فقط برای نجات خود تلاش کن | نقد و بررسی بازی The Fall Part 2: Unbound
استودیو Over the Moon بعد از ساخت و ارائه عنوان قابل تحسین The Fall توانست ایده و نگرش خود را در سبک اکشن/ ماجراجویی به شکل بسیار خوبی پیاده کند. حال بعد از گذشت دو سال، این استودیو دست به ساخت قسمت دوم از این بازی با عنوان The Fall Part 2: Unbound زده است که ادامه داستان قسمت قبل را دنبال می‌کند. با دنیای بازی برای خواندن نقد و بررسی بازی The Fall Part 2: Unbound همراه باشید.
مهم‌ترین چیزی که در این بازی جلب توجه می‌کند، داستان و فضایی است که در آن وجود دارد و می‌شود گفت که در نوع خود خاص و منحصر‌به‌فرد است؛ اتمسفری که در قسمت قبل هم به خوبی پیاده شده بود و این‌جا با کمی گسترده شدن و البته اضافه شدن جلوه‌ها و تکنیک‌های گرافیکی به مراتب پویا‌تر و بهتر نیز شده است. اولین چیزی که شاید در نگاه اول و یا در مراحل اول برای من جذاب بود، انتقال حس و حال فیلم ماتریکس و فضایی که در آن بازی وجود داشته است، بود. ترکیب زیبای یک دنیای سیستم عامل و نرم‌افزاری با دنیای سخت‌افزاری با وجود ربات‌ها و انسان‌هایی که با خلق هوش‌های مصنوعی سعی کرده‌اند دنیایی متفاوت را برای خود خلق کنند.
داستان بازی درست از ادامه قسمت نخست پیگیری می‌شود و همچنان با شخصیت A.R.I.D در بازی همراه خواهیم بود و برای رسیدن به «جوزف‌ها» (Josephs) و کسب اطلاعات بیشتر باید سه منقطه یا سه قسمت را با حل کردن پازل‌های موجود در این مراحل و به‌روز رسانی شدن‌مان تمام کرده و در نهایت به سیستم عامل مد نظر A.R.I.D دست پیدا کنیم. فضا و محیط به‌طور کلی در اختیار بازی است و بخش پلتفرمر بازی به خوبی توانسته است ایده سازندگان را به نحو مطلوبی به مخاطب منتقل کند. ترکیب اکشن و ماجراجویی بازی با وجود معماهای زیاد و گشت و گذار در بازی کامل و بعد از هر بخش که کامل می‌شود. باید وارد دنیای نرم‌افزار بازی شده و در این‌جا است که فاز اکشن بازی رونمایی می‌شود و باید با ویروس‌ها و یا ضدویروس‌هایی که نسبت به موقیت ما را شناسایی می‌کنند نیز به مبارزه بپردازیم.
گیم‌پلی بازی در هر دو بخش اکشن و ماجراجویی کاملا مجزا عمل می‌کند. در فاز اکشن، با توجه به این که کلیه امورات بازی در دنیایی با رویکرد تکلونوژیک دنبال می‌شود؛ پس بنابراین سیستم رفتاری ما از جمله نوار خط سلامتی و خط نوار میزان انرژی ما نیز به یک خط نوار مبتنی است و باید دقت کنیم تا به خوبی از این میزان انرژی در میدان نبرد و در مواجهه با دشمنان که به شکل ویروس شناسایی می شوند، استفاده کنیم. با هر بار شلیک کردن و یا پریدن، خط نوار انرژی نیز کم می‌شود که همین امر هیجان بخش‌های اکشن را چند برابر می‌کند. با پیروی در بازی و طی کردن مراحل با دشمنان متفاوتی که با سبک خاصی با ما مبارزه خواهند کرد، روبه‌رو خواهیم شد که هر کدام استراتژی خاص خود را برای مقابله می‌طلبد. این یک اتفاق خوب است، اما در واقع تنها دشمنان بازی تا انتها همین موارد خواهند بود و تنها نکته چالشی در آنها میزان تعدادی است که در هر دفعه ظاهر می‌شوند و ممکن است با کم و زیاد شدن‌شان چالش بازی را رقم بزنند. همین اتفاق باعث شده تا بر عدم تنوع قابل توجهی دشمنان در بازی پرده انداخته شود.
