احتمالاً هیچ یک از ما خاطره‌ی خوبی از بیمارستان ندارد. اگر مثل من باشید، تا جای ممکن سعی خواهید کرد که از چنین محیطی دور بمانید چرا که تجربه‌های بیمارستان، دیدن انواع و اقسام بیمار و شنیدن ناله‌هاشان، ملال‌آوری دیوارهای سرد و یکنواخت، پر شدن شامّه از بوی بد دوا و سر و کله زدن با کارمندان و پرستاران/بیماران و مراجعه کنندگانِ خسته و بی‌اعصاب، دقیقاً چیزی نیست که آدم دوست داشته باشد. بنابراین اگر کسی بی‌آید و به من بگوید می‌خواهم چندین ساعت تو را در چنین محیطی نگه دارم می‌گویم شوخی نکن! در واقع باید بگویم که بازی Two Point Hospital این شوخی را با من کرد و کاری کرد که نه یکی دو ساعت بلکه قریب به شصت ساعت در بیمارستان بمانم. با با آخرین مقالات بازی نقد و بررسی بازی Two Point Hospital در دنیای بازی همراه باشید.

این نقد پس از حدود ۵۵ ساعت تجربه‌ی بازی Two Point Hospital نوشته شده است.

بازی Two Point Hospital یک شبیه‌سازی مدیریت بیمارستان از زاویه‌ی دید ایزومتریک (از بالا به پایین) است و تنها کاری که باید در آن بکنید این است که بیمارستان بسازید و آن را به خوبی مدیریت کنید. در جهان بازی در کل پنج ناحیه و پانزده مرحله یا بیمارستان وجود دارد و وظیفه‌ی شما این است که در هر یک از این نواحی بیمارستانی را به رونق برسانید. هر ناحیه شرایط مخصوص به خود را دارد که در شروع مرحله در قالب چند سطر نوشتاری با این شرایط آشنا می‌شوید. در واقع، اگر بخواهیم چیزی به عنوان داستان برای این بازی در نظر بگیریم باید به همین چند خط توضیح اول مراحل اکتفا کنیم، توضیحاتی که چندان قابل توجه یا پیچیده نیستند و فقط علّت حضور شما به عنوان یک سازمان بیمارستانی در آنجا و شرایط منطقه و بیماران احتمالی را به طور خلاصه توضیح می‌دهند.

در کل، داستان در این بازی نقش خاصی ندارد و هیچ رشته روایت پیوسته‌ای در طول بازی وجود ندارد. شاید تنها نکته‌ی جالب توجه در این نوشته‌های اول مراحل برخی از شوخی‌هایش باشد. مثلاً در متن مربوط به شهر کوچک توریستی Tumble که مردم از سراسر کشور برای کوهنوردی به آنجا می‌روند با خوشحالی عنوان شده است که این می‌تواند موقعیت خوبی برای ما باشد چرا که سالانه صدها نفر در این ناحیه دچار شکستگی استخوان می‌شوند. البته انتظار داشتم حتی شوخی‌های بیشتری در این رابطه ببینم چرا که حس می‌کنم بستر موضوعی تجارت بیمارستانی و ساز و کارهای بازاریابی در آن واقعاً مستعد شوخی و طنز است که البته در Two Point Hospital تا حدّی نقب‌هایی به آن زده می‌شود.

