وایکینگ ها در جزیره کیش: بررسی بازی خوش رکاب
همیشه قبل از لفظ “بازیسازی در ایران” از پیشوندی مثل “هنر-صنعت” استفاده می شود. شاید خیلی از شما برای تولیدات داخلی نه هنری قائل باشید و نه چرخه ی صنعتی ای اما خب کمی دور از انصاف است که تیم های با سابقه و موفق را هم با همین چوب برانیم. به لطف انجین یونیتی و آموزش های فراوانی که برایش پیدا می شود هرکسی می تواند بختش را در این حوزه بیازماید و چند تومانی از کافه بازار بیرون بکشد. عناوینی که در پس نام استدیوی سازنده یشان فقط یک نفر قرار دارد که به تنهایی تمام کار را جلو برده و با تگ کردن اثر ضعیفش به نام ” بازی کاملا ایرانیِ ….” باعث بدبینی عمومی نسبت به همه ی افراد فعال در این زمینه می شود. این ها را گفتم که بدانید کسی منکر وضعیت موجود نیست اما حساب کسی که به تنهایی بتلفیش می سازد یا گروهی که شمشیر تاریکی اش کلی می برد از بقیه جداست. به نفع خودمان است که از امثال این ها حمایت کنیم.
حضور بخش خصوصی در کنار بازیسازان به نوعی نشانه ای از همین حمایت به جاست. توقعی از حمایت خیرخواهانه و بی چون و چرا هم نمی شود داشت، با تولید فکرشده ی یک اثرِ متناسب با بازار، واحد خصوصی سودش را از فروش بازی برمی دارد و اینگونه کمی چرخ صنعتی بازیسازی می چرخد. آروند استودیو بازی جدیدش “خوش رکاب” را چند روزیست در کافه بازار قرار داده و منتظر بازخورد کاربران است. قبل از بررسی اجمالی بازی با کمی بالا و پایین کردن وبسایت استودیو به نکته ی جالبی رسیدم که بی ارتباط با بحث چند خط بالاترمان نیست.
شکل گیری آروند استودیو نتیجه ی حمایت و سرمایه گذاری گروه مالی پاسارگاد یا همان بانک پاسارگاد خودمان است و این خیلی خوب است…اصلا عالیست که یک نهاد بزرگ مالی برای حضور در بازار گیم ترغیب شود و پا پیش بگذارد (فعلا با استناد به همین نکته حساب آروندی ها را از به اصطلاح بازیسازانی که در بالا گفتم جدا کنید!). ایده های ساده با هزینه ی کم در بازار بازی های موبایل بازگشت سرمایه ی قابل قبولی دارند،امیدوارم نهادهای دیگر کشور نیز به چنین درکی برسند و خب سودشان را ببرند!
از اینجا به بعد دیگر قول می دهم غیر از بررسی بازی خوش رکاب با حرف دیگری سرتان را درد نیاورم. با دریافت حجم ۲۵ مگابایتی بازی و دیدن صفحه ی بارگزاری اولیه بازی جذب رنگ بندی و طراحی هنری دل نشینش می شوید. شخصیت ها ، ماشین ها و رابط کاربری سطح هنری قابل قبولی دارند اما کیفیت تصاویر پس زمینه گاها توی ذوق می زند و یک دستی لازم با سایر بخش ها را ندارد.
سازندگان با زیرکی دو سبک معتادکننده که دربین کاربر ایرانی جواب پس داده را با هم ترکیب کرده اند. روی محیط کره ای بی انتها با ماشینتان جلو می روید. مسئله ی شما در طی بازی حفط میزان بنزینتان است تا مسافت بیشتری را طی کرده باشید. درکل هرچه جلو بروید کمی از بنزینتان کاسته می شود اما در جریان بازی سوالاتی برایتان مطرح می شود که باید به آنها جواب غلط بدهید. رد کردن هر سوال کمی بنزین به ماشینتان تزریق می کند و اگر هم از پس سوال برنیایید بنزین از دست می دهید. همانطور که گفتم هم سیستم جواب و سوال برعکس هم حفط بنزین ماشین برای رکورد زدن امتحانشان را بین کاربران پس داده اند و واقعا می توانند تا مدتی شما را سرگرم کنند. طبق توضیحات سازنده ۱۵۰۰ سوال در زمینه های مختلف در بازی گنجانده شده تا به همراه ۵ تصویر بکگراند از تکراری شدن بازی جلوگیری کنند. بعضی سوالات به زیبایی لبخندی هم گوشه ی لبتان می آورند مثل : وایکینگ ها در جزیره ی کیش زندگی می کنند.
علاوه بر بنزین، ماشینتان نیترو هم دارد که با رد کردن موفقیت آمیز سوالات پر می شود اما کنترلی روی استفاده از آن ندارید. هرزمان ظرفیت نیترو پر شود خودش روی ماشین اعمال شده و سرعتتان را افزایش می دهد.
طی تجربه ای که ما از بازی داشتیم یک موسیقی بیشتر در بازی نشنیدیم، موسیقی متناسب با فضای بازی و مفرح است اما اگر واقعا همین یک ترک در بازی وجود داشته باشد احتمالا بعد از مدتی از منوی بازی به کلی موسیقی را خواهید بست. دکمه های بزرگ که با رنگ مناسب از سایر اجزای صحنه متمایز شده اند رابط کاربری را برای هر اندازه صفحه نمایشی قابل قبول می کند اما می توان سخت گیرانه به نکات ریزی هم اشاره کرد. مثلا برای همه ی صفحات بازی در گوشه ی سمت چپ و بالا یک دکمه ی بازگشت تعبیه شده ولی با ورود به صفحه ی رتبه بندی مجبور شدیم از دکمه ی بک دستگاه استفاده کنیم چون در رابط کاربری چنین دکمه ای دیده نمی شد. یا در مغازه وقتی روی ماشین ها جابجا شدیم ، با خارج شدن از صفحه و بازگشت دوباره به مغازه دیگر امکان جابجا کردن ماشین وجود نداشت. حال که صحبت از مغازه شد کمی هم در مورد این قسمت بگوییم.
با طی مسافت می توانید سکه کسب کنید تا در مغازه با کمک سکه ها ماشینتان را ارتقا دهید. تنوع در این بخش خیلی خوب درآمده، چرخ ها ، موتور ، سطح بنزین، همگی قابل ارتقا هستند تا میلتان به بازی دیرتر فروکش کند. تعداد مناسبی ماشین هم دارید که با آزاد کردنشان و پرداخت سکه هم ظاهر متفاوت آنها را در اختیار دارید هم توانایی های بیشترشان را مثل نیترو یا سرعت بیشتر. در مورد سه شخصیت قابل بازی که بابت آزاد کردن دوتایشان مبلغ قابل توجهی باید هزینه کرد هم ما متوجه نشدیم که این تغییر شخصیت بجز تغییر ظاهری در بازی چه سودی برای بازیکن دارد. مبلغ لازم برای آزاد کردن شخصیت ها کمی زیاد است و از آنطرف توانایی خاصی برایشان ذکر نشده.
با دل خوش کردن به سکه های اندکی که بازی در اختیارتان می گذارد سرعت پیشرفت کمی خواهید داشت ( اما پیشرفت دارید!) ، از طریق گزینه ای که در بالا و سمت راست صفحه قرار دارد هم میزان فعلی سکه یتان را می بینید هم از بین بسته های سکه ی درنظر گرفته شده امکان خرید مقداری سکه خواهید داشت. قیمت درنظر گرفته شده برای این بخش تا حد زیادی منصفانه و مناسب است مثلا پرداخت ۹۰۰ تومان و کسب ۲۰۰۰ سکه ی اضافی امکان دو بار خطا کردن در بازی را به شما می دهد یعنی با اتمام بنزین ۱۰۰۰ سکه می پردازید و دوباره رکوردتان را افزایش می دهید.
در نهایت اگر توضیحات بالا برای تجربه کردن خوش رکاب (به رایگان) قانعتان کرد از بخش برترین ها قادر به مقایسه کردن رکوردتان با سایر بازیکنان هستید. سعی کردیم در بررسی بازی بی جهت گیری خاصی هرآنچه در بازی دیدیم را روایت کنیم. بقیه ماجرا به سلیقه و حس و حال شما بستگی دارد. واقعا بازی استودیو آروند برای کاربرش خوش رکاب است یا نه را شما بگویید.
دیدگاهتان را بنویسید
برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.
باحاله
ب نظرم میاد نوآوری چیز خوب و بدرد بخور و کمک کننده ای برای بازی های ایرانی باشه ولی اکثر بازی ها جذابیت برای من ندارن نمیدونم چرا
به نظرم ایرانیا توی بازیهای این سبکی توی پلتفرم های موبایل ، خوب پیشرفت کردن
به نظر بازی خوش ساختی میاد. حتما امتحانش میکنم.