فایده فن بازی یا Fanboyism چیست!؟ جواب: هیچ
با شما هستم! بله با خود شما، شما که طرفدار یا فن یک شرکت خاص هستی و طوری رفتار می کنی که انگار صاحب آن شرکتی! این مطلب اختصاص دارد به تمام فن بوی ها، فن بازی ها و کارهای مسخره ای که مدت هاست در بین گیمرها باب شده است.
می خواهم کمی بی پروا بنویسم. چون فن بازی کار احمقانه ای است! البته توجه کنید که دوست داشتن یک چیز با فن بازی در مورد آن خیلی فرق دارد. بنده، هم به بازی های PC افتخار می کنم و بخش زیادی از وقت خود را به بازی کردن بازی های خاص آن از جمله دوتا ۲، استارکرفت ۲ و دیابلو ۳ اختصاص می دهم و از طرفی هم عاشق آنچارتد، خدای جنگ و بازی های خوب سونی هستم و از طرف دیگر نمی توانم هیلو بازی نکنم!
من همه این ها را دوست دارم و هیچ مشکلی هم با قضیه ندارم. به کسی هم ربط ندارد که من چه دوست دارم و چه دوست ندارم، این حق را هم به خودم نمی دهم که فرد دیگری را چون سلیقه اش مثل من نیست بکوبم!
آقایان گیمر عزیز، کمی به خود بیایید. فن بازی می کنید که چه بشود؟ یعنی واقعا شما خودتان را گیمر می نامید اما مثلا چون طرفدار سونی هستید حاضر نیستید بازی های درجه یکی همانند هیلو یا گیرز آو وار را بازی کنید؟ یا برعکس طرفداران مایکروسافت حاضر نیستند آنچارتد یا آخرین ما را بازی کنند؟ اگر اینطور است گیمر نامیدن شما کار اشتباهی است! شما فقط یک فن بوی متعصب هستید که با احساساتتان تصمیم می گیرید نه عقلتان.
کمی فکر کنید، ببینید به طور کلی فن بازی در آوردن چه سودی برای شما دارد؟ تنها کسی که این وسط سود می برد آن شرکتی است که شما برایش فن بازی در می آورید چرا که موفق شده ذهن شما را در جنگ تبلیغاتی اش به چنگ بیاورد. جنگ اعصابش هم می ماند برای شما و دوستانتان که در نهایت باعث کدورت و اعصاب خردی خود و بقیه می شود.
گیمران عزیز، دوستان عزیز، کاربران محترم و هر آن که خود را گیمر می داند. هیچ فرقی نمی کند شما با چه پلتفرمی بازی می کنید. تا زمانی که از بازی کردن با آن لذت می برید کفایت می کند. شاید یکی دیگر از پلتفرم دیگری لذت می برد. هیچ دلیلی وجود ندارد که به انتخاب آن فرد احترام نگذاریم.
یاد بگیریم که فن بازی های الکی و بیهوده را کنار بگذاریم، همه ما عاشق بازی کردن هستیم و بایستی بازی هایی که خوب هستند را با یک دید نگاه کنیم. نه بر اساس پلتفرم آن ها!
ممنون آقای فخار
خب بله فن بازی هیچ سودی نداره
من خودم از این کارا کردم خدایی هیچ سودی نداره
ولی مهم اینه که الان پشیمونم و ترجیح میدم از بازیم لذت ببرم
بنظرم مشکلی هست که درست کردنش با یه مقاله کار خیلی سختیه
هرچند که برای تاثیر گذاشتن روی یک فرد یک جمله هم کفایت میکنه
آقای ps3 with ps4 دوست عزیز من این چیزی شما الان مینویسی کامنت نام داره نه پست!
