هر دو روی سکه | نبرد نهایی

پس از معرفی بازی «سوپر اسمش براز» (Super Smash Bros) و نمایش بخش داستانی آن یکی از دوستان و خوانندگان عزیز سایت دنیای بازی به نام «امیر بدوی‌پور» که از جمله طرفداران سرسخت نینتندو نیز است، نظریه‌ای جالب را برای من مطرح کرد. در ادامه می‌توانید این تئوری جالب را مطالعه کنید.

نویسنده: امیر بدوی‌پور

خیلی از شما شاید ماساهیرو ساکورای (Masahiro Sakurai)، خالق عناوینی چون کید ایکاروس (Kid Icarus)، آپرایزینگ (Uprising) و کربی (Kirby) را بشناسید؛ اما از این فرد بیش از هر چیز، به علت مجموعه بازی‌های محبوب سوپر اسمش براز یاد می‌شود. نامی که یکی از بزرگ‌ترین عناوین مبارزه‌ای نینتندو و در عرصه‌ی ویدیو گیم را یدک می‌کشد.

طرفداران بسیاری شیفته‌ی این سری مبارزه‌ای بوده و به طبع احترام زیادی برای خالق آن، قائل هستند. او دو دهه است که به ساخت مجموعه‌ی یاد شده مشغول بوده و همیشه در آن‌ها به نحوی (چه به صورت مستقیم یا غیرمستقیم) داستانی از دشواری‌های ساخت و ادامه‌ی این سری بازگو می‌کند. در اینجا می‌خواهیم قبل از پرداختن به موضوع اصلی، نگاهی گذرا به سرگذشت عناوین قبلی بیندازیم. سپس بخش داستانی جدیدترین عنوان سوپر اسمش براز، یعنی آلتیمیت (Ultimate) را به زیر ذره‌بین می‌بریم.

آنچه گذشت…

اولین نسخه‌ی سری سوپر اسمش براز در سال ۱۹۹۹ روی کنسول «N64» عرضه شد. پیش چشم گیمرها، عروسک‌هایی از عناوین مختلف نینتندو مانند ماریو، یوشی و پیکاچو به نمایش درآمد؛ اما به گونه‌ای که به نظر می‌رسید توسط قدرت تخیل یک پسربچه -که با دستکشی سفید رد حضورش را در پیش‌نمایش بازی می‌بینیم- جان گرفته و مقابل هم در میدان نبرد به مبارزه می‌پردازند.

بعدها در می‌یابیم که این دست گرداننده عروسک‌ها «مستر هند» (Master Hand) نام دارد. نکته‌ی جالب این است که همین دست به عنوان باس آخر، بازیکن‌ها را به چالش می‌کشد. این موضوع که مستر هند شاید استعاره‌ای از خود خالق این فرنچایز باشد، بسیار قابل‌تأمل است. مگر نه این که تنها ساکورای بود که توانست دنیایی را به واقعیت تبدیل کند که در آن شخصیت‌های نینتندو مقابل هم به نبرد تن‌به‌تن وادار شده‌اند. گویا آن پسربچه با دستکش سفید خودش بود!

با این حال وی، در هر یک از عناوین بعدی از سوپر اسمش براز، یک وجود مرموز و شیطانی را به ما معرفی می‌کند. برای مثال «کریزی هند» (Crazy Hand)، به عنوان دوقلو شیطانی مسترهند، در نسخه‌ی «Melee» حضور پیدا کرد و در بخش تک‌نفره بازی به عنوان باس آخر قصد از میان بردن بازیکن‌ها را داشت. همچنین می‌توان به «Tabuu» از نسخه «Brawl» اشاره کرد. موجود انسان نمای نیرومندی که مستر هند را عروسک خیمه‌شب‌بازی خود کرد. هدف آن نابودی دنیای در هم تنیده شخصیت‌های بازی در بخش داستانی «Subspace Emissary» بود.

