نقد بازی Cities Skylines: Nintendo Switch Edition

در ۱۳۹۸/۰۱/۱۲ , 19:48:58
کنسول نینتندو سوییچ (Nintendo Switch)

قبل از هر چیز باید یک چیزی را مشخص کنم. این نقد و این بازی برای هر کسی نیست. به واسطه‌ی نمرات بالا و تعریفات متداول گول آن را نخورید. اغلب اوقات با خودمان دو دو تا چهار تا می‌کنیم و فکر می‌کنیم هر عنوانی که افراد مختلف‌تری را به خود جذب کند، بازی موفق‌تری است. نظرتان در مورد بازی‌هایی که تنها عده خاص و اندکی را به خود جذب کند چطور است؟ با این تفاوت که این بازی ها، این افراد را فقط به خود جذب نمی‌کنند. بلکه در خود غرق می‌کنند، به خود وابسته می‌کنند و کاری می‌کنند زندگی افراد به واسطه این بازی دچار اختلال شود. Cities Skylines (شهرها: افق) دقیقاً از این جور بازی‌هاست. اگر شما را بگیرد، به سی، چهل یا شصت و حتی صد ساعت قانع نمی‌شود و بخشی از هر روز و هر هفته‌ی شما را به خود اختصاص می‌دهد. این موارد بررسی آماری‌ بود که بر چندین بازیکن شهرها : افق داشتم و این آمار مربوط به نسخه PC و رایانه‌های شخصی بود. نسخه‌های کنسولی و نینتندو سوییچ چه‌طور؟ این موردی است که در این مقاله می‌خواهیم به آن بپردازیم و ببینیم این بازی روی نینتندو سوییچ چگونه ظاهر شده. در ادامه با آخرین مقالات بازی و نقد بازی Cities Skylines: Nintendo Switch Edition همراه دنیای بازی باشید.

 

ظهور شهردار جدید

شهرها: افق همان‌گونه که از اسم‌اش برمی‌آید یک بازی در سبک شهرسازی و شبیه‌ساز است. مشابه آنچه که نزدیک به بیش از ۲۵ سال در مجموعه Simcity دیده‌ایم. دید از بالا، تنظیمات به‌شدت پیچیده و المان‌های گیم پلی درهم‌تنیده و سنگین، از ویژگی‌های این سبک است که شهرها: افق به طرز کاملی از آن برخوردار بوده و قواعد سبک را به خوبی می‌شناسد. داستان از این قرار است که نسخه پنجم و آخر Simcity، مجموعه‌ای که شاه بلامنازع این سبک محسوب می‌شد با ادعاها و تبلیغات وسوسه کننده‌ای در سال ۲۰۱۳ برای رایانه‌های شخصی عرضه شد. ولی در عمل دقیقاً مخالف آن چیزی بود که طرفداران می‌خواستند. محدودیت به‌شدت بالا در مساحت زمین‌ها، تنوع‌شان و ساخت و ساز. مخفی شدن خیلی از امکانات بازی پشت خریدهای درون برنامه‌ای در ترکیب با قفل دنووی بازی و نیازمندی بازی به همیشه آنلاین بودن دست‌به‌دست هم داد تا در یک حرکت مجموعه‌ای به عظمت Simcity گور خود را با دست خود بکند. در همین اثنا، استودیوی خوش‌ذوق Paradox Interactive که همواره به‌واسطه ساخت بازی‌های انحصاری برای رایانه‌های شخصی شناخته می‌شد سعی کرد نسخه سوم فرنچایز در آن زمان نه چندان شناخته شده‌ی Cities را احیا کند و شکست Simcity به آن‌ها چنان فرصتی داد که آن‌ها تا همین روزی که این مقاله منتشر شده از چسبیدن به این فرصت طلایی برای چنگ زدن به پادشاهی روی این سبک اعتیادآور دست بر نداشته‌اند. بازی به فروش ۵ میلیون نسخه‌ای روی رایانه‌های شخصی دست یافت و به یکی از معدود بازی‌های این سبک تبدیل شد که روی کنسول‌های خانگی و دستی نیز پورت شده‌اند و در یک کلام بازی در این سبک به موفقیت عظیم و غیرقابل باوری رسید که تا قبل از آن هیچ‌کس همچنین موفقیتی. اما خود بازی و مخصوصاً نسخه کنسولی بازی دقیقاً چگونه بود؟

 کنسول نینتندو سوییچ (Nintendo Switch)