من نمیدونم چرا همه میخوان به هم بپرن یه جوری شده هرکی بحثی به دعوا کشیده میشه یاد بگیریم به نظر هم احترام بزاریم
آقا ی lone star من ۶ ساله که تو این سایت “عضوم” دوست هایی پیدا کردم که مثل برادرم میمونن نموتش بچه های fps group آرتوریاس متالیکا شعیب فرنام امیر.م بیگ ددی و… که خیلی وقته با همیم و به سلایق و روحیات هم در حد فضای مجازی آشناییم.لزومی نمیبینم تو فضای مجازی اسم پدر همدریگرو بدونیم ولی وقتی چن سال با چن نفر باشی تا حدودی به اخلاقیاتشون پی میبری.
منم هیچ وقت تو هیچ زمینه ای تا اطلاعات نداشته باشم اظهار وجود نمیکنم.
والسلام
کاملا موافقم این بحث خیلی مسخرست که بیایم هی بگیم مال من بهتره نه نه مال من بهتره که اخرش که چی بشه؟ این حرفای بچگانه بنظرم باید تموم بشه انتخاب ها سلیقه ها بکنار ولی احترام افراد هم این وسط هست که تا حای پیش نره که کار به فهش و بی احترامی و دشمنی کشیده بشه ! طرف این همه وقت با یکی دوست بود سر یه قضیه کوچولو یک مقایسه به کلی با هم م
دشمن میشن که چی؟ که مثلا اون گرافیکش بهتره ! ماشالله منطق که از بین رفته و همه خیلی تند و تعصبی حرف میزنن نه یک ذره تفکر نه یک ذره ادب به کلی نه تنها مثلا اون گیم یا کنسول رو زیر سوال میبرن بلکه طرفداراشو هم زیر سوال میبرن که چی مثلا ؟ که مثلا فن بوی هستن ! مصلا اگه طرفدار اون باشیم چی به ما میرسه؟ مگه ما انوجا سهام داریم؟ مگه ما رفتیم اونو ساختیم؟ نه ! ما هم مثل ادمای دیگه رفتیم اونو از فروشنده خریدیم ! از اسمون که نیومده ! یک وسیله معمولی که تو کارخانه ساخته شده ! اون کسی هم که اونو داره میسازه به این فکر نمیکنه کهما اینو بخاطر صورت ماه تو ساختیم ! بنظرتون جدا واقعا وجدانا میان برای ما اونو میسازن ؟ یا به فکر نون شبشونن؟ اخه کی میاد این کارو انجام بده؟ جدا ما با خودمون چی فکر کردیم؟ مگه یک مذهبه؟ جدا چی فکر میکنیم ؟ مثلا اگه به ما بگن وی سی فن یا سونی فن یا مایکرو فن چی بهمون میرسه ؟ مگه برای این حرفای الکی زندگی میکنیم؟ چهار تا قطعه سیم و کابل و یک بورد چیزیه که با هم دیگه بخاطرش دشمن بشیم؟
جدا تو چرا این کارارو میکنی جدا؟ :lol:
موافقم با شما
خودت که تو مسائله فن بوئی ید طولانی داری
خدانکنه یکی بگه دارک سولز بد
همچی میکوبی طرفو
سوالاتتو از خودت بپرسم؟
:۲۴: :۲۴: :۲۴:
مثلن اگه طرفدار اون باشی چی بهت میرسه؟ مگه تو اونجا سهام داری؟ مگه تو رفتی اونو ساختی؟ نه ! تو هم مثل ادمای دیگه رفتی اونو از فروشنده خریدی ! از اسمون که نیومده ! یک بازی معمولی که تو شرکت ساخته شده ! اون کسی هم که اونو داره میسازه به این فکر نمیکنه که ما اینو بخاطر صورت ماه تو ساختیم ! بنظرت جدن واقعن وجدانن میان برای تو اونو میسازن ؟ یا به فکر نون شبشونن؟ اخه کی میاد این کارو انجام بده؟ جدا تو با خودت چی فکر کردی؟ مگه یک مذهبه؟ جدا چی فکر میکنی ؟ مثلا اگه به تو بگن دارک سولز فن چی بهت میرسه ؟ مگه برای این حرفای الکی زندگی میکنی؟ چهار تا باس و شمشیر و یک سپر چیزیه که با هم دیگه بخاطرش دشمن بشی؟
:۲۴: :۲۴: :۲۴:
نه دارک سولل فرق داره دیگه :۲۴: :lol:
یعنی به معنی واقعی کلمه اب شدم رفتم تو زمین :lol:
دستت کاملا درد نکنه :lol:
:lol: :lol: :lol:
بزرگترین و بی منطق ترین فن بوی سایت = محمد رضا کاشفی
و به تمسخر میگیرن
به جای مطلب نوشتن راجب فن بوییسم لطف کنید جلوی ایشون بایستید تا اینقدر راحت توهین نشه به علایق ما
تو هر پستی راجب مایکرو میان
شاید فن های مایکرو هم از این کارا بکنن ولی نفر اول توی این کارا ایشون هستن که از دست اندرکارای سایت محسوب میشن
تا از رفتار های ایشون جلوگیری نشه برای کسی درس نمیشه و هیچ کس یاد نمیگیره اینجا جایه این کارا نیست
شما اگه سوادشو داری جواب ایشون رو با منطقت بده نه با پرچم سفید!
