گزارش۴: «مرده ی متحرک» صرفا یک بازی تیراندازی نیست

«مرده ی متحرک : غریزه ی بقا» عنوانی در سبک اول شخص/ترسناک از تیم terminal reality است.«دیو کوک» از vg247 با تیم سازنده درباره ی این بازی و اقتباس آن از سریال تلویزیونی گفتگو می کند.

ادراک(قدرت درک کردن)مقوله ای قدیمی و جالب است.زمانی که مرده ی متحرک: غریزه ی بقا توسط اکتیویژن رونمایی شد بسیاری از گیمر ها فکر کردند که این یک عنوان تیر اندازی اول شخص است(first person shooter).
با توجه به بازی های قبلی این شرکت مانند ندای وظیفه، وقوع این سوءتفاهم طبیعی است.
بله،در بازی اسلحه های مختلفی وجود دارد،همانطور که در کمیک های مرده ی متحرک و سریال های تلویزیونی اش وجود داشتند، اما این که فکر کنیم این بازی نسخه ی تغییر شکل یافته ی حالت زامبی بازی عملیات سری ۲ است احمقانست!
نگرانی اصلی من این است که اکتیویژن و ترمینال ریالیتی گیم پلی زیادی از بازی نشان نداده اند.وقتی سازندگان بازی فقط چند تریلر از تعدادی زامبی منتشر کرده اند،ما چگونه می توانیم بفهمیم که با چه سبک بازی ای طرف هستیم؟
چرا تریلرهای بیشتری از بازی منتشر نشده است؟اگر با این کار می خواستند بازی کنندگان را سورپرایز کنند،چرا حداقل برای رفع شایعات اطلاعات بیشتری منتشر نکرده اند؟
بازی هفته ی بعد منتشر می شود و من به دنبال جواب این سوال ها بودم.بنابراین برای این که کاملا از گیم پلی «غریزه ی بقا» آگاه شوم ،با «گلن گامبل» مدیر آثار هنری و طراحی سیستم بازی به گفتگو نشستم.

گلن گفت: که بازی داستان دو برادر به نام های دریل و مرل دیکسون (Daryl and Merle Dixon) را شرح می دهد که از خانه ی خود فرار کرده و در سفری طولانی به منطقه ی نظامی حفاظت شده ای در آتلانتا می رسند.شما در انتخاب راه دلخواهتان آزادید،اما با وجود انبوهی از واکر هایی (walkers،در این مجموعه به زامبی ها می گن واکر) که در راه با آنها برخورد می کنید،”منابع” مهم ترین نگرانی شما خواهند بود.
اتومبیل شما برای حرکت به بنزین نیاز دارد، و این یعنی شما راه پر دردسری در پیش دارید.در هر مرحله با انبوهی از واکرها مواجه می شوید،در حالی که در چنین شرایطی باید به دنبال دیگر بازماندگان و منابع باشید تا بتوانید به سفر خود ادامه دهید.این دقیقا جایی است که بازی هیجان انگیز می شود،اما دوباره تاکید می کنم،من هیچ کدام از این چیزها را به چشم ندیده ام.

گامبل توضیح می دهد:

” اگر شما تا بحال برنامه های شبکه ی دیسکاوری با موضع بقا و زنده ماندن را دیده باشید، حتما می دانید که زنده ماندن کار ساده ای نیست.شما باید خوش شانس باشید،بنابراین یکی از کارهایی که ما در بازی خود انجام داده ایم این است که شما می توانید بازماندگان دیگری را نیز با خود همراه کنید و از آنها بخواهید که در پیدا کردن منابع به شما کمک کنند تا راحت تر مراحل را طی کنید.
اما تمام منابعی که شما جمع می کنید(اسلحه ها ، غذاها و هر چیز دیگری) بین تمام بازماندگان تقسیم می شود.خب اگر شما یک شاتگان خفن پیدا کنید،شما می توانید خودتان از آن استفاده کنید یا آن را به یکی از اعضای گروه بدهید تا هنگام پیدا کردن منابع برای گروه مفیدتر باشد،اگر شما این کار را بکنید او شانس بیشتری برای زنده ماندن دارد.اما از طرف دیگر،از آنجایی که شما با بازی ای به نام “مرده ی متحرک” طرفید،ممکن است او هیچ گاه زنده برنگردد و شما شاتگان دوست داشتنی خود را از دست بدهید،به همین راحتی!”

