اولین نگاه به “رایز: فرزند روم”; صدای قدم‌های روم می‌آید

اولین نگاه به بازی رایز: فرزند دوم

—————————-

داستان معرفی عنوان “رایز: فرزند دوم” (Ryse: Son of Rome) به مراسم E3 2010 بازمی‌گردد. جایی که مایکروسافت با نمایش ویدیویی از این عنوان جدید که در آن زمان با نام رمز Kingdoms شناخته می‌شد, آن را به طور انحصاری برای ایکس‌باکس ۳۶۰ و البته کینکت رونمایی کرد. اما بعد از آن نمایش دیگر خبری از رایز نشد. و همه چیز در حرف و حدیث‌های ضد و نقیظی از سرنوشت این عنوان خلاصه شده بود. تا اینکه در کنفرانس E3 2013 مایکروسافت, آنها رایز را باری دیگر و اینبار برای کنسول جدید خود ایکس‌باکس وان به نمایش گذاشتند. به نظر می‌رسد که استودیوی سازنده‌ی رایز یعنی کرای‌تک که همه‌ی ما آنها را به خاطر مجموعه‌ی کرایسیس‌شان می‌شناسیم, قصد خلق دنیایی را داشته که ضعف سخت‌افزاری ایکس‌باکس ۳۶۰ و کینکت مانع دستیابی آنها به هدفی که در سر می‌پروراندند شده بوده است. از همین سو, رایز را با تغییراتی مثبت و با بهره‌گیری از قدرت فوق‌العاده‌ی ایکس‌باکس وان به نسل هشتم منتقل کرده‌اند.

امسال در E3 2013 بازی‌های فراوانی به نمایش گذاشته شدند, اما رایز به دلیل سبک و محتوای متفاوتی که در مقایسه با دیگران داشت مورد توجه‌ی بسیاری از منتقدان قرار گرفت. این در حالی است که رایز در کنار اینکه قصد دارد تبدیل به یکی از راه‌اندازهای ایکس‌‌باکس وان در شروع کار شود, بلکه بازی‌کنندگان را وارد بازه‌ی زمانی مهمی از تاریخ بشریت می‌کند. قرار گرفتن در زره‌ی خونین سربازان روم باستان و قدم گذاشتن به عمق نبردهایی مرگ‌بار, که به لطف تکنولوژی روز از کیفیت خوبی برخوردار هستند, و رایز را به عنوانی سینمایی در این زمینه بدل کرده‌ است.

در رایز شما قصه خون‌آلود و تاریک سربازان جوان و شجاع امپراطوری روم را دنبال خواهید کرد. شخصیت اصلی بازی “ماریوس تیتوس” نام دارد; کسی که شاهد کشته شدن خانواده‌اش در کودکی به دست بربرها بوده و از همین سو همواره تلاش برای انتقام از سپاهیان وحشی بربر را در ذهن می‌پرورانده است. انتقام همچون هدفی بلند او را برای موفقیت به جلو می‌رانده است و با توجه به این موضوع ماریوس به سرعت می‌تواند شجاعت خود را ثابت کرده و به عنوان جنگجویی قابل اعتماد در نبردهای بزرگ شناخته شود. ناگفته نماند که پدر او هم روزی ژنرال ارتش روم بوده و ماریوس هم به نوعی تلاش می‌کند تا باری دیگر رتبه‌ی ژنرالی ارتش را به‌دست آورده و در خلال افتخارآفرینی و کشورکشایی برای وطنش, آن زخم کهنه‌ای که ریشه در کودکی‌اش دارد را هم با انتقام از بین ببرد.

سران کرای‌تک از همان ابتدای رونمایی از بازی, بر روی خط داستانی رایز مانورهای زیادی داده‌اند. از شخصیت‌پردازی ماریوس و دلایلش درونی‌اش برای جنگ گرفته تا قصه‌ی کلی بازی که سعی شده از اتفاقات واقعی هم برای هرچه جذاب‌تر کردن آن استفاده شود. با اینکه هنوز اطلاعات بیشتری از خط داستانی بازی در دسترس نیست, اما با در نظر گرفتن سابقه‌ی کرای‌تک در کرایسیس می‌توان امیدوار بود که آنها توجه‌ی قابل قبولی به قصه‌ی ماریوس کرده باشد.

اما چیزی که بیشتر از داستان در نمایش E3 2013 رایز نظر همگان را به خود جلب کرد, گیم‌پلی سینمایی و خشونت عریان آن بود. همانند دیگر عناوین اکشن Hack and Slash درگیری‌ها و مبارزات مهمترین عنصر گیم‌پلی را به خود اختصاص داده‌اند. مبارزاتی که هم به صورت تک به تک صورت می‌گیرد و هم در محیط‌های وسیع و در مقابع چند ده تا صد دشمن که از هر طرف به جان هم افتاده‌اند.