من کاری به سوادش ندارم
بحث من چیز دیگه اس که شما درک فهمیدنشو نداری متاسفانه
به عنوان کسی که دوران کودکیش رو با :ps: گذرونده خودم رو فن :ps: اما بازی های مزخرف که بازی کردم رو هم یادم نرفته. بازی های خوب
رو هم که بعدا رو :pc: بازی کردم فراموش نکردم.
که گفته که یه مشت بچه ی لوس و بی منطق رو باید فن دونست ؟!
fanboyism چیزی جز یکی از هزاران راه ابراز وجود برای افراد چیز یگه ای نیست.
من فن بوی :pc: و :ps: هستم
و فن بوییسم را دوست میدارم :۲۳:
هیچ اشکالی هم ندارد
کل کردن باعث به چالش کشاندن مخاطب میشود
باز هم همین حرفم رو تکرار می کنم:
“بدبختی ما اینه که همه یاد گرفتن ادای فهم و شعور زیاد و روشن فکری رو در بیارن ولی بدون این ها زندگی کنن.”
جناب فخار
مطلب شما بسیار به جا و خوبه، سپاس.
اما هر کسی به نفع خودش برداشتی انجام می ده، کما این که در زیر این پست هم…
:*: قبل از شروع حرفم، مهمه که بگم در همه صحبت هام خودم رو خارج از این داستان نمی دونم. برای این که کسی به خودش نگیره و دلخور نشه. :*:
من هم علاقه مند ( واژه ی علاقه رو ترجیح می دم ) به سونی هستم و این توهین هایی که گاه گاهی به طرفداران این کمپانی و کنسول مورد علاقشون میشه در همه جامعه هست، پس فقط لبخندی به خودشون و رفتارشون می زنم و رد میشم، چون بعضی ها علاقه ای به شنیدن و یاد گرفتن و احترام گذاشتن ندارن، اصلا این در وجودشون نیست، پس نباید اهمیتی داد، بعضی ها هم که احساس کنم شخصیتی دارن باهاشون وارد بحث میشم، نه جدل و نه فحش، که این شکل بحث در انتها به دوستی می رسه و نه دشمنی، گاهی اوقات هم مجبوری برخوردی نرم بکنی تا جلوی برخوردهای خشن رو بگیری، بگذریم…
)
( گاهی اوقات هم ممکنه خودم از کوره در برم که یکی باید با من برخورد کنه.
درسته شاید امروز کمتر کسی حوصله مطالب بلند، مقاله های تحلیلی و طولانی، رمان ها و فیلم های بلند و… را داشته باشه، ولی احساسم این هست که برای این معضل ( بله این کلمه رو استفاده می کنم چون در سرزمین ما یک فاجعست، این شکل فن بازی های متعصبانه برای بازی ها ، کنسول ها ، کمپانی ها ، تیم ها ، اشخاص و… ) باید مقاله نوشت ، کتاب نوشت. چرا می گم تا این حد باید جدی گرفت؟
برای این دلایل:
ما به خاطر شرایط زندگیمون و مشکلات فراوان، شاید دلخوشی ها و سرگرمی های زیادی نداشته باشیم، شاید جامعه دچار افسردگی و مریضی شده باشه.
