نقد بازی Doom 3 (نسخه Trilogy)

در ادامه‌ی نقد سه عنوان منتشر شده از نسخه‌های کلاسیک از مجموع بازی‌های Doom ، نوبت می‌رسد به قسمت سوم یعنی Doom III که از نظر نویسنده بهترین نسخه در بین تمامی نسخه‌های منتشر شده در این مجموعه است. عنوانی که با حفظ اصالت و پیشرفت قابل توجهی که دارد، ترس را نیز به بازی اضافه کرده است. پس با ما در ادامه به نقد و بررسی بازی Doom III همراه باشید.

ترسناک و جهنمی

بعد از دو قسمت اول از مجموعه بازی‌های Doom استودیو بتسدا نسخه‌ی سوم را با یک جهش عظیم روانه بازار کرد. جهشی که بازی را از همه لحاظ با یک پیشرفت روبرو کرده بود. گرافیک، طراحی مراحل، گیم‌پلی و البته تصویری ترسناک از جهنم که باعث شده تا نسخه‌ی سوم در ژانر ترسنک هم قرار بگیرد. شاید پیش خودتان بگویید که نسخه‌های قبلی هم همین وضعیت را داشت اما ترسناک بودن بازی در نسخه‌ی سوم بسیارپررنگ‌تر و ملموس‌تر بود و همین نکته در کنار اکشن ناب و نفس‌گیر بازی باعث شده تا بازی یک اکشن‌ترسناک اول شخص هیجان‌انگیز را ارائه دهد. همانند نسخه‌های قبلی بازی در سیاره‌ی مریخ دیگر و داخل یک ایستگاه فضایی رخ می‌دهد. بنابر اتفاقات رخ داده ایستگاه فضایی دچار یک سانحه شده و کنترل آن دست موجودات اهریمنی یا جهنمی می‌افتد. با این‌که همچنان داستان بازی چندان دل‌چسب نیست اما لازم به ذکر است که حتی داستان بازی در مقابل نسخه‌های قبلی با پیشرفت مواجه شده و ما حتی می‌توانیم در ذهن خودمان شخصیت را تجسم کرده و همذاد‌پنداری خوبی با شخصیت بازی برقرار کنیم. در گوشه کنار بازی نیز فایل‌هایی داستانی از اتفاقات و ماجراهایی که به صورت دست نوشته از سوی خدمه ایستگاه پیدا می‌شود، می‌توان در جریان اتفاقات رخ داده در داخل ایستگاه قرار گرفت. لذا بازی به این طریق نیز خواسته تا داستان را از زبان افراد حاضر در محیط به مخاطب منتقل کند که در زمان خود و در نوع خود حرکتی بزرگ و قابل توجه به حساب می‌آمد.

یکی از ویژگی‌های این قسمت طراحی مراحل زیبا و محشر آن است که به بازی تنوع بسیار بالایی بخشیده است. پیشرفت در بازی به خوبی حس می شود و مراحل بازی به خوبی بین اکشن و ترس تقسیم شده است. تنوع مراحل با ادامه‌ی بازی دلچسب هستند و بخش‌هایی از آن به خوبی جهنم موجود در سیاره‌ی مریخ و بخش‌هایی از آن ایستگاهی که رو به نابودی است را به رخ می‌کشد. در کنار این تنوع دشمنان بازی نیز بسیار زیاد است. دشمنان بازی به جرات از بهترین‌های تاریخ شوتر اول شخص هستند و این تنوع در کنار تنوع زیبای سلاح‌ها باعث شده تا مبارزه با آنها دلچسب و هیجان‌انگیز باشد. بسیاری از موارد که در نسخه‌ی کلاسیک وجود داشتند در این نسخه بهبود پیدا کرده‌اند (البته بازی تغییرات اصلی را در نسخه Doom 3 BFG Edition می‌بیند) به عنوان مثال در این نسخه می‌توانیم به صورت همزمان از اسلحه و چراغ قوه استفاده کنیم. (چه بسا که از نظر نویسنده همان شیوه قبلی بازی را جذاب‌تر می‌کرد) تنوع دشمنان بازی از غول‌آخر‌های کوچک تا بزرگ همگی به بازی هیجان بخشیده‌اند و البته ترسناک هم هستند. بخش‌هایی از بازی در مراحل تنگ و تاریک انجام می‌شود و در کنار این فضا، صداگذاری و موزیک بی‌نظیر بازی نیز به ترس بازی اضافه کرده است. تقریبا تمامی قابلیت‌ها و سیستم کلاسیک بازی با پیشرفت گرافیکی روبرو شده‌اند و این پیشرفت شامل حال پازل‌ها بازی نیز شده است. پازل‌ها اکثرا به صورت کد و رمز هستند که برای وارد شدن به یک اتاق مملو از مهمات یا دسترسی به مقدار قابل توجهی بسته‌های سلامتی خلاصه می‌شود. البته برخی درب‌های اصلی و مهم نیز وجود دارند که نیازمند حل کردن پازل و سوزاندن فسفر هستند که همین اتفاق باعث شده تا با بازی پیشرفته‌ای در زمان خودش روبرو شویم. مثل همیشه شاتگان در بازی وجود دارد و شلیک توسط آن و متلاشی کردن بدن دشمنان که از فیزیک خوبی برخوردار هستند لذت بخش است.