کبوتر شاعـ… کبوتر شهردار

شهرها: افق از لحظه‌ای که آن را باز می‌کنید با شما خیلی حرفه‌ای برخورد می‌کند. از استایل گرافیکی بازی تا UI و HUD بازی و المان‌های گیم پلی همه چیز بسیار حرفه‌ای، پیچیده و سنگین طراحی شده. بخش راهنمایی بازی و آموزشی آن ضمن راهنمایی به‌هیچ‌وجه جلوی دست و پای شما را نمی‌گیرد و آیکون‌های رنگارنگ قرار نیست صفحه‌ی شما را پر کند که بسیار عالی است؛ فقط با این آسیب که بازی تقریباً برای بازیکن‌های تازه‌کار به‌شدت غیرقابل مقابله و تجربه می‌شود و خب این همان چیزی است که اول لیست گفتم. بازی به گونه‌ای ساخته شده که حوصله افرادی که تازه با این سبک سر و کله می‌زنند را ندارد. هر چند به آن‌ها ابزار لازم برای ور رفتن با محیط و گیم پلی بازی را در برخی مودهای آن (نظیر پول بی‌نهایت و….) را بدون این‌که خطر و ریسک زیادی را متحمل شوند، می‌دهد ولی از طرفی در هیچ جای بازی به گونه‌ای رفتار نمی‌کند که انگار هوای آنان را دارد و می‌خواهد به آن‌ها اصول سبک شبیه‌ساز و ساخت و ساز را از اول یاد دهد (که در ظاهر خوب است ولی در عمل کامل به پیکره‌ی بازی برای کسانی که به‌طور حرفه‌ای می‌خواهند بازی را از اول جدی شروع کنند ضربه می‌زند.). این موضوع در نسخه‌ی کنسولی و نینتندو سوییچ شدیدتر نیز هست چراکه با نگاه کردن به وضعیت راهنماهای بازی، بلافاصله متوجه می‌شوید که بازی بیشتر از این‌که قصد وارد کردن بازیکن‌های جدید را به مجموعه داشته باشد، هدف‌اش آشنا کردن بازیکن‌های نسخه رایانه‌های شخصی با سیستم بازی بر روی یک کنترلر هستند.

سه نوع ساختمان، جاده‌های متفاوت، شیوه کشیدن آن‌ها، فاضلاب، آب‌رسانی، برق‌رسانی، فضای سبز، کنترل جمعیت، مالیات، اماکن عمومی، خدمات عمومی و حتی فاکتورهای پیچیده‌تر مانند ارزش زمین و محیط وابسته به ساخت و ساز هر جا و ترافیک و اهمیت محیط‌ زیست، همگی هر کدام به طرز شدیداً موثری بر درآمدزایی شما و پیشرفت شهر شما سهیم‌اند. شهرها: افق حوصله زیادی از شما برای بازی کردن می‌طلبد ولی هنگامی که شهر خود را مدیریت می‌کنید واقعاً از آن لذت می‌برید و حس می‌کنید واقعاً یک شهر واقعی را با در نظر گرفتن تمام فاکتورهای آن ساخته‌اید و چرخ دنده‌های آن فقط توسط شما می‌توانست با این زیبایی به هم پیوند بخورد. این موردی بود که شهرها: خطوط آسمانی در نسخه رایانه‌های شخصی داشت و این موضوع بدون هیچ‌گونه ساده‌سازی شاخصی، به نسخه‌های کنسولی نیز با تمام قدرت منتقل شده‌اند و تجربه شهرسازی محشری را به شما منتقل می‌کنند. البته، اگر از شهرسازی واقعاً سر دربیاورید و حوصله‌اش را داشته باشید.

کنسول نینتندو سوییچ (Nintendo Switch)

آزادراه‌های هیبریدی

کیفیت اجرایی بازی روی نینتندو سوییچ از همان ابتدای معرفی بازی روی کنسول پربحث‌ترین موضوع پیرامون این پورت بود. ترس مردم هم نیز کاملاً قابل درک بود. بازی در نسخه‌های Xbox One و PS۴ از لحاظ اجرایی در نقاط شلوغ خود به مشکل برمی‌خورد و دچار افت فریم می‌شد. چیزی که باعث شد مردم این احتمال را در نظر بگیرند که این بازی روی نینتندو سوییچ عملاً غیرقابل تحمل باشد. چاشنی‌دهنده‌ی تمامی این نظرات نیز تریلر بازی در دایرکت پاییزه‌ی نینتندو بود که در آن افت فریم‌های شدید و آزاردهنده‌ای مشاهده می‌شد. سازندگان بلافاصله قول دادند تجربه قابل قبولی از بازی روی کنسول ارائه دهند و حال بعد از تجربه بازی باید گفت آن‌ها با ارفاق قبول شده‌اند. طبیعتاً افت فریم در صحنه‌های شلوغ وجود دارد ولی این‌که بتوان گفت آن را غیرقابل تجربه کرده کاملاً از واقعیت دور است. چیزی که بیش از هر چیز در بازی به نسبت بقیه نسخه‌ها قربانی شده، رزولوشن بازی در حالت نزدیک‌ترین نزدیک‌نمایی بازی (بین ساختمانی و نمای نزدیک شهر) است که باعث می‌شود همه چیز خیلی تار به نظر برسند. من به‌شخصه مشکلی با این موضوع نداشتم؛ طبیعتاً افرادی هستند که دلشان می‌خواهد در شهر خود از زاویه نزدیک دیدن کنند.

نسخه سوییچ قطعاً برای آنان نیست و در عوض برای کسانی است که می‌خواهند مدیریت شهر خود را در هر جایی بلافاصله در دست داشته باشند و این پورت به همچنین هدفی به خوبی دست پیدا کرده و تجربه بازی در حالت دستی به‌شدت شیرین و خوب است و عمده دلیل این موضوع به خاطر UI و HUD و رابط کاربری محشر این بازی در نسخه کنسولی و حالت دستی است که بدون شلوغ کردن صفحه، چیزی را از شما مخفی نمی‌کند. البته نمی‌توان به دکمه چینی محشر و کنترل به‌شدت ساده‌ی دوربین و نشان‌گر بازی نیز اشاره نکرد. بهتر از دکمه چینی و رابط کاربری بازی، بخش تنظیمات آن است که در هر زمینه آزادی عمل و شخصی‌سازی به‌شدت زیادی به بازیکن در دکمه چینی، تنظیمات گیم پلی، گرافیک، موسیقی و… می‌دهد. بازی شاید که نه، به‌هیچ‌وجه به آن چیزی که نسخه‌ی رایانه‌های شخصی ارائه می‌دهد، نمی‌رسد و خب در عوض به چیزی می‌رسد که در روزگار فعلی پورت‌های غیرقابل تحمل بازی‌های رایانه‌های شخصی روی کنسول‌ها، شبیه به یک جواهر است. هر چند دو مشکل مهم پیش رو می‌ماند؛ اولی قیمت بازی است که به‌طرز وحشتناکی بالاست. قیمت ۴۰ دلاری بازی به‌هیچ‌وجه در مقابل محتوای ارائه شده نمی‌ارزد، مخصوصاً که بازی اصلی روی رایانه‌های شخصی محتوای بسیار بیشتری را در مقابل مبلغ کمتری ارائه می‌دهد. مورد دیگر نیز عدم لحاظ کردن DLCها بر روی نسخه نینتندو سوییچ است. DLC های شهرها: افق همواره پر از محتواهای جذاب برای شهرسازها با سلیقه‌های مختلف است و این محتواهای جالب به‌هیچ‌وجه در نسخه نینتندو سوییچ در دسترس نیستند که باعث می‌شود بازی در مقابل نسخه رایانه‌های شخصی خود خلاء عجیبی را حس کند.

کنسول نینتندو سوییچ (Nintendo Switch)

شهر شما هر جا با شماست

حقیقتاً اگر به من باشد بی‌تعارف می‌گویم بازی را روی رایانه‌های شخصی تجربه کنید. نه این که بازی روی کنسول ضعیف‌تری همچون نینتندو سوییچ عرضه شده، حتی اگر موضوع بحث ما پورت Xbox One و Playstation ۴ باشد یا کنسول‌های نسل بعد و حتی ۱۰ نسل بعد بازم این بازی بهترین تجربه خود را بر رایانه‌های شخصی ارائه می‌دهد. دلایل متفاوتی پشت این موضوع هستند. مثل حمایت ماد سازها و مستقیم سازنده‌ها. جامعه بازیبازهای فعال روی رایانه‌های شخصی و میزان شخصی‌سازی بی‌نهایتی که در نسخه رایانه‌های شخصی در اختیار شما قرار دارد. اگر به من بود به نسخه رایانه‌های شخصی بازی راحت نمره ۱۰ از ۱۰ را می‌دادم. مهم نیست فکر می‌کنید این نمره باید به چه شاهکارهایی تعلق بگیرد. شهرها: افق دقیقاً همچنین شاهکاری است و کامل‌ترین و بهترین تجربه‌ای است که از یک شبیه‌ساز شهرسازی و شهرداری می‌توان انتظار داشت. ولی باید این‌جا در نهایت در مورد نسخه نینتندو سوییچ به نتیجه نهایی برسیم. حقیقتاً اگر به‌عنوان طرفدار بازی انتظار دارید که دستیار شهرسازی و شهرداری شما در قالب یک کنسول هیبریدی درست کار کند و شهر شما هر جا همراه شما باشد، این نسخه کاملاً جوابگوی شماست، ولی اگر به دنبال هر چیز بیشتری هستید و منتظرید بازی مشابه تجربه کامل و آزادانه‌ی نسخه رایانه‌های شخصی عمل کند، پول خود را ذخیره کنید که انتظارات شما برآورده نمی‌شوند.

کنسول نینتندو سوییچ (Nintendo Switch)

با وجود داشتن کمبودهای ریز و درشت نسبت به نسخه رایانه‌های شخصی، «شهرها: افق» به خوبی با ماهیت نینتندو سوییچ جور درآمده و تجربه شهرسازی خود را با حداکثر قدرت ممکن به این کنسول انتقال داده.

 

Resolution

Platform: Nintendo Switch – Score: 8 out of 10

Even though the experience Cities Skylines: Nintendo Switch Edition offers suffers from some deficiencies, it plays well on Nintendo Switch and it gives you a good taste of city building.

 

(نقدی که مطالعه کردید، بر اساس نسخه‌ی منتقدین بازی Cities Skylines: Nintendo Switch Edition بود که توسط ناشر آن یعنی Paradox Interactive برای دنیای بازی ارسال شده است.)


دیدگاهتان را بنویسید

مقالات بازی

بیشتر

چند رسانه ای

بیشتر