پرونده‌ای بر پی سی گیمینگ و اندراحوالات آن و کاربرانش

این چند روز اخیر با پیشروی انتشار نسخه کرک شده بازی‌های جدید از انتشار رسمی‌شان، بازار دانلود و بحث درباره‌ی «برترین نژاد» (Master Race) بسیار داغ بوده و تیم دنیای بازی نیز با خود گفتند چه‌طور است نگاهی کمی عمیق به برترین نژاد بازی‌خوار بیندازیم؟! این‌ها که خود و پلتفرم مورد استفاده خود را نژاد برتر می‌نامند، روزگارشان چه‌طور می‌گذرد و اصلا از چه زمانی بود که لفظ Master Race باب شد و روی زبان‌ها افتاد؟ در پرونده‌ی این هفته، می‌پردازیم به ریشه‌های Master Race و اندراحوالات کاربران‌اش؛ می‌پردازیم به گذران زندگی این نژاد برتر و می‌پردازیم به این‌که چه‌قدر از کرک شدن بازی‌ شب‌شان خرسند هستند. در ادامه با پرونده‌ای بر پلتفرم PC و اندراحوالات آن و کاربرانش همراه دنیای بازی باشید.

ابراهیم نه، توحیدش

عباس نیک‌نفس

به چراییِ دعوای صد من یک غازِ فن‌های سونی و مایکروسافت قسم که فلسفه‌ی وجودیِ «PC Master Race» نیز بر باد است. بت‌پرستی از هرجا که ریشه‌کن شده باشد از دنیای بازی نشده، دنبال چراغ‌قوه هم نگردید چون همه‌چیز به‌غایت روشن است. بی‌تعارف همراهِ من خودتان را جای ابراهیم بگذارید میانِ تالاری از بت‌ها، جماعت دستِ راستی را ببینید، همان‌ها را می‌گویم که چشمان‌شان را با سربند بیگ‌باس بسته‌اند و بت‌شان را «کوجیما» می‌خوانند. صفِ نمازگزان کناردستی‌یشان را فرقه سونی‌فن‌ها تشکیل داده‌ و صد البته که کتاب مقدس این دو گروه مشترکات زیادی دارد.

این تالار به پهنای تاریخ ویدیوگیم درازا دارد پس از تور لیدرِ دست به قلم‌تان انتظار همراهی بیش از این را نداشته باشید. فقط بگویم هرجا گروهی به چشم‌تان خورد مقابل یک جعبه‌ی سفید و سنگین، سعادت دیدار مایکروسافتیان نصیب‌تان شده و هرکجا هم که غلظت چشم‌بادیمی‌های دورتان زیاد شد از لوله‌کشان نینتندو خبری شده است.

امیدوارم بیش از حد در نقشِ ابراهیمی‌یتان غرق نشده و قصد شکستن بت نکرده باشید، واقعیت این است که کارمان دست همه‌ی این مذاهب گیر است، همین‌هایند که ظاهرِ جنگ و جدل‌هاشان برای من و شما باطنِ ویدیوگیم را می‌سازد. همین‌هاست که صاحب پلتفرم را به تلاش بیشتر و بازی‌باز را به پول خرج کردن بیشتر وامی‌دارد تا درنهایت خون در رگ‌های صنعتی که دوستش داریم با فشار بیشتری سفر کند.

داستان «PC Master Race» هم همین است، یک ظاهرِ خاک خورده و عبث در کنار باطنی سازنده. تمایل یک هم‌نوع برای داشتن گران‌ترین قطعات رایانه ممکن درنهایت و پس از چرخه‌ای که جای طرح‌اش اینجا نیست منجر به افزایش تنوع محصولات و متعادل‌سازی قیمتی برای قطعاتی‌ شود که من و شما قصد خریدش را داریم. پس همچون پیری فرزانه بگذارید بت‌اش را نیایش کند و از داشته‌اش لذت ببرد. اصلا مگر همه‌یمان در این صنعت-هنر دنبال همین نیستیم؟ لذت را می‌گویم. قطعا اگر این را ستون خیمه‌یتان کنید دیگر تن به پرستش کسی نمی‌دهید و فقط از ساخته‌اش لذت می‌برید.

بحثم تمام است و دلم نمی‌آید از احترامم برای رایانه شخصی چیزی نگویم، انسان ذاتا صاحب اختیار بودن را دوست دارد و ماوسی که یکایک زوایای قابل تصور را در دستت بگذارد را باید بویید و بوسید اما همان‌طور که گفتم هیچ‌کدام از این‌ها دلیل نمی‌شود که با ماریو خاطره نسازی، برای حماسه‌های مسترچیف با اما و اگرهای کنسولِ میزبان کنار نیایی و در غمِ جوئل زار نزنی.

