مقاله ای برای این نویسنده یافت نشد!
سلام به همه اخص آرش حکیمی عزیز نقدتون رو خوندم . عالی ... ولی فکر می کنم نقدهایی بهش وارده گفتم شاید بتونم اظهار نظر کنم . البته ادعای من برای توانایی در اظهار نظر دلایلی داره از جمله اینکه به خیلی از مسائل انستیتو و واحد علمی کاربردی بنیاد کاملا واقفم . البته فراموش نکنید که گفتم " نقد" ، نگفتم "اعتراض" ! واحد بنیاد علمی کاربردی از ابتدا با هدفی غلط پایه ریزی شد و مسیری اشتباه رو پی گرفت و مسلما به نتایج اشنباهی منجر شد .اما آیا اگر بودجه تاسیس اون واحد برای گسترش و پرورش همه جانبه انستیتو و مرکز رشد مصرف می شد ، آیا وضعیت انستیتو بهتر می شد ؟ آیا نیروی متخصص پرورانده می شد ؟ آیا جامعه گیم از این قهقرایی که توش گیر کرده بیرون می اومد ؟ آیا تعداد بازی های سطح بالای ساخته شده در سال به بالای 50 عدد می رسید ؟ آیا بازی های تولید شده داخل بازارهای جهانی رو فتح می کردند ؟ آیا قله های پیشرفت و توصعه در جامعه گیم ایران توسط افراد ماهر و متخصصی که در انستیتو تحصیل کردند فتح می شد ؟ خیر ... اکیداً و موکداً تاکید می کنم که واحد علمی کاربردی با هدفی غلط بنیان شد ، در مسیری اشتباه قرار گرفت و نتایج اشتباهی رو در پی داشت . ولی کاش بهتر بود اصلا بودجه تاسیس اون واحد رو خرج جایی نمی کردن . چون تبعا اگر در مسیر بهبود وضعیت انستیتو هم مصرف میشد هیچ اتفاق خاصی نمی افتاد . حالا چرا در ادامه توضیح می دم : من سه ساله دارم میام انستیتو و حتی الان که دو ترمه دیگه تو هیچ کلاسی ثبت نام نمی کنم بازم همش اونجام . مثل کش تومبان اگه ولم کنند سر از انستیتو در میآرم چون انستیتو تبدیل شده به خونه اول خیلی از ماها و بیشتر از وقتی که بخوایم با خانواده هاموم سپری کنیم در انستیتو هستیم . ولی بیایم یه نگاهی به خروجیِ ورودی های اول دوم انستیتو ، و خروجی ورودی های بعدی انستیتو بندازیم . چه بلایی سر انستتیو اومده ؟ چرا کیفیت کارهامون انقدر پایینه ؟ آیا دلیلش اینه که یه بودجه از بنیاد برای تاسیس واحد علمی کاربردی خرج شده ؟ خیر ...! دلیلش اینه که مسئولان انستیتو کم تر زحمت می کشن ؟ خیر ...! دلیلش فقط یک چیزه و اون ان که روحیه بازیسازی در ورودیهای متاخر ، نسبت به حجم و تعداد افرادشون ، رقم مطلقاً ناچیزیه . خب آیا باید روحیه بازی سازی این افراد رو ببریم بالا . جواب نه ست چون نمیشه . پس چرا اینهمه افرادی که اصلا قصد بازی ساز شدن ندارن (یا دارن ولی نمی خوان هیچ کار و تلاشی براش بکنن) الان توی انستتیو دارن میرن سر کلاس ؟ این رو در جواب یکی از دوستان که گفت توی علمی کاربردی فقط به فکر پول و سود خودشون هستن گفتم . توی بچه های انستیتو هم فقط کسایی خروجی خوب دارن که خودشون روحیه بازی سازی بالایی داشتن و خودشون به شدت پیگیر مطالعه و تجربه بودن ... نه چیز دیگه . البته نقش مسئولین انستیتو در ترغیب ورودی های اول و دوم در این روند مطالعه و تجربه و پیشرفت خودمحورانه خیلی بالا بوده . ولی انصافا بچه های اون دوتا ورودی هم واقعا می دونستن دنبال چین و چرا اومدن انستیتو ... ولی مشکلی که الان توی ورودی های جدید هست رو با ترغیب هم نمیشه حل کرد . البته بدیهیه بدیهیه که همه شون این طور نیستند ، خیل کلی گفتم امیدوارم کسی حمل بر جسارت و توهین نکرده باشه . سیلابس درسی انستیتو بی نقص نیست . البته تلاش های زیادی برای ترمیم اون صورت گرفته