احساس خوبی نداریم به عنوان یک گیمر وقتی که می بینیم در آمار دنیا وجود خارجی نداریم، وقتی که بازی ها به زبان ترکی و عربی هم دوبله و زیرنویس میشن ولی به زبان ما نه، وقتی که کمپانی ها به فرهنگ های دیگر شرق توجهی ویژه در بازی ها می کنن ولی ما جایگاهی نداریم. وقتی که Prince of Persia می سازند ولی ما ایرانی ها نمیشناسیمش، احساس می کنیم به همه جا شباهت داره غیر از ایران، ساده ی ساده بگم وقتی زنده باشی و کسی نبینتت و وجود نداشته باشی چه قدر سرخورده میشی؟
در فیلم ها و سریال های خارجی مدام دنبال خودمون می گردیم، از سینمای خودمون سرخورده می شیم چون نسبت به استانداردهای دنیا در جایگاه پایین تری هست ( دوستان منظورم به صورت کلی هست وگرنه همه ی سینمای سرزمینمون رو نمی کوبم )، از سریال هامون سرخورده میشیم چون بر اساس روحیات و دغدغه های ما و نیازهای هیجانی و سرگرمی هایی که می خواهیم نیستن. ( مدرک برای حرفم؟ این همه علاقه به سریال های خارجی ) برای همین اسکار یک کارگردان ایرانی برای ما معنا و شادمانی وصف ناشدنی داره، بله حس خوب دیده شدن، وجود داشتن. و این که به دنیا اعلام کنیم ، ما هم هنر رو می فهمیم.
در ورزش دنبال قهرمان و مدال هستیم ( که این به خودی خود مشکل نیست، همه دنیا دنبال این هستن، اما برای ما بسیار مهمتر از اکثر نقاط دنیاست. ) تا بتونیم فریاد بزنیم، دیدین ایرانی بود، دیدین ما هستیم، ما آدم های خوب و قوی هستیم، ما وجود داریم ، ببینین. ما هم ورزش رو می فهمیم.
المپیادها و … در بسیاری موارد دیگر.
حالا مشکل از کجا آغاز میشه؟
این که ما ۳۶۵ روز سال که المپیادهای علمی و المپیک و جام جهانی و اسکار و کن و برلین و… نداریم، پس چه جوری به خودمون شادمانی و حس زندگی و وجود داشتن بدیم، چه جوری در ۳۶۵ روز سال روزهای سخت رو پشت سر بگذاریم و در جایی که تفریحات و سرگرمی های مناسبی نداریم شاد باشیم و مهمتر از همه این ها به عنوان یک انسان زنده ، دارای فهم و شعور، توان و تحصیلات و شغل و …. غرور انسانی خودمون رو حفظ کنیم و با این همه دیده نشدن و درک نشدن کنار بیایم…
از خودمون می پرسیم:
ما وجود نداریم؟ مگه چی کمتر از بقیه دنیا داریم؟
تمدن؟ که یکی از کهن ترین تمدن ها هستیم…
فرهنگ؟ که از فرهنگ بالایی برخورداریم، این همه فیلسوف و نویسنده و شاعر و هنرمند و دانشمند و…
فهم و شعور و دانش؟ پس این همه متخصص خارج از کشور چیه…
توان جسمانی؟ پس این همه ورزشکار…
قیافه، زیبایی …. آخه چی کم داریم؟
به این نتیجه می رسیم که هیچی کم نداریم، سردرگم میشیم پس چرا برای بقیه دنیا اون جوری که واقعا هستیم وجود نداریم، وقتی پاسخی پیدا نمی کنیم، ترجیح می دیم راهی پیدا کنیم.
راه؟!!
