بررسی فصل چهارم انیمه Demon Slayer

شیطان‌کش یکی از انیمه‌هایی است که در چند سال اخیر توانسته محبوبیتی چشم‌گیر در میان طرفداران انیمه و مانگا پیدا کند. این انیمه توسط عوامل استودیو Ufotable که پیش‌تر مسئولیت ساخت اثری همچون مجموعه Fate را بر عهده داشته‌اند، به تصویر کشیده شده است. این اثر با شروع فصل جدید خود ماجرا‌های شخصیت اصلی، «تانجیرو»(Tanjiiro) را دنبال می‌کند. برای نقد و بررسی فصل چهارم انیمه Demon Slayer با بخش انیمه دنیای بازی همراه باشید.

بررسی فصل چهارم انیمه Demon Slayer: نوار‌‌خالی و چرخه‌ی تکرار

از مهم‌ترین ویژگی‌های یک انیمه که باعث می‌شود تماشاگران از آن لذت ببرند،‌ آهنگی است که روایت داستان در راستای ایجاد اتفاقات جذاب شکل می‌دهد و ذهن مخاطب را درگیر داستان می‌کند. متاسفانه فصل جدید انیمه Demon Slayer پر‌ شده است از اتفاقاتی که بیشتر آن‌ها اهمیت خاصی در داستان ندارند. اکثر قسمت‌های این انیمه مربوط به تمرینات طاقت‌فرسایی می‌شوند که مخاطب به سختی با آن‌ها ارتباط برقرار می‌کند.

در شروع قسمت‌های فصل جدید انیمه Demon Slayer، تکراری از لحظات پایانی قسمت‌ پییشین را مشاهده می‌کنید. این موضوع زمانی قابل‌پذیرش است که در کارگردانی آن لحظات متنوعی ایجاد شود و زوایای دوربین باعث به وجود آمدن دید و نگرشی متفاوت شود که مخاطب به آن بیاندیشد. نکته جالب آن جا مشخص می‌شود که سازندگان این انیمه، ترفند‌های مختلفی را برای طولانی کردن اثر خود به کار برده‌اند.

برای مثال در آغاز آخرین قسمت فصل چهارم این انیمه، استفاده‌‌ بدون دلیل از تصاویر اسلوموشن دقایقی بسیار خسته‌کننده و طولانی را برای مخاطب این اثر ایجاد می‌کند،‌ این در حالی است که در قسمت قبل لحظات بسیار کوتاهی از همان اتفاق را مشاهده کرده بودیم.

از طرفی اگر نیم‌نگاهی به فصل‌های پیشین این انیمه بیاندازیم، متوجه این موضوع خواهیم شد که این اثر دچار روند بسیار تکراری و پر شده از مشکلاتی است که باعث کاهش کیفیت آن می‌شوند. در هر فصل از انیمه‌، تانجیرو به کمک هاشیرا‌هایی که در کنار او حضور دارند به مبارزه با یک شیطان رده‌بالا می‌پردازند.

شاید چنین موضوعی برای اولین بار، توجه بیننده را به خود جلب کند و باعث به وجود آمدن تنش‌های داستانی شود، اما تکرار آن بدون اینکه تغییری در کلیت ماجرا ایجاد کند، یکی از دلایل دلسرد شدن دنبال کنندگان است.

در فصل‌ قبل،‌ از معدود دلایلی که باعث قابل‌تحمل شدن روند کند و اتفاقات تکراری در این انیمه می‌شد، وجود مبارزاتی بود که طرفداران را راضی نگه ‌می‌داشت، اما نکته‌ای که باعث می‌شود کیفیت این فصل به نسبت فصل‌ پیش کاهش یابد، کمبود مبارزات چشم‌نواز و سهمگین با شیاطین است که در گذشته پای ثابت این اثر بوده‌اند. در طول این انیمه مبارزات کوتاهی دیده می‌شوند که هیچ‌کدام به اندازه کافی انتظارات مخاطب را برآورده نمی‌کنند.