اما به مانند دو نسخه‌ی قبلی و همان‌طور که اشاره کردیم، بازی بدون هیچ گونه تغییراتی و با قیمت ۱۰ دلار در فروشگاه‌های بتسدا قرار گرفته است. تنها موارد اضافه شده به بازی، دو بسته‌ی الحاقی به نام‌های The Lost Missions و Resurrection of Evil   است که البته آنچنان چنگی به دل نمی‌زنند. البته گرافیک و جلوه‌های بصری در محیط‌های بسته‌های الحاقی تا حدودی بهتر و پیشرفته‌تر دیده می‌شود. بازی در زمان خود جز پرچم‌داران گرافیک چه از لحاظ فنی و چه از لحاظ فنی به حساب می‌آمد و حالا هم با وجود کهنگی در برخی بافت‌ها و البته تکسچرهایی که دیر بارگذاری می‌شوند اما رضایت بخش است. گرافیک بازی در زمان خود بسیار بالا و قابل توجه است و برخلاف انجام دو نسخه‌ی کلاسیک که بسیار خسته کننده بود انجام این نسخه به واسطه‌ی گرافیک خوبی که دارد تا حدودی قابل تحمل است. اما بهترین بخش بازی موسیقی آن است که ترکیب آهنگ‌های راک و متال باعث شده تا نبرد با دشمنان و متلاشی کردن آنها بسیار جذاب باشد.

با توجه به این که در آینده‌ای نزدیک قرار است قسمت جدید از این مجموعه به نام Doom Eternal  منتشر شود، تجربه سه‌گانه‌ی کلاسیک از این عنوان حتما می‌تواند برای کسانی که از بازی کردن آنها محروم بودند بسیار لذت بخش و البته شروعی باشد برای آشنا شدن با یکی از پایه‌گذاران شوتر اول شخص. از ویژگی‌های خوب این مجموعه، توجه به اکشن و سرعت و هیجان است.بازی در تمامی نسخه‌ها تلاش کرده است که طعم و خاصیت یک عنوان کلاسیک را حفظ کند و به ما یادآوری می‌کند که مهم‌ترین کاری که یک بازی باید انجام دهد سرگرم کردن مخاطب است. پس برای این که یکی از لذت بخش‌ترین اکشن‌های تاریخ شوتر اول شخص را تجربه کنید، حتما Doom 3  را بازی کنید.

Resolution

۸/۱۰ :Platform: PS4– Score

Considering the future release of Doom Eternal, experiencing the classic trilogy is a merit for those who could not play them back in the day. Aside from the nostalgia, this collection offers the excitement and the speed that the Doom series is known for. Being able to to kill the infamous demon bosses is surely one Hell of an experience. This collection also reminds us of the fact that once again, video games’ most important goal is to entertain their audience, which is in fact, the very essence of Doom.

 ( این نقد براساس نسخه ارسالی منتقدان از سوی ناشر بازی می باشد. )