نمی دونم فیلم Surrogates رو همه دیدین یا نه، چون می خوام از دید خودم این مشکل رو ببینم مجبورم به داستانش اشاره مستقیم داشته باشم، شرمنده اون هایی که ندیدین و دوست دارین ببینین، البته خود فیلم یک اثر قدرتمند نیست، فقط سرگرم کننده هست، نبینین هم چیزی رو از دست نمیدین.
“توی این فیلم علمی تخیلی همه مردم دنیا می تونن برای خودشون یک شخصیت اجتماعی مطابق با ایده آل هاشون از نظر توانایی و تیپ و قیافه و شرایط جسمانی و … داشته باشن. به این شکل که تمام عمر شاید در خانه و اطاق خودشون بر روی یک صندلی بشینن و اون رباط یا شخصیت ساختگی رو کنترل کنن که تجسم خواسته ها و ایده آل هاشون در یک جسم و قالب تازه هست که هیچ گاه پیر و فرسوده نمیشه و همیشه در اوج توانایی و زیبایی باقی می مونه.
بوسیله اون تمام روابط اجتماعی و رفت و آمدهاشون رو انجام میدن، و این داستان اون قدر برای مردم عادت شده که اگر با بدن واقعیشون بخوان فقط یک روز در این جامعه قدم بگذارن نمی تونن یک دقیقه هم دوام بیاورن، ضعف و فرسودگی و شرم و خجالت و ترس از اجتماع و حضور در جمع و… مانع میشه.”
خوب به نظر من فن بازی در جامعه ما ایجاد یک شخصیت مجازی ( آواتار ) هست برای این که ما هم در کنار دیگر گیمرهای جهان قرار بگیریم و بتوانیم با آن ها ارتباط بگیریم، یا کلی تر و خارج از بحث گیم شخصیتی بین الملی پیدا کنیم.
زمانی که خود را در قالب فن یک بازی ، فیلم ، کتاب ، کمپانی ، هنرمندان و …. که دارای جایگاهی جهانی هستن قرار می دهیم، به نوعی آرام آرام ما خود را در پوست اون چیز جا می کنیم و اون چیز معرف ایده آل های ما یا شخصیت ما، به اون شکلی که می خواهیم، در دنیای واقعی میشود.
حالا ما به این شکل احساس وجود داشتن می کنیم و از موفقیت هایی که فلان محصول و کمپانی و شخص به دست میاره احساس غرور می کنیم ( موفقیت اون ، موفقیت ماست )، پس غرور از دست رفتمون را به شکلی غیر مستقیم به دست میاریم.
از طرفی پس از همه این داستان ها، می دونیم که مشکلی رو نتونستیم حل کنیم پس همیشه یک خشمی همراهمون هست و احساس می کنیم تا این خشم از وجودمون بیرون نره نمی تونیم به آرامش برسیم و زندگی کنیم.
به نظر من تمام درگیری هایی که بین طرفداران و فن ها در تمام زمینه ها در سرزمین ما اتفاق میفته و خیلی مواقع به اتفاقات تلخ ختم میشه ناشی از همین هست که ما از خشم انباشته شدیم، خشم ما نزدیک به انفجار هست، و هر کس، حتی اگر یکی از اعضای خانواده خودمون باشه، اگر جرقه ای در وجود ما بزنه غیر ارادی و مهارنشدنی منفجر میشیم و به خیلی ها آسیب می زنیم حتی خودمون.
این برداشت شخصی من از این موضوع و محدود به جامعه خودمون بود، نه تحلیل این موضوع توی دنیا. ( چون فکر می کنم دلایل این موضوع در هر جامعه ای متفاوت باشه. )
جناب فخار سعی داشتم در ادامه صحبت های شما باشه و بتونم بحث رو گسترش بدم در حد توانم.
“به نظر من تمام درگیری هایی که بین طرفداران و فن ها در تمام زمینه ها در سرزمین ما اتفاق میفته و خیلی مواقع به اتفاقات تلخ ختم میشه ناشی از همین هست که ما از خشم انباشته شدیم، خشم ما نزدیک به انفجار هست، و هر کس، حتی اگر یکی از اعضای خانواده خودمون باشه، اگر جرقه ای در وجود ما بزنه غیر ارادی و مهارنشدنی منفجر میشیم و به خیلی ها آسیب می زنیم حتی خودمون.”
