ابر قهرمانانِ پارک جنوبی | نقد و بررسی بازی South Park: The Fractured but Whole
اواخر سال ۱۹۹۷ میلادی بود که دنیا با انیمیشن ساوت پارک آشنا شد. یک انیمیشن سریالی که سعی داشت با مسخره کردن همه چیز و همه کس از جمله وضعیت جوامع، موارد سیاسی، ادیان، کشورها و حتی افراد مشهور مخاطبان را مجذوب خود کند و البته به شکل فوق العاده‌ای هم در این کار موفق شد. اکنون بیش از ۲۰ سال از زمان شروع این انیمیشن میگذرد و ساوت پارک با دارا بودن ۲۱ فصل و ۲۸۷ اپیزود یکی از موفق‌ترین و طولانی‌ترین انیمیشن‌های تاریخ است. این محبوبیت بیش از حد سازندگان را به فکر ورود به عرصه بازی‌های ویدئویی واداشت و این‌طور شد که اولین بازی ساخته شده از روی انیمیشن ساوت پارک در سال ۱۹۹۸ بر روی کنسول نینتندو ۶۴ منتشر شد و سپس به رایانه‌های شخصی و پلی استیشن ۱ راه یافت. از آن زمان بازی‌های دیگری نیز با اقتباس از این انیمیشن ساخته شدند اما بیشتر آن‌ها یا به شدت ضعیف ظاهر شدند و یا در بهترین حالت عنوانی متوسط بودند. تا اینکه South Park: The Stick of Truth همه چیز را تغییر داد. این نسخه از بازی توسط استودیو Obsidian ساخته شد و پس از تاخیر‌های فراوان بالاخره در سال ۲۰۱۴ منتشر شد. بازی دارای سبک نقش آفرینی همراه با مبارزات نوبتی بود و توانست به خوبی طنز ساوت پارک را در خود جای دهد. South Park: The Stick of Truth با کسب رتبه ۸۵ از سایت متاکریتیک نه تنها به بهترین نسخه از سری ساوت پارک بدل شد، بلکه درمیان معدود عناوینی جای گرفت که از روی یک محصول حوزه سینما یا انیمیشن اقتباس کرده و موفق عمل کرده‌اند. در ادامه با نقد و بررسی جدیدترین نسخه از سری ساوت پارک یعنی بازی South Park: The Fractured but Whole همراه دنیای بازی باشید.
این نسخه از بازی به دست استودیو یوبی‌سافت سان فرانسیسکو ساخته شده. استودیویی که تاکنون روی هیچ یک از دیگر نسخه‌های سری ساوت پارک کار نکرده، بنابراین یکی از بزرگ‌ترین ترس طرفداران عملکرد ضعیف بازی بود ولی خوشبختانه سازندگان بازی تصمیم درستی گرفتند و سعی کردند با ادامه دادن راه نسخه قبل درکنار ایجاد تغییرات و اضافه کردن امکانات جدید موفقیت نسخه قبل را تکرار کنند.
داستان بازی ادامه داستان نسخه قبل است و شما دوباره در نقش «بچه جدید» قرار می‌گیرید که در جهان فانتزی (دنیایی ساختگی که بچه‌ها برای بازی‌کردن با یکدیگر به وجود آورده بودند) نسخه قبل بعد از سختی‌های فراوان بالاخره به مقام پادشاهی رسیده‌‌اید. البته، این مقام به سرعت از بین می‌رود زیرا بچه‌ها از ماجراجویی در جهان فانتزی خود خسته می‌شوند و تصمیم می‌گیرند تبدیل به ابرقهرمان شوند و یک گربه گم شده را پیدا کنند تا بتوانند جایزه صد دلاری آن را از آن خود کنند. این ماموریت به ظاهر ساده تبدیل به داستانی عجیب، شیطانی و البته اتفاقاتی خنده‌دار می‌شود. تنها ایرادی که می‌توان از داستان بازی گرفت، این است که مقداری طول می‌کشد تا وارد خط داستانی اصلی شوید و به نوعی اوایل آن کند پیش می‌رود.
ساوت پارک از هر موقعیت کوچک و بزرگی برای تمسخر و انتقاد کردن استفاده می‌کند و حتی اگر این اولین باری باشد که اسم ساوت پارک به گوش‌تان خورده باشد، باز هم از بدو ورود به بازی می‌توانید این موضوع را متوجه شوید. در همان ابتدای بازی صفحه‌ای مانند انتخاب رنگ پوست را مشاهده می‌کنید که اگر بیشتر به آن توجه کنید، درواقع این صفحه مربوط به انتخاب درجه سختی بازی هم هست. هرچه رنگ پوست تیره‌تری انتخاب کنید، بازی سخت‌تر خواهد بود. انتقادی به واکنش‌های زشت برخی از مردم در برابر تیره‌پوستان. البته، این تنها یک مورد ساده است و در داخل بازی باز هم ارجاعات بیشتری در همین رابطه مشاهده خواهید کرد.
شخصی‌سازی بازی هم در سطح خوبی قرار دارد، می‌توانید از سر تا پای شخصیت خود را تغییر دهید و حتی رنگ هر قسمت پوشش شخصیت‌تان را هم به سلیقه خودتان انتخاب کنید. همچنین با پیش‌روی در مراحل داستانی، امکان تعیین اطلاعات شخصی شخصیت خود را هم دارید و مثلا می‌توانید جنسیت شخصیت‌تان را از بین سه گزینه مرد، زن و سایر موارد (مناسب برای زمانی که مو و آرایش زنانه را همراه با ریش و سبیل انتخاب می‌کنید و خودتان هم از جنسیت شخصیتی که ساخته‌اید، خبر ندارید!) تعیین کنید.
مبارزات بازی به‌صورت نوبتی هستند، ولی برخلاف ظاهرشان به هیچ عنوان ساده نیستند و حتی اگر بخواهید روی راحت‌ترین درجه سختی هم بازی کنید، باز هم برخی از مبارزات چالش برانگیز هستند. سازندگان برای جلب نظر بازیکنانی که علاقه چندانی به مبارزات نوبتی ندارند و همچنین جلوگیری از ایجاد حس یک‌نواختی در مبارزات، از دیالوگ‌های جالب و خنده‌دار در میان مبارزات استفاده کردند. همچنین «کلاس» یا همان قدرت‌هایی که شخصیت اصلی می‌تواند انتخاب کند، بسیار متنوع هستند و این تنوع در دیگر شخصیت‌هایی که در هنگام مبارزات شما را همراهی می‌کنند نیز وجود دارد.
از نظر بصری، South Park: The Fractured but Whole دقیقا همان چیزی است که طرفداران می‌خواهند. تیم یوبی‌سافت با سازندگان انیمیشن در ارتباط بوده و به همین خاطر تمام مدل‌هایی که در بازی می‌بینید دقیقا همان مدل‌هایی هستند که در داخل انیمیشن استفاده شده‌اند. در مقایسه با بازی قبلی که اندک تفاوتی در طراحی‌ها مشاهده می‌شد، The Fractured but Whole عملکرد خیلی بهتری در این زمینه داشته است؛ درواقع، این‌کار باعث شده تا بازی دقیقا همان حس و حال انیمیشن را پیدا کند.
