آفتاب‌پرست و خفاش | نقد و بررسی بازی Yooka Laylee
Yooka Laylee اثری در سبک پلتفرمر است. این بازی دنباله‌ی معنوی بازی Banjo Kazooie به حساب می‌آید. توسعه‌دهندگان این بازی در اصل یک‌سری از اعضای سابق استودیو Rare هستند که تیم جدید بازی‌سازی به نام Playtonic Games را تشکیل داده‌اند. سازندگان این بازی از Kickstarter هم کمک گرفتند و پوشش رسانه‌ای بهتری را برای این بازی و به‌دست آوردند. این بازی در سال ۲۰۱۷ ابتدا برای PC ،PS4 و Xbox One توسط Team 17 منتشر شد و سپس در اواخر ۲۰۱۷ برای Nintendo Switch منتشر شد. در این نقد نسخه Nintendo Switch بازی مورد بررسی قرار گرفته است. جدای از بخش داستانی بازی، مینی‌گیم‌های مختلفی در این بازی وجود دارد که حالت تک‌نفره و چند‌نفره دارد؛ همچنین بخش داستانی بازی به‌صورت دو نفره قابل بازی‌ست. در ادامه با نقد و بررسی بازی Yooka Laylee همراه دنیای بازی باشید.
گیم‌پلی Yooka Laylee تقریبا مشابه بازی Banjo Kazooie است، بازیکن در این بازی کنترل دو کاراکتر که یکی از آنها آفتاب‌پرستی به‌نام Yooka و دیگری خفاشی به‌نام Laylee است را برعهده دارد. به‌صورت کلی، گیم‌پلی بازی شامل گشت‌و‌گذار در محیط، حل پازل‌های گوناگون، جمع‌آوری آیتم و نبرد با دشمنان می‌شود. چالش اصلی در بخش داستانی جمع کردن ورق‌هایی به نام Pagie از کتابی طلایی رنگ است، با استقاده از این ورق‌ها می‌توان دنیاهای جدیدی را آزاد کرد و یا دنیاهای بازی را گسترش داد. یوکا و لایلی در این بازی قابلیت‌های خاصی دارند که از آنها می‌توان مثلا به Reptile Roll اشاره کرد که در آن یوکا توسط لایلی قل داده می‌شود. با این قابلیت می‌توان مثلا از سربالایی‌ها بالا رفت. استفاده از این قابلیت‌ها انرژی مصرف می‌کند و برای پر شدن میزان انرژی، یوکا می‌تواند پروانه‌هایی را که در دنیای بازی هستند، بخورد. برای آزاد کردن بیشتر این قابلیت‌ها نیاز به جمع‌آوری آیتم‌هایی خاص است که شبیه به پر پرنده هستند.
Yooka Laylee شامل هشت مینی‌گیم است که از آنها می‌توان به Kartos Karting اشاره کرد که در اصل یک بازی ریسینگ است. مینی‌گیم‌ها هم به صورت یک‌نفره و هم به صورت چند نفره (تا حداکثر ۴ نفر) قابل بازی هستند، مشکل مهمی که این مینی‌گیم‌ها برای بازیکن می‌تواند داشته باشد، تکراری شدن آنهاست؛ خصوصا اگر قصد داشته باشید کل بازی را به‌صورت تک‌نفره تجربه کنید، امکان تکراری شدن آن برای‌تان بسیار بالا می‌رود. اکثر معماهای بازی نیز مربوط به آزادسازی یک‌سری از Pagie-هاست، در کل معماهای این بازی به خوبی طراحی شد‌اند.
یکی از مواردی که ممکن است در گیم‌پلی بازی مشکل به‌وجود آورد، دوربین است که گاهی اوقات در موقعیت مناسبی قرار نمی‌گیرد. البته، دوربین بازی حالت دیگری هم دارد که در اکثر مکان‌ها توسط بازیکن قابل کنترل است اما وجود چنین قابلیتی باعث صرف‌نظر کردن از مشکلاتی که ممکن است دوربین در گیم‌پلی ایجاد کند، نمی‌شود.
برای پیشروی در بخش‌های اصلی بازی نیاز به درست و به‌موقع پاسخ دادن به Quizهایی است که یک سری سوالات با جواب‌های چند گزینه‌ای هستند. به صورت خلاصه، می‌توان گفت قرار دادن Quiz برای قسمت اصلی بازی کار چندان درستی نیست.
یکی از مهم‌ترین اهداف بازی جمع کردن Pagieها است که این مورد به خودی‌خود عیب محسوب نمی‌شود، اما وقتی که برای مبارزه با آخرین غول‌آخر بازی از شما صد تا صد و چهل عدد Pagie می‌خواهد، این نه تنها نکته ی مثبتی نیست، بلکه از موارد آزاردهنده بازی نیز به‌حساب می‌آید. بهتر بود که سازنده‌ها تعداد به‌مراتب کمتری از این آیتم را انتخاب می‌کردند و یا حتی فعالیت فرعی دیگری را در کنار آن قرار می‌دادند تا روند بازی را نیز از تکرار و یکنواختی خارج می‌کردند.