ساخت بیمارستان

بخش اصلی بازی، یعنی گیم‌پلی، همان بخشی است که می‌تواند ساعت‌ها شما را درگیر خود کند. اگر بخواهم فهرستی از بازی‌های تک نفره و آفلاین که بیشترین وقت را از بازیکن می‌گیرند تهیه کنم احتمالاً دو گروه را در بالای این فهرست جای خواهم داد: سبک‌های نقش‌آفرینی و سبک‌های استراتژیک و مدیریتی. تا جایی که یادم می‌آید سبک‌های مدیریتی با چاشنی ساخت‌وساز همیشه وقت‌گیر بودند و بازی Two Point Hospital هم از این امر مستثنی نیست. اگر با سبک سری بازی‌های The Sims آشنا باشید با روال ساخت‌وساز در این بازی سریعاً اخت خواهید شد. در Two Point Hospital همچون سری The Sims می‌توانید اتاق‌های خودتان را بسازید، امّا برخلاف آن عنوان محور کنترل بازی روی ساختن و کنترل افراد نیست بلکه تمرکزش روی ساخت و ساز و کنترل نیروی کار است. تفاوت دیگر در این است که روند ساخت‌وساز در Two Point Hospital تا حدّی ساده‌سازی شده است؛ دیگر نه نیاز است دیوارها را رنگ‌آمیزی کنید و نه نیازی به کار روی نمای خارجی بیمارستان دارید. در واقع، نه تنها قالب کلی بیمارستان در هر مرحله از پیش تعیین‌شده است بلکه حتی هیچ‌گاه نمی‌توانید نمای خارجی بیمارستان‌تان را به شکل کامل ببینید. اگر چه رفع تکلیف از رنگ‌آمیزی دیوارها را می‌پسندم چون این می‌تواند تا حدّ زیادی از میزان تلف شدن وقت جلوگیری کند امّا بر این عقیده‌ام که امکان کنترل بر فضای خارجی بیمارستان می‌توانست سرگرم‌کننده باشد.

روند مراحل به این شکل است که معمولاً اول هر مرحله در قالبی معیّن فضایی خالی در اختیارتان قرار می‌گیرد که باید اتاق‌های مختلف بیمارستان را در آن بنا کنید. گاهی هم برخی اتاق‌ها از قبل موجود هستند و باید روند ساخت و ساز را از آنجا ادامه دهید. بخش آموزشی به خوبی در مرحله‌ی اول نحوه‌ی شروع کار را یادتان می‌دهد و از آن به بعد دقیقاً می‌دانید ساختن بیمارستان را از چه اتاق‌هایی شروع کنید. سپس با توجه به نوع بیمارانِ منطقه و مأموریت‌های تعیین شده سایر اتاق‌ها را اضافه خواهید کرد و با خریدن زمین‌های اطراف بیمارستان‌تان را بسط خواهید داد.

یکی از مهم‌ترین وظایف شما در هر مرحله نحوه‌ی چینش اتاق‌ها در فضای پیش‌فرض بیمارستان است. هر اتاق حداقل اندازه‌ی خودش را دارد، به عنوان مثال، اتاق معاینه‌ی عمومی باید حداقل اندازه‌ی سه در سه داشته باشد یا سرویس بهداشتی اندازه سه در دو. با توجه به حداقل اندازه‌ی هر اتاق باید آنها را طوری بچینید که از فضای در اختیارتان حداکثر بهره‌برداری را داشته باشید. این یکی از جذاب‌ترین و چالش‌زاترین بخش‌های گیم‌پلی است، به ویژه وقتی که زمین‌های اطراف را برای بسط بیمارستان می‌خرید، چرا که اگر اتاق‌ها را خوب نچینید بیمار برای رفتن از یک اتاق به اتاق دیگر، مثلاً از محل پذیرش به اتاق معاینه‌ی عمومی و از آنجا به اتاق روانپزشکی و شاید در این میان دستشویی، مجبور می‌شود راه طولانی‌ای طی کنند و بنابراین بر شمار جمعیت معطل در بیمارستان افزوده می شود، یا اگر اتاق‌های کافی نسازید جمعیت زیادی پشت در یک اتاق می‌مانند، که این خوب نیست!

