پیش نمایش Metal Gear Solid V: The Phantom Pain | در میان شعله‌های انتقام

از تجربه‌ی نابی که Ground Zeroes به ما هدیه داد، حالا عطشی که برای The Phantom Pain به وجود آمده هیچ جوره نمی‌خوابد. با پیش نمایش Metal Gear Solid V: The Phantom Pain همراه دنیای بازی باشید.

پیش نمایش Metal Gear Solid V: The Phantom Pain
در میان شعله‌های انتقام

متال گیر وارد فاز نهایی خود می‌شود

“فقط این نیست… کل دنیا می‌خواد تو بمیری. باید با میلر به ما ملحق بشی و ارتش سابقت رو دوباره از نو بسازی. قدم اول اینه که میلر نجات پیدا کنه، تو افغانستانه.”

پس از تجربه‌ی نابی که Ground Zeroes به ما هدیه داد، حالا عطشی که برای The Phantom Pain به وجود آمده هیچ جوره نمی‌خوابد و طعم شیرینش هم‌چنان حس می‌شود؛ طعم شیرینی به سبک متال گیر و شیوه‌ی مبدل شدن به جاه‌طلبانه‌ترین بازی تاریخ. پس از گذشت یک سال از آخرین نمایش The Phantom Pain تریلر پنج دقیقه‌ای بازی در E3 امسال همان چیزی بود که این عطش را می‌خواباند هر چند که ما بیشتر تشنه‌ی این چشمه شده‌ایم.

“حالا تو مبدل شدی به یک اسطوره، افسانه‌ای برای کسانی که زندگی‌شون رو توی میدان نبرد بنا کردند؛ برای همینه که زمام این ماموریت رو شخصا باید به عهده بگیری و این همون چیزیه که کاز می‌خواد. افغانستان کشور بزرگیه… انتظار دارم تا وقتی که برای اقدام بعدی خودتو آماده می‌کنی کار با اون دوربین رو هم یاد بگیری.”

“حالا برو… بذار اون اسطوره به زندگی برگرده.”

این مکالمه‌ی کوتاه مربوط به نمایش بازی در E3 2013 و در ابتدای کنفرانس مطبوعاتی مایکروسافت بود. روولور آسلات (Revolver Ocelot) این حرف‌ها را خطاب به بیگ‌باسی می‌زند که حالا در اولین ماموریتش پس از بیرون آمدن از کما پس از ۹ سال بوده. کازوهیرو حالا در افعانستان اسیر شده و ظاهرا مدت زیادی را هم در اسارت به سر برده است. در نمایش گیم‌پلی اخیر بازی (تریلر ۳۰ دقیقه‌ای که توسط کوجیما منتشر شد) چند جمله‌ای به این مکالمه اضافه شده که آن را حماسی‌تر از پیش می‌کند.

“در بهترین شرایط تو ۳ روز وقت داری… اگه این ماموریت با شکست مواجه بشه، کله پا شدن ما هم حتمیه.”

“دلش برای این تنگ میشه و تو تنها کسی هستی که می‌تونی اینو بهش برسونی…”

در این جا آسلات به نجات دادن کاز اشاره می‌کند و در قاب بسته‌ای عینک خلبانی معروف کاز را به دست بیگ‌باس می‌سپارد و اشاره به دل تنگ شدن وی نسبت به این عینک می‌کند و این از آن جایی‌ست که این عینک امضای کاز در کل سری متال گیر است.

داستان Ground Zeroes در بهترین نقطه‌ی ممکن به انتهای خط رسید و همین موضوع باعث شد که طرفداران انتظارات خود را از داستان این شماره بالا ببرند از آن جایی که داستان TPP قرار است تلفیقی از عشق، نفرت و انتقام باشد. قرار است بیگ‌باس به کلی از نظر رفتاری تغییر کرده و لحظاتی حماسی را در بازی رقم بزند. از طرفی این داستان به گفته‌ی خود کوجیما قرار است بهترین داستانی باشد که او از این سری به تحریر در آورده است.

“بله. داستان Metal Gear Solid V بهترین داستانی است که من تا به حال نوشته‌ام و تم حماسی بازی هم‌چنان خود را حفظ کرده است و به بهترین نحو ممکن پیاده شده تا به کشش داستان از همه نظر کمک کند. دست مکانیکی بیگ‌باس، از بین رفتن بخشی از حافظه‌ وی و تغییر خلق و خو همگی برای مخاطبان مبهم هستند و همین برای من کفایت می‌کند که داستانی که در حال تحریر آن هستم بهترین در این سری است.”