اما بزرگ‌ترین ضعف بازی در بخش فنی آن است. هر عنوانی، چه کوچک و چه بزرگ، دارای باگ‌های ریز و درشتی است. این‌گونه مشکلات، معمولا روی تجربه بازیکن تاثیر مستقیمی دارند؛ بنابراین سازندگان تمام سعی خود را می‌کنند تا آن‌ها را برطرف نمایند یا حداقل مشکلات بزرگ را حل کنند. متاسفانه سازندگان این عنوان چندان در انجام این‌کار موفق نبوده‌اند و بازی پر است از باگ؛ آن هم از بدترین نوع‌ها. هنگام انجام بازی، یکی از مشکلاتی که بارها پیش آمد در زمان استفاده از قدرت‌ها بود. برای مثال، هنگام استفاده از لیزر گاهی اوقات چیزی مشاهده نمی‌شد و فقط میزان سلامتی دشمن کم می‌شد و بعد از چند دقیقه، تازه لیزر روی صفحه مشاهده می‌شد؛ و یا زمانی که پس از انتخاب یک گزینه بازی ادامه پیدا نمی‌کرد و مجبور به بارگذاری آخرین ذخیره بازی بودم؛ اما بدترین مشکلی که در طول بازی شاهدش بودم، زمانی بود که باید یک ابرقهرمان جدید انتخاب می‌کردم. پس از انتخاب قهرمان و انجام بخش آموزشی مربوط به آن، بازی به کل خراب شد. رنگ پوست شخصیت‌ام در بازی خودبه‌خود تیره شد و همه چیز از بین رفت. همچنین بارگذاری آخرین سیو بازی که به‌صورت خودکار ایجاد می‌شد نیز این مشکل را حل نکرد و تنها راه حل استفاده از ذخیره‌ای بود که ساعت‌ها قبل به‌صورت دستی ایجاد شده بود. وجود چنین مشکل بزرگی که می‌تواند تمام پیشرفت‌های بازیکن را نابود کند، در هیچ عنوانی قابل قبول نیست و یک ضعف بزرگ محسوب می‌شود. این روزها اکثر بازیکنان به‌صورت دستی بازی خود را ذخیره نمی‌کنند و تنها سیو بازی همانی است که به‌صورت خودکار توسط خود بازی ایجاد می‌شود. هیچ‌کس دوست ندارد به‌خاطر کم کاری سازندگان یک بازی را دوباره از ابتدا شروع کند. جدا از این مشکلات، بازی در حالت دستی کنسول نینتندو سوییچ گاها دچار افت نمره فریم می‌شود؛ گرچه این مشکل در حالت داک مشاهده نمی‌شود، اما لودینگ‌های بازی در هر دو حالت مقداری طولانی هستند که باعث می‌شود گشت و گذار در نقشه بازی مقداری آزاردهنده باشد.
در بحث موسیقی و صداگذاری نیز درست مانند جلوه‌های بصری بازی، شاهد کیفیت بالایی هستیم. صداگذاری تک‌تک شخصیت‌ها توسط تیم اصلی انیمیشن صورت گرفته و موسیقی بازی هم شامل قطعات محبوب و شناخته شده این سری می‌شود. با این حال، محبوبیت این قطعات به معنی هماهنگی آن‌ها با مبارزات نیست و موسیقی بازی در برخی از مبارزات می‌تواند تا حدودی خسته‌کننده باشد.
South Park: The Fractured but Whole تمام سعی خود را کرد تا موفقیت نسخه قبل را تکرار کند و یک تجربه فوق‌العاده از ساوت پارک را ارائه دهد. متاسفانه باگ‌های بزرگ، مشکلات ریز و درشت در بخش‌های مختلف و همچنین جک‌هایی که برخی از آن‌ها، خصوصا برای طرفداران ساوت پارک اصلا جالب و خنده‌دار نیستند، روی تجربه بازیکن تاثیر منفی می‌گذارند. با این حال The Fractured but Whole همچنان می‌تواند لحظات بسیار خنده‌دار و لذت‌بخشی را برای شما رقم بزند.
Resolution
Platform: Nintendo Switch – Score: 6.4 out of 10
South Park: The Fractured but Whole brings its players a joyful, funny experience with all jokes and critical points expected from a game under the label of South Park. Quite unfortunate for The Fractured but Whole, bugs which affect gameplay and other problems like long loadings, low frame rate in the moments of graphical business, and some jokes which are not funny for SP fans, prevent the game to become a better episode than The Stick of Truth.
(نقدی که مطالعه کردید، نسخه‌ی منتقدین بازی South Park: The Fractured but Whole بود که توسط ناشر آن یعنی Ubisoft برای دنیای بازی ارسال شده است.)