برای این که، این قسمت از حرفم منظورم رو بهتر بگم، یعنی این که دیگه تحمل نداریم شخصیت مجازیمون هم مثل شخصیت حقیقیمون تحقیر بشه یا بهش توهین بشه، انگار که به کل تمام میشیم.
جدیدا چه کامنتای فیلسوفانه ای میدی…. :۱۵:
دقیقا و شدیدا باهات موافقم دوست عزیز :۱۵:
aliya
لطف داری دوست عزیز. :۱۵:
باور کن یه وقتیه، بیشتر روی فاز سکوتم، گاه گاهی که احساس حرف زدن میاد، یه چیزهایی می نویسم!!!
اوووف
۱۰ دقیقه طول کشید بخونم
نظرمو تو خصوصی بهت میگم
من پوزش می خوام از همه دوستان، مثل این که برداشت تند و ناجوری از نوشته های من میشه، اینه که توضیحاتی که به یکی از دوستان دادم رو باید زیر نوشتم اضافه کنم.
“… می دونی موقع نوشتن داشتم به فحش های ناموسی و درگیری های لفظی و فیزیکی و چاقو و قمه کشی های گروه های اجتماعی طرفدار یا فن چیزهای مختلف فکر می کردم، و این که همان داستانی که مثلا در رابطه با فوتبال و ورزش های دیگر و سینما و تئاتر و اشخاص دارای جایگاه های اجتماعی مختلف هست، در دنیای گیم هم وجود داره، و در سرزمین ما متاسفانه این مسایل زیاده، خواستم توی حرف هام بگم که عده ی زیادی ناخواسته توی یک جریانی میفتن و رفتارهایی هم که می کنن ناخواسته هست ، نمیشه گفت طرف نادان و نفهم بوده که فن یک چیزی شده و روی اون تعصب پیدا کرده و به خاطرش چاقو هم می کشه، خیلی مسایل هست که می تونه باعث این مشکلات بشه.
اکثرا در این پست، اومدن گفتن فن کدام کنسول هستن یا این که فن بازی خوبه یا بده، من خواستم بگم شاید عده زیادی هم به اون دلایلی که اشاره کردم به این مسایل گرایش دارن. حالا یه نگاه به خودمون بکنیم ببینیم ما با شناخت و منطق و آداب درستی داریم رفتار می کنیم یا توی یک جریانی افتادیم که از سمت جامعه بهمون تحمیل شده، همین.
در ابتدای صحبتم هم گفتم که خودم هم علاقه مند به سونی هستم.
باور کن علاقه من کمتر از یک کسی که می گه فن سونی هست نیست، فقط نسبت به این کلمه به خاطر مسایلی که در اجتماع می بینم حساس شدم…”
با سپاس.
من کاملا موافقم(نه که نظرم خیلی مهمه
)
ولی تمامی پول های میلیاردی که صنعت گیم جابجا میشه آخرش میره تو جیب سه و چهار نفر.در کل نظام سرمایه داری همینه که به کل جهان حاکم شده و نمیشه باش در افتاد
یعنی این پست جای اینکه یه تلنگری به فنای متعصب(و پوچ) باشه یاسین تو گوش خ*ر خوندنه!
ابتدا درمورد اینکه گفتید فن‌های یه شرکت دوست ندارن بازیهای یه شرکت دیگه رو انجام بدن توضیح بدم که اکثرشون نمی‌تونن :lol: یعنی قضیه به قول معروف همون گربه دستش به گوشت نمیرسه میگه پیف پیف هست !
حالا خدا رو شکر من تو نسل قبل فرصت تجربه هر دو کنسول رو داشتم و توی نسل جدید بر اساس علایق و سلیقم عمل کردم نه تعصب !
اما بنده از مایکروسافت متنفرم و دلایل خودم رو هم دارم ! این دلایل اصلا دلی نیست و سعی کردم منطقی باشن !
