پیش‌نمایش بازی No Man’s Sky | به‌اندازه‌ی بی‌نهایت

ما انسان‌ها کمال‌طلبیم؛ در هر زمینه‌ای که وارد می‌شویم می‌خواهیم به حد کمال برسیم و همه‌چیز را هم در حد کمال می‌خواهیم. این کمال در دنیای بازی‌ها هم کم‌کم دارد نمود پیدا می‌کند و بازی‌هایی ساخته می‌شوند که زیر پا گذاشتن نقشه‌شان ساعت‌ها زمان می‌برد، اما این اندازه برای بشر کافی نیست؛ او می‌خواهد بسیار فراتر از این برود و نمی‌خواهد خودش را محدود کند. رسیدن به این حد برای بازی‌سازان بسیار سخت و شاید غیرممکن به نظر بیاید ولی استودیوی Hello Games آمده تا غیرممکن را ممکن بسازد. No Man’s Sky عنوانی است که نزدیک به بی‌نهایت شده است، قطع به یقین می‌گویم که شما نمی‌توانید به انتهای این بازی برسید. با دنیای بازی همراه باشید تا با هم به سرزمین وسیع بازی قدم بگذاریم.

«شان موری» (Sean Murray) یکی از همین انسان‌های کمال‌طلب است؛ او می‌خواسته بازی‌ای بسازد که کسی نتواند به انتهای‌اش برسد و برای رسیدن به این هدف، به دنیای ریاضیات متکی شده است. فرمول دیوانه‌کننده‌ای که پشت این بازی قرار دارد از Superformula گرفته شده است، فرمولی که به موتور بازی اجازه می‌دهد خودش دست به ساختن سیاره‌ها بزند و دیگر برنامه‌نویسان لازم نیست خودشان هر سیاره را ساخته و پرداخته کنند؛ البته اگر می‌خواستند که خودشان تک‌تک سیاره‌ها را بنویسند هیچ‌موقع نمی‌توانستند ساخت بازی را تکمیل کنند. چه کسی می‌تواند ۱۸ کوانتیلیون سیاره -۱۸ با ۱۸تا صفر مقابل آن را تصویر کنید!- را خودش بسازد؟ موتور بازی خودش سیاره‌هایی منحصربه‌فرد را می‌سازد و با توجه به موقعیت آن‌ها در منظومه‌، زیست بومی را برایش تدارک می‌بیند؛ در این میان تنها ده درصد از سیاره‌ها دارای حیات وحش خواهند بود و اکثر سیاره‌ها خالی از سکنه هستند. شما وقتی بازی را شروع می‌کنید در گوشه‌ای از کهکشان بازی سرگردانید و هدف این است که راه خود را به وسط کهکشان بیابید.

با این جمله به سراغ گیم‌پلی بازی می‌رویم، گیم‌پلی بازی بر چهار اصل بنا شده است؛ جست‌وجو، مبارزه، تجارت و بقا. جست‌وجو پایه و اساس این بازی خواهد بود؛ شما باید در منظومه‌های بازی بگردید و به سیاره‌های مختلف سر بزنید تا بتوانید آیتم‌هایی را کشف و استخراج کنید و از آن‌ها برای ارتقا دادن لوازم خود چون سفینه، اسلحه و زره استفاده کنید. ارتقا دادن سفینه در بازی حیاتی است و شما برای ورود به منظومه‌ها و محیط‌های جدید نیاز دارید که وسله نقلیه‌تان را ارتقا دهید. ارتقا سلاح هم در دو راه امکان پذیر خواهد بود؛ شما می‌توانید سلاح‌تان را یک اسلحه مرگ‌بار بکنید و با آن به کشتن دیگران بپردازید یا این‌که آن را وسیله‌ای برای اسکن کردن منابع سیاره‌ها کنید. فقط موقع قلع و قمع کردن موجودات دیگر حواستان باشد که زیاده‌روی نکنید؛ اگر موجودات ساکن در سیارات را بکشید نیروهای امنیتی به دنبالتان می‌افتند، این تعقیب و گریز می‌تواند شدت‌اش بیشتر شود -مانند بازی «جی‌تی‌ای»- و هر بار روبات یا موجودات عظیم‌الجثه‌تر را در برابر خود ببینید. نحوه‌ی برخوردتان با موجودات سیارات هم در آینده بازی‌تان تاثیر خواهد گذاشت پس با دقت عمل کنید. شما در جست‌وجوهای خود با سیاره‌هایی روبه‌رو می‌شوید که تابه‌حال کسی آن‌ها را کشف نکرده است. شما با قدم گذاشتن به این سیاره‌ها می‌توانید آن‌ها را هرطور که می‌خواهید نام‌گذاری کنید؛ این نام‌گذاری‌ها و مواردی که کشف می‌کنید را باید به «اطلس» (Atlas) بارگذاری کنید تا در دیتابیس بازی ثبت شوند. طبق گفته‌ی توسعه‌دهندگان بازی این بارگذاری تنها قسمتی از بازی است که شما نیاز دارید که آنلاین باشید. شما در این بازی با دید اول شخص یک جت‌پک هم خواهید داشت تا بتوانید راحت به این طرف و آن طرف سیاره‌ها سرک بکشید و بتوانید کل زمین‌شان را زیر پا بگذارید.