نمایش گیم‌پلی رایز در کنفرانس مایکروسافت بعد از سخنرانی شجاعانه ماریوس که سعی در تقویت روح و روان سربازانش داشت با یک سکانس سینمایی بی‌نظیر آغاز می‌شود; در حالی که کشتی‌های سپاه روم در ساحل پهلو می‌گیرند, و گلوله‌های آتشین منجلیق‌های دشمن آن‌ها را در هم می‌کوبند; تیرهای کمانداران بربر همچون باران بر سر رومی‌ها سرازیر می‌شود; یکی چشم‌اش را از دست داده و دیگری بدون دست, حیران در میدان نبرد به این سو و آن سو می‌دود; ذرات خاکستر و دود فضا را پر کرده‌اند و تمام اینها ترس ار مرگ را به دل هر شجاع دلی می‌اندازد. این سکانس آغازین نمایش رایز بود; سکانسی که هرکسی را بدون تردید به یاد فیلم تحسین شده‌ی “استیون اسپیلبرگ” نجات سرباز رایان و آن لحظات هجوم به سواحل نرماندی می‌اندازد. با این تفاوت که در رایز با نسخه‌ای تاریخی از آن لحظات ناب سینمایی سر و کار داریم. و انصافا کرای‌تک هم در خلق آن حس و حال کم نگذاشته است.

بنابراین همه چیز برای نبردی حماسی آماده است. ماریوس در حالی که بر اثر ضربه‌ی گلوله‌ی منجلیقی گیج شده است از جا برمی‌خیزد و به به رویارویی با اولین سربازان بربر که در ساحل منتظر رومیان بوده‌اند, می‌رود.

سیستم مبارزات رایز چیزی مابین سیستم مبارزات خدای‌جنگ و بتمن: شهرآرکام است. به دین شکل که ضد ضربه زدن با استفاده از سپر نقش مهمی را در پیروزی در نبردها ایفا می‌کند. در همان درگیری اولیه متوجه می‌شویم که سکانس‌های کلیدزنی (QTE) هم به شدت مورد توجه‌ی طراحان بازی بوده است. به شکلی که پس از وارد کردن دو الی سه ضربه‌ی موفقیت‌آمیز وارد سکانس کلیدزنی می‌شوید و در این حالت ماریوس دشمنان بخت‌ برگشته را به فجیح‌ترین حالات ممکن از بین می‌برد.

همان‌طور که گفتم سیستم مبارزات بازی چیزی مابین خدای‌جنگ و بتمن است. شما می‌توانید همانند بتمن در لحظه‌ی مناسب ضد ضربه بزنید و اینگونه دشمن را هر چه سریع‌تر و با برنامه از بین ببرید, یا می‌توانید همانند کریتوس با ضربات متوالی حمله این کار را انجام دهید که در نتیجه باید زمان بیشتری صرف از بین بردن دشمنان کنید.

از آنجایی که ماریوس فرمانده‌ی سپاه روم است. وظیفه‌ی رهبری و اعلام دستورات هم بر عهده‌ی اوست. شما باید در طول بازی دستوراتی از جمله از بین بردن تسحیلات دشمن, تسخیر محل مهمی, زمان حمله و تیراندازی و … را به افراد خود بدهید. این در حالی است که ماریوس به عنوان یک رهبر تنها نظاره‌گر اجرای دستورات نیست,‌ بلکه او هم باید کارهای دیگری را برعهده بگیرد. برای مثال در نمایش بازی, ماریوس فرمان نابودی منجلیقی که در بالای برجی قرار گرفته بود را به افراد خود می‌دهد, در حالی که سربازان در صدد اجرای دستور هستند. گروهی از سربازان بربر به سوی شما حمله‌ور می‌شوند و ماریوس مجبور است تا برای دور نگاه داشتن افرادش از خطر در هنگام اجرای دستور, خود به نبرد با آنها بپردازد.

به طور کلی می‌توان گفت که نمایش رایز در E3 نوید عنوان درخور توجه‌ای را در زمینه‌ی یک عنوان Hack and Slash‌ سینمایی می‌داد. با اینکه هنوز برای قضاوت زود است. اما رایز در همان دقایق محدود نمایش خود بسیار جذاب جلوه می‌کرد و می‌توان الهام‌برداری اصولی آن از عناوینی همچون ندای‌وظیفه برای سکانس‌های سینمایی از پیش کارگردانی شده, خدای جنگ و بتمن: شهر آرکام برای سیستم مبارزات و سکانس‌های کلیدزنی را در جای جای آن شاهد بود.

