ۰۰

   4. یکی از ساده‌ترین ویژگی‌های هنر اینه که شما برداشت‌های مختلفی در خصوص یک مساله خواهید داشت؛ کار هنرمند همینه. مثلا هنر نقاشی و ترسیم. یک عکس سیاه رو اگر در مقابل ۱۰ طراح قرار بدی، هرکدوم نظر خودشونو در خصوص این تصویر کاملا سیاه می‌گن و شاید عجیب باشه، اما هر ده نفر هم یک نظر متفاوت دارن. شما میگی این خارج بُعد سینماست، من می‌گم سینما یعنی همین… فرضا من با دیدن فیلم LaLaLand به برداشت‌های عجیبی رسیدم که مخاطب عام حتی شاید ذهنشم به طرف این آبادی نرفته باشه. سکانسی که رایان گاسلینگ توی یک مهمانی شبانه درحال نواختن یک سری قطعه‌های موسیقی بی‌احساس هست رو در نظر بگیرید. برداشت خودم: رایان تو این سکانس داره یک قطعه موسیقی بی‌هدف رو برای گروهی از آدم‌ها که اصلا توجهی به نوازندگی اون نمی‌کنن می‌نوازه. لحظه‌ای درنگ و بعد به این نتیجه می‌رسه که هرچه بادا باد! قطعه‌ای رو با تمام وجودش می‌نوازه که درواقع یک موسیقی ابرشاهکاره! رایان برای نواختن این موسیقی از تمام تلاش و وجودش مایه می‌ذاره و وقتی کارش تموم شد از جاش بلند میشه و انتظار داره که آدمای اطرافش به افتخار اون دست بزنن؛ غافل از اینکه اون‌ آدم‌ها اصلا به موسیقی رایان اهمیت نمیدادن. چه بسا که اون از کارش اخراج هم میشه!! تنها کسی که موقع نواخته شدن موسیقی به عشق و تلاش رایان توجه می‌کنه اما اتسونه. و چه جالب‌تر که رایان هم اِما رو نادیده می‌گیره! چه تعریف زیباییه از دیده نشدن؛ از تلاش کردن و پوچ بودن تلاشت در مقابل بقیه. و در این بین یک تعریف ساده‌ای از عشق و علاقه هم صورت می‌گیره؛ تنها کسی که رایان رو واقعا می‌بینه اِما اتسونه! یک مخاطب عام در بهترین شرایط شاید حتی متوجه این حجم از مضمون در یک سکانس چند دقیقه‌ای نشده باشه. جنس مخاطب فرق می‌کنه و به مراتب، جنس اثر هم برای هر مخاطبی فرق داره…. بعد از مدت‌ها دی بازی یک مقاله خوب نوشت. مرسی علی محمودی عزیز

      ۰۰

   5. ممنون بابت توجهت سجاد عزیز . من هم با شما موافقم که هنر تا حد زیادی سلیقه ایست و اساسا علت شکل گیری نقد هنری هم همین تفاوت نظر هاست وگرنه چه نیازی به نقد و بررسی هست! البته نقدی که برای اظهاراتش دلیل بیاره ! امیدوارم بیشتر فعالیت کنیم و نظر بدیم تا با نظرات متفاوت مواجه بشیم و بتونیم ازونها بهره ببریم . موفق باشی :)

      ۰۰

2. شما ۴ عدد لاستیک دارید، یک نفر آنها را با قطعات و بدنه بنز تفسیر میکند و دیگری با قطعات و بدنه پراید؛ کدام تفسیرشان درست است؟
   هیچکدام. وقتی تنها ۴ عدد لاستیک داشته باشیم، اصلا ماشینی شکل نگرفته که بخواهیم تفسیر یا تعریفی از خوب یا بد بودن داشته باشیم.
   واندروومن اصلا شکل نگرفته و ساخته نشده است که بخواهد چیزی را – چی را؟؟! – از آن برداشت کنیم.
   پشت گزاره باطلِ احترام به عقاید و نظرات سنگر نگیریم؛ نابلد باشیم زود لو میرویم.