که توی رشته هنر و فنی تقریبا داره مسیر خودش رو پیدا می کنه . ولی شما که خودت مدرس رشته طراحی هستی فکر نمی کنی این رشته توی انستیتو تو وضعیت نا به سامانی قرار داره . من نقدهایی زیادی به سیلابس درسی این رشته دارم که اینجا جای صحبت از اون نیست و پس از تهیه یه سند مرتب به خود انستیتو تحویل می دم . موضوع اینه که اگه انستیتو علاوه بر اینکه بخواد از روی سیلابس دی جی پن درس ارائه بده ، بخواد از اساتید اونجا دعوت کنه که بیان ایران درس بدن بازم تا وقتی که روحیه بازی سازی توی اکثریت بچه ها انقدر پایین باشه هیج اتفاقی نمی افته . البته توی دانشجوهای علمی کاربردی وضعیت خیلی بغرنج تر و به مراتب افتضاح تره که البته تک و توک اگه یه حرکتایی به خودشون بدن شاید استثنائاً اتفاقی بیافته که بعید می دونم ... حرف شما کاملا درسته که اکثریت اساتید اون دانشگاه خیلی دید درستی نسبت به گیم دولوپ ندارن و شاید خیلی هاشون اصلا بازیساز نیستن ؛ ولی همه رو به یک چوب نرونید . من یک ترم اونجا تدریس کردم و به هیچ کدوم از شاگردهای اون کلاس اجازه ندادم بهم بگن "استاد" ! چون به جد معتقدم که توی گیم ایران استادی وجود نداره . در جواب به یکی از پست های دوستانی که توی دنیای بازی گفته بود اینا فقط به فکر پولن بگم که من برای اون ترم حتی یک هزار تومن هم دریافت نکردم و با علم به اینکه اون نهاد دانشگاهی به شدت سطح پایینیه ، فقط به هدف انتقال تجربه 7 سال نویسندگی ، 4 سال فیلمنامه نویسی بازی و 1.5 سال تجربه و مطالعه در زمینه VIDEO GAME NARRATIVE DESIGN (چیزی که اصلا توی انستیتو بهش بها داده نمیشه متاسفانه ، یا شاید خیلی ها توی ایران اصلا نمی دنن چی هست ) رفتم اونجا تا اگه چیزی بلدم به یکی دو نفر دیگه یاد بدم . ولی تجربه اون یک ترم من رو قانع کرد که اگه سیستم آموزش اون واحد کلا اشتباهه ، (و البته هدفش هم کلا بود) خوشبختانه یه عده خیلی کمی از دانشجویان اونجا یه چسه استعدادهای نموری دارن که متاسفانه فقط جای درستی نرفتن . خلاصه این که به جای ترور کردن هم دیگه بیایم واسه پیشرفت خودمون تلاش کنیم ، بازی بسازیم و چیزای جدید یاد بگیریم تا نقصهامون رو چبران کنیم . و اگه چیزی می دونیم به جای پز دادن بیایم دانسته هامون را با بقیه و البته جوون تر هایی که تازه دارن وارد این ورطه هوسناک اما مخوف و دهن سرویس کن می شن ، به اشتراک بزاریم . دوربین هامون رو بندازیم روی خودمون و با پیشرفت دادن خودمون به راه اندازی چرخ های صنعت گیم توی ایران کمک کینم . اگه من به نوبه خودم ، شما به نوبه خودت و بقیه به نوبه خودشون به پیشرفت خودشون بها بدن ، طی یک فرایند کاملا طبیعی و منطقی چرخ های صنعت خود به خود راه میافته و نیازی به نقد کردن هم دیگه هم نداریم (اولین مخاطب این حرف خودمم ، دومیش خودمم ، ... آخریش هم خودمم) در ضمن خواهش می کنم از خودمون و دیگران حباب نسازیم . اسطوره نسازیم . بزرگ ترین دلیل عدم پیشرفت گیم توی ایران همین حباب سازی هاست . فقط باید کار کرد . کار کرد . کار کرد و کار کرد . آیدین ذولقدر این موضوع رو 10 بار به من گفت نفهمیدم تا وقتی که الان تقریبا فهمیدم . یا شایدم هنوز نفهمیدم .... در هر حال فکر می کنم فهمیدم چون بدون حاشیه دارم سعی می کنم کار خودم رو بکنم و چیزایی که هیچ کس تا حالا بهم یاد نداده رو یاد بگیرم . لطفا بقیه هم برن کار خودشونو بکنن و منتظر کلاس نباشن .
