تاوان کاغذی

بی شک همه ی شما  از دیدن نمرات آخرین عنوان کپکام حیرت زده شده اید. RE6 یک عنوان  به دور از ریشه و بسیار بی کیفیت است.طوری که تمامی  هوداران این سری چه در سایت رسمی این بازی و چه در صفحات اجتماعی اعتراض  شدید خود را  اعلام کرده اند.

قابل ذکر است که در سال میلادی ۲۰۱۲ که در حال گذر از آن هستیم  موج جدیدی از نا امید کردن هواداران توسط  شرکت های بزرگ با تغییر  در ساختار عنوان های در گذشته محبوب  برای پول بیشتر  شکل گرفته است و تمامی این عنوانین را ازدم تیغ شکست می گذراند. باید گفت Resident Evil 6   مانند تمامی عنواین  جدید کپکام بد عمل کرده است.

بحث  تنها به  Resident Evil جدید ختم نمی شود،بوی پول این روز ها در حال نابود کردن ایده های جدید است.البته  سری  عنوانین قدیمی  نیز از این  عطش سازندگان در امان نمانده اند.

با ما چه می کنند؟

شاید با خواندن تیتر این مطلب فرض کرده باشید که با یک  گفته های  کلیشه ای  همراه  هستید.اما فرض شما غلط است.می خواهم در مورد سادگی خودمان صحبت کنم، سال ها پای عنواین مختلفی  نشسته ایم و  با بازی کردن خود باعث ترفی و پیشرفت شرکت ها ی بازی سازی  شده ایم. با بازی هایی که آن شرکت های کوچک می ساختند بزرگ شدیم و بیشتر نیز  وابسته تر، هر چقدر این وابستگی ما را درگیر خود می کرد   کمپانی ها بزرگ تر می شدند.

آن ها عنواین  مطابق  میل  ما می ساختند و ما به آن ها وابسته تر می شدیم.اما این رویا نیز تمام شد. با شروع نسل هفتم شرکت ها برای سود آوری بیشتر ما را فراموش کردند،بازی ها آسان شدند،   و صحنه های سینمایی  جای معمای زیبا و سخت را در بازی ها گرفته اند.اما  در حال حاضر و هر چه که به پایان  این نسل نزدیک تر  می شویم،اوضاع ما  نیز خراب تر می شود،

از این دوستان طمع کار و سود اندیش بعید نیست که  به   کریتوس شخصیت انسانی ببخشند یا  اتزیو را  تبیدل به فردی درمانده و  پیر کنند!،بعید نیست که لارا کرافت  به طور خودجوش  تبدیل به یک نوجوان شود و  سازندگان سودای ساخت آنچارتد دیگری را داشته باشند.بعید نیست مکس پین فردی که روزی مرد غم زده ی  شب نیویورک بود موی سر خود را بتراشد و راهی برزیل شود!بعید نیست  که تقلید و صرف آنچه در گذشته آمده جای نوآوری را بگیرد.  همچنین  نباید انظار یک  رزدینت  اویل خوب را داشت چون او نیز بوی پول می دهد!

خدا آن چرخ های جنگ رانبخشد،امیدوارم آتش بر سر  کارکنان ایپک ببارد!! آن ها  با ابداع سیستم کاور گیری به تنهایی باعث نابود شدن  خلاقیت به طور کامل در این نسل  شده اند. کار به جایی کشیده است که یکی از ترسناک ترین بازی های تاریخ یعنی فضای مرده که تمام ترس خود را به نبود جان پناه و کمبود مهمات داشت  تبیدل به یک اکشن  سوم شخص با  اسلحه های اتوماتیک و قابلیت سنگر گیری شود!

کپکام نیز ما را بی نصیب نذاشته است، RE6  معنای واقعی کلمه ی نابودی برای  هواداران گذشته است. شاید  پریدن و شلیک با دو دست برای افرادی که بازی را فقط به عنوان  لذت بردن در مقطع کوتاهی از  زندگی می دانند بسیار عالی باشد ولی به طور حتم برای فردی که از شماره ی اول با این  بازی زندگی کرده است و معنای واقعی ترس را با تاریکی شدید محیط های بازی  و کمبود مهمات  احساس می کرد بسیار نا خوشایند خواهد بود.

کم کاری نیز شدت گرفته است! بازی سازان به  جای استفده از  خلاقیت در ایجاد بازی های زیبا وبرای جذب مخاطب، ما را با صحنه های  سینمایی  پر خرج گمراه می کنند. سکانس های پر زرق و برق سری بسیار مخرب ندای وظیفه!  این رسم بسیار را باب کرده اند .کوتاه شدن بسیار  زیاد بازی های نیز تیر خلاص را زده است. اصولا بازی هایی که عرضه می شوند  نهایتا از ۱۰ ساعت گیم پلی  بهره می برند.

مقصر کیست؟

مقصر، ما هستیم. دوستان بازی کننده با  جذب شدن به  بازی های  های اکشن ،سطل پول را از نوآوری به  تقلید عنوانین موفق اکشن کشاندند. شرکت های  بازیسازی بیش از پیش بزرگ شده اند و ما زیر  سایه ی چرک کاغذی آن ها تاوان پس می دهیم.

من می گویم تقصیر ماست، ما بیش از حد عاشق شده ایم!

نظر شما چیست ؟چه کسی مقصر است؟

شایان کرمی(chrome)