تمام این‌ها در حالی است که نمی‌توان بدون اشاره به جزییات گرافیکی نسل هشتمی رایز, بررسی آن را به پایان رساند. گرافیک تکنیکی رایز به لطف سخت‌افزار قدرتمند ایکس‌باکس وان و البته موتور پایه‌ی کرای‌انجین ۳ در یک کلام فک‌انداز است!

جزییات در همه چیز بی‌داد می‌کند. از لباس سربازان گرفته تا طراحی محیط و کیفیت جلوه‌های آتش و دود. در این بین انیمیشن‌های نرم و روان ماریوس و شخصیت‌های فرعی دیگر هم نمی‌توان گذشت. برای درک این موضوع کافی است به لحظات سخنرانی ماریوس برای سربازانش بازگردیم. جایی که در انیمیشن‌های صورت ماریوس می‌توان آن حس انتقام و دلاوری را لمس کنید. البته این در حالی است که  می‌توانید ترس را هم در حالات صورت یکی از سربازان شاهد باشید!

تمام این‌ها کاری می‌کنند تا تصمیم کرای‌تک برای انتقال بازی به نسل بعد را با جان و دل بپذیریم. همان‌طور که کارگردان بازی هم گفته است, بستر قدرتمندی که سخت‌افزار ایکس‌باکس وان برای آنها و موتورشان فراهم کرده است, این امکان را به آنها می‌دهد تا عنوانی بزرگ در زمینه‌ی گیم‌پلی و گرافیک را در قالب رایز خلق کنند. به قول کارگردان بازی, آنها با استفاده از قابلیت‌های نسل هشتم می‌توانند نبردهای بزرگتری را شبیه‌سازی کنند, تیرهای آتشین بیشتری را به پرواز در آورد, سربازان بیشتری را وارد میدان کرد و فیزیک واقع‌گرایانه‌تری از اتفاقات محیطی را به نمایش بگذارند. 

داستان حذف کینکت

شاید بسیاری از شما در ابتدا تصور کنید که تنها دلیل حذف کینکت از رابط کاربری “رایز: فرزند روم” ضعف قدرت تشخیص کینکت باشد. اما موضوع کاملا متفاوت است. در سال ۲۰۱۱ عده‌ای از اعضای کرای‌تک کینکت را به عنوان رابط کاربری اصلی بازی انتخاب کردند. و تمام اینها به این دلیل بود که آنها در طراحی سیستم تشخیص حرکات بازی‌کننده توسط کینکت به دستاوردهای قابل قبولی رسیده بودند. به طوری که آن مشکلات تاخیر در تشخیص به حداقل رسیده بودند. اما گروهی دیگر از اعضای کرای‌تک به این نتیجه رسیدند که کینکت سبب خستگی بازی‌کننده می‌شود. و آن را به ضرر بازی می‌دانستند. از همین سو, سازندگان سه گزینه را مطرح کردند: (۱) استفاده تنها از کینکت برای کنترل (۲) استفاده از کینکت در کنار دسته‌ (برای مثال بازی‌کننده این توانایی را دارد تا با چرخاندن سرش محیط بازی را ببیند) . (۳) استفاده‌ی تنها از دسته و تغییر زاویه‌ی دوربین به سوم شخص. سپس آنها نمونه‌ای از این سه نوع رابط کاربری را برای تست در اختیار کارمندان شرکت‌های وابسته قرار دادند. درنهایت بسیاری از امتحان‌کنندگان نوع استفاده‌ی تنها از دسته را انتخاب کردند. و این مسئله باعث شد تا رایز به دلیل استفاده نکردن از کینکت و دوربین اول شخص, تبدیل به عنوانی داستان محور شده و کرای‌تک توجه‌ی ویژه‌ی به هویت شخصیت اصلی آن کند.

رایز مطمئنا تبدیل به عنوانی نخواهد شد که بر سر بازی سال شدن مبارزه کند. اما بازی آنقدر خونین, جذاب و با کیفیت جلوه می‌کند تا هرکسی را برای خرید یک ایکس‌باکس وان وسوسه کند. فقط امیدوارم که رایز همانند کارهای قبلی کرای‌تک تنها در نمایش و شکستن مرزهای فنی زیبا و موفق نباشد. بلکه وقتی کنترل ماریوس را هم بدست می‌گیری, در دنیای آن غرق شوی و از ترکاندن مغز بربرها خسته نشوی.

نویسنده: رضا حاج‌محمدی