نحوه‌ی ساخت و ساز اتاق‌ها مانند بازی The Sims است، شاید کمی ساده‌تر. در هر اتاق با توجه به نوع کاربری آن می‌توانید در کنار برخی وسایل اجباری مربوط به آن اتاق وسایل مختلف دیگری را نیز اضافه و تا حدّی آن را شخصی‌سازی کنید. مثلاً در اتاق معاینه‌ی عمومی علاوه بر میز دکتر و کمد پرونده‌ها و درب ورودی اتاق، که قرار دادن آنها در اتاق اجباری است، می‌توانید در آن انواع گلدان‌ها، بسته به آب و هوای ناحیه شوفاژ یا کولر، انواع تابلو، قهوه‌ساز و چیزهای دیگر قرار دهید. اگر چه کار شاید ساخت و ساز فضای داخلی اتاق‌ها در اوایل کاری ساده، سرگرم‌کننده و لذت‌بخش باشد، امّا با پیشرفت در مراحل می‌تواند به کاری تکراری و خسته کننده تبدیل شود، چرا که برخی اتاق‌ها، به ویژه اتاق معاینه‌ی عمومی، را باید بارها و بارها ساخت. خیلی از وقتم در این بازی به این کار اختصاص داشت که در یک بیمارستان اتاقی را که قبلاً ساخته‌ام دوباره عیناً بسازم. این در حالی است که برای رفع این مشکل کافی بود تنها یک گزینه‌ی کپیِ اتاق در بازی وجود داشته باشد. در این صورت به راحتی با کپی کردن یک اتاق، اتاق مشابه بعدی ساخته و در صورت نیاز چیزهایی از آن کم یا به آن اضافه می‌شد. وجود چنین گزینه‌ای می‌توانست کار ساخت و ساز را خیلی راحت‌تر کند.

در بیمارستان علاوه بر ساختن اتاق‌های مربوط به پذیرش بیمار و معاینه و درمان انواع بیماری‌ها باید وسایل رفاه بیماران و نیز کارکنان بیمارستان را هم فراهم کنید. بیمارانِ منتظر در بیمارستان و کارکنان خسته از کار، گرسنه و تشنه‌شان می‌شود، نیاز به استراحت و رفع حاجت دارند، و البته سرگرمی! باید با ساختن دستگاه‌های خوراکی و کافه، سرویس بهداشتی، چیزهای سرگرم‌کننده مثل قفسه‌ی مجله، تلفن عمومی، کیسه بوکس، دستگاه بازی آرکید سگا(!) و انواع امکانات دیگر آنها را راضی نگه دارید وگرنه نارضایتی بیماران از اعتبار بیمارستان‌تان می‌کاهد و نارضایتی کارکنان منجر به استعفاء آنها می‌شود؛ و در مواردی حادتر، اگر برایشان دستشویی نسازید همان‌جا روی کف بیمارستان کارشان را می کنند!

استخدام افراد

بعد از ساختن اتاق‌ها نوبت می‌رسد به استخدام افراد. در بیمارستان چهار گروه از افراد را می توانید استخدام کنید: فرّاش‌ها (janitors) و دستیارها (assistants) که حقوق کمتری می‌گیرند، پرستاران (nurses)، و دکترها (doctors) که بالاترین حقوق را دارند. هر یک از این گروه‌ها را باید در کارهای بخصوصی به کار گرفت. مثلاً کارهایی مثل پذیرش یا کافه‌داری را دستیارها انجام می‌دهند، کارهای مربوط به نظافت و تعمیر و ارتقاء تجهیزات را فرّاش‌ها، پرستاری و معاینه و درمان‌های عمومی‌تر را پرستاران و تشخیص عمومی و درمان‌های تخصصی‌تر را دکترها بر عهده دارند. هر یک از این دسته‌ها می‌توانند مهارت‌های بخصوصی کسب کنند که کارایی‌شان را در برخی زمینه‌ها بالا می‌برند یا به آنها قابلیت‌های جدید اضافه می‌کند. مثلاً اگر فرّاش‌ها قابلیت روح‌گیری داشته باشند یا یاد بگیرند، می‌توانند روح سرگردان بیماران فوت‌شده را که در بیمارستان پرسه می‌زنند و اسباب وحشت افراد دیگر حاضر در بیمارستان را فراهم می‌کنند با جاروبرقی تمیز کنند. یا مثلاً دکترها تنها در صورتی می‌توانند در اتاق عمل کار کنند که قابلیت جرّاحی داشته باشند. برخی از قابلیت‌ها هم وجود دارند که ضرورت ندارند امّا می‌توانند کارایی را بالاتر ببرند. مثلاً دکتری که مهارت معاینه‌ی عمومی دارد نسبت به دکتر فاقد این قابلیت می‌تواند کارایی بهتری در زمینه‌ی معاینه‌ی عمومی داشته باشد. افراد با پیشرفت در کار خود ظرفیت آموزش مهارت جدید پیدا می‌کنند و با توجّه به اهمیت این مهارت‌ها و تأثیر آنها در میزان کارآمدی افراد، کلاس آموزش می‌تواند ابزاری مفید برای آموزش هدفمند مهارت‌ها به کارکنان باشد.

