میزگرد با دبیر تحریریه دنیای بازی «سید طه رسولی»

در ۱۳۹۰/۱۰/۱۳ , 12:39:01

از الان پایان میزگرد با آقای مرتضی رضایی را اعلام و از ایشان و شما کاربران عزیز تشکر می کنیم. تیتر واضح است، میزگرد بعدی با سید طه رسولی دبیر تحریریه دنیای بازی است. فردی که مطمئنا همه ی شما می شناسیدش. از آنجایی که احتمال دارد این میزگرد تا حدودی شبیه صندلی داغ بشود توضیح خاصی نمی دهم و شما آزادید سوالات خود را بپرسید. فقط قوانین میزگرد فراموش نشود.

می توانید سوالات خود را از قدیمی ترین نویسنده و منتقد بازی در ایران تا بیستم دی ماه بپرسید.


448 دیدگاه ثبت شده است

  1. سلام …….
    ۱ – چرا مقاله هامونو نمیتونیم بدیم شخصا بخونید ؟
    ۲ – دیگه فکر ویژه آرشیو نیستید ؟
    ۳- از بازی های فال اوت ۳ و نیو وگاس خوشت میاد ؟
    ۴ – دستگاه پلی استیشن ۳ کپی داری مگه نه ؟ :lol:

    میشه منم تو سایت نویسنده بشم ؟ چطوری باید بشم ؟
    ممنون :-P :oops:

    ۰۰
  2. خب هنوز که وقت تموم نشده.پس چرا جواب نمیدی سید؟؟؟ببین چند نفر دیگم سوال دارن.جواب بدی ممنونتم.bomberman

    ۰۰
  3. سلام آقای رسولی. ببخشید که سوالا رو گذاشتم برای دقیقه نود! دو سری سوال دارم.
    سری اول. سوالای تخصصی:

    ۱- داستان مهمتر است یا گیم پلی؟ هر کدام چه نقشی در پیش برد بازی دارند؟
    ۲- چه سبکی برای ساخت اولین بازی مناسب تر است؟
    ۳- آیا اولین تجربه ساخت بازی باید یک بازی کامل باشد یا یک مرحله نمونه هم خوب است؟
    نظرتون راجع به ساخت مد چیه؟
    ۴- چه بازی هایی به نظرتون مثل کلاس درس بازی سازی میمونه و استانداردهای یه سبک رو تعریف میکنه؟ اگه میشه با دسته بندی ژانرها چند تاییشون رو معرفی کنید
    ۵- به نظر شما برای ساخت بازی یک تبعیض بین پایتخت نشیتها و شهرهای دیگه ایجاد نشده؟ همه ی امکانات و حتی دوره های مفید در تهران است و من که در شیرازم اصلا از همچین چیزایی خبری نیست. به نظرتون باید چه کار کنیم؟
    ۶- به نظر شما ما برای ساخت بازی به یک بیراهه نمیرویم، قبول دارم که باید از بازی های خوب الگوبرداری کرد ولی باید یک الگو برداری بومی سازی شده انجام داد. مثلا در فرهنگ ما اسطوره ها و فرهنگ های اسکاندیناوی و فرهنگ گوتیکی و یونانی جایی ندارد. پس چرا باید سعی کنیم بازیهایمان شبیه آنها باشد و گرشاسب را مثل gow میسازیم، در حالی که به نظرم الگوی شاهزاده ۲۰۰۸ بیشتر از دیگر الگوها در این سبک نزدیک به فرهنگ ما است. آیا داشته ها و ریشه های ما پتانسیل سرگرمی سازی ندارد؟ منظورم از داشته ها و ریشه ها هم علاوه بر داستان های ایرانی، حال و هوای ایرانی و بوی فرهنگ ایرانی است. خصوصیاتی که فارغ از هر سبکی بگه این بازی برخواسته از فرهنگ ایرانه.