   ۷۱

   برای پاسخ دادن وارد شوید

   1. ممنونم از اینکه نظر خودتونو بیان کردید .
      اگه هدفتون این بود که با این مثال روی اهمیت فرم تاکید کنید به نظرم راه های منطقی تر و تخصصی تری هستن که میتونید دنبالشون بگردید و ازونها بهره ببرید. درباره ی اینکه واندروومن اصلا شکل نگرفته هم فکر نمیکنم هم عقیده باشیم والبته که من هم نقد دارم به سینمای فیلم .
      از جملاتتون برداشت میکنم که فضای هنری رو با میدون جنگ اشتباه گرفتید که حرف از سنگر میزنید به هر حال بالاتر هم توضیح دادم ، من اعتقاد دارم با به وجود آوردن یک فضای تخصصی و صد البته همراه احترام میشه به آرای مخالف اندیشید و ازونها استفاده کرد و احترام رو هم تایید نظر مخالف نمیدونم بلکه قبولِ حقِ انتخابِ داشتنِ نظری متفاوت میدونم . به نظرم با دید خطی و تک بعدی به مسائل علوم انسانی و هنر به جایی نمیرسیم. درباره ی جمله ی آخر هم ، اگه خواستیم لو نریم میتونیم از همین جمله آخر که نوشتید ، انتهای متن هامون استفاده کنیم :) موفق باشی

      ۲۰

   2. «نابلد باشیم زود لو می‌رویم»! جالب است که این جمله از زبان فردی بیرون می‌آید که اولا خود همواره از «نظر شخصی بنده بود و نقدم بازتاب دیدگاه خودم است» و جملاتی نظیر این استفاده می‌کند و دوما، اتفاقا خیلی هم نابلد است. اگر واندر وومن دریایی از مشکلات باشد، مثال شما اقیانوسی از ایرادات مضحکی است که به واقع کل تشکیلات واندر وومن را در خودش غورت می‌دهد. اولا شخص بهتر است که با قالب آثار کمیک‌بوکی آشنایی داشته باشد. این دسته از فیلم‌ها چند ویژگی بسیار ساده دارند که هویت آن‌ها را تعریف می‌کند. مثلا چه؟ مثلا آن که آثاری نظیر واندر وومن حاصل برداشت، اقتباس و شکل دهی یک کتاب مصور هستند. شما وقتی اقتباسی از کتاب استیفن کینگ را می‌بینی، انتظار نداری که با یک فیلم مشابه کتاب‌های جرج آر آر مارتین رو به رو باشی. کتاب استیفن کینگ، فیلم استیفن کینیگ می‌طلبد، درست مانند کمیک‌بوک که فیلم کمیک بوکی می‌طلبد. ثانیا؛ کدام (دور از جون مخاطب) چپ اندر قیچی مفلوکی با دیدن چند عدد لاستیک مدل ماشین را تشخیص می‌دهد؟ مثال شما بیشتر از آن که تمثیلی از واقعیت باشد، جُک بود. ثالثا؛ کسی که تصمیم گرفته با دیدن لاستیک، مدل ماشین را قضاوت کند همان بهتر که عرصه اتومبیل و تشکیلاتش را ضمن فرستادن ۱۰ صلوات، دو عدد ماچ نثارش کرده و بگذارد کنار.
      لازم دانستم که یک چیزی را هم یادآوری کنم. جناب یاشار گروسیان، شما هنوز تفاوتی در فیلمی که راوی یک «قصه» است را با فیلم‌هایی که بر درون‌مایه تمرکز دارند متوجه نشده‌اید. فرق قصه و درون مایه نیازی به تعریف ندارد، اما بد نیست بدانید که آثار کمیک‌بوکی راوی یک قصه هستند. درست مانند فیلم‌های هری پاتر و ارباب حلقه‌ها! این دو فیلم علاوه بر اینکه اقتباسی از یک منبع ادبیاتی‌اند، فقط و فقط راوی یک قصه هستند. لذا شمایی که انتظار داری «چیزی را؟؟؟!» از فیلمی که هدفش انتقال چیزی نیست کاسب شوی، مشکل شمای مخاطبی نه فیلم…
      یک چیزی را هم در پایان اضافه کنم تا عده‌ای با این تصور باطل وارد فضای مجازی نشوند. گفتن چند جمله کاری ندارد. کامنت دادن کار یک بچه‌ی ۱۰ ساله است. اینکه راست راست راه برویم و بگوییم که «فلان فیلم در نیامده است»، «فلان است بدرد نمی‌خورد»، «فلان چیز مشکل دارد» و غیره؛ تا زمانی که «چرا»ی آن را نگوییم فرقی با نظر آن کودک ۱۰ ساله ندارد. چه بسا که بدتر و بی‌معنی‌تر است. هر زمان که شما در کامنت‌ها یا به اصطلاح نقدهایی که ارائه می‌دهید تصمیم گرفتید که به جای گفتن «…بد است»، «…مشکل دارد» و… بگویید «…چرا بد است»، «…چرا مشکل دارد» آن زمان می‌توانید ادعا کنید که شما «بلد» و مخاطب شما «نابلد» است. روز شما خوش…