به علاوه «مستر کُر» (Master Core) به عنوان باس آخر بخش کلاسیک در نسخه‌ی Wii U و ۳DS، یک وجود تاریک با قابلیت تغییر شکل زیاد بود که در درون یکی از دست‌ها وجود داشت. بازیکن باید ابتدا هر یک از دست‌ها را شکست می‌داد تا همه‌ی شکل‌های مستر کُر را از بین ببرد. در نتیجه‌ی این عمل چیزی جز هسته‌ی بی‌دفاع این موجود باقی نمی‌ماند.

گویی در هر نسخه، موجودات شیطانی یاد شده، به طور مشترک، هدف‌شان از میان بردن شخصیت‌ها و دنیایی است که خالق این سری در کنار هم تجسم کرده بود. می‌توان گفت این مجادله میان خالق و نابودگر همان کشمکش‌های ذهنی آفریدگار فرنچایز مورد بحث برای ادامه‌ی این سری و میل به پایان آن باشد؛ چرا که وی به دفعات بعد از پایان توسعه هر یک از عناوین سوپر اسمش براز، ساخت آن را کاری بس‌ طاقت‌فرسا توصیف کرده و این احتمال را هم عنوان می‌کرد که ممکن است توسعه‌ی نسخه‌های بعدی را به شخص دیگری بسپارد.

برای نمونه می‌توان به امتناع ساکورای از تولید بسیاری از دنباله‌های مجموعه‌ی کربی و استعفای وی از استودیو هال لابراتواری (Hal Labratory) اشاره کرد؛ اما او علی‌رغم میل دائمی‌اش به کناره‌گیری، نمی‌توانست این فرنچایز را دو دستی به شخص دیگری واگذار کند؛ به همین دلیل، درست الان که شما مشغول مطالعه این مطلب هستید، او هم‌چنان سخت مشغول توسعه جدیدترین عنوان سوپر اسمش براز است. وی به همین منظور برای آن سنگ تمام گذاشته و حتی از حد انتظارات نیز فراتر رفت. حجم باورنکردنی محتوای بازی و پسوند این نسخه «نهایی» نیز به‌خوبی گویای این امر است.

اگر بخواهیم بیشتر به ذهنیت خالق مجموعه یاد شده، درباره سرنوشت این سری وارد شویم باید به آخرین پیش‌نمایش از بخش داستانی این بازی یعنی «جهان روشنایی» (World of Light) و معرفی شخصیت شریر جدید این دنیا یعنی گالیم (Galeem) توجه کنیم.

گالیم چیست؟

گالیم، موجودی عظیم‌الجثه، پوشیده در هاله‌ای از نور و ابهام است که چند صد مستر هند را در اختیار داشته- و همان‌طور که حدس زدید- سعی در نابودی دنیای سوپر اسمش براز دارد. موجود یاد شده از این حیث بسیار شبیه به Tabbuu یا کریزی هند است. گالیم در فاصله زمانی کوتاهی، همه مبارزان بازی (جز یک نفر) و تمامی دنی‌ای‌های آن‌ها را به ورطه نابودی می‌کشاند یا به عقیده «امیر بدوی پور» به دنیایی متفاوت تبدیل می‌کند.

ریشه نام گالیم از واژه انگلیسی «Gleam»، به معنی درخشش آمده است.‌ نام ژاپنی گالیم نیز «キーラ» (Kiira)، به معنی پرتو یا همان درخشش است؛ اما گالیم دقیقاً چیست یا کیست؟

گالیم در توضیحات وب‌سایت بازی به عنوان دشمن نهایی (Ultimate Enemy) شناخته می‌شود؛ بنابراین سؤال بهتر این است که دشمن نهایی این بازی چیست؟

متضاد هر وجودی، پایان وجود و نبود اوست؛ بنابراین، تصور می‌شود دشمن نهایی دنیای سوپر اسمش براز نیز، این حقیقت ناگریز باشد که ساکورای روزی تصمیم بگیرد به این فرنچایز و نقشی که در ساخت این سری دارد، پایان دهد؛ به عبارت دیگر، گالیم بیانگر این واقعیت احتمالی است که وی روزی از توسعه نسخه‌های بعدی منصرف شود.

