من گمشده بودم....
مقاله ای برای این نویسنده یافت نشد!
کاملا اتفاقی و در حالی که وسط کار بودم یاد قدم و مجله دنیای بازی افتادم و با کلی جستجو دوباره سایت رو پیدا کردم. و چقدر ناراحت کننده هست که می بینی بخش نظرات کاملا خالیه و با این همه خبر خوب و ترجمه روان، کاربری نظری نگذاشته. به هر شکل، اول از همه اینکه چقدر کار خوبی کردید و آرشیو مجلات قدیمی رو آپلود کردید. واترمارک مجله بیش از اندازه پررنگه اما هنوز هم می شه اختلاف به شدت معنا دار مقالات دنیای بازی، با نقد های سطحی و کلیشه ای این روزها رو دید. دوم چقدر حیف که داستان سایلنت هیل ۲ نیمه کاره مانده و از فصل دوم به بعد نیستش. می دونم غیر ممکنه ولی کاش ادامه داشت. سوم کاش کتاب های قدیمی رو هم برای خرید الکترونیک می گذاشتید. الته من فقط جلد ول رزیدنت ایول خاطرم هست و کمی بعدش مهاجرت کردم، اما اون کتاب رو هنوز دارم و نثر روانش در وقابل ترجمه های پر دست انداز و بیهوده سخت شده امروز، هنوز خواندنی هست. بازهم تشکر بابت سرپا نگه داشتن سایت.
نقد بسیار خوبی بود. من این فیلم رو دوبار دیدم و هر دوبار جدا لذت بردم. کمی قریم ریت عجیبش توی ابعاد بزرگ و اینکه برعکس تماشا توی تلویزیون، نمی تونید از سالن بیرون برید و به چشمتون استراحت بدید، اذیت می مرد ولی سر جمع فوق العده بود. اما دلیلی که اینجا کامنت دادم پرسیدن دو تا سئوال بود که ممنون می شم تگر کسی از دوستان جواب بده. (البته با عرض معذرت از نویسنده محترم). اول اینکه سالهای سال قبل هفته نامه ای به اسم دنیای بازی چاپ می شد (شاید ۱۵ سال پیش) که من یکی دو شماره ازش رو خوندم. اون مجبه و این سایت به هم ارتباط دارن؟ من واقعا از بخش تاپ تن اون مجله تو صفحه آخرش لذت بردم و هنوز بعد از سالها دنبالش می گردم. دوم یک ترجمه فوق العاده از کناب رزیدنت اویل رو از انتشارات همون مجله (فکر می کنم) کسی برای من هدیه فرستاد که خواندنش به زبان فارسی بسیار اذت بخش تر از انگلیسی بود و ترجمه خوبی هم داشت. اون کناب شماره های بعدش هم ترجمه شد یا متوقف شد؟ فکر کنم اون هم برای همین سایت یا مجله بود (انتشارات دنیای بازی). ممنون می شم تگر کسی راهتمایی کنه.
من بازى رو نخريدم ولى خيلى به موفقيتش اميدوار بودم. ايده جاه طلبانه اى بود كه به نظر من شكستش باعث برگشت شركت ها به سبك هاى تكرارى مثل شوترهاى آنلاين مى شد. اميدوارم اين آپديت مشكلات بازى رو حل كرده باشه، هرچند كه ظاهرا آپديت هاى بيشترى در راهه.
فکرکنم آخرین بار یک سال پیش به سایت سر زده بودم تا لینک این داستان رو کسی از دوستان برام فرستاد. با اینکه هنوز شروع به خوندنش نکردم مطمئنم عالیه. گذرا یه نگاه به متن کردم و از ادبیاتش خیلی خوشم اومد. منتظر قسمت بعدی هستم. امیدوارم با موفقیت ادامه بدید. تنها سوال من این هست که این مطلب ترجمه است یا تالیف؟ هرچند در هر دو حالت بسیار خوبه. خسته نباشید
فيلم اسكار بهترين فيلمنامه رو گرفته.
من بعد از مدتها موفق شدم تو روزهاى شروع تعطيلى مدارس چندتا فيلم ببينم. اول از همه Maze Runner، قسمت دوم. يكى از مزخرف ترين فيلم هايى كه مى تونيد تماشا كنيد. هدر دادن مطلق پول بليط و زمان عزيز استراحت. اگر قهرمان هاى داستان تك تك كارهاى احمقانه اى كه هر آدم عاقلى مراقبه انجام نده رو انجام نمى دادن، كل فيلم مى شد نيم ساعت. فيلم اول از همه نظر از اين يكى بهتر بود. پايان فيلم از همه بدتر بود كه اسپويل نمى كنم باشه خودتون عذابش رو بكشيد ;) فيلم دومى كه ديدم كه به اندازه يكسال سينما رفتن مى ارزيد، فيلم كنسرت ديوار راجر واترز بود. فيلم در سراسر جهان فقط در يك سانس در ساعت ٨ شب اكران مى شد و از نيوزلند شروع و در غرب آمريكا اكرانش تموم شد. فيلم فوق العاده است و حتما تماشا كنيد. نمى دونم كسى اينجا پينك فلويد گوش مى كنه يا نه، اما اين فيلم، شوخ طبعى تلخ و البته گزنده واترز رو نشون مى داد. به جز ميانه فيلم كه كمى بخش هاى مربوط به خاطرات واترز و سفر جاده اى اش كمى براى غير طرفدارها خسته كننده مى شد، مابقى فيلم در مقابل تمام فيلم هاى مومستند موسيقى كه تا به امروز ديده بودم شاهكار بود. حتى فيلم Shine a light اسكورسيزى درباره رولينگ استونز هم اينقدر شخصى و عميق نبود. فيلم سوم، كه احتمالا ديده باشيد و من خيلى متاسفم اينقدر دير تماشا كردم (فكر مى كردم براى بچه ها خوبه و تا پايان ترم براش صبر كردم) فيلم فوق العاده Inside Out بود. يكى از بهترين انيميشن هايى كه تا به امروز ديدم و البته يكى از بهترين فيلم هاى روانشناسانه. يه كلاس درس كامل، جذاب و دقيق براى تمام بچه ها (و بزرگترها) در باب روانشناسى، و درك ديگران. اگر اسكار بهترين انيميشن امسال رو بهش ندن قول مى دم ديگه اسكار رو نگاه نكنم. حتما با حوصله تماشا كنيد. فيلم آخرى كه ديدم فيلم Pixels بود. فيلم سرگرم كننده اى كه اصلا شبيه به تريلرها، فوق العاده اش نبود. (البته فيلم اينجا خيلى دير اومد و احتمالا خيلى من براى اين هم عقبم). فيلم بيشتر از اينكه طرف گيمرها رو بگيره ايده هاى مردم عادى رو تاييد مى كنه و يه جورايى انگار مىگه يه گيمر فقط تو خواب و رويا مى تونه يه آدم موفق هم باشه. در آخر فصل دوم گاتهام رو دارم مى بينم (فعلا ٢ اپيزود) كه از فصل اول خيلى بهتره ولى خشونتش هم به همون اندازه زياد تر شده. به واسطه اينكه دنياى سريال با دنياى فيلمهى ديگه خط متفاوتى داره، حالا ديگه تمام دشمن هاى بت من/بروس وين رو كنار هم رديف كرده. از جوكر تا هارلى كويين و از انيگما تا عزرائيل. حتما تماشا كنيد.