به طور پیش‌فرض هر فرد پس از استخدام می‌تواند در همه‌ی زیرشاخه‌های غیرتخصصی در زمینه‌ی خود کار کند. به عنوان مثال، اگر یک پرستار را استخدام کنید می‌تواند در هر یک از این اتاق‌ها کار کند: اتاق معاینه، داروخانه، بخش چندتختخوابی و اتاق جرّاحی به عنوان دستیار جرّاح. اگر او را به حال خود بگذارید به نزدیک‌ترین اتاق خالی مربوط به زمینه‌ی کاری خودش می‌رود و مشغول به کار می‌شود. بنابراین شاید هر پرستار متناسب با مهارت‌هایش مشغول به کار نشوند، مثلاً یک پرستار با قابلیت داروسازی در بخش عمومی کار کند یا پرستار با قابلیت تختخواب‌داری در داروخانه. یکی از وظایف اصلی شما کنترل این نیروهاست و برای این کار یک پنل مفید در محیط بازی وجود دارد که از طریق آن می‌توانید مشخّص کنید که هر فرد تنها مجاز به انجام چه کارهایی است. با بزرگ شدن بیمارستان کاربرد این پنل ضروری‌تر خواهد شد.

در مجموع، ساختن اتاق‌ها در جای مناسب و متناسب با هدایت بهینه‌ی جمعیت در بیمارستان و استخدام افراد مناسب و به‌کارگیری آنها در جای مناسب‌شان هسته‌ی اصلی گیم‌پلی و اصلی‌ترین مؤلفه‌های موفقیت در مدیریت بیمارستان هستند که به جز برخی مشکلات کوچک در رابطه با ساخت اتاق‌های تکراری، در ترکیب با یکدیگر می‌توانند گیم‌پلی بسیار سرگرم‌کننده‌ای شکل بدهند.

مراحل تکراری

با وجود گیم‌پلی سرگرم‌کننده‌ی Two Point Hospital، طرّاحی مراحل آن تنوّع و نوآوری چندانی ندارند. در کل، نحوه‌ی پیشبرد مراحل از طریق چند متغیّر تعیین می‌شود. این متغیّرها عبارت اند از: پول، Kodush که برای آزاد کردن اقلام قفل شده به کار می‌رود، اعتبار بیمارستان که وابسته است به رضایت مشتریان و اگر بالا باشد می‌توانید قیمت‌ها را بالا ببرید و اگر پایین باشد هیچ اتفاقی نمی‌افتد(!)، سطح یا لِوِل بیمارستان که با ساختن اتاق‌های بیشتر و استخدام افراد بیشتر بالا می‌رود و به موجب آن مشتریان بیشتری به بیمارستان خواهند آمد، و متغیرهای دیگری مثل دما، میزان جذّابیت بیمارستان و روحیه‌ی کارکنان. در هر مرحله یا بیمارستان، برای کسب هر ستاره سه چهار مأموریت اصلی به بازیکن واگذار می‌شود که کمابیش همه‌شان حول این متغیرها می‌چرخند. در واقع، کمابیش ساختار همه‌ی مراحل شبیه به هم است و تنها با این متغیرها بازی می‌شود. در مقام مثال (مثال‌ها دقیق نیستند) در یک مرحله باید ارزش بیمارستان را به یک میلیون واحد برسانید، اعتبارتان را به هفتاد درصد و ۱۰ بیمار با بیماری بخصوصی را درمان کنید و در مرحله‌ای دیگر باید ارزش بیمارستان را به دو میلیون واحد برسانید، میزان روحیه کارکنان را تا یک حدّ خاصی نگه دارید و ۱۵ دستگاه را ارتقاء بدهید. این می‌تواند مراحل را تکراری و گاهی بسیار ملال‌آور کند. مثلاً در یک مرحله باید ۱۵ دستگاه را ارتقاء می‌دادم و از آنجایی که با جریان معمولی بیمارستان نمی‌توانستم به این تعداد برسم (تعداد دستگاه‌های قابل ارتقاء ۱۰ تا هم نمی‌شد که بخواهم ۱۵ تای آنها را ارتقاء دهم) مجبور شدم چندین بار به طور مصنوعی دستگاه بخرم، ارتقائش بدهم، بفروشمش و دوباره این روند خسته‌کننده را تکرار کنم تا بلکه بتوانم از سدّ آن مرحله بگذرم. در کل، نوآوری چندانی در طرّاحی مراحل دیده نمی شود. شاید تنها نوآوری‌ای که در طرّاحی مراحل بازی Two Point Hospital شاهد بودم این بود که در یک مرحله به جای کسب درآمد مستقیم باید از طریق انجام دستورات و به شکل غیرمستقیم درآمد کسب می‌کردم، که شکل گیم‌پلی را تا حدّی تغییر می‌داد. در باقی مراحل امّا به نظر می‌رسد که بازی صرفاً می‌خواهد شما را به تدریج با همه‌ی محتویاتش آشنا کند.