      ۰۰

   3. «نابلد باشیم زود لو می‌رویم»! جالب است که این جمله از زبان فردی بیرون می‌آید که اولا خود همواره از «نظر شخصی بنده بود و نقدم بازتاب دیدگاه خودم است» و جملاتی نظیر این استفاده می‌کند و دوما، اتفاقا خیلی هم نابلد است. اگر واندر وومن دریایی از مشکلات باشد، مثال شما اقیانوسی از ایرادات مضحکی است که به واقع کل تشکیلات واندر وومن را در خودش غورت می‌دهد. اولا شخص بهتر است که با قالب آثار کمیک‌بوکی آشنایی داشته باشد. این دسته از فیلم‌ها چند ویژگی بسیار ساده دارند که هویت آن‌ها را تعریف می‌کند. مثلا چه؟ مثلا آن که آثاری نظیر واندر وومن حاصل برداشت، اقتباس و شکل دهی یک کتاب مصور هستند. شما وقتی اقتباسی از کتاب استیفن کینگ را می‌بینی، انتظار نداری که با یک فیلم مشابه کتاب‌های جرج آر آر مارتین رو به رو باشی. کتاب استیفن کینگ، فیلم استیفن کینیگ می‌طلبد، درست مانند کمیک‌بوک که فیلم کمیک بوکی می‌طلبد. ثانیا؛ کدام (دور از جون مخاطب) چپ اندر قیچی مفلوکی با دیدن چند عدد لاستیک مدل ماشین را تشخیص می‌دهد؟ مثال شما بیشتر از آن که تمثیلی از واقعیت باشد، جُک بود. ثالثا؛ کسی که تصمیم گرفته با دیدن لاستیک، مدل ماشین را قضاوت کند همان بهتر که عرصه اتومبیل و تشکیلاتش را ضمن فرستادن ۱۰ صلوات، دو عدد ماچ نثارش کرده و بگذارد کنار.
      لازم دانستم که یک چیزی را هم یادآوری کنم. جناب یاشار گروسیان، شما هنوز تفاوتی در فیلمی که راوی یک «قصه» است را با فیلم‌هایی که بر درون‌مایه تمرکز دارند متوجه نشده‌اید. فرق قصه و درون مایه نیازی به تعریف ندارد، اما بد نیست بدانید که آثار کمیک‌بوکی راوی یک قصه هستند. درست مانند فیلم‌های هری پاتر و ارباب حلقه‌ها! این دو فیلم علاوه بر اینکه اقتباسی از یک منبع ادبیاتی‌اند، فقط و فقط راوی یک قصه هستند. لذا شمایی که انتظار داری «چیزی را؟؟؟!» از فیلمی که هدفش انتقال چیزی نیست کاسب شوی، مشکل شمای مخاطبی نه فیلم…
      یک چیزی را هم در پایان اضافه کنم تا عده‌ای با این تصور باطل وارد فضای مجازی نشوند. گفتن چند جمله کاری ندارد. کامنت دادن کار یک بچه‌ی ۱۰ ساله است. اینکه راست راست راه برویم و بگوییم که «فلان فیلم در نیامده است»، «فلان اثر بدرد نمی‌خورد»، «فلان چیز مشکل دارد» و غیره؛ تا زمانی که «چرا»ی آن را نگوییم فرقی با نظر آن کودک ۱۰ ساله ندارد. چه بسا که بدتر و بی‌معنی‌تر است. هر زمان که شما در کامنت‌ها یا به اصطلاح نقدهایی که ارائه می‌دهید تصمیم گرفتید که به جای گفتن «…بد است»، «…مشکل دارد» و… بگویید «…چرا بد است»، «…چرا مشکل دارد» آن زمان می‌توانید ادعا کنید که شما «بلد» و مخاطب شما «نابلد» است. تا آن روز، سکوت شما بهترین اتفاقی است که می‌تواند برای سینما بیفتد. روز شما خوش…