__ هیدئو کوجیما در مصاحبه با کوتاکو

بیگ‌باس پا در افعانستان گذاشته و تا آن جایی که ما می‌دانیم پس از حادثه‌ی بمب گذاری و نابودی پایگاه مادر، به جز دست راستش بخشی از حافظه‌اش را هم از دست داده است. این موضوع وقتی مشخص می‌شود که آسلات به او می‌گوید که تا ملاقات بعدی کار با دوربین مذکور را کامل یاد بگیرد و این در حالی است که او در Ground Zeroes یک نسخه‌ی هرچند قدیمی‌تر از این دوربین را داشته و کار با آن را باید بلد باشد. پس از مشخص شدن محل زندانی‌شدن کاز، آهنگ فوق‌العاده‌ی Sins of the Father – اثر Donna Burke که با تریلر میکس شده – پخش می‌شود؛ بیگ‌باس سراغ کازوهیرو می‌رود و در حالی او را پیدا می‌کند که به شدت شکنجه شده و اوضاع سر و صورتش کاملا مشخص می‌کند که XOF چه بلایی سرش آورده‌اند.

“کاز، منم… [در جواب بیگ‌باس] اسنیک؟ چرا این قدر طول کشید؟”

__ کاز خطاب به بیگ‌باس

این مکالمه موضوع را واضح‌تر می‌کند که کاز مدت زمان طولانی را در افغانستان اسیر بوده. سکوت بیگ‌باس و سپس گذاشتن عینک کاز روی چشمانش یکی از برترین نکات این تریلر بود. زوج افسانه‌ای در حالی کمپ محل نگه‌داری کاز را ترک می‌کنند که یک خشاب روی سربازان جلوی راهشان خالی می‌شود و بیگ‌باس به کمک بالگرد آسلات از مهلکه می‌گریزد. در سکانس بعدی مرتبط با این موضوع، با یکی از زجرآورترین فکت‌های بازی مواجه می‌شویم؛ کاز در حالی از بالگرد پایین می‌آید که نمی‌تواند به درستی حرکت کند و دستش روی شانه‌های بیگ‌باس است و وقتی دوربین پایین‌تر می‌آید متوجه می‌شویم  کاز در جریان اتفاقات اخیر از ناحیه‌ی دست و پا نقص عضو شده‌ است. یکی از دلایلی که متال گیر سالید همیشه حماسی‌ترین صحنه‌های تاریخ بازی‌های رایانه‌ای را خلق کرده است همین کارگردانی دقیقی است که مو لای درزش نمی‌رود و به همین راحتی هم ممکن است یکی از شخصیت‌های اصلی بازی را از صفحه‌ی داستان ناک-اوت کرده و مخاطب را سر جایش میخ‌کوب کند.

“میهن‌پرستان همه چیز ما رو ازمون گرفتن و ما رو به جهنم فرستادن… جهنمی که داریم بیشتر توش فرو می‌ریم. هر چیزی که از دست دادیم رو برمی‌گردونیم.”

__ کاز خطاب به بیگ‌باس (آخرین ثانیه‌های تریلر)

“کاز، من همین الانش هم یه شیطانم…”

پایان بندی Ground Zeroes و نابود شدن کامل پایگاهی که بیگ‌باس برای آن زحمت بسیاری کشیده بود، حالا تبدیل به بذری برای انتقام جویی از XOF شده است. قرار است میهن پرستان (سایفر) تاوان کاری را که به سر بیگ‌باس، کازوهیرو، افراد و پایگاهش آورده‌اند بدهند و همین موضوع سناریوی بازی را جذاب‌تر جلوه می‌دهد.

V Has Come To

کمی به قبل برگردیم. بیگ‌باس پس از به هوش آمدن از کما با فردی به نام اسماعیل آشنا می‌شود که در این مدت از او پرستاری می‌کرده و حالا هم به او برای بازیابی سلامتی کاملش کمک می‌کند. در خلال این ۹ سال بسیاری از ماهیچه‌های وی دچار گرفتگی شده و برای کهنه سربازی که همیشه میدان جنگ برایش از خانه مقدم‌تر بوده حالا سخت است که تا آخر عمر علیل و نیازمند به کمک دیگران باشد. حالا برای همان اسطوره‌ی دوران جنگ مقدر نیست که روی دو پایش بایستد و باید مثل یک کودک نوپا از تمرین خزیدن روی زمین استفاده کند تا ماهیچه‌هایش جان دوباره بگیرند. بیگ‌باس آرام آرام روی زمین می‌خزد و به سمت آسانسور می‌خزد و ناگهان با کودکی با یک ماسک مواجه می‌شود که بسیار شبیه به سایکو مانتیس ولی از نوع کودکی‌هایش است. کودک آرام از مقابل بیگ‌باس می‌گذرد و ناگهان آسانسور منفجر می‌شود. او سریع به اسماعیل می‌پیوندد تا از راه دیگر از آن محوطه خارج شوند. اسماعیل درخواست یک آمبولانس کرده تا بیگ‌باس را منتقل کنند اما آمبولانس هم درجا در مقابل درب ورودی بیمارستان منفجر می‌شود و دوباره همان پسر بچه‌ با ماسک… به نظر می‌رسد سایکو از کودکی قابلیت کنترل ذهن و انجام کارهای عجیب و غریب را داشته تا جایی که در واپسین لحظات ثانیه به ثانیه به زمان قتل بیگ‌باس نزدیک می‌شود اما آسلات از راه می‌رسد و هر دو با اسب پا به فرار می‌گذارند.