مبارزات کم، داستان تکراری و استفاده از صحنه‌هایی که در فصل‌های قبل دیده‌ایم، باعث به وجود آمدن روند کسالت‌آوری می‌شوند که لذت بردن از آن را سخت می‌کند.

فصل جدید انیمه Demon Slayer: دیالوگ‌های کم‌اهمیت

علاوه بر نا‌کافی بودن مبارزات، اکثر گفت‌و‌گو‌هایی که بین شخصیت‌های این انیمه شکل می‌گیرند بیهوده و حوصله سر بر هستند. گاهی اوقات این گفت‌وگو‌ها جذاب می‌شوند و توانایی درگیر‌کردن ذهن مخاطب را دارند،‌ اما استفاده نا‌‌به‌جا از طنزی بسیار ضعیف، باعث پاره شدن آن نخی می‌شود که سعی دارد ارتباط میان بیننده و اثر را بر‌قرار کند.

 برای مثال زمانی که موسیقی به شکلی حماسی در حال نواختن بود،‌ هاشیرای سنگ با کوبیدن دو دست خود به یک دیگر باعث ایجاد صدا و لرزش مهیبی ‌شد که توجه افراد حاضر در صحنه را جلب کرده بود. در حالی که اتفاق پیش‌رو توجه‌ من را نیز به دست‌آورده بود، بلافاصله با طنزی سطح پایین که مربوط به طراحی چهره شخصیت‌ها می‌شد، این ارتباط را قطع کرد. بار دیگر زمانی که هاشیرا آب در مورد سرگذشت خود اطلاعاتی به مخاطب‌ می‌داد و انتظار می‌رفت در چنین موقعیتی شاهد فضای به نسبت جدی‌تری باشیم، این ارتباط قطع شد.

به طور کلی شوخی‌هایی که شخصیت‌های این انیمه انجام‌ می‌دهند تنها در داد‌ و فریاد‌هایی خلاصه می‌شوند که گاهی اوقات می‌توانند لبخندی بر روی چهره بیننده به وجود بیاورند، اما در اکثر اوقات بی‌مزه هستند.‌ چنین موضوعی می‌تواند به شکلی خاص مورد استفاده صحیح قرار بگیرد، اما زمانی که موقعیت‌های جدی این انیمه را خراب کند و با تکرار بی‌رویه به تجربه بیننده آسیب وارد کند، بهتر است، کنار گذشته شوند.

نقد و بررسی فصل چهارم انیمه Demon Slayer: شخصیت‌پردازی

وقتی به موقعیت‌های نسبتا جدی‌تر انیمه Demon Slayer نگاه ‌می‌کنید، متوجه این موضوع می‌شوید که این اثر فرصت‌های بی‌شماری برای بهبود شخصیت‌پردازی و رشد شخصیت‌ها را از دست داده است. قسمت آخر دقایق بسیاری را به مکالمه میان فرمانده‌ی سپاه شیطان‌کش و «موزان» (Muzan) اختصاص می‌دهد، اما نتیجه‌گیری و نحوه برخوردی که این دو شخصیت در رابطه با صحبت‌ یک‌دیگر نشان می‌دهند کمی خارج از منطق و ساده‌ترین حالت ممکن است.

 فرمانده سپاه شیطان‌کش که «اوبویاشیکی» (Ubuyashiki) نام دارد، از اراده سپاهش و ایمانی که به آن‌ها دارد می‌گوید و در طرف مقابل موزان قرار دارد که در افکارش چیزی جز نابود کردن اوبویاشیکی و سپاهش نمی‌گذرد. در حالی که مکالمه این دو شخصیت حدود چهارده دقیقه از زمان این انیمه را به خودش اختصاص داده بود، این موضوع ذهنم را درگیر کرد که چرا این دو شخصیت مهم داستان، هیچ‌کدام برایم جایگاه ارزشمندی ندارند.