      ۰۰

3. با احترام همیشگی نسبت به برند دنیای بازی، واقعا نمیدونم مقالات سایت داره به کجا میره؟ اصلا مقالات پیش از بارگذاری بررسی میشن یا نه؟
   در اینکه فیلم زباله‌ای بیش نبود حرفی نیست اما نگارنده عزیز بهتره قبل از استفاده مکرر و اشتباه کلمه نماد، اول تفاوت نماد و استعاره رو به طور کامل مطالعه کنه. ضمنا اگر نگارنده مطالعه اساطیری کافی می‌داشت می‌دونست که ساختار روایت فیلم «سفر قهرمانه» که به زشت‌ترین حالت ممکن در فیلم پیاده‌سازی شده و از اون بدتر عدم استفاده مناسب از همون «کهن الگوهای» اساطیری برای انتقال مضمونه!
   گذشته از اینها به قول مبین نگارنده برداشتهایی از فیلم کرده که خود کارگردان فکرش هم به اونها قد نمیده و خیلی سطحی‌تر از اینهاست. تازه گیریم قد هم داد. خب که چی؟ چهارتا جمله فلسفی‌نمای گل درشت که قابل این حرفا رو نداره، مرد اونه که با طعم گیلاس آموزش فلسفه زندگی بده.
   قصد کامنت گذاشتن برای مقاله‌ای این‌چنینی رو نداشتم، فقط حس کردم که نگارنده نیاز به آگاه‌سازی داره. تکرار میکنم نماد و استعاره متفاوتند.

   ۳۲

   برای پاسخ دادن وارد شوید

   1. با تشکر از توجه شما دوست عزیز . بحث نماد و استعاره که مطرح کردید موضوعیه که خیلی دربارش در ادبیات و روانشناسی بحث شده و نظرات متفاوتی مطرح شده. البته من متوجه ام از چه منظری نگاه میکنید ولی فکر میکنم بهتره احترام برای نظرات گوناگون قایل باشیم ، مخصوصا در این موارد اختلافی بین متخصصین. درباره ی کارگردان هم نمیتونم چنین قضاوتی کنم ، شاید اثر رو بشه قضاوت کرد ولی قضاوت تفکر کارگردان یک مقدار منطقی نیست به نظرم. با اون جمله که با چهار تا حرف فلسفی نمیشه فیلم فلسفی ساخت به شدت موافقم ، ولی به نظرم به بحث نوشته ی من ارتباط چندانی نداشت، یعنی من اصلا هنجاری در این موضوع صادر نکردم در نوشته تا جایی که یادمه. و در آخر هم ممنون از شما دوست عزیزم که کامنت گذاشتید و بی تفاوت نبودید ، امیدوارم بتونیم بر یک مبنای مشترک و احترام متقابل بحث کنیم و با نظرات مختلف آشنا بشیم . و در نهایت بتونیم آرا و نظراتمون رو پخته تر و منطقی تر بسازیم. سپاس