نگاهی کلی به شخصیت‌های اصلی بازی:

[توجه: در صورتی که نسخه‌های اول تا چهارم سری متال گیر سالید را بازی نکرده‌اید به هیچ وجه هوس خواندن این بخش را نکنید.]

• Big Boss/ Punished, Venom Snake

کسی نیست که ادعای گیمر بودن داشته باشد و بیگ‌باس را نشناسد. هیچ گاه نفهمیدیم نام حقیقی‌اش چیست. یک بار به سالید نام خود را جان معرفی کرد و در جایی دیگر جک صدا شد اما هر چه که هست قرار است در TPP او نقش تمام کننده‌ی این سری افسانه‌ای را در یکی از مهم‌ترین دوران زندگی‌اش دارد. اصل پایه‌ی متال گیر بر اساس زندگی بیگ‌باس بنا شد و کوجیما با خلق او می‌خواست نشان دهد که یک نفر چگونه می‌تواند بازیچه‌ی یک مشت آشغال امریکایی شده و کسی را مثل The Boss از میان بردارد که هیچ وقت قصد آسیب رساندن به او را نداشت. سیگاری که بیگ‌باس در واپسین دقایق MGS 4 در کنار محل تدفین بیگ ماما و در کنار فرزند ناخلفش سالید روشن کرد یکی از برترین پایان‌بندی‌های بازی‌های رایانه‌ای را ساخت. بیگ‌باس حالا پس از نه سال به سر بردن در کما و با آهن پاره‌ای در پیشانی‌اش، جای زخم‌های زیادی که برداشته و یک دست مکانیکی می‌خواهد انتقامش را از سران XOF بگیرد.

• Revolver Ocelot

آسلات همیشه نقش یک آدم قالتاق و موذی را در سری متال گیر ایفا کرده و به هیچ کس حتی خودش هم وفادار نبوده. دلیل اصلی کورشدن چشم راست بیگ‌باس همین هفت تیر کذایی رولور بود. او بود که خودش را به عنوان شخصی به اسم آدام در MGS 3 جا زد و بیگ‌باس را فریب داد. در MGS 1 به لیکوئید برای پس گرفتن بقایای جسد بیگ‌باس کمک کرد و متال گیر رکس را راه انداخت و حتی دست چپش را هم در آن زمان از دست داد. حالا بیست و چند سال قبل تر از وقایع اولین متال گیر پا به پای بیگ‌باس و میلر است. دلیل هم پیمان شدن آسلات با این دو باید دیدنی باشد… «افغانستان جای بزرگیه!»

• Kaz Miller

مگر می‌شود حرفی از بیگ‌باس به میان بیاید و  نام کاز ندرخشد؟ وی دو رگه‌ای است که پدرش آمریکایی تبار بوده و با زنی ژاپنی ازدواج کرده که ماحصل این ازدواج کازوهیرو بوده است. کاز در متال گیر ۲ و Peace Walker نیز به عنوان شخصیت جانبی حضور داشت. وی به نوعی پس از سال‌ها لقب مستر میلر را از سالید می‌گیرد. لیکوئید در متال گیر اول صدای کاز را وسیله‌ای برای اهداف شومش و راه‌اندازی متال گیر رکس تقلید می‌کرد و به سالید دستور می‌داد هر چند که بعدا همین آموزش‌های کاز، جان سالید را نجات دادند. وی در TPP دیدیم که حالا از یک کارکشته‌ی نظامی به یک فرد معلول تبدیل شده و باید عصا به دست حرکت کند. در قسمتی از تریلر E3 هم حالش به هم خورد و توسط اورژانس هوایی به مراقبت‌های ویژه انتقال یافت. در بسیاری از تصاویر و تریلرهای TPP کاز همدم اصلی بیگ‌باس شناخته شده است.

• Skull-Face

آنتیاگونیست اصلی بازی و کسی که دلیل تمامی اتفاقات Ground Zeroes و تشکیل  XOF بود. دلیل از بین رفتن پایگاه مادر بیگ‌باس و قطع عضو شدن کاز او بود. حالا هم معلوم نیست چه نقشه‌ای در سر دارد ولی هر چه که هست یکی از کلیدی‌ترین افراد در لیست سیاه Diamond Dogs است. در تریلر پنج دقیقه‌ای E3 او و بیگ‌باس را دیدیم که از یک  SUVپیاده می‌شوند و بعد هم چهار تن از سربازانش به دست رئیس بزرگ به دیار باقی شتافتند. سر کار گذاشتن مخاطب با یک تریلر یعنی همین که فقط از دست کوجیما بر می‌آید.

