تنها دو فیلم دیگر تا پایان کوئنتین تارانتینو در سینما
کوئنتین تارانتینو که «هشت نفرت‌انگیز» را در صف نمایش دارد بار دیگر صحبت‌های گذشته‌اش درمورد پایان فعالیت بعنوان کارگردان سینما را مطرح کرد.
تارانتینو در گفتگو با جیمی کیمل که حول هشت نفرت‌انگیز می‌چرخید گفت که علاقه ندارد از آن طیف کارگردان‌هایی باشد که در مسیر کاری‌یشان تولید هر پروژه‌ای را می‌پذیرند.
می‌خواهم با یک سابقه‌ی بی‌نقص کارم را به پایان برسانم و اینکه بدانم چند کار دیگر تولید خواهم کرد برای رسیدن به این هدف تحت فشار قرارم می‌دهد.
سال گذشته تارانتینو برای نخستین بار از توقف فعالیت‌هایش بعد از ساخت دهمین فیلم سینمایی خبر داده و از سایر علایق‌اش به جز ساخت فیلم‌های سینمایی سخن گفته بود، به عنوان مثال تمایل به تبدیل رمان «۳۹ منهای یک ضربه شلاق» اثر اِلمور لئونارد به یک مینی سریال.
با این حساب می‌توان گفت اکران جهانی یکی از آخرین آثار سینمایی تارانتینو از هجدهم دی ماه آغاز خواهد شد.
تارانتینو!
تو نمیتونی با ۱۰ فیلم خداحافظی کنی، خودتو با این داستان عامه پسنده بازنشستگی گول نزن. آره دل کندن از عشق ازت بر میاد. ولی ما این اجازه رو بهت نخواهیم داد، هر جا باشی پیدات میکنیمو دخلتو میاریم.
ازطرف :
دکتر شولتز،بیل، همسر مارسلوس والاس، جانگو و دوستانِ …زاده ی لعنتی
بهترین فکر رو کرده، اگر حساب شده با دنیای سینما خداحافظی کنه…
در مورد سریال هم مطمئنا احساس نیاز می کنه به چیزی که بتونه مفصل تر به بیان دیدگاهش و لذت هاش بپردازه…
چیزی قرار نیست از دست بره که احساس ناراحتی بکنم، زمینه فعالیت ها تغییر می کنه…
—————-
پاسخ به برخی حرف ها که خوندم:
– کارگردانی به سن نیست، به حجم افکار و حرف ها و میزان ابتکار عمل و نوآوری های شخص بستگی داره.
بله ۷۰ ، ۸۰ ، ۹۰ ساله هایی هستن که هنوز حرف هایی برای گفتن دارن، فیلم میسازن، بسیار هم قابل تحسین هستن.
اما از طرفی این نهایت شجاعت و صداقت یک هنرمند هست که خودش تشخیص بده در یک مقیاس خاص دیگه حرفی برای گفتن نداره و کنار بکشه. این هم قابل تحسین هست.
– کیل بیل هیچ گاه دو فیلم نبوده بلکه یک فیلم هست که با یک سکوت همراه شده و ادامه پیدا کرده تا به گونه ای دیگر و خارج از قواعد صحبت کند، همیشه نیازی به ساختن دو گانه و سه گانه نیست، همیشه هم نیاز نیست لزوما در یک اکران فیلم به پایان برسه، یا به خاطر زمان فیلم، فیلم رو فشرده کنی تا تماشاچی حوصله تماشا کردن داشته باشه!!!!!
– اتفاقا حرومزاده های لعنتی او تنها یک خود ارضایی وحشیانه بود، که آلمانی ها بد هستن و ما خوبیم، ولی ساختار تارانتینویی ، کارگردانی خوب، بازی های قوی و موسیقی همراه شده با تصاویر فیلم را دیدنی می کرد.
– در یک اثر سینمایی باید آزاد باشی در شکل و شیوه بیان، و این عاقلانه ترین و انسانی ترین شکل زندگی هست، این آزادی حق یک هنرمنده، اما نشان دادن خشونت های افراطی و عریان لزوما مهر تایید زدن به اون ها نیست، که کارگردانان این چنینی رو دارای سادیسم بدونیم، اون ها آدم های دیوانه و دیوانگی بشر رو بر پرده تصویر نقش می زنن.
به نظر من یه جورایی سادیسم داره! نمایش کندن پوست سر انسان تو یه اثر سینمایی عاقلانه ست؟! ضمنا به شدت به نولان حسادت میکنه
حیف …
امیدوارم نطرش عوض بشه . سریال کجا فیلم سینمایی کجا
تارنتینو عزیز بدون تو شاید هیچوقت نمىفهمیدم زندگى یعنى چى،سینما کى ارزش پیدا میکنه،اصلا هدف سینما رو تو بهم فهموندى،اگه نمى فهمیدم کلوپ فیلمت تورو به سینما کشوند شاید هیچوقت آرشیو خودم رو درست نمى کردم،بدون تو دیگه کى میتونه خشونت رو به هجو بگیره؟؟مى میتونه مث تو بى ارزش بودن زندگى رو نشون بده؟کى میتونه نژاد پرستى رو نقد کنه و حتى مثل تو با هیتلر تصویه حساب کنه؟هیچوقت مسافراى هتلت رو فراموش نمى کنم،هیچوقت رقص ترولتا رو فراموش نمیکنیم،هیچوقت یادمون نمیره بیل چیکار کرد،هیچوقت دیگه از زامبى نمى ترسیم چون تو بارها نشون دادى مه مسخره تر از زامبى موجودى وجود نداره.هیچوقت یادمون نمیره که عاشق چه سینمایی بودى…
سینمای بدون تارانتینو..مثه ساندویچ بدون نونه
:۱۵:
ما دیگه دیوونگی و خشونت و خون و طنز رو داخل یه فیلم کجا میتونیم ببینیم
آقای خاص سینما
حیف شد… فقط همین رو میشه گفت.
هشت نفرت انگیز و بعدشم بیل رو بکش ۳. و بعدش
امیدوارم نظرش عوض بشه.
نهههههههههه.. اینگه خیلی زوده
اینهمه کارگردانهای درپیت تا ۹۰ سالگی فیلم میسازن اونقت کوئنتین..
فراموش نشدنی هستی خاص ترین کارگردان سینما
:۱۵: