چیزهایی که از نمایش «بتمن: شوالیه‌ی آرکام» آموختیم

چیزهایی که از نمایش «بتمن: شوالیه‌ی آرکام» آموختیم

همان‌طور که مطلع هستید شرکت «برادران وارنر» به تازگی از قسمت جدیدی از سری بازی‌های بتمن با نام شوالیه آرکام (Arkham Knight) پرده برداری کرده است. در اولین تریلر به نمایش درآمده از بازی ما شاهد گیم پلی بازی نیستیم اما تریلر همچنان دارای نکات وسوسه انگیزی درباره‌ی آنچه که از بازی می‌توانیم انتظار داشته باشیم است. پس از تعدادی از نویسندگان عشاق بتمن دعوت کردیم تا به کشف راز های این تریلر بپردازند.

آشنا و جدید

در ابتدای تریلر ما شاهد یک صدای تحریف شده و تغییر یافته هستیم که در حال تهدید شهروندان گاتهام است. در نگاه اول به نظر می‌آید که “راک استدی” علاقه‌ی شدیدی به الهام گرفتن از فیلم های نولان دارد. با توجه به این که صدا تهدید به رها کردن بزرگترین ترس شهروندان میکند, استنباط من این است که صدا متعلق به Scarecrow است. اما گره بازی با فیلم‌های نولان به همین جا ختم نمیشود. ماشین بتمن (Batmobile) که در تریلر می‌بینیم شباهت بیشتری با فیلم‌های نولان دارد تا Batmobile براق فیلم‌های برتون (Burton). مبارزات و تعقیب و گریز خودروها توسط دوربین لرزان و سینماتیک قاب بندی شده‌اند و ماشین‌ها که شباهت بیشتری به ماشین‌های دنیای واقعی دارند, این موضوع را می‌رسانند که همچون گاتهام فیلم های نولان, سعی شده است گاتهام در این باز واقع گرایانه‌تر از نسخه‌های قبلی سری آرکام باشد.

پایان “شهر ارکام” (Arkham City) تبه کاران گاتهام را در موقعیت های جالبی قرار داد. جوکر (روحش شاد) که ظاهرا از صحنه کنار رفته است, اما هارلی کوئین (Harley Quinn) همچنان جایی آن بیرون در شهر است و آن طور که تست حاملگی دورانداخته شده در دفتر کار جوکر نشان میداد, میراث جوکر همچنان پا برجاست. در وقفه‌ای که بعد از شکست جوکر به وجود آمد, فرصت‌های فراوانی برای سایر تبه‌کاران باقی مانده وجود داشت تا از این فرصت نهایت استفاده را برند و همین طور هم شد و در تریلر ما شاهد درگیری های داخل شهر هستیم. مردمی که وحشت زده شده‌اند و پلیسی که توسط خلافکاران محاصره شده و یا از دست آنان فرار میکند. بسته الحاقی انتقام هارلی کویین ناامید کننده بود. اما به ما این حس را منتقل کرد که بروس وین (Bruce Wayne) از لحاظ روانی در وضعیت خوبی قرار ندارد و نبرد او با جوکر او را متزلزل کرده است. امیدوارم شوالیه‌ی آرکام همچنان پیگیر این قضیه باشد و بتمنی را به ما نشان دهد که در حین دست و پنجه نرم کردن با تبهکاران شهر, درگیر افکار و خاطرات سیاه خود نیز باشد.

بازی‌های سری بتمن بدون سیستم مخفی کاری و مبارزات فوق العاده که دیگر جزوی از این بازی‌ها هستند معنا ندارند. اما همانطور که ریشه‌های ارکام (Arkham Origins) نشان داد, نمی‌توان فقط به این المان‌ها متکی بود و انتظار داشت که برای یک بازی کافی باشند. مسلما راک استیدی این را می‌داند و سعی دارد با اضافه کردن عنصر رانندگی باعث تقویت این فرانچایز در این قسمت شود. این به من امید می‌دهد که بازی حس آشنایی خواهد داشت اما نه بیش از حد آشنا مانند کاری که ریشه‌های ارکام انجام داد. مشتاقم که ببینم راک استیدی چطور المان رانندگی را با عناصر عالی بازی‌های قبل مانند درگیری ها یا پرش از یه پشت بام به پشت بامی دیگر ترکیب می‌کند. اگر سازندگان بتوانند تمام مولفه‌های خوب بازی های گذشته را حفظ و مولفه‌های جدید را طوری وارد بازی کنند که اختلالی در آنها ایجاد نکند, شوالیه‌ی آرکام بازی واقعا خاصی خواهد بود.

چیزهایی که از نمایش «بتمن: شوالیه‌ی آرکام» آموختیم

Carolyn Petit

دردسر خودرو؟

بعد از تماشای تریلر بازی من در آن واحد هم نگرانم و هم هیجان زده. چطور ممکن است با فکر اینکه قرار است با Batmobile در خیابان‌های عظیم گاتهام غرش به راه بیاندازم, هوش از سرم نرود؟ و از انجایی که Batmobile در بازی وجود دارد آیا این احتمال وجود ندارد که Batplane جایی در بازی مخفی باشد؟

بازی های گذشته سری بتمن بسیار درخشیدند, چرا؟ چون محدود بودند. به طور کل هرچه یک بازی بزرگتر باشد, دنیای آن خالی‌تر و کم‌پشت‌تر می‌شود (مگر آنکه آن بازی GTA باشد). و در شهری که باید به بزرگی نیویورک در GTA IV باشد و در عین حال دارای دیوارهای نامرئی باشد تا مانع از گشت و گذار بیش از حد من در بازی شود, آیا فضای کافی برای من موجود خواهد بود تا هیجان من حفظ شود یا قرار است شاهد موانعی بر سر راهم باشم تا از رسیدن من از نقطه A به نقطه B جلوگیری شود؟ رانندگی در خیابان‌های L.A.NOIRE هم که به زیبایی طراحی شده‌اند در ابتدا جالب بود, اما بعد از اولین مراحل بازی تبدیل به امری طاقت فرسا می‌شد. البته ماشین‌ها در L.A.NOIRE مجهز به موشک یا سلاح‌های خفن نبودند. در آخر من بیشتر خوشحالم که بتمن به دست استدیوئی بر می‌گردد که من را عاشق بازی‌های بتمن کرده است.

Justin Haywald

اثرات Open World؟

موفقیت در صنعت بازی‌های رایانه ای به معنای رشد کردن است. وقتی “تیمارستان ارکام” (Arkham Asylum) در سال ۲۰۰۹ به کنسول‌ها آمد, با به سادگی قابل بازی بودن و با کمبت‌های لذت بخشش قلب ها را ربایید. سپس شهر ارکام منتشر شد و بازی تبدیل به یک بازی دنیای باز شد. و بعد از آن ریشه‌های ارکام که بخش چند نفره‌ی نامتقارنی را معرفی کرد. سری بتمن بعد از آن به کجا خواهد رفت؟ راک استدی هنوز دستش را رو نکرده است. (بازگشت تبهکاران و راندن Batmobile به کنار) اما اگر به دیگر بازی‌های دنیای باز که بر روی سخت افزار نسل جدید عرضه می شود نگاهی بیاندازید, شاید چیزی دست گیرتان شود.

به عنوان مثال Dead Rising 3. این بازی شهری عظیم و پر از خودرو داشت که شما می‌توانستید از هر نقطه به نقطه‌ای دیگر بدون ذره‌ای لودینگ برانید. من شک دارم رفتن میان انبوهی از زامبی توسط Batmobile جزو کارت‌های (گزینه های) ان ها باشد.اما سازندگان می‌توانند مسابقات خیابانی یا تعقیب مجرمان فراری را چاشنی رانندگی قرار دهند.

Oracle نیز همواره به عنوان پشتیبان بتمن حضور داشته است و دیدن او در حال هک و قرار دادن توانایی‌های مختلف در دستان بازیکن به عنوانی همکاری جالب خواهد بود.

چیزهایی که از نمایش «بتمن: شوالیه‌ی آرکام» آموختیم

Maxwell McGee

ترجمه شده از وبسایت Gamespot

 ایمان زمانی (Mr.Zombie)