      ۲۰

4. همین اول بگم که برای نگاه کردن فلسفی به سینما و داستان انها باید سراغ فیلم های سطح بالا سینما ( مثل کار های ارنوفسکی و لینچ و کوبریک و… ) رفت نه یه اثر سطحی و کلیشه ای مثل این فیلم که از روی یک کمیک بوک ساخته شده و حتی در باورپذیر نشون دادن کارکتر هاش هم مشکل داره و دیگه مشکلات روایت داستان و کارگردانی و جلوه های ویژه و … بماند .
   خیلی از مواردی که شما نام بردید ، برداشت هایی هستند که شما به زور داخل دیالوگ های دم دستی فیلم جا داده اید وگرنه دیالوگ هایی مثل ( تنها سلاح از میان برنده‌ی من، خود تو هستی. ) یا ( بحث لیاقت انسان‌ها برای کمک کردن به آن‌ها نیست. اصل کار، چیزی‌ست که ما به آن باور داریم. ) دیالوگ هایی ساده و تکراری هستند که قبلا بار ها شنیده ایم و دیالوگ هایی مثل ( تنها عشق است که می‌تواند دنیا را نجات دهد. ) هم که دیگه انقدر تکراریه که چیزی نگم بهتره .
   بعضی از برداشت های شما از این فیلم و نسبت های فلسفی شما اینقدر دور و عجیبه که با این روش حتی فیلم اشغالی مثل transformes رو هم میشه دارای فلسفه عمیق نشون داد .
   در مجموع این فیلم فقط به دلیل جریان این سال های هالیوود ( توجه به سیاهپوستان و زنان ) مورد توجه قرار گرفت و کارگردان خانم ان هم این توجهات رو افزایش داد ( کاری به این موضوع ندارم که این توجهات خوبه یا نه و هدف من صرفا حرف زدن درباره فیلمه ) وگرنه فیلم هیچ نکته جدیدی نداره . در ضمن این داستان فقط با دستکاری افسانه های یونان باستان ساخته شده ( مثل خیلی از سوپر هیرو های دیگه ) و اگر قصد شما بررسی داستان های یونان قدیمه ، بهتره به داستان اصلی رجوع کنید نه به فیلمی با هدف صرفا سرگرمی .
   خسته نباشید :*: .

   ۵۳

   برای پاسخ دادن وارد شوید

   1. ممنون بابت توجه شما مبین عزیز . ببینید ، من خیلی با سینمای اثر کار نداشتم (بحثاش متعدد در وب موجوده) و البته که منم تا حدی با شما موافقم در مورد سینمای کار . ولی بحث من محتوا و به اعتباری ریشه های تاریخی اسطوره ایه داستان بوده که اگر فهم نشن ، دیدمون به فیلم ناکارآمد میشه . و فکر هم نمیکنم لزومی داشته باشه که کمیک بوک ها اساسا عاری از معانی عمیق باشن. درباره ی دیالوگ ها هم من جمله ی آخری که ذکر کردید رو دربارش بحث میکنم . اگه فلسفه ی قرن ۱۸ اروپا( اگر قرن رو اشتباه نگفته باشم ) رو بخونید میبینید یک نگاه فلسفی شکل گرفته که به نظر میرسه متاثر از اپیکوریان یونان باشه و اینهارو مفصل بحث میکنن. میخوام بگم صرفا تکراری بودن یک جمله نمیتونه آسیبی به محتوای عمیق اون بزنه . و در نهایت هم گفتم مباحث علوم انسانی مثل ریاضیات نیست که فقط یک جواب درست و منطقی برای مسایل داشته باشیم . زوایای دید هست که بیشتر تعیین میکنه جواب هارو . به هر حال امیدوارم از طریق همین کامنت ها بتونیم دیالوگ برقرار کنیم و بحث های جدی در عین احترام به آرای مخالف شکل بگیره . سپاس

      ۱۰

5. به این میگن نقد و بررسی

   ۰۰

   برای پاسخ دادن وارد شوید

   1. با سپاس از توجه شما دوست عزیز

      ۰۰