    ۰۰
    1. حالا سوالای عمومی:

      ۱- میانه شما با سبک استراتژی چه جوره؟ این جور که بوش میاد این سبک رو نمیپسندی؟
      ۲- تا به حال شده مدی رو بازی کنی که از بازی اصلی بهتر باشه؟ اگر اینطوره معرفی کنید.
      ۳- شما با خشونت در بازی ها موافق هستید؟
      ۴- چرا تو اکثر بازی ها باید دشمن ها رو بکشی؟ اصلا این بکش بکش از کی به جون دنیای بازی ها افتاد؟ آیا چالش های دیگر، برای بازی ها جذاب نیست؟
      ۵- به نظرتون محیط باز بودن بازی خوبه یا به صورت یه تب در اومده؟ سازنده بازی مترو۲۰۳۳ گفته بود که بازی کننده ها و بازی سازها با این کار لذت یک داستان منسجم رو از دست میدن.
      ۶- نظرتون راجع به بازی rage چیه؟ چه عواملی باعث عدم توفیق این بازی شد؟
      ۷-چراتو نسل هفتم بازی ها pc مظلوم واقع شد؟ بازی های خیلی از کنسولا کپی غیر مجاز میشن.

      از وقتی که برای پاسخ دادن میزارید ممنونم!

      ۰۰
    2. ببخشید دوستان که دیر جواب می دن. این صفحه این قدر کامنت داره که برای من به زور بالا می یاد. یه ساعت باید رفرش کنم تا کامل بیاد بالا بتونم کامنت های آخر رو ببینم.
      ۱- هر دو با هم گره خورده ن. اما من شخصا معتقدم که داستان مهم تره چون گیم پلی می تونه از دل داستان بیاد. تجربه ی من نشون داده وقتی گیم پلی از دل داستان می یاد یعنی المان های داستان تبدیل به مکانیک های بازی می شن, بازی خیلی قشنگ تره. اما می شه گیم پلی رو جدا از داستان دونست. تعارضی با هم ندارن.
      ۲- هر سبکی که بیش تر دوست دارین. به شرطی که پروژه خیلی بلندپروازانه نباشه!
      ۳- ساختن بازی یه چیزه. تموم کردن بازی یه چیز دیگه! شما با ساختن یک مرحله فقط ۳۰ درصد فرآیند بازی سازی رو تجربه می کنی.
      ۴- خیلی مبحث مفصلیه. بازی های زیادی هم وجود دارند. اما توصیه ی من اینه که از بازی های تاثیر گذار قدیمی هر سبک الهام بگیرین. چون بازی های جدیدا عموما تلفیقی هستن و ممکنه آدم رو گمراه کنن.
      ۵- بستگی به خود شهرستانی ها داره! من هم تو مشهد زندگی می کنم و دارم نهایت تلاش ام رو می کنم که این دوره ها یا کارگاه ها رو تو مشهد هم راه بندازم. شیرازی های فعال هم به جای این که برن تهران سعی کنن تو شیراز کار را راه بندازن بهتره (گرچه خیلی خیلی کار سخت تریه!)
      ۶- بحث زیبا و ظریفی رو اشاره کردی. صد البته الگو برداری از فرهنگ غربی غلطه. اما نمی شه گفت این کار وظیفه ی بازی سازاست که بومی سازی کنن. وظیفه ی نویسنده های داستان و فضای بازی ها و آرتیست هاست. بنابراین باید در حوزه های غیر بازی فرهنگ سازی صورت بگیره. وقتی به بیش تر آرتیست های ما بگین دیو بکش چون هیچ تصوری از دیو ایرانی ندارن می رن دیو های غربی می کشن دیگه.

      عمومی:
      ۱- سبک مورد علاقه ی من نیست.
      ۲- کانتر استرایت! :mrgreen: تو Neverwinter و Dragon Age هم مادهای خوبی پیدا می شه
      ۳- خشونت وقتی بد نیست که مخاطب اش مناسب محتوای اون اثر باشه
      ۴- چون سبک اکشن قدیمی ترین سبک تاریخ بازی هاست و هیجان داره.
      ۵- بد نیست اما واقعا به صورت تب دراومده. تو خیلی بازی ها نیازی نیست این کار بشه. اما چون بازی سازها تمام تلاش شون رو می کنن که زمانی که گیمر پای بازی می شینه رو زیاد کنن مجبور به انجام این کار می شن
      ۶- زیاد بازی نکردم. نظری ندارم. فرصت نشد.
      ۷-چون بیش تر سرمایه گذاری ها و تبلیغات روی بازی های کنسولی ایجاد شدن. همچنین کل کل بین کنسول خیلی داغ بود (مثل کل کل بین آنچارتدی ها و گیرز آو واری ها و …)