قسمت ماجراجویی و گشت و گذار بازی نسبت به اکشن آن بسیار بامحتوا‌تر و ناب‌تر کار شده است. ما باید در سه بخش یا سه مرحله به نام‌های (The Butler – The One – The Companion) وارد شده و داستان بازی را دنبال کنیم. در هر بخش، وارد کالبد یک ربات خواهیم شد که هر کدام داستان و محیط مجزای خود را دارند و حتی هر کدام شخصیت منحصر‌به فرد و مجزای خود را دارند که داستان خود و نحوه آشنا شدن و ارتباطی که با آنها برقرار می‌کنیم نیز در نوع خود جالب و قابل توجه است. جالب‌تر آن که در مرحله The One حتی سیستم گیم‌پلی دگرگون شده و ما شاهد بخش اکشن به همراه ماجراجویی و حل معما هستیم که به خوبی بار کل بازی را به دوش می‌کشد. تمامی این سه مرحله در انتها با کسب اطلاعات مورد نیاز برای شخصیت و ربات اصلی A.R.I.D باعث می‌شود که به هدف اصلی و رسیدن به جوزف است نزدیک‌تر شده و کار را به اتمام برساند.
خوشبختانه بازی در انتها بیشتر اوج می‌گیرد و هیجان داستان چند برابر می‌شود، اما در همین راستا رفت و برگشت‌های زیاد و بعضا حضور در مکان‌های تکراری مخصوصا از لحاظ طراحی مراحل باعث سردرگمی و تکراری شدن مراحل می‌شود. این وضعیت مخصوصا از لحاظ بصری بیشتر به چشم می‌آید و حتی ممکن است در برخی مواقع خسته‌کننده نیز باشد. طراحی مراحل به‌خاطر وضعیت اتمسفر بازی که به داستان تکیه کرده است به‌خوبی حس را منتقل می‌کند اما همان‌طور که اشاره کردیم در اواخر بیش از لحاظ مراحل تکراری می شود. این طراحی مراحل اما به گرافیک خوب بازی نیز متکی است. خوشبختانه جلوه‌های بصری و بعضا پس زمینه‌های محیط بسیار خوب کار شده است و حتی ما ذرات ریزی را که در برخی مراحل در هوا معلق هستند، مشاهده می‌کنیم. همچنین، مشاهده سایه قطرات ریز باران از پشت پنجره اتاق‌ها بسیار چشم‌نواز هستند؛ اما گرافیک فنی بازی در برخی مواقع با افت مواجه است و عدم دقت سازندگان را نیز در این قبیل موارد به رخ می‌کشد. برخی بافت‌ها از کیفیت خوبی برخوردار نیست و برخی نماهایی که بدون کاربرد هستند از کیفیت مطلوبی برخوردار نیستند که نسبت به رقبای همچین عناوینی در چنین سبکی قابل توجه است. صداگذاری بازی از دیگر نکات قوتی است که می‌توان به آن اشاره کرد و با توجه به وجود دیالوگ‌های پرتعداد در بازی استفاده از صداپیشه‌های متعدد و البته خوب از نکات مثبت بازی به‌حساب می‌آید. موسیقی و آهنگ‌های بازی آن‌طور که باید قابل لمس نیستند و خیلی به ندرت پیش می‌آید که در طول بازی آهنگ‌های مناسب و به موقعی بشنویم. اگر به دنبال یک بازی پلتفرمر خوب و البته متفاوت هستید و به ماجراجویی علاقه‌مند هستید، حتما بازی The Fall Part 2: Unbound را تجربه کنید.
Resolution
Platform: PS4 – Score: 7.5 out of 10
The Fall Part 2: Unbound is a nice Action/ Adventure game with innovative elements in its gameplay. Although the game’s atmosphere and its Action/ Adventure elements are very mesmerizing, the limited patterns of levels and the need to go through them for several times, make the entire experience of the game a little repetitive.
(نقدی که مطالعه کردید، نسخه‌ی منتقد بازی The Fall Part 2: Unbound بود که توسط ناشر آن یعنی Over the Moon برای دنیای بازی ارسال شده است.)