پدرسالار

علی ارکانی

بیایید در ابتدا به چند حقیقت اشاره کنیم که شاید به مزاج برخی دوستان (شما بخوانید کنسول دوستان) خوش نیاید. رایانه‌های شخصی پلتفرم شماره‌ی یک بازی حرفه‌ای (بازی روی تلفن‌های همراه را بازی‌ حرفه‌ای در نظر نمی‌گیریم، زیرا اغلب این بازی‌ها صرفا جنبه تفننی داشته و فاقد داستان و محتوای کامل هستند) در جهان است. آمار در این خصوص مختلف است، اما در مجموع، رایانه‌های شخصی از سایر کنسول‌های بازی به تنهایی (نه در مجموع، زیرا مجموع بازیکنان کنسول‌های مختلف، چند درصد از مجموع بازیکنان رایانه‌های شخصی بیشتر است) بیشتر است. از این جهت سهم رایانه‌های شخصی در سودآوری صنعت بازی‌های رایانه‌ای هم از سایر بخش‌ها (باز هم به تنهایی، نه مجموع کنسول‌ها) بیشتر است. بنابراین از همین‌جا به سادگی می‌توان به یک نتیجه جامع رسید: رایانه‌های شخصی محبوب‌ترین پلتفرم برای بازیکنان حرفه‌ای است اما چرا؟ من به عنوان یکی از طرفداران این پلتفورم به شما خواهم گفت چرا!

قدرت

لامبورگینی بهتر است یا زانتیا؟ مسلما هیچ‌کس دومی را انتخاب نمی‌کند، زیرا تقریبا تمامی خودروهای لامبورگینی از گروه سوپر اسپورت بوده و قدرت و سرعت بسیار بالایی دارند. مسئله‌ی قدرت در رایانه‌های شخصی هم دقیقا همین است. هیچ کنسولی در جهان وجود ندارد که بتواند قدرتی در حد یک رایانه‌ی شخصی گیمینگ حرفه‌ای ارائه کند. یک کارت گرافیک GTX 1080ti به تنهایی (صرف نظر از قدرت CPU) بیش از ۱۱ ترافلاپ قدرت پردازش دارد، این در حالی است که قدرت پردازش اکس‌باکس وان اکس به عنوان قدرتمندترین کنسول موجود، تنها ۶ ترافلاپ است. حاصل این قدرت پردازشی زیاد، کیفیت بالاتر در تجربه‌ی بازی‌هاست. ابعاد تصویر بالاتر، جزئیات گرافیکی بیشتر و مهم‌تر از همه، نرخ فریم بالاتر از جمله مزایایی است که تنها با داشتن رایانه‌ی شخصی محقق می‌شود. علاوه بر این‌ها، فناوری‌های انحصاری شرکت NVIDIA که به اختصار Game‌Works نامیده می‌شوند هم تنها در رایانه‌ها قابل تجربه هستند.

تنوع

تنوع قطعات در رایانه‌ها این امکان را به بازیکنان می‌دهد تا همه چیز را آن‌طور که دوست دارند فراهم کنند. شرکت‌های بزگ تولیدکننده‌ی محصولات گیمینگ، از Razer گرفته تا Asus و MSI هرکدام علاوه بر ارائه‌ی قطعات معمول، فناوری‌های نرم افزاری و سخت افزاری منحصر به فرد خود را در ساخت قطعات مورد استفاده قرار می‌دهند، مثل انواع نرم افزارهای ضبط و به اشتراک‌گذاری ویدئو و تصویر بازی‌ها، انواع خنک کننده‌های آبی و بادی و نورپردازی قطعات برای زیباتر شدن فضای داخل کیس. بنابراین، همه‌ی گیمرها با هر سلیقه‌ای می‌توانند در بازار رایانه‌های شخصی جنس مورد نظر خود را پیدا کنند.

مادها و بازی آنلاین

مادها در دنیای بازی‌های رایانه‌ای، ابزارهایی خلاقانه هستند که امکان تعامل و تغییر بازی توسط بازیکنان با سلیقه و خلاق را برای بازی‌ها فراهم می‌کنند. بازی‌های بزرگی مثل GTA، Skyrim، Witcher و… همگی با استفاده از مادها از جذابیت بیشتری برخوردار شده و یکنواخت نخواهند شد. برای تجربه‌ی آنلاین بازی‌ها در رایانه هم نیازی به پرداخت هزینه‌ای غیر از بهای خود بازی ندارید. متاسفانه کنسول‌ها از این دو مزیت بی‌بهره هستند و حتی برای تجربه‌ی بازی‌هایی که آنلاینی خریداری شده هم باید هزینه‌ی استفاده از شبکه‌ی پلی‌استیشن یا اکس‌باکس را پرداخت.

محیط کاربری راحت

تا به حال فکر کرده‌اید که چرا اغلب بازی‌های استراتژیک بزرگ هرگز برای کنسول‌ها منتشر نشده است؟ زیرا تجربه‌ی یک بازی استراتژی بدون ماوس و صفحه کلید بیشتر زجرآور است تا دلچسب! شاید بگویید کنسول‌ها هم قابلیت استفاده از ماوس و کیبوردهای مخصوصی را دارند، اما حقیقت این است که چنین قطعاتی در کنسول‌ها اغلب به دلیل انحصاری بودن بسیار گران‌ بوده و کمتر کسی تمایل به خرید آن دارد. آزادی عمل موجود در ماوس و صفحه‌کلید و راحتی استفاده از آنها در بازی‌های اول شخص و استراتژیک یکی دیگر از دلایل تمایل گیمرها به این پلتفرم است. به‌علاوه دارندگان رایانه‌های شخصی در صورت تمایل می‌توانند با هزینه‌ای اندک یک دسته‌ی بازی متناسب با سلیقه‌ی خود تهیه کرده و از این نعمت هم بهرمند شوند.

چیزی فراتر از یک وسیله‌ی بازی

هیچ‌کس با کنسول اقدام به گشت و گذار در اینترنت، مرور اخبار و انجام کارهای اداری و درسی (مثل تایپ، ترجمه و…) نمی‌کند. اما یک رایانه‌ی شخصی علاوه بر بازی کردن، امکانات یاد شده و بسیاری امکانات دیگر نرم‌افزاری را در اختیار صاحبان خود قرار می‌دهد. در واقع هرکسی که کنسول دارد، برای انجام فعالیت‌های درسی و اداری خود در دنیای امروز بازهم نیاز به یک لپ‌تاپ یا رایانه پیدا می‌کند.

ولی افتاد مشکل‌ها…

البته نباید از دایره‌ی عدالت خارج شده و مشکلات رایانه‌ها را فراموش کرد. اولین نکته در خصوص استفاده از این ابزارهای پرقدرت، داشتن دانش کافی است. زیرا در غیر این صورت برای هر مشکل کوچکی باید کل سیستم را به تعمیرگاه و… برد. نکته‌ی دیگر هزینه‌های بالای قطعات کامپیوتر است. یک کارت گرافیک خوب به تنهایی قیمتی گاها تا دو برابر یک کنسول دارد. عدم بهینه‌سازی مناسب بازی‌ها هم از موارد دیگری است که دارندگان رایانه‌های شخصی این روزها بیش از پیش شاهد آن هستند. در مجموع می‌توان نتیجه گرفت که رایانه‌های شخصی به عنوان خاستگاه و محل تولد بازی‌های رایانه‌ای، نه تنها نقشی کلیدی و تاریخی در این صنعت و حوزه ایفا کرده‌اند، بلکه به دلیل پیشرفت‌های فنی و امکانات مختلفی که ارائه می‌کنند، همچنان بر قله‌ی گیمینگ جهان ایستاده‌اند.

مستر ریس، یک صفت یا فراتر از آن؟!

سهیل حسینی

در دنیای بازی‌های ویدئویی، رایانه‌های شخصی در بین گیمرها از قدیم جایگاه ویژه و خاصی داشته، به شکلی که خیلی از عناوین مهم و قدیمی بر روی این پلتفرم منتشر شده که خیلی از آن‌ها یادآور خاطرات شیرینی است که همه ما وقت‌مان را صرف گذراندن این جور موارد می‌کردیم. اصولا رایانه‌های شخصی با گذشت زمان و پیشرفت فناوری، طرفداران بیشتری را به سمت این پلتفرم جذب کرد. صحبت طرفدار شد، باید بگوییم که رایانه‌های شخصی در زمان حال به عنوان یکی از محبوب‌ترین پلتفرم‌ها برای بازی‌های ویدئویی شناخته می‌شود که بعضا بحث و جدل‌هایی هم سر به رخ کشیدن قدرت آن صورت می‌گیرد.

یکی از مهم‌ترین بحث‌هایی که همه‌ی طرفداران پر و پا قرص رایانه‌های شخصی به شکل مشترک بیان می‌شود، جمله «مستر ریس» هست که احتمالا شما هم اسم آن را شنیده‌اید. بحث کنسول و پی‌سی همیشه داغ بوده و است، کنسولی‌ها دلایل خودشان را دارند، پی‌سی گیمرها هم دلایل خودشان و جالب این‌جاست هیچ‌کدام هم از مواضع خود کوتاه نمی‌آیند! یک سو کنسولی‌ها پُز عناوین انحصاری و اجرا بی دردسر بازی‌های خودشان را می‌دهند، در سمت دیگر پی‌سی باز‌ها پُز قدرت اجرای بازی‌ها در وضوح بالاتر و کیفیت بیشتر نسبت به کنسول را می‌دهند. جالب توجه است، بعضی سبک‌ها به خاطر استفاده از ماوس و صفحه‌کلید روی رایانه‌های شخصی روان و بهتر از کنسول است. به عنوان مثال، بازی‌های استراتژی یا عناوین شوتر اول‌ شخص لذت چند برابری روی رایانه‌های شخصی دارد که همین‌ها باعث می‌شود طرفداران این پلتفرم به این راحتی میدان را خالی نکنند و کل‌کل‌های همیشگی‌ خودشان را داشته باشند.

شاید از نظر کنسولی‌ها یک یا دو تکنیک اضافه گرافیکی یا وضوح تصویر بالاتر اهمیت زیادی برایشان نداشته باشد، اما دارندگان رایانه‌های شخصی و کسانی که از سیستم‌های رده بالا استفاده می‌کنند بسیار به این