برای مثال عرض میکنم همیشه میگن رقابت باعث افزایش کیفیت بازی‌ها میشه اما متاسفانه توی صنعت گیم از زمانی که مایکروسافت وارد شد اینگونه نبوده و بلکه کیفیت بازی‌ها به شدت اومده پایین !
صنعت دچار یه تکرار عجیب شده و ریسک به شدت کشندس ! خدا رو شکر سونی توی نسل جدید ریسک رو با مقدار بالایی پذیرفته و IPهای جدید و متفاوتی رو تا به حال عرضه کرده ! من از همشون هم لذت بردم !
دوران طلایی این صنعت مال وقتی بود که سونی بدون رقیب داشت کارش رو می‌کرد و هر ساله شاهکارهایی واقعا ماندگار برای دستگاهش عرضه میشد ! دیگه حرفی از انحصاری نبود چون همه یه کنسول واحد داشتن ! سازنده تمام تمرکزش رو روی اون کنسول میزاشت و مثل الان مجبور نبود روی صد تا دستگاه کار کنه ! اون وقتش رو صرف گیم‌پلی و داستان می‌کرد ! الان شده فقط به رخ کشیدن گرافیک !
الانم که دیگه مایکروسافت دست به دامن فرانچایزهای بزرگ و مولتی پلتفرم شده ! سونی هم متقابلا داره اینکار رو میکنه چون وقتی طرف مقابل داره کثیف بازی میکنه تو هم باید اونجوری باشی چون ریسک به شدت خطرناک میشه !
نسل قبل ما میتونستیم یکی از بهترین نسلهای تاریخ این صنعت رو ببینیم اما متاسفانه نشد ! سونی خودش باز بهترین بازیهای این صنعت مثل آنچارتد، آخرین ما، خدای جنگ ۳ و هوی رین رو عرضه کرد ! سازنده‌ها میتونستن از سخت افزار قوی PS3 و دنیای قدرتمندی که پردازنده‌های سل ارائه می‌دادن بهترین بهره رو ببرن ! مجبور نبودن حجم بازی رو هی کم کنن که رو DVDهای تاریخ مصرف گذشته جا بشه !
متاسفانه از وقتی که مایکروسافت پاش رو گذاشت توی عرصه رقابت ما فقط با افت بازی‌ها مواجه شدیم ! لذا برای همیشه این تنفر از مایکی تو وجود من میمونه :۲۴:
توی کامنت دومت خودتو نقض میکنی.بالاخره نسل ۶ اکس باکس بوده.حالا پشمه چیه بحثش جداس.
جدیدا ری.دن تو ip های جدید شده شجاعت :lol:
یحثو همینجا تموم میکنم. عجب جایی فن بازی دزاوردی :۲۵:
شما هیتر مایکروسافتی دلایلت هم عجیب غریبه. من هیتر سونی نیستم.
داداش فقط که پردازنده تاثیر نداره !! مثلا انتظار داری با اون گرافیک و مقدار رم ناچیز چقدر پیشرفت در زمینه های مختلف گیم اتفاق بیفته؟ دیگه کاملا رس PS3 و X360 تو نسل قبلی کشیده شد جای بیشتری برای توسعه وجود نداشت
در ضمن اون بلو ری هم بیشتر به درد گذاشتن کات سین های طولانی تو بازی میخوره
وگرنه اگر به خود بازی و کیفیتش باشه همون DVD دولایه هم برای اینکه بازیهای PS3 و X360 رو تو خودش جا بده زیادیه
حجم تکستچر ها بخش بزرگی از حجم بازی ها رو شامل میشه اگر بنا بود تو اون حد تکستچر ها کیفیت بالایی داشته باشن که دیسک بلو ری نیاز باشه مقدار رم کنسول جوابگو نمیشد
درضمن در صورت نیاز میشه بازی رو روی چند DVD قرار داد ، همون کاری که کم هم اتفاق نیفتاد تو نسل هفت و نسلهای پیشین .. خلاصه این استدلال بسیار غیر منطقیه