 به عبارتی دیگر، در طول چهار فصلی که این انیمه به نمایش گذاشته است ارتباط بسیار کمی بین بیننده و این دو شخصیت شکل گرفته است. احترامی که سپاه‌ شیطان‌کش برای اوبویاشیکی قائل است و ترسی که موزان در دل آن‌ها به ‌وجود می‌آورد هیچ‌کدام باور‌پذیر نیستند.

در قسمتی دیگر، «زنیتسو» (Zenitsu) که در اکثر اوقات مضطرب و در حال جیغ کشیدن است، برای لحظات کوتاهی چهره‌ای جدی‌ به خودش می‌گیرد و با پیشانی خونین که مخاطب دلیل جراحتش را نمی‌داند به موضوعی فکر ‌می‌کند که هنوز برای بیننده آشکار نشده است. همین چند ثانیه به اندازه کافی در بیننده کنجکاوی به وجود می‌آورد و باعث می‌شود که انیمه رنگی متفاوت به خودش بگیرد. این موضوع اثبات می‌کند که اگر سازندگان وقت بیشتری برای پرداختن به شخصیت‌ها می‌گذاشتند، نتیجه‌ بهتری می‌گرفتند.

به طور کلی این فصل تمرکز بیشتری بر روی ارتباط بیننده و شخصیت‌های مهم این اثر دارد، اما با تبدیل کردن فرصت‌های بی‌شمار به نقطه‌ ضعف‌هایی که باعث عدم ارتباط مخاطب و اثر می‌شوند، نتوانسته از پس این موضوع بر‌بیاید. از طنز نا‌ به‌جا گرفته تا گفت‌و‌گو‌های بی‌اهمیت و خسته‌‌کننده‌ای که فصل جدید انیمه Demon Slayer را بدون دلیل خاصی طولانی می‌کنند.

نقد و بررسی فصل چهارم انیمه شیطان کش: پویانمایی بدون خلاقیت

از معدود ویژگی‌های خوب انیمه Demon Slayer که می‌توان به آن اشاره کرد،‌ طراحی بصری و انیمیشن‌هایی هستند که تصاویر خیره‌کننده‌ از نبرد‌ها و لحظات دیگری را به نمایش می‌گذارند. در طراحی هنری این اثر شاهد رنگ‌های به شدت مناسب و خطوط ضخیمی هستیم که با بیشترین لطافت، لحظاتی دیدنی را رقم می‌زنند و باعث ایجاد دقایقی می‌شوند که قبل‌تر مشابه آن را ندیده‌ بودیم.

جدا از انیمیشن‌ها تصاویر پس‌زمینه‌ای که در این اثر وجود دارند، ترکیبی از مدل‌های سه بعدی و نقاشی‌هایی هستند که باعث باور‌پذیر‌ شدن جهانی می‌شوند که تانجیرو در آن قدم می‌گذارد. کوهستان‌ها، جنگل‌ها و مسیر‌هایی که به زیبایی هر چه تمام‌تر به تصویر کشیده شده‌اند. برای مثال در یکی از قسمت‌های این فصل گندم‌زاری وجود دارد که دو هاشیرا‌ در آن مشغول به تمرین و مبارزه هستند،‌ حس و حالی که این گندم‌زار در بیننده به وجود میاورد تا حد قابل‌قبولی باور‌پذیر است.

علاوه بر ویژگی‌های ذکر شده طراحی بصری شخصیت‌ها نیز جذاب است. استفاده از لباس‌هایی که به دوره «تایشو» (Taisho) در ژاپن مربوط می‌شوند و سلاح‌هایی که هر کدام هویت مستقلی به نسبت دیگری دارند. تمام این ویژگی‌ها می‌توانند نکات مثبتی باشند که مخاطب را سرگرم کنند، اما وقتی باعث ایجاد روندی تکراری در انیمه بشوند، نمی‌توانند احساس جدیدی را در بیننده به وجود بیاورند و تکرار بیش‌ از حد آن‌ها باعث تبدیل شدن نکات مثبت به منفی می‌شود.

