چرا نسل هشتم به PS4 Neo و Xbox Scorpio نیاز دارد؟

نسل هشت، نسلی که خیلی ها انتظارش را می‌کشیدند. نسلی که آنقدر برایش انتظار کشیدیم که کم کم یادمان رفت محدودیتی هم وجود دارد. نسلی که با تمام وجود پذیرایش بودیم. نسلی که ۳ سال از آن مثل برق گذشت اما هرچه جلوتر رفتیم مزخرف‌تر شد. نسلی که شاید کم کم دارد به آن چه مبدل می‌شود که آن را افول صنعت گیم می‌نامیم. حال که دیگر کار از کار گذشته و دیگر نمی‌توان دنبال مقصر این اتفاق گشت، حداقل می‌توانیم دنبال راه چاره باشیم! راهی که بتواند امید را به تمام گوشت و خون نسل باز گرداند. امیدی که بتواند به واژه‌ی «نسل بعدی» معنی خاصی بدهد. و اما واقعا آن راه حل چیست؟ باید کجا دنبال آن گشت؟ چگونه باید پیدایش کرد؟ شاید، قبل از ما کسی آن را یافته است!

این روزها خبر و شایعات فراوانی تحت عنوان پلی‌استیشن نئو به گوش‌مان می‌رسد. از این اخبار برداشت‌های متفاوتی می‌شود؛ٰ عده ایی آن را خیانت می‌خوانند، عده‌ایی آن را حق ناشرین می‌دانند و عده‌ایی هم آن را به عنوان ناجی نسل پذیرفته‌اند! شاید ظاهر قضیه خوب بنظر نرسد، اما از نظر تکنیکی پلی‌استیشن ۴ و همتایش در این  نسل بسیار ضعیف ظاهر شده‌اند.

کافی است تا نگاهی به لیست بازی‌ها و  نحوه‌ی اجرا شدن آن‌ها بر روی دو کنسول بیندازیم تا به طور کامل متوجه شویم راهی که ۳ سال است با تمام سختی‌های خاص خود طی می‌شود نه تنها یک اشتباه است، بلکه می‌تواند در آینده‌ی نچندان دور به بن بست شدیدی بخورد! به عنوان مثال چند بازی زیر را در نظر می‌گیریم و از نظر رزولیشن و فریم ریت آن هارا مقایسه می‌کنیم.

با یک نگاه ساده، می‌توان به چند نکته پی برد. اما نکته‌ی مشترک در بین تمام بازی‌ها تنها یک چیز است! آن هم ۳۰ فریم بودن بازی‌هاست. عددی که شاید ابتدا خیلی پر اهمیت نباشد اما از نظر بیشتر گیمرها بیشترین اهمیت را داراست! اما چرا فریم ریت تا این حد دارای اهمیت است؟ شاید بهتر است نگاه خود را به موضوع کمی تخصصی‌تر کنیم. ۳۰ فریم بودن بازی‌ها استانداری است که زمان نسل پنجم به وجود آمد. از آن زمان تا به الان که در نسل هشت قرار داریم، فریم ریت استاندارد رویه کنسول‌ها ۳۰ بوده است! دلیل این موضوع هم بسیار ساده است.

زمانی که شما بازی را روی ۳۰ و بالاتر می‌آورید اختلاف عمل کرد گیم‌پد شما و دستوراتی که با آن به کاراکتر می‌دهید بسیار کاهش میابد. به طوری که اختلافش به دهم ثانیه  می‌رسد! زیرا در فریم ۳۰ تصویر چیزی حدود ۳۰ بار اپدیت می‌شود و شما اختلاف چندانی حس نمی‌کنید. اما الان در نسل هشتم هستیم! نسلی که کنسول‌ها سعی کردند سخت افزار خود را مانند پی سی کنند و به استانداردهای آن نزدیک شوند. نکته‌ایی که در پی سی بسیار قابل توجه است ۶۰ فریم بودن تمام بازی‌ها است! بدون هیچ استثنایی تمام بازی‌ها بر روی پی سی ۶۰ فریم اجرا می‌شوند و اگر یک پی سی باز را وادار کنید تا کمی با پلی‌استیشن ۴ بازی کند، به طور قطع متوجه ۳۰ فریم بودن آن خواهد شد! شاید  بهتر است کمی شرم زده شویم، زیرا اکنون سال‌ها از حاکمیت کنسول‌ها بر صنعت گیم می‌گذرد اما هنوز نمی‌توانیم یک بازی را به طور کامل روی ۶۰ فریم قفل کنیم.

استدیوها و ناشران، که با امید زیادی نسل را آغاز کردند از این موضوع رنج بیشتری می‌برند! کدام استودیو است که نخواهد بازی‌اش ۶۰ فریم اجرا شود؟ خیلی اوقات حتی مجبور می‌شوند تا از گرافیک بازی بزنند تا بتوانند حتی بازی را روی ۳۰ اجرا کنند! اما این وضع نمی‌تواند حاکی از یک نسل خوب و جا افتاده باشد. تنها راهی که می‌توان این خلا و هزاران خلا دیگری که در این نسل بوجود آمده است را پر کرد، آمدن یک کنسول جدید با سخت افزار جدید است!

