خانه » مقالات بازی
نزدیک به دو دهه است که مجموعه بازی‌های Devil May Cry مهمان کنسول‌ها و رایانه‌های شخصی ما شده و خاطرات تلخ و شیرین بسیاری را برایمان رقم زده‌اند و در مطلب پیش رو قصد داریم تا نگاهی به برترین نسخه‌های سری Devil May Cry بیندازیم.
شایـد زمانی که اولین نسخه از فرنچایز Devil May Cry عرضه شد، بسیاری از کاربران کنونی هنوز به دنیا نیامده بودند یا سن و سال کمی داشتند. اما با گسترش موج ساخت نسخه‌های Remastered اکنون تمامی نسخه‌های آن در دسترس علاقمندان است تا با کنسول‌های جدیدشان آنها را تجربه کنند.
مثل خیلی دیگر از فرنچایزها طبیعتا از منظر کیفی در شماره‌های دویل می کرای نیز فراز و نشیب‌هایی وجود دارد. پس از انتخاب Devil May Cry 5 به عنوان برترین بازی اکشن سال به انتخاب دنیای بازی، تصمیم گرفتیم نسخه‌های این فرنچایز را برایتان، لیست کنیم. با دنیای بازی و برترین نسخه‌های سری Devil May Cry همراه باشید.
Devil May Cry 2 از آن اتفاقاتی است که اگر بشر، روزی بتواند در زمان سفر کند، قطعا به زمان عرضهی این شماره رفته و آن را کلا از تقویم تاریخ حذف می‌کند! این حجم از فجایع در طراحی و ساخت یک بازی کامپیوتری، آن هم دنباله‌ای بر شاهکار Hideki Kamiya (کارگردان نسخه اول بازی) قابل باور نیست. محیط‌ها با طراحی افتضاح، زشت، بی‌ِخودی بزرگ و به‌شدت خالی، هیچ حسی را به گیمر منتقل نمی‌کرد و نمی‌کند. یک دانته‌ی گند اخلاق و نچسب، دشمنانی که به احمقانه‌ترین شکل ممکن طراحی شده‌اند و البته غولآخرهایی که با نگاه کردن به آنها، حالت تهوع به‌تان دست می‌دهد و مدام زیرلب «این دیگه چه آشغالیه؟» را زمزمه می‌کنید. ایده‌ی بازی کردن با دو شخصیت مجزا (دانته و لوسیا) نیز هیچ‌گونه جذابیتی ندارد و کمکی به کلیت بازی نمی‌کند.
DMC 2 نه تنها بدترین نسخه در سری دویل می کرای است، بلکه به خودی خود عنوانی بسیار سطح پایین و بدساخت نیز به شمار می‌رود که طرفداران، آرزو می‌کردند هرگز شاهد انتشار آن نبودند. توصیه می‌کنم اگر به سراغ نسخه‌های ریمستر سه گانه‌ی DMC می‌روید شماره‌ی دوم را به حال خود رها کنید.
درحالی که پس از Devil May Cry 4 طرفداران مشتاقانه منتظر نسخه‌ی پنجم بودند، Capcom در اقدامی عجیب، نسخه‌ای ریبوت شده از این فرنچایز را معرفی و به بازار عرضه کرد. وظیفه‌ی ساخت این نسخه که تحت عنوان DmC: Devil May Cry منتشر شد، بر عهده‌ی استودیوی بریتانیایی Ninja Theory بود. هجمه انتقادات از ظاهر دانته و ورجیل جدید در این نسخه، طراحی‌ها و استایل هنری بازی بسیار بالا بود. در DmC طراحی‌های آخرالزمانی و جهنمی به شدت اَجق وَجق، جایگزین معماری گوتیک و زیبای نسخه‌های قبلی شده بود. سیستم مبارزات بازی، کندتر، آزادانه و آهسته‌تر و البته ساده‌تر از همیشه، شوخی‌های مبتذل و ناخوشایند دانته‌ی جدید به علاوه ضدحالی که طرفداران مجموعه به‌خاطر عدم معرفی نسخه‌ی پنجم متحمل شده بودند، DmC را عنوانی نه چندان محبوب (به‌خصوص در بین طرفدارن شرقی مجموعه) در سری بازی‌های Devil May Cry بدل کرده است. حقیقتا دلم می‌خواست DmC را اصلا در این لیست قرار ندهم. طفلکی نینجا تئوری اصلا بازی بدی نساخته، اما این بازی آن‌طور که باید و شاید باب میل و مزه‌ی دهان طرفداران نیست. احتمالا تازه‌واردها و بازار غرب، بیشترین ارتباط را با این نسخه از بازی برقرار کرده‌اند. چیزی از گزارش‌های مالی که کپکام از مقدار فروش منطقه‌ای این عنوان نیز در اختیارمان قرار داده است هم مشهود است.