بررسی پیشنهادی

معرفی انیمه‌ی Mind Game

در بیشتر لحظات این انیمه سکانس‌هایی داریم که از کار‌گردانی بسیار ساده‌ای برخوردار هستند، سازندگان این اثر گاهی اوقات با استفاده از برخی ترفند‌ها توانسته‌اند تفاوتی در روند روایت ایجاد کنند. استفاده از محیط‌های سه بعدی و حرکت دوربین در برخی مواقع باعث به وجود آمدن صحنه‌های هیجان‌انگیزی می‌شود که آنچنان دوام ندارند و لحظات کوتاهی را در انیمه تشکیل می‌دهند.

از دیگر نکاتی که در کارگردانی این اثر دیده می‌شود، کات‌هایی است که با صدا‌گذاری اثر هماهنگ شده‌اند و باعث ایجاد حس و حالی متفاوت می‌شوند. چنین چیزی در فصل‌های پیشین به شکلی بهتر اجرا شده بود،‌ اما در فصل چهارم از انیمه Demon Slayer نسخه‌ای به وضوح ضعیف‌تر از آن را مشاهده می‌کنیم.

اکثر لحظاتی که در این انیمه وجود دارند، تصاویری هستند که روایت خاصی در آن‌ها جریان ندارد، اما کم‌ لطفی است اگر به لحظات خوب و کوتاه آن اشاره نکنیم. در یکی از صحنه‌هایی که مربوط به سرگذشت یکی از شخصیت‌ها می‌شود تصویری را می‌بینید که از لحاظ ترکیب‌بندی و نورپردازی می‌تواند روایت‌گر داستان جالبی باشد.

موقعیتی را تصور کنید که یک فرد در حالت نشسته گوشه‌ای از‌‌ اتاق قرار گرفته است و در حالی که ناامید دست خونین خود را به چهره‌اش کشیده و افسوس می‌خورد،‌ از سوی دیگر نور گرمی وارد اتاق می‌شود و بر آن شخص می‌تابد. این تضاد بین افسوس و نوری که امید‌بخش است، لحظه‌ای را رقم می‌زند که مخاطب را به فکر فرو می‌برد. افسوس که چنین لحظات روایت‌گر و خوش‌ساختی در طول فصل جدید انیمه Demon Slayer کم دیده می‌شوند.

در قسمت‌های دیگر، خرده رفتار‌هایی مشاهده می‌کنید که کاملا باعث ایجاد احساسی در شما می‌شوند که شخصیت‌های انیمه در همان موقعیت تجربه می‌کنند. مانند زمانی که تانجیرو و هاشیرای آب در نزدیک‌ترین حالت ممکن به یک‌دیگر نشسته‌ بودند، قابی که روایت‌گر فضای بسیار تنگی بود و آن حس نا‌امنی که هاشیرای‌ آب احساس می‌کرد به خوبی برای بینندگان مطرح می‌شد. به طور کلی کارگردانی این اثر شاید لحظات خوبی را در انیمه ایجاد کرده باشد، اما اصلا کفایت نمی‌کند و فقط دفعات اندکی روایت‌گر داستان می‌شود.

در بهترین حالت، فصل چهارم انیمه Demon Slayer به دلیل طراحی بصری جالبی که دارد، شاید بتواند بیننده را راضی نگه دارد، اما زمانی که کارگردانی بدون خلاقیت، چرخه تکراری و شخصیت‌پردازی سطحی که باعث ایجاد روند خسته‌کننده در انیمه می‌شوند وجود دارند، این اثر نمی‌تواند تجربه خوبی برای مخاطب خودش ارائه بدهد.

در دنیای بازی بخوانید:

معرفی انیمه‌های تابستان ۱۴۰۳

سپاس از اینکه برای نقد و بررسی فصل چهارم انیمه Demon Slayer با وبسایت دنیای بازی همراه بودید. نظر شما در مورد فصل چهارم این انیمه چیست؟ نظرات خود را با ما به اشتراک بگذارید.