چرا که تا همین الان هم بسیاری از بازی‌ها قربانی این نسل و محدودیت‌هایش شده‌اند. استودیوها توانایی‌های فوق العاده‌ایی دارند و مانع اصلی و بی‌انگیزه کردن آن‌ها چیزی جز محدودیت سخت افزاری کنسول‌ها نیست. حال  اگر به آن‌ها خبر داده شود که کنسول جدید همراه با سخت افزار قوی‌تر در راه است مطمئنا جشن خواهند گرفت! لازمه‌ی این نسل تنها یک جفت کنسول جدید است که بتوانند محدودیت‌های نسل را کنار بزنند و آن را با قدرت بیش تر به پیش ببرند.

در این میان عده‌ایی از گیمرها هم هستند که که خیال می‌کنند سونی و مایکروسافت با این کار خود به آن‌ها و خریداران کنسول های‌شان خیانت می‌کنند و سعی در نادیده گرفتن پول آن ها دارند! در ابتدا باید به این نکته توجه کنیم که برای کنسول‌های نسل هشتمی تنها ۳۰۰ و خورده‌ایی دلار پول داده ایم! پس کاملا منطقی است که بگوییم نسبت به پولی که داده‌ایم از آن استفاده کرده‌ایم. اما اگر این راهم دلیل قانع کننده‌ایی نخوانیم نئو و اسکورپیو دلیلی بر خاتمه‌ی پشتیبانی کمپانی‌ها و ناشرها از پلی‌استیشن ۴ و ایکس‌باکس وان نیستند. طبق شایعات ارایه شده سونی خود به تنهایی شرایط بسیاری را برای ساختن بازی رویه کنسول جدید خود گذاشته که یکی از مهمترین آن‌ها پشتیبانی و ساخت تمام بازی ها برای دو کنسول قبلی است. تنها امیدی که می‌توانیم داشته باشیم این است که پورت‌های بازی‌ها روی کنسول‌ها نتیجه‌ی خوبی داشته باشد و از کیفیت لازم هم برخوردار باشد.

داستان ایکس‌باکس تفاوت‌های زیادی با همتایش دارد. از هر جنبه‌ایی که بخواهیم به قضیه ی ایکس‌باکس نگاه کنیم، باید به مایکروسافت حق بدهیم که در پی کنسول جدید باشد. ایکس‌باکس از همان ابتدا ضعیف و با سیاست‌های غلط وارد میدان رقابت نسل هشتم شد. شاید اگر فیل اسپنسر نبود تا حالا باید تولید ایکس‌باکس را متوقف می‌کردند و دیگر خبری از آن نبود! چند هفته‌ قبل از مراسم E3 شایعات بسیار زیادی تحت عنوان ایکس‌باکس اسکورپیو مطرح شده بود, که نوید یک سخت افزار بسیار قوی را می‌داد.حال که کنسول در E3 معرفی شد و توانست توجه خیلی ها را به خود جلب کند شاید باید منتظر یک غول سخت افزاری باشیم.

غولی که به احتمال بسیار زیاد از نئو هم قوی‌تر است. هرچند هنوز اطلاعات زیادی از این کنسول در دست نیست، اما با این حال تمام حرف‌ها و شایعات با منطق جور در می‌آیند. اسکورپیو می‌خواهد خلایی که کنسول قبلی خود به بار آورد را کاملا جبران کند و حتی از آن پیشی بگیرد و واقعا بتواند یک کنسول کامل باشد! هرچند اسپنسر عنوان کرد آنها دنبال ساخت کنسول جدید نیستند، اما اگر نئو موفق به فروش بالا شود و گیمرها را خوش حال کند، عرصه‌ی رقابت بسیار برای مایکروسافت تنگ خواهد شد.

از آن جایی که احتمالا مایکروسافت کار طراحی کنسول را تازه آغاز کرده، خلا بین آمدن اسکورپیو را با ایکس‌باکس اسلیم پر می‌کند. یادمان باشد که ایکس‌باکس وان چیزی حدود ۱۰۰ دلار از قیمتش کاسته شده و به احتمال زیاد این افت قیمت برای جمع شدن کنسول قدیمی از بازار و آمادگی برای عرضه ی ایکس‌باکس اسلیم است. بعد از صحبت ها و جنجال های فراوان در E3 , هنوز هم نمی‌توانیم بگوییم اسکورپیو یک اشتباه است. ممکن است خیلی ها این این تصور را داشته باشند که مایکرو سافت به دلیل اینکه نتوانسته این نسل را به دست آورد دارد نسل بعد را خیلی زودتر از موعود آغاز می کند, اما به عقیده ی من باید این حرف هارا دور ریخت و دید را باز تر کرد. مایکرو سافت دارد لطف بزرگی به نسل هشتم می کند زیرا دارد کنسولی میدهد که قدرتش  ۶ ترافلاپس است, و نتیجه ی این کار سود و زیان خود را برای مایکرو سافت به همراه خواهد داشت! مطمئنا این کنسول آنقدر به سازندگان آزادی می دهد تا بتوانند تا آخر نسل بدون هیچ اعتراضی بازی های خود را بسازند و با محدودیت روبه رو نشوند.

در یک نتیجه گیری کلی می‌توانم بگویم تنها راه نجات این نسل آمدن دو کنسول جدید و قدرتمند است که بتواند محدودیت‌های مختلف را کنار بزند و دریچه‌ی جدیدی را به روی صنعت گیم باز کند. هرچند ممکن است خوش آیند نباشد، اما ناجی نسل همین دو کنسول هستند.