در حال حاضر من به فکر ماموریت های آموزشی که در «فرقه ی قاتلین : برادری» وجود داشت افتادم که در آن ها شما کارآموزان خود را برای کسب تجربه به ماموریت هایی در سرتاسر جهان می فرستادید.اگر آن ها موفق می شدند امتیاز هایی کسب می کردید،ولی احتمال مرگ آن ها نیز وجود داشت.
چنین چیزی در این بازی نیز اتفاق می افتد و در حالی که شما کنترل اتومبیل برادران دیکسون را در دست ندارید، همچنان شما تصمیم می گیرید که آن ها کجا بروند.
مانند «عصر اژدها: ریشه ها» احتمال حمله به شما در مسیرتان وجود دارد،و با فعال کردن “انتخاب مسیر” برادران دیکسون و دیگر بازماندگان از مسیر های انحرافی و مزارع برای عبور استفاده می کنند.نجات دادن بازماندگان دیگر عنصر حیاتی بازی در کنار بقا و زنده ماندن است.
گمبل می گوید: در حقیقت بهتر است ابتدای کار بازماندگانی را پیدا کنید تا به گروهتان ملحق شوند.تمام بازماندگان داستان و شخصیت منحصر به فرد دارند،بنابراین بعضی از آن ها ممکن است وحشت زده باشند،در پمپ بنزینی مخفی شده باشند و مثلا می گویند:خدای من!۳ روزه که هیچکی رو ندیدم.می تونم با شما بیام؟
یا ممکن است با کسانی مواجه شوید که بگویند: من اینجا راحتم.اگر می خواین با شما بیام باید بهم ثابت کنین که اومدن با شما برام بهتر از موندن در اینجاس، و ممکن است از شما بخواهند تا مامورتی برایشان انجام دهید تا راضی شوند با شما بیایند.بنابراین بازماندگان بازی رفتار یکسانی ندارند و ممکن است به همین راحتی ها به شما ملحق نشوند.
گستره ی وسیعی از انسان ها با تفکرات مختلف در بازی وجود دارند.ما با در نظر گرفتن این نکته،خودمان را جای آن ها گذاشتیم و از خود پرسیدیم: خب،اگر لشکری از واکر ها فردا به ما حمله کردند،ما باید چه کار کنیم؟ سپس ما سعی کردیم تا واکنش های مختلف را بررسی کرده و حدس بزنیم.
متاسفانه شما در اتومبیل خود جای کافی برای همراه کردن همه ی بازماندگان یک مرحله ندارید،که این خود یک انتخاب سخت را بوجود می آورد.آیا شما شخصی ضعیف و وحشت زده که معمولا منابع زیادی دارد را انتخاب می کنید یا فردی قوی هیکل که در مبارزه ها موثر خواهد بود را بر می گزینید؟انتخاب با شماست.

«گمبل» نوع دیگری از انتخاب را توضیح داد: شما با توجه به مسیری که انتخاب میکنید ممکن است با حوادث و اتفاقهای گوناگون مواجه شوید.دقیقا شبیه به فصل دوم سریال مرده ی متحرک، برادران دیکسون ممکن است با اتوبانی که با انبوهی از ماشین های خراب مسدود شده است مواجه شوند.بازی کننده می تواند بنزین بیشتری مصرف کرده و منطقه ی مسدود شده را دور بزند یا از ماشین پیاده شده و در حالی که ماشین های سر راه را کنار میزند با دشمنان نیز مبارزه کند.
من در رابطه با شایعاتی که بعد از رونمایی بازی شکل گرفت از گمبل پرسیدم و او گفت:

“من چنین اتفاقاتی را درک می کنم.شما با اکتیویژنی مواجه شدید که به خاطر ندای وظیفه مشهور است و سپس پیش خود فکر کردید: خدای من یک مرده ی متحرک اول شخص!
در ابتدا وقتی بازی رونمایی شده بود ما هنوز وارد جزییات ساخت نشده بودیم و می خواستیم کار را به شکل جدی تری آغاز کنیم.
من طراحی سیستم بازی را بر عهده داشتم.من از کارهای دیگر سازندگان زیاد سر در نمی آورم،اما به عنوان یک گیمر و کسی که خبر های بازی را شدیدا دنبال می کند(من همیشه دنبال اطلاعاتی درباره ی بایو شاک و سایر بازی ها هستم )متوجهم که وقتی شما اطلاعات زیادی از جزییات کار نداشته باشید چنین سو تفاهم هایی ممکن است شکل بگیرد.”

وقتی صحبت از کم بودن اطلاعات منتشر شده در باره ی بازی شد،من دوباره بابت نشان داده نشدن اطلاعات کافی حول محور بازیه «مرده ی متحرک: غریزه ی بقا» نگران شدم.با این که توضیحاتی که گمبل درباره ی بازی به من داد نمای خوشی از این بازی نشان می داد ولی باز هم این نگرانی وجود دارد که من این چیز ها را با چشمان خود ندیده ام،همانطور که شما نیز ندیده اید.
آیا شما حقیقتا آنقدر از این بازی اطلاعات دارید که توضیحات جامعی درباره ی آن به دوستانتان بدهید؟آیا شما فقط با توضیحاتی که در این مقاله خواندید توانستید با مکانیزم دقیق بازی آشنا شوید؟آیا این کمبود ها شما را در رابطه با کیفیت بازی نگران نمی کند؟
خیلی دوست داشتم که به شما بگویم که این بازی دارای بخش های ماجرایی قدرتمند است یا اینکه این عنوان دوباره ترس را به کنسول ها بر می گرداند،اما متاسفانه اصلا مطمئن نیستم.
من واقعا امیدوارم “terminal reality” انتظارات را برآورده کند .امیدوارم آن ها بازی ای بسازند که حس و ترس سریال تلویزیونی را به بازی کننده منتقل کند و ثابت کند که ژانر ترس در کنسول ها چیزی نیست که در رزیدنت اویل ۶ دیدیم و یا دیگر بازی هایی که در این زمینه موفق نبوده اند.
سبک ترس-بقا فقط استفاده از سلاح های بزرگ و انفجار های مهیب نیست،هیچ وقت اینگونه نبوده است. در حقیقت این سبک شامل ترسی اصیل،مدیریت منابع و وحشتی ناب،لرزش آور و اعصاب خرد کن است که با حس ضعف و ناتوانی همراه می شود.
اگر بازی بتواند این ویژگی ها را ارائه کند،مثل هوایی تازه می ماند که در ریه های خسته ی بازی کننده ها جریان پیدا می کند.اما ما برای مطمئن شدن به چیزی بیشتر از چند تریلر کارگردانی شده همراه با نوشته هایی بزرگ و صحبت های امیدوار کننده ی مایکل روکر که سعی میکند ما را متقاعد کند،هستیم.
هفته ی آینده همه چیز معلوم خواهد شد.
«مرده ی متحرک : غریزه ی بقا» هفته ی آینده برای ،ایکس باکس،پلی استیشن۳ و وی یو منتشر می شود.

مترجم:فرهاد هوتن