      ۰۰
  4. اضافه کنم به صحبت های دوستان که مجله واقعاً اوضاعش خرابه. نقد ها خیلی خلاصه هستن که این مشخصه اصلاً ربطی به نویسنده نداره و سیاست مجله شده یعنی نقد ها هیچوقت از یه حدی بیشتر نمی شن. نقد نه باید خیلی طولانی و بیش از حد زیادی نوشته بشه که کسی حوصله نکنه همه ش رو بخونه نه زیادی کوتاه. من خودمم مخالف نقد های طولانیم ولی نقد های دنیای بازی خیلی خیلی کوتاهن و هنوز شروع به خوندن نکردی تموم می شن. نقد های تمام صفحه هم فرقی با نقد های نیم صفحه اصلاً ندارن. پرونده ها هم خیلی کوتاه شدن.عکس های اضافه چاپ می شه توی نقد ها. پوستر ها بعضی هاشون افتضاحن. طراحی مجله هیچ خوب نیست. حجم تبلیغات نسبت به مطالب و نوشته ها خیلی زیاده. خیلی ببخشید این حرف رو می زنم ولی به خدا من مثل اون دوستمون توی کامنت بالا فکر کردم دنیای بازی پول پرست شده! که دلیلش دقیقاً حجم بسیار کم مطالب هست. مجله ی دنیای بازی اصلاً اون چیزی که من می خوام نیست ولی من دنیای بازی و نویسنده هاش رو دوست دارم و همراه شونم خدایی فقط به خاطر همین مجله رو می گیرم. دوست دارم به درخواست های طرفداراتون توجه کنید. وضع سایت الان خیلی بهتر شده. سایت رو دست کم نگیرید. سایت مکمل مجله هست. خیلی ها ممکنه به خاطر شناختن سایتتون بیان مجله رو بخرن. همه دوست داریم از طریق سایت راحت با نویسنده ها ارتباط داشته باشیم و این باعث جذب بیشتر همه به دنیای بازی (چه سایت و چه مجله) می شه. در آخر می خوام بگم که طرفداراتون رو تنها نذارید تا اونا هم شما رو تنها نذارن. :oops: با تشکر از دست اندرکاران دنیای بازی.
    ——————————————–
    راستی ببخشید اینجا کامنت دادم. بابا خب یه بخشی واسه ی مجله توی سایت بذارید. آخه کی دیگه حال داره بره ایمیل بزنه؟! ایمیل دیگه مرد. دیگه کسی ایمیل نمی زنه که. هیچکس حوصله نداره یه پیامی بفرسته که توی هزار تا پیام دیگه گم می شه و اصلاً اون پیام رو کسی بهش توجه می کنه یا نه؟ همه دوست دارن انتقادشون رو جلوی همه بگن تا همه ببینن و جوابش رو هم جلوی همه بگیرن (بازم تا همه ببینن!).
    ———————————————
    اینم یادم رفت بگم ممنون از طه بابت جواب ها. :wink:

    ۰۰
  5. سلام آقای رسولی.من از طرفدارهای پروپا قرص شما هستم.من از بچگی نقد های شما رو می خوندم.من همه نقدهاتونو از اولین نقد در کاشف تا حالا رو دارم.من فقط یک سوال دارم:
    چرا از SKYRIM خوشتون نیومد؟بازی به این خوبی.شاید چندتا باگ داشته باشه ولی از DARK SOULS و BAT MAN که بهتره.

    ۰۰
    1. از اسکاریم خوش ام اومد اما چون این سبک بازی اصلا سبک مورد علاقه ی من نیست دیگه ادامه ندادم. همون طور که گفتم بیش تر از فضاهای علمی تخیلی خوش ام می یاد و از بازی هایی که زیادی بزرگ هستن و آدم توشون گم می شه سعی می کنم پرهیز کنم چون وقت اضافه ندارم! واسه همین ترجیح می دهم بازی هایی رو بازی کنم که خیلی وسیع نیستن و در عرض سه چهار ماه بشه تموم شون کرد!

      ۰۰

دیدگاهها بسته هستند.

مقالات بازی

بیشتر

چند رسانه ای

بیشتر