• Huey Emerich

هیوئی پدر اتاکن که صد البته نقشی که در بازی ایفا می‌کند مشخص نیست. اتاکن را که در متال گیر نخست به یاد دارید؟ حالا چه خطایی از او سر داده که راس‌های اصلی Diamond Dogs همگی در تریلرهای بازی در بخش‌هایی او را شکنجه می‌دادند مشخص نیست ولی احتمالا کسی که به Skull-Face اطلاعات پایگاه مادر بیگ‌باس را ده سال پیش داده هیوئی بوده و ظاهرا همه‌ی این آشوب‌ها زیر سر اوست.

• Quiet

در اولین دیدار Quiet بسیار شبیه به Sniper Wolf به نظر می‌رسد. ولف تک تیرانداز زیبارویی بود که اتاکن هم عاشقش شده بود و آخر هم سالید حسابش را کف دستش گذشت. حالا اولین نکته‌ای که باعث سرازیر شدن سیل انتقادات به کوجیما بود از باب طراحی ظاهری Quiet و طرز پوشش لباسش بود که کوجیما با قاطعیت تمام این مسئله را تمام شده اعلا م کرد. حتی تعداد زیادی از اعضای استودیوی ۳۴۳ مایکروسافت نسبت به پوشش وی شکایت داشتند.  Quiet نمی‌تواند حرف بزند و در بخشی از تریلر نخست بازی توسط میلر در حال شکنجه شدن بوده است.

• Eli

الی کسی است که تنها چندین کات از تریلرهای بازی از وی در دسترس است و بسیاری از گمان زنی‌ها نشان می‌دهند که وی کسی نیست جز تنها فرزند کلون بیگ‌باس که هیچ شباهتی به او ندارد یعنی لیکویئد. در بسیاری از منابع خارجی به این موضوع اشاره شده که خصوصیات رفتاری و ظاهری لیکوئید شباهت زیادی با الی دارد. در بخشی از بازی هم وی را دیدیم که با صندلی به بیگ‌باس حمله ور شد و در نهایت هم نتوانست بر او غالب شود.

• Those who don’t exist

افرادی که ما احتمال می‌دهیم در خط داستانی بازی وجود داشته باشند عبارتند از Psycho Mantis که احتمالا در دوران کودکی به سر می‌برد چنانچه هنگام فرار از بیمارستان به آسلات برای خارج کردن بیگ‌باس کمک می‌کرد ولی این که آن شخص خود سایکو بوده همچنان تایید نشده. لیکوئید که به احتمال زیاد همان Eli است و سالید. از آن جایی که بازی احتمالا اختتامیه‌ای برای متال گیر است، احتمال حضور سالید که آن زمان باید ۱۲ ساله باشد وجود دارد. این فرضیه را هم داریم که آیا رایدن در بازی حضور دارد؟

Burning With Revenge

این موضوع بر هیچ کس پوشیده نیست که سری بازی‌های متال گیر سالید از نظر کامل بودن گیم‌پلی همواره پیشتاز بوده‌اند. شاید به علت محدودیت‌های یک کنسول دستی یک شماره از سری با جزئیات کمتر تهیه و عرضه شده ولی در همان حد فوق‌العاده ظاهر شده و از طرفی شاید پیش‌درآمدی مثل Ground Zeroes از نظر مدت زمان گیم‌پلی و به اتمام سماره از سری با جزئیات کمتر تهیه و عرضه شده ولی در همان حد فوق‌العاده ظاهر شده و از طرفی شای  برای به اتمام رساندن زمانی در حد و اندازه‌ی یک فیلم سینمایی کوتاه بطلبد ولی در جایگاه یک «پیش‌درآمد» بی‌نظیر است.

طی سنوات اخیر تنها یکی دو عنوان توانستند طعم کلاسیک یک بازی مخفی‌کاری را به مخاطبین بچشانند و الباقی تنها نام مخفی‌کاری را یدک می‌کشیدند؛ حداقل برای من این طور جلوه می‌کرد. تا این که امسال با عرضه‌ی GZ بار دیگر توانستم حداقل برای دو-سه ساعت که شده واقعا یک مخفی‌کاری درست و درمان را تجربه کنم. دوباره این که بتوانم کنترل یک مرد افسانه‌ای دوران جنگ را در دست بگیرم و پا به قلمرویی ناشناخته بگذارم و واقعا خودم بازی را پیش ببرم نه این که مثل یک بازی جفنگی یک نقشه‌ی خطی‌وار به آدم بدهند و نهایت تلاش سازندگان برای نشان دادن جلوه‌ی مخفی‌کاری هم این جوری به مخاطب فهمانده شود که «ببین اگه کسی رو بکشی بعد ببیننت اون وقت اوخ میشی!».