در واقع با عرضهی DMC 4 روی کنسول‌های PS3، Xbox360 و PC ورود فرنچایز DMC را به دنیای HD جشن گرفتیم؛ هیچ وقت پیش از این شخصیت‌های دنیای دویل می کرای را با این کیفیت ندیده بودیم! محیط‌ها فوق‌العاده زیبا و دلربا، غولآخرهای پرجزئیات و درست و حسابی و افکتهای گرافیکی بسیار تماشایی، همگی نوید یک عنوان خاطره‌انگیز در سری را می‌داد؛ ولی یک جای کار لنگ می‌زد. عنوانی قهرمان محور (و در اصل ضدقهرمان محور)، که شخصیت ابرمحبوب دانته را با پسری عاشق پیشه به نام Nero جایگزین کرده (البته جای شکرش باقی است که Dante همچنان در داستان این شماره حضور دارد و در بخش‌هایی کنترل او را به‌عنوان شخصیت قابل بازی بر عهده می‌گیرید)، طنز کم رمق و قصه‌ای شخصی‌تر با بهانه‌های عاشقانه (Ballad)، اساسا در مدیوم Devil May Cry چفت نمی‌شود. شخصیت نیـرو به هیچ وجه در حد و اندازه‌های دانته نیست و نتوانستیم مثل دانته با او ارتباط برقرار کنیم. سکانس مشاعره‌ی او با Agnus خیلی زننده از آب درآمده است. درعوض سیستم مبارزات DMC4، بسیار دیوانه‌وار و متنوع است و برای علاقمندان به بازی‌های هک اند اسلش با چاشنی Climax خوراک بسیار لذیذی در بازار مهیا است. اگر آن را تجربه نکرده‌اید هنوز دیر نشده؛ نسخه‌ی Special Edition آن که دارای اضافات جذابی نیز است، برای PS4، Xbox One و PC در دسترس است؛ قطعا پشیمان نخواهید شد.
جدیدترین نسخه از سری Devil May Cry، بهترین بازی اکشن سال ۲۰۱۹ به انتخاب تحریریه دنیای بازی، عنوانی به‌شدت خوش ساخت از آب درآمده است. یک بازگشت دیدنی به اوج برای مجموعه‌ی Devil May Cry. قطعا دویل می کرای ۵ لایق جایگاه بالایی در لیست ما است.
انتخاب مسیر درستی که Capcom، در روند توسعه و ساخت این شماره پیش گرفته، دقیقا همان چیزی است که طرفداران انتظارش را می‌کشیدند.
DMC5 شبیه یک جعبه ابزار کامل عمل می‌کند که قابلیت راضی نگه داشتن هر نوع سلیقه‌ای را دارد؛ وجود سه شخصیت قابل بازی (دانته، Nero ای که به مراتب بهتر از نسخه‌ی چهارم است و شخصیت جدید V) با استایل‌های کاملا مختلف مبارزات و گیم پلی، طراحی بی‌نظیر شخصیت‌های بازی که به لطف موتور گرافیکی RE Engine طراحی و خلق شده است به‌شدت دلربا و حیرت‌آور هستند. تنوع عالی محیط و مدلینگ‌هایی که نزدیک به CG هستند و قصه‌ای کاملا رو به جلو و مورد انتظار طرفداران این مجموعه، قطعا گزینه‌ای خواستنی و جذاب برای طیف گسترده‌ای از مخاطبین خواهد بود.
حدود ۲۰ سال پیش دویل می کرای، متولد شد تا بازی‌های Hack n Slash را بازتعریف کند. به نظرم بهترین واژه برای تعریف این نسخه «انقــلابی» است. همه چیز از زمان جلوتر به نظر می‌رسید. شخصیت اول خفنی که نمونه‌اش کمتر خلق شده بود، سیستم مبارزاتی که غوغا می‌کرد؛ طراحی‌های مدهوش کننده (پلکان جمجمه‌ها را یادتان می آید؟) و البته نبردهای هیجان‌انگیز با غولآخرهایی که بسیار ارضا کننده بودند، خبر از ظهور یک ip جذاب دیگر توسط کپکام درکنار مجموعه Resident Evil می‌داد. عنوانی که در ابتدا قرار بود یک شماره از سری Resident Evil باشد اما در چرخشی ناگهانی، توسط هیدکی کامیا، نویسنده و کارگردان بازی کاملا بازنویسی شده و شخصیت دانته به همراه دنیای Devil May Cry، خلق می شود.
شماره اول Devil May Cry در میان طرفداران این مجموعه و علاقمندان به بازی‌های HnS جایگاه بسیار مقدسی دارد و یک گوشه از قلب این گروه، در تسخیر ابدی این عنوان است.
جایگاه نخست و بهترین نسخه از این مجموعه را به عنوانی تقدیم می‌کنیم که دقیق‌ترین، حرفه‌ای‌ترین و بالانس‌ترین سیستم مبارزات را در بین این مجموعه و همچنین تمام عناوین هم سبک در اختیار دارد.
قبل از اینکه به بقیه‌ی جوانب بازی بپردازم ابتدا ذکر یک نکته را لازم می‌دانم. در یک عنوان HnS مهم‌ترین رکن بازی قطعا چیزی جز «سیستم مبارزات» نیست. آنچه در شماره‌ی سوم DMC می‌بینیم، از هر زاویه تراش خورده‌ترین مبارزاتی است که چه به لحاظ بصری و چه به لحاظ تکنیکی ساخته شده است. هیت باکس‌ها برای یک بازی PS2 حیرت‌آور هستند. استایل‌های مختلف مبارزات دانته، با سلاح‌های معرکه و متنوع باعث شده هر کس به اندازه‌ی توانایی و مهارت خود از این عنوان بهره ببرد و شاهد گونه‌های بسیار مختلفی از بازی در بین کاربران مختلف باشیم. بالانس فوق‌العاده مبارزات، همه چیز را عادلانه جلوه می‌دهد و به‌هیچ وجه شاهد مرگ چیپ و باگ در بازی نیستیم؛ اگر در هنگام بازی کردن DMC3 مردید، بدانید که بد بازی کرده‌اید!
DMC3 قصه‌ی دوران جوانی دانته و نبرد کلاسیک او با برادر قوی‌ترش ورجیل را به نمایش می‌گذارد. دانته از همیشه بذله گوتر و باحال‌تر است. از نظر طراحی نیز، همه چیز در بالاترین نقطه‌ی کیفی قرار دارد. گرافیک و مدلینگ‌ها در زمان خود (و روی کنسول افسانه‌ای PS2) بسیار تماشایی و زیبا بودند. طراحی و تنوع عالی دشمنان و غولآخرهای نفس گیر این شماره با همراهی قطعات موسیقی هارد راک و هوی متال، باعث شده تا با در نظر گرفتن جمیع عوامل، این بازی برتر از سایر نسخه‌های مجموعه DMC قرار بگیرد.
War Has Changed
برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.