از تکنولوژی ۸-بیتی تا مومیایی مصری

با وجود آن که بازی Two Point Hospital نوعی شبیه‌سازی محسوب می‌شود و تا حدّی بر پایه‌ی منطق ساز و کار بیمارستان‌های واقعی شکل گرفته است امّا این ساختار را با لحنی آمیخته به شوخی و شکلی فانتزی درآمیخته است. گرافیک سه بعدی Two Point Hospital نسبتاً فانتزی و مینیمال است که از نظر فنّی کیفیت قابل قبولی دارد. با وجود آن که بیشتر آدم‌ها در این بازی کمابیش روی یک قالب و اندازه کار شده‌اند امّا با تغییر در ویژگی‌های دیگر مثل لباس و مدل مو و رنگ پوست و غیره شکل‌های مختلفی پیدا کرده‌اند. همچنین برخی بیمارها طرّاحی خاص و جالب توجه و بعضاً خلاقانه دارند. به عنوان مثال، برخی بیماران روانی خود را به شکل خواننده‌ی معروف راک درآورده‌اند (شبیه خدابیامرز فردی مرکوری از گروه کویین هستند)، یا مثلاً برخی به بیماری ۸-بیتی مبتلاء شده‌اند و گرافیکشان هم به طرز جالبی هشت‌بیتی است! شاید جذاب‌ترین بخش گرافیکی Two Point Hospital همین طرّاحی بیماران و انیمیشن‌های مربوط به آنها باشد. مثلاً برخی بیماران روانی حین راه رفتن به طرز جالبی می‌رقصند، یا بیماران مومیایی به شکل زامبی‌ها راه می‌روند. نحوه‌ی درمان بیماران هم در نوبه‌ی خود جالب است. مثلاً بعضی بیماران سرشان در قابلمه گیر کرده و باید آن را با دستگاه مخصوصی از سرشان جدا کرد! روی هم رفته، تنوع طرّاحی‌ها در سطح خوبی قرار دارد. به اندازه‌ی کافی بیماران عجیب و غریب و دستگاه‌های تخصّصی درمان خواهید دید که هر یک با انیمیشن‌ها و جزئیات جالبی همراه‌اند.

در مجموع، گرافیک Two Point Hospital با سبک فانتزی و مینیمالش و تنوع و جزئیات قابل قبول در طرّاحی بیماران، دستگاه‌ها و انیمیشن‌ها راضی‌کننده ظاهر شده است.

حوصله‌ام را سر نبر!

شاید بیشتر از سبک گیم‌پلی بازی موسیقی آن بود که مرا یاد سری بازی‌های The Sims می‌انداخت. از نظر من بزرگترین مشکل در زمینه‌ی موسیقی Two Point Hospital مربوط به کمیت آن است. برای به دست آوردن پانزده ستاره در پانزده مرحله شاید بیش از پنجاه ساعت در محیط این بازی حضور داشته باشید. تعداد انگشت شمار قطعات بازی، که سبک همه‌شان شبیه هم است، متناسب با این میزان زمان حضور درمحیط بازی نیست و خیلی زود حوصله‌تان را سر می‌برند و اگر مثل من باشید از اواسط بازی ترجیح می‌دهید هدفون را کنار بی‌اندازید و از خیر موسیقی بگذرید. از نظر کیفی، به شخص تنها از قطعه‌ی Come On Over خوشم آمد و قطعات دیگر چندان به دلم نچسبید.