حالا کوجیما پا را فراتر از این حرف‌ها گذاشته. Ground Zeroes تنها پیش‌درآمدی برای عنوانی با وسعت دویست برابر خودش است و The Phantom Pain قرار است نه تنها داستان انتقام بیگ‌باس را به سرانجام برساند بلکه به احتمال بسیار زیاد اختتامیه‌ای باشکوه برای این سری افسانه‌ای خواهد بود برای همین می‌توان از این موضوع نتیجه گرفت که با بازی چیپی سر و کار نداریم. The Phantom Pain قرار است حماسه‌ی MGS 4 را دوباره تکرار کند.

تریلر ۳۰ دقیقه‌ای که در جریان همایش E3 2014 پخش شد را خیلی‌ها نتوانستند به علت محدودیت‌های اینترنتی ببینند و از طرفی این تریلر چون حجم زیادی داشت و روند آن کند بود در کنفرانس سونی به نمایش در نیامد و کوجیما تنها به پخش تریلر سینماتیک بسنده کرد تا این که دو روز پس از برگزاری کنفرانس‌های مطبوعاتی منتشر شد.

این تریلر به نوعی اولین تریلر گیم‌پلی بازی محسوب می‌شود چون نمایش پارسال در واقع حکم مهر تایید TPP را داشت و نه چیز بیشتر و بخش‌هایی از شالوده‌ی گیم‌پلی را با چندین نکته‌ی مهم داستانی و معرفی شخصیت‌های اصلی میکس کرده بودند تا این که به معرفی اصلی‌ترین بخش‌های گیم‌پلی بپردازند.

در دو سه دقیقه‌ای ابتدایی تریلر دیدیم که چگونه کوجیما همان دیالوگ‌های تریلر سال پیش را با جزئیات کامل‌تر و از دیدی دیگر روایت کرد. آسلات و بیگ‌باس در افغانستان سواره و بین طوفان شن. طوفان تمام می‌شود و آسلات قمقمه آب را به بیگ‌باس می‌دهد. این اولین نکته‌ای است که خودنمایی می‌کند. اسنیک هنوز به دست مکانیکی‌‌اش عادت نکر ده و به خاطر همین سعی دوباره و سه باره می‌کند… و جمله‌ی «جای بزرگیه» به نوعی استارتی برای مونولوگ‌های آسلات است. نکته‌ای که بسیار خودنمایی می‌کند، طراحی چهره‌ی آسلات و پیچ و خم‌هایی است که به خودش می‌گیرد. پیشنهاد می‌کنم تریلر را با کیفیت Full HD دانلود کنید تا به خوبی نحوه‌ی گوشزد کردن اهمیت این عمیات به بیگ‌باس را از چهره‌ی آسلات بخوانید. و ادامه‌ی تریلر تا این که راوی شروع به حرف زدن می‌کند و انصافا هم موشکافانه جزئیات را توضیح می‌دهد.

آسلات به پایگاه مادر باز می‌گردد تا اسنیک را از دور کنترل و راهنمایی کند. در ادامه در مورد این پایگاه به صورت مفصل حرف می‌زنیم که کسانی که Peace Walker را بازی نکرده‌اند هم سر از جزئیات این پایگاه در بیاورند. اولین چیزی که استاد خواسته به ما بفهماند رئال و واقع گرایانه بودن بازی است. در اولین کاتی که طوفان شن در آن گوشه خودنمایی می‌کند و همه در کف گرافیک بازی هستند در یک دم اسب اسنیک  مدفوع می‌کتد و الحق هم خیلی به جا بود! و راوی هم انگار که منتظر این لحظه بوده شروع می‌کند در مورد رئال بودن بازی چیزهایی می‌گوید و بازی ادامه پیدا می‌کند.

حیات وحش افغانستان در این یک دقیقه فاصله‌ی اسب سواری تا رسیدن به مقصد خودنمایی می‌کند تا این که به دو سرباز می‌رسیم که در حال و هوای خود هستند. بیگ‌باس هر دو را مارک کرده و در یک آن یکی از آن‌ها را نقش بر زمین می‌کند. آن یکی سرباز بی نوا تا می‌آید بگردد ببیند چه کسی رفیقش را افقی کرده اسنیک از پشت گیرش می‌اندازد و از او طلب اطلاعات می‌کند. سرباز در مورد محوله‌ی که در یک کانتینر و در حواشی چند صدمتری آن جاست می‌گوید و سپس به کمک سیستم Fulton به همراه دوستش و یک بز ناقابل به پایگاه مادر فرستاده می‌شود. این سیستم اولین نکته‌ای است که در گیم‌پلی TPP خودنمایی می‌کند و استفاده از آن در ادامه‌ی بازی با اغراق همراه می‌شود تا این که کانتینر و حتی یک SUV یک جا به پایگاه مادر ارسال می‌شوند. حالا چند سوال پیش می‌آید. این سربازها که کشته و یا بی‌هوش هستند چه طوری با پرواز یک بالن پر از گاز هلیم شروع به فریاد زدن می‌کنند؟  عجیب‌تر این که چه طور دوستانشان در یک فاصله نسبتا نزدیک صدای این بی‌نواها را نمی‌شنوند! همچنان معتقدم استفاده‌ی مکرر از این سیستم بازی را لوث می‌کند هر چند که استفاده از آن بستگی به شرایط آب و هوایی دارد. یعنی این که احتمال رسیدن این سربازها به پایگاه مادر با یک درصد نشان داده می‌شود و در صورت رسیدن با یک اطلاع رسانی در سمت چپ پایین صفحه، پیام ارسال موفقیت آمیز آن‌ها به مخاطب ابلاغ می‌شود و از طرفی امتیاز GMP به شما می‌دهد.

بیگ‌باس حالا می‌تواند به کمک دست مکانیکی‌اش از قابلیت جدیدی به نام Knock استفاده کند به جای این که مثل سم فیشر مدام سوت بزند یا سربازان را صدا کند. در اینجا سربازی را دیدیم که به سمت دیواری رفت که صدای دست بیگ‌باس را شنیده بود و در یک انیمیشن سریع و با زدن R2 سرباز بیچاره مغزش روی دیوار پخش و پلا شد.

امتیاز GMP می‌تواند بعدا در آموزش سربازها و ارتقای پایگاه مادر به کار بیاید. به کمک این امتیازها که در واقع نقش پول را در بازی ایفا می‌کنند می‌توان به کمک سیستم جدیدAirdrop  از پایگاه مادر درخواست مهمات و ادوات نظامی کرد. پس از این راوی در مورد آب و هوای پویای بازی می‌گوید که در این بین نزدیک بود اسنیک را به کشتن دهد. توفان شن و سربازی که سر راه اسب اسنیک ظاهر شد ولی خوشبختانه به سرعت ظاهر شدن فی‌البداهه‌اش به درک واصل شد. حالا اسنیک به بالای پایگاهی رسیده که باید در آن نفوذ کرده و محل زندانی کردن میلر را پیدا کند. حالا وسط روز است و نفوذ به پایگاه کار عقلانی به نظر نمی‌رسد مخصوصا این که نمی‌دانیم به جز افرادی که در محوطه پرسه می‌زنند، چند نفر داخل ساختمان‌های حومه پایگاه هستند. اینجا «سیگار فانتوم» بیگ‌باس به کارش می‌آید. بخشی از ترک Sins of the Father پخش می‌شود و گذشت یک چرخه‌ی بیست و چهار ساعته و iDroid به کمکمان می‌آید تا از مسیر رفت و آمد سربازها و تعدادشان اطمینان حاصل کنیم به خصوص این که سیستم مارک سربازها مثل اسپلینترسل قابلیت این را ندارد که از فواصل دور استفاده شود مگر این که از دوربین استفاده کنید.

در مورد این که چرا اسنیک از سیگار واقعی استفاده نمی‌کند به خصوص این که فرزند خلفش هم علاقه‌ای به سیگارهای آشغال نداشت (رجوع به نسخه‌ی اول متال گیر) فرضیه‌هایی است که می‌گوید سیگار فانتوم هیچ بویی تولید نمی‌کند ولی برعکس سیگار واقعی می‌تواند بو و دود جزئی تولید کند که خطر لو رفتن را افزایش می‌دهد. در ادامه اسنیک درخواست یک جعبه که به نظر Cardboard می‌آید را می‌دهد و بعدا به جعبه‌ای با نشان Diamond Dogs تبدیلش می‌کند و در کسری از ثانیه ناپدیدش می‌کند! احتمال این که در سال ۲۹۸۴ کریس انجلی وجود داشته که اسنیک بخواهد از او برای شعبده بازی تقلید کند صفر است پس لطفا یکی ما را شیرفهم کند که بیگ‌باس جعبه یک و نیم متری را در یک انیمیشن سریع کجایش جا داد!

حالا iDroid و سربازهایی که مارک کردیم به کارمان آمده‌اند تا از جا به جایی شیفت‌ها و تعداد سربازها و مسیر حرکتشان آگاهی پیدا کنیم. در ادامه ویژگی‌هایی مثل غلت خوردن روی زمین و مواردی که در ساختار جعبه‌ی کلاسیک سری متال گیر تغییر کرده بازگو می‌شوند. اسنیک می‌تواند از قسمت بالایی و یا کناره‌های این جعبه طی یک انیمیشن سریع بیرون بپرد و یا حتی سربازان را از داخل جعبه به پایگاه مادر بفرستد.

اسنیک هر جوری که شده به مدارکی که مورد نیاز برای پیدا کردن کاز است می‌رسد و آن‌ها را توسط iDroid اسکن می‌کند. در همین حین بازی چهره‌ی دیگرش را نشان می‌دهد. اسنیک جکی – کسی که همین تریلر را بازی کرده – بیرون از اتاقک می‌اورد تا او را به وسیله‌ی بالن به پایگاه مادر بفرستد که در همین حین چندین نفر محاصره‌اش می‌کنند و این اولین باری است که اکشن بازی وجهه‌ی اصلی‌اش را نمایان می‌کند. بیگ‌باس دست به مسلسل برده و دو تا از سربازها را به آن دنیا می‌فرستد اما دیگر کمی دیر شده و صدای تیراندازی سربازهای بیشتری را به آنجا کشانده است.

هیچ راهی جز فرار وجود ندارد و در یک آن بیگ‌باس با iDroid درخواست یک بالگرد کرده و از طرفی محدوده‌ی پایگاه دشمن را برای یک انفجار مارک می‌کند. سپس می‌بینیم که به کمک یک جیپ به محل فرود بالگرد رفته و در نهایت فرار می‌کند و در حالی که نظاره گر بمب باران شدن پایگاه دشمن است، نیروهای کمکی را می‌بیند که تک تک از راه می‌رستد و این یکی دیگر از نکته‌های قابل تامل در مورد رئال بودن بازیست.

از این جا به بعد راوی با ورود اسنیک به پایگاه مادر در مورد این می‌گوید که این پایکاه برای هر بازیکن به یک شکل متفاوت است و در واقع از همه نظر قابل شخصی سازی است. جکی، بز، SUV و کانتینر قرمز رنگ را می‌بینیم که به سلامت به پایگاه مادر رسیده‌اند و پس از کمی گشت و گذار به بالاترین بخش پایگاه مادر جایی که آسلات هم هست می‌رویم که در یک آن آژیرهای خطر به زنگ در می‌آیند و وضعیت اضطراری اعلام می‌شود تا جایی که بیگ‌باس مجبور به ترک پایگاهش می‌شود. به نظر می‌رسد پایگاه مادر مورد حمله قرار گرفته است.

این چند پاراگراف خلاصه‌ی ۳۰ دقیقه‌ی تریلر گیم‌پلی بازی و البته مهم‌ترین بخش‌های اضافه شده به TPP بود. از این پس به ریزترین جزئیاتی که از گیم‌پلی بازی منتشر شده اشاره می‌کنیم.

In Outer Heaven

همان طور که در Ground Zeroes هم دیدیم نوار سلامتی بیگ‌باس حالا به جای این که با مصرف مواد غذایی پر شود به صورت خودکار پر می‌شود. این موضوع برای طرفداران اصیل سری خبر خوشی نبود که در ادامه کوجیما اعلام کرد که این اتفاق به دلیل جهان باز شدن بازی رخ داده است. برای مثال MGS 4 یک بازی متشکل از چندین Act بوده و پس از اتمام مرحله دوباره خط سلامتی سالید پر می‌شده ولی در TPP همه چیز بدون هیچ گونه توقف ادامه پیدا می‌کند و بازیکن با میلیون‌ها انتخاب در طول روند بازی روبرو می‌شود.

به رئال بودن زمان بازی اشاره کردیم بد نیست بدانید که هر ۲۴ ساعت در بازی معادل ۶ ساعت در دنیای واقعی خواهد بود ولی می‌توان با کمک سیگار فانتوم اسنیک روند گذشت زمان را تندتر کرد که البته باعث می‌شود خیلی از برنامه‌ها در پایگاه مادر با مشکل روبرو شوند و باید برنامه‌ریزی دقیقی برای زمان بندی خود در بازی داشته باشید.

تعداد زیادی وسیله نقلیه در بازی گنجانده شده است که از جمله آن‌های می‌توان به اسب، نفربر، جیپ و حتی تانک اشاره کرد. بالگرد پایگاه مادر نیز در این بین وسیله‌ی جا به جایی میان فواصل طولانی است. هر چند که فقط می‌تواند در برخی از قسمت‌های نقشه فرود کند.

حرف کشیدن از سربازها کاملا متفاوت شده. در Ground Zeroes این سیستم بسیار ساده‌تر و خلاصه پیاده شده بود در حالی که در TPP می‌توانید از بین چندین سوال یکی را برای پرسش از سرباز انتخاب کنید.

سیستم مبارزات CQC حالا بسیار گسترده‌تر شده. نبردهای تن به تن حالا شکل دیگری به خود گرفته‌اند و از طرفی هوش مصنوعی دشمنان دیگر اجازه نمی‌دهد که هوس جیمز باند بازی به سرتان بزند و باید شش دانگ حواستان را حمع این کنید که یک دفعه با یک سرباز تا خرخره مسلح روبرو نشوید. ممکن است یک سرباز را جا انداخته و مارک نکرده باشید یا این که مثل تریلر E3 از وسط طوفان شن یک سرباز جلوی پای اسب بیگ‌باس سبز شود.

کات سین‌های بازی بسیار کمتر شده‌اند و بازی ماهیت بازی‌های ژاپنی را که بعضا مثل MGR: Revengeance همچنان دارند، ندارد. بعضا در رایزینگ یک کات سین تا ۱۰ دقیقه طول می‌کشید و دیالوگ‌ها مخاطب را کلافه می‌کرد ولی در TPP حتی کدک هم حذف شده که بازی هر چه بیشتر واقع‌گرایانه و پویا باشد و یک لحظه هم از فاز بازی بیرون نیایید.

سیستم انتخاب سلاح ظاهرا قرار است شبیه Grand Theft Auto V و یا RDR: Redemption طراحی شود به صورت این که یک منوی دایره وار متشکل از تمامی سلاح‌ها و ادوات باز می‌شود تا این که بدون توقف چند ثانیه‌ای و خارج شدن از جو بازی سلاح مورد نظر را انتخاب کنید.

Men Become Demons

بازی از نظر گرافیکی و بصری به معنای واقعی کلمه یک بلاک باستر نسل هشتمی است. کوجیما در تریلر TPP که سنگ تمام گذاشت و از همه نظر گرافیک را به رخ همه‌ی مدعیان نسل هشتمی کشید. کافیست نگاهی به طوفان شنی که هنگام اتمام صحبت‌های آسلات و بیگ‌باس به پا می‌شود بیندازید تا به کلی رستگار شوید.

از طرفی طراحی چهره‌ها که با فناوری موشن کپچر انجام شده است، به واقع گرایانه تر شدنشان هنگام صحبت کردن و Gestureها کمک می‌کند. یک بار عرض کردم دوباره هم می‌گویم. فقط به چهره‌ی آسلات هنگامی که به بیگ‌باس در مورد اهمیت ماموریت افغانستان توضیح می‌دهد دقت کنید تا به قدری جزئیات و ریزه کاری ببیند که معنای واقعی نسل هشتم را درک کنید.

با این که FOX Engine موتوری نیست که برای نسل بعد هم بهینه شده باشد ولی از همه نظر به واقع گرایانه بودن اکوسیستم و طراحی چهره‌ها کمک کرده. همان طور که در جریان هستید بازی ابتدا برای نسل هفتم کنسول‌ها تایید شده بود و سپس نسخه‌های نسل هشتمی بازی تایید شد. تریلر ۳۰ دقیقه‌ای بازی با وضوح ۱۰۸۰p و ۶۰ فریم بر ثانیه اجرا می‌شد.

تروی بیکر پایش به مجموعه‌ی متال گیر هم باز شد و این آقای صدا قرار است پس از صدای جوئل و جوکر سراغ صداپیشگی رولور آسلات برود. صداپیشه‌ی بیگ‌باس هم که نیازی به معرفی نیست. کیفر ساترلند یا همان جک باوئر خودمان در سریال ۲۴ جای دیوید هیتر صداپیشه‌ی کارکشته‌ی قدیم اسنیک را پر کرده است.

اهنگ‌سازی بازی بر عهده‌ی Harry Gregson Williams که همه‌ی هواداران متال گیر معرف حضورش هستند و بارها کارهای حماسی‌اش را به خصوص در MGS 4 شنیده‌ایم. متال گیر است و آقای Williams!

در نهایت می‌توان گفت که The Phantom Pain یکی از مدعیان سرسخت در میان بازی‌های نسل هشتمی است و کوجیما بارها گفته که با انتشار TPP هم Metal Gear Solid V در دو بخش تکمیل می‌شود و هم این که این بازی به احتمال فراوان آخرین متال گیری است که او می‌سازد. بیگ‌باس حالا از همیشه ساکت‌تر شده و به قولش خودش حالا یک شیطان است. شیطانی که یک هدف دارد و هدفش فرونشان شعله‌های انتقامی است که وجودش را فرا گرفته‌اند.

The Phantom Pain همچنان تاریخ انتشار مشخصی ندارد ولی یحتمل در سال ۲۰۱۵ عرضه می‌شود. بر خلاف Ground Zeroes این نسخه برای رایانه‌های شخصی هم پورت می‌شود اما انتشار آن در اولویت کارها نیست. خود را برای انتشار یکی از مدعیان بازی سال آماده کنید.

ترجمه، گردآوری و تنظیم: مسعود تیموری