شاید عجیب‌ترین قسمت بازی که شما را به چالش خواهد کشید بخش تجارت بازی باشد؛ شما با گشت‌وگذار در سیاره‌ها مواردی را پیدا می‌کنید که می‌توانید آن‌ها را بفروشید یا داد و ستد انجام دهید. در این میان ارتباط برقرار کردن با دیگر موجودات سخت خواهد بود، شما در ابتدا به زبان این موجودات آشنا نیستید و باید حدس بزنید(!!!) که بحث‌تان چگونه پیش می‌رود، در ادامه بازی و بعد از ارتباط برقرار کردن‌های متداول با این موجودات می‌توانید مکالمه‌هایتان را ترجمه کنید و متوجه شوید که چگونه دارید پیش می‌روید. تمام این تلاش‌ها بدین جهت است که شما بتوانید سفینه و لباس فضایی‌تان را ارتقا دهید و به سیارات دیگر قدم بگذارید.

محیط سیارات عجیب هستند؛ شما نمی‌دانید زمانی‌که بر روی سیاره‌ای فرود می‌آیید چه چیزی انتظاراتان را می‌کشد. یک سیاره ممکن است جوی سمی داشته باشد و از طریق پوست یا نفس کشیدن وارد بدن‌تان شود و شما را بکشد، یک سیاره ممکن است دارای محیط زیستی خطرناک باشد و زیست بوم‌اش تلاش کند تا شما را که به زمین‌شان نفوذ کرده‌اید بکشد، در یک سیاره هم نیروهای امنیتی هستند تا جلوی شما را بگیرند. شما ممکن است در حین مبارزات بمیرید؛ اگر بر روی سیاره‌ای کشته شوید نزدیک به سفینه‌تان زنده می‌شوید و اگر در سفینه و در جنگ‌های فضایی شکست بخورید نزدیک به ایستگاه فضایی به بازی برمی‌گردید. در هر صورت اگر کشته شوید اطلاعاتی که کشف کرده ولی بر روی اطلس بارگذاری نکرده‌اید را از دست می‌دهید، اما ابزارها و موادی که به‌دست می‌آورید از چنگ‌تان خارج نمی‌شود.

اطلاع زیادی از گرافیک بازی نداریم ولی چیزی‌که نشان داده می‌شود چشم‌نواز و قابل قبول است؛. مبارزات جذاب به چشم می‌آیند و شما را مبهوت خود می‌کنند، محیط سیارات هم بسته به شرایط‌شان محیط زیستی متفاوت را در برابرتان قرار می‌دهند. در هر صورت بازی‌ای به این وسعت که تنها شش گیگابایت حجم می‌گیرد، گرافیکی فوق‌العاده دارد و شما را در سفرتان به قلب کهکشان همراهی می‌کنند.

موسیقی بازی هم در برابر عظمت آن کم نمی‌آورد. آهنگ‌سازان به کمک تیم توسعه‌دهنده بازی آمدند تا الگوریتمی را بسازند که مانند هسته‌ی اصلی بازی خودش دست به تولید قطعاتی متناسب با سیاراتی که به آن قدم می‌گذارید بزند. گروه موسیقی ۶۵daysofstatic پا پیش گذاشتند تا آقای «پاول ویر» (Paul Weir) را در ساختن این الگوریتم یاری دهند تا برای سیاره‌ها و فضاهای متعدد بازی نوایی خاص خود بسازند. با این حال تعدادی از موسیقی‌های بازی قرار است بر روی دیسکی عرضه شوند تا شما بتوانید آن‌ها را همراه خود داشته باشید.

آقای موری با ساختن No Man’s Sky به دنبال آرزوی‌اش رفت، او از کودکی می‌خواست پا به فضا بگذارد و عظمت آن را با تمام وجودش احساس کند. بر خلاف بسیاری از ما شان موری دست از رویای‌اش نکشید و با ساختن بازی‌ای آن را محقق کرد. حال همه‌ی ما می‌توانیم به درون فضا پا بگذاریم و آن را درنوردیم. فضایی چنان بزرگ که احتمال دیدن شخصی دیگر درون آن نزدیک به صفر است و توسعه‌دهندگانش هم باور دارند که ۹۹.۹ درصد سیارات دیده نخواهند شد. استودیوی کوچک Hello Games کاری کرده بزرگ ولی در این میان با مشکلات معددی چون پتنت‌ها -پتنتی مربوط به Superformula- و تهدید به مرگ‌ها -موری و یکی دیگر از عوامل بازی به خاطر به تاخیر انداختن انتشار تهدید به مرگ شدند- دست به گریبان بوده‌اند.

تا چند روز آینده -۱۹ مرداد- No Man’s Sky برای پلی‌اسیتشن ۴ و رایانه‌های شخصی عرضه و مشخص می‌شود که سر و صداهای بازی واقعی بوده‌اند یا تنها بر یک طبل توخالی در طی سال‌ها می‌کوبیدند. ما امیدمان بر روی خوب بودن بازی است و منتظر عرضه‌ی آن هستیم؛ نظر شما چیست؟