صداپیشگی در Two Point Hospital محدود به گوینده‌ی بیمارستان و گوینده‌های رادیو است. گوینده‌ی بیمارستان اعلامیه‌های خود را به روال مرسوم بیمارستان‌ها و با لحن جالبی ادا می‌کند و حرف‌هایش گاهی چاشنی شوخی به خود می‌گیرند. به عنوان مثال، هنگامی که ارواح در بیمارستان ظاهر می‌شوند گوینده اعلام می‌کند که لطفاً از ارواح نترسید، آنها مرده‌اند و خطری ندارند، یا مثلاً می‌پرسد آیا کسی خودکار مرا ندیده. بخش جالب مربوط به گوینده‌ی بیمارستان ارتباط آن با گیم‌پلی است. مثلاً اگر در بیمارستان گل‌ها پژمرده شوند اعلام می‌شود که فرّاش‌ها به گل‌ها آب بدهند، یا اگر اتاقی نیاز به کارمند داشته باشد اعلام می‌شود که مثلاً پرستار به فلان اتاق مراجعه کند. بنابراین گوینده‌ی بیمارستان می‌تواند نقشی کمک‌کننده در جریان بازی داشته باشد که در نوبه‌ی خود جالب است. امّا یکی از جذّاب‌ترین بخش‌های صداگذاری مربوط است به صدای هریسن وُلف گوینده‌ی رادیو که اگر چه صدا و لحن بسیار جذّابی دارد امّا حضورش کم است. ترجیح می‌دادم به جای تکرار ملال‌آور برخی قطعات او بی‌آید و با صدای گرفته و خسته‌اش حرف‌های پرت و پلا بزند.

در کل، می‌توانم بگویم که موسیقی بازی از نظر کیفی در یک سطح استاندارد قرار دارد که چندان بوی تازگی و تنوّع نمی‌دهد و از نظر کمّی، با توجه به ساعات طولانی گیم‌پلی تعداد قطعات بسیار کم است و بعد از مدتی تکراری می‌شوند. به هر حال، نوآوری در نقش گوینده‌ی بیمارستان و حضور یک صداپیشه‌ی جذاب در رادیو شاید بتواند کمی از این یکنواختی بکاهد.

تجربه‌ای تازه در بیمارستان

استودیو Two Point Studios در پیاده‌سازی ایده‌ی شبیه‌سازی ساختن و مدیریت بیمارستان در قالبی فانتزی موفق عمل کرده و محصولی سرگرم‌‌کننده به دست‌مان داده است. اگر چه وجود برخی یکنواختی‌ها در طراحی مراحل، ساختن اتاق‌های یک‌شکل و قطعات موسیقی را نمی‌توان کتمان کرد، امّا گیم‌پلی Two Point Hospital بر پایه‌ی مدیریت ساخت و ساز و کنترل نیرو، در کنار تنوع و جزییات خوب در طراحی گرافیکی بیمارها، دستگاه‌ها و انیمیشن‌ها و البته، صدا و لحن جذاب گوینده‌ی رادیو هریسن وُلف، ترکیبی بسیار سرگرم‌کننده شکل داده است، ترکیبی که می‌تواند ده‌ها ساعت شما را پای کامپیوتر بنشاند. پس اگر به بازی‌های شبیه‌سازی و مدیریتی علاقه دارید Two Point Hospital را از دست ندهید!

Resolution

Platform: PC – Score: 7.5 out of 10

Two Point Studios has successfully implemented the idea of hospital construction and management simulator in a fancy way and delivered an amusing game. The gameplay of Two Point Hospital which is based on management of construction and human resources, diversity and outstanding details in patient’s graphic design, and of course, voice and tonality of the radio narrator Harrison Wolf, has created a very amusing combination.