اگر بخواهیم مصداقی دیگر برای فرضیه یاد شده را بیابیم باید صحبت‌های ساکورای در E3 امسال به زیر ذره‌بین ببریم. وی به‌طور غیرمستقیم به این موضوع اشاره داشت که بازی بعدی او، یعنی سوپر اسمش براز: آلتیمیت، ممکن است آخرین ساخته‌ی وی از این فرنچایز باشد و دیگر نتواند به ساخت محصولی با چنین حجم گسترده‌ای ادامه دهد. همچنین این بازی آینده این سری را به خطر می‌اندازد، چرا که وی به دلیل‌ کار زیاد و ‌فشاری که از ساخت این سری بازی متحمل می‌شود، دچار ناراحتی‌های جسمی و روحی زیادی شده بود.

طبیعی است که ساکورای بخواهد چنین تصمیمی بگیرد و دقیقاً اولین باری هم نیست که در این‌باره صحبت می‌کند؛ اما انگار عشق بی‌پایانش به این فرنچایز و علاقه و تعهدی که به طرفدارانش دارد تا به حال او را استوار نگه‌داشته است. جالب این‌جاست که در بخش داستانی آلتیمیت، این میل او‌ برای ادامه مسیر و حفظ فرنچایز مذکور نیز در یک مخلوق دیگر از او تجلی یافته است.

تلاش برای بقا

تنها یک نفر در تریلر بخش داستانی بازی از نابودی و تغییری که گالیم موجب آن شده بود در امان ماند و آن هم کسی نبود جز کربی؛ اما چرا ساکورای او‌ را انتخاب کرده بود؟

کربی از اولین کاراکترهای بازی‌های ویدئویی بود که ساکورای در جوانی در ساخت آن نقش بسیار پررنگی ایفا کرده، بازی‌های بسیاری از آن‌ را توسعه داد. در نتیجه همواره علاقه ویژه‌ای به کربی دارد. در دنیای جهان روشنایی، کربی استعاره‌ی دومی از ماساهیرو ساکورای به حساب می‌آید. کربی بیانگر تمام تلاش‌های وی برای فرار از چنگال بخش دیگر ذهن خودش -که فقط به پایان می‌اندیشد و در شمایل گالیم پدیدار شده است– محسوب می‌شود. جنبه‌ای از ذهنیت و افکار وی که تنها به نجات و‌ بقا می‌اندیشد و از کودکی، امیدها و رویاهای او تشکیل می‌شود.

جهان روشنایی، صرفاً داستانی درباره نبرد میان خیر و شر یا بین شخصیت‌های موردعلاقه ما با یک موجود شریر دیگر نیست؛ بلکه در حقیقت کشمکشی است طاقت‌فرسا میان دو ضمیر در ذهن خالق بازی برای انقراض یا بقا. از یک سو می‌خواهد از این مسئولیت فرار کرده و با یک انفجار بزرگ و نورانی همه‌چیز را به سرانجام برساند و از سوی دیگر قصد دارد به نفس کشیدن و تلاش‌اش ادامه داده و میراث خود را زنده نگاه دارد. در واقع کربی و گالیم دو روی یک سکه‌اند و جالب است این را هم بدانید که نه تنها نام گالیم خود از کلمه نور گرفته شده است؛ بلکه اگر حروف نام ژاپنی جهان روشنایی یعنی 灯火の星  (Tomoshibi no Hoshi) را وارونه کنیم، عبارت «星のカービィ» ( Hoshi no Ka-bi)  به‌دست می‌آید. این عبارت همان نام فرنچایز کربی، در زبان ژاپنی است.

حالا دیگر تقریباً می‌دانیم که نبرد نهایی درباره‌ی چیست و این را هم می‌دانیم که ممکن است تمام این‌ها ساخته و پرداخته ذهن امیر بدوی‌پور باشد! ولی اگر مانند وی، بی‌صبرانه منتظرید تا بخشی از این نبرد حماسی باشید و بازی موردعلاقه‌تان را از گرداب نیستی نجات دهید، پیشنهاد می‌شود به «Lifelight»، تم اصلی بازی و متن آن گوش فرا دهید، چرا که هر کلمه‌ی آن تاییدی است مضاعف بر موجودیت نبرد نهایی!

در صورت تمایل می‌توانید متن مصاحبه‌ی امیر بدوی پور را با سایت Mashable، در دنیای بازی مطالعه کنید.