داستان بازی با گفت‌وگوی یوکا و لایلی که در خصوص بازسازی خانه خود صحبت می‌کنند، شروع می‌شود. اما ناگهان کتابی طلایی که پیش‌تر پیدایش کرده بودند شروع به پرواز می‌کند و آنها به دنبالش می‌روند تا به کارخانه‌ای می‌رسند که کل کتاب‌های دنیای بازی را به سمت خود می‌کشد. وقتی آنها وارد کارخانه می‌شوند قصد دارند تا کتاب خود را پس بگیرند، ولی رئیس کارخانه که Capital B نام دارد آن کتاب را نه‌تنها به آنها نمی‌دهد بلکه او قصد دارد تا تمام کتاب‌ها را بگیرد و سپس آنها را به پول تبدیل کند. این خلاصه‌ای کوتاه از داستان بازی‌ست. داستان این بازی به‌صورت کلی باتوجه به سبک بازی مناسب است، در واقع انتظار داستان عمیق و پیچیده‌ای از این بازی نمی‌توان داشت. شخصیت‌پردازی کاراکترها و طراحی آنها به‌خوبی کار شده. از یوکا و لایلی گرفته تا Capital B و دیگر شخصیت‌های ریز و درشت قصه، همگی کم‌وبیش در انجام وظیفه‌ای که بر عهده‌دارند موفق ظاهر می‌شوند.
پورت نسخه‌ی Switch این بازی نسبتا طولانی شد، ولی این طولانی‌شدن ارزش‌اش را داشت چرا که نه‌تنها بازی از لحاظ اجرا بسیار روان است، بلکه تمامی به‌روز رسانی‌هایی را که برای بازی طی چندسال گذشته عرضه شده را نیز در خود جای‌داده و در اصل کامل‌ترین و بهترین نسخه موجود از این عنوان است.
در حالت Dock، بازی با رزولوشن ۹۰۰P اجرا می‌شود و در حالت Portable با رزولوشن ۶۳۰P نمایش داده می‌شود. از لحاظ نرخ فریم این بازی به ۳۰ فریم بر ثانیه محدود شده است، به‌صورت کلی نرخ فریم در این بازی در اکثر مواقع روان است و افت‌فریم زیادی ندارد.
در مقایسه‌های انجام‌شده از لحاظ فنی، نسخه‌ی Switch این بازی در مقایسه با نسخه‌ی پلی‌استیشن ۴ بهتر به‌نظر می‌رسد. نسخه‌ی پلی‌استیشن ۴ این بازی به صورت ۱۰۸۰p اجرا می‌شود، البته جدای از رزولوشن در یک‌سری از موارد مثل Texture Filtering نسخه‌ی پلی‌استیشن ۴ بهتر از نسخه‌ی Switch است.
توجه به جزییات در طراحی محیط‌های بازی در سطح مناسبی قرار دارد و تنوع محیط‌ها خوب است. اتمسفر بازی با توجه به شاد بودن بازی مناسب است و از رنگ‌های متنوع و خوبی در طراحی مراحل آن استفاده شده. جدای از طراحی محیط‌ها، طراحی کاراکترهای بازی با توجه به دنیای شاد بازی مناسب است. در نهایت، می‌توان گفت گرافیک این بازی چه در بخش فنی و چه در بخش هنری بسیار خوب و قابل توجه ظاهر شده است.
آهنگ‌ساز سابق Rare آقای «گرنت کرک‌هوپ» (Grant Kirkhope) از اشخاصی بودند که روی موسیقی این بازی کار کردند، از سابقه کاری ایشان می‌توان کار روی موسیقی عناوینی نظیر Banjo Kazooie و Viva Piñata اشاره کرد. موسیقی بازی Yooka Laylee نه تنها خوب است، بلکه مناسب با محیط و شرایطی که بازیکن در آن قرار دارد طراحی شده هست و همین مساله در افزایش تاثیرگذاری و جذابیت اثر بسیار افزوده است.
صداگذاری شخصیت‌ها در این بازی مشابه با Banjo Kazooie است، یعنی بازی صداگذاری خاصی ندارد و به‌جایش برای هرکدام از شخصیت‌ها صوت خاصی در نظر گرفته‌شده که نقش همان صحبت‌کردن را ایفا می‌کند.
Yooka Laylee پتانسیل این را داشت که بدل به یکی از بهترین پلتفرمرهای این چندسال اخیر بشود. بازی از لحاظ فنی و هنری در سطح خوبی قرار دارد و موسیقی‌های زیبایی هم دارد، اما متاسفانه در یک‌سری بخش‌های مربوط به گیم‌پلی چندان موفق ظاهر نمی‌شود و نمی‌تواند پتانسیل و ارزش حقیقی خودش را به اوج برساند. طراحی مراحل بازی در بعضی قسمت‌ها مشکلات بسیار مهمی دارد که این ایرادات حتی می‌تواند باعث شود که شما بازی را نیمه‌کاره رها کنید. متاسفانه اگر سازنده‌ها وقت بیشتری را صرف پرداخت گیم‌پلی بازی می‌کردند تجربه این بازی را به علاقه‌مندان این ژانر پیشنهاد می‌کردم، ولی با توجه به کیفیت کنونی، آن را فقط به علاقه‌مندان سینه‌چاک «بانجو کازویی» پیشنهاد میکنم.
Resolution
Platform: Nintendo Switch – Score: 7.5 out of 10
Yooka Laylee had a great potential to become one of the best 3D Platformer games in recent years, but because of some flaws in gameplay mechanics and in level design, it cannot reach the high points that producers had in mind. If the developers spent more time on developing and polishing the gameplay, I would suggest every gamer to play Yooka Laylee, but right now, I only suggest Banjoo-Kazooie fans to play the game.
(نقدی که مطالعه کردید، نسخه‌ی منتقدین بازی Yooka Laylee بود که توسط ناشر آن یعنی Team 17 برای دنیای بازی ارسال شده است.)
