مقاله ای برای این نویسنده یافت نشد!
واقعا حق داشته این همه ببینه این فیلم رو این جور فیلم ها رو به نظر من هزار بار هم که ببینی کمه من هربار دیدم این فیلم رو یه چیز جدید دیدم هردفعه با دفعه قبلی فرق داره :20:
من به عنوان کسی که حداقل چهار بار این فیلم رو دیدم خواستم یه نظری بدم اگه خواستین به نکات اضافه کنید 1- خود نولان چند سال بعد اعلام کرد که تمام اتفاقاتی که شما می بینید تو فیلم در واقع خواب بودن و اگه به دیالوگ های دیکاپریو و آریادنی دقت کنید اونجایی که داره براش درمورد خواب توضیح میده میگه شما هیچوقت اول خواب رو یادت نمیاد و یهو از وسط خواب سر در میاری همونجور که کل فیلم بود و ما اتفاقی از وسط یه اتفاقی اومدیم تو فیلم. 2- آهنگی که در طول فیلم برای بیدار شدن از خواب استفاده میکنن آهنگ No, I regret nothing هست که بعضی جا ها یه ورژن خیلی سرعت کمش استفاده شده تو فیلم 3- برای نقش بچه های کاب از دو ست بازیگر استفاده شده که اختلاف سنی دارن ولی خیلی شبیه به همن 4- وقتی که کاب وارد سوئیت هتل میشه و میبینه که زنش میخواد خودشو بکشه یه ذره صحنه غیر عادیه چون هتل اینطرفه و پنجره ای که مال میخواد خودشو بندازه پایین جهت عجیبی داره مال نمیتونسته بپره اونطرف 5-توتم کاب با بقیه کاملا فرق داره چون ماله بقیه در حالت بیداری عملکرد غیرعادی داره (مثلا به خاطر وجود سوراخ تعادل نداره)و توی خوای عملکرد عادی ولی توتم کاب در بیداری عملکرد عادی داره و در خواب عملکرد غیر عادی(همیشه میچرخه ) 6- در دقیقه 37 فیلم وقتی که کاب داره از دست مامورا فرار میکنه وارد قهوه خانه ای میشه که اگه دقت کنید میبینید دو نفر دقیقا مثل وقتی که ضمیر ناخود آگاه نگاه میکنه به فرد نگاه میکنن 7- توتم کاب تنها توتمیه که همه عملکردش رو میدونن و به راحتی میشه کاری کرد که کاب فرق واقعیت و خواب رو نفهمه و هزاران نکته دیگه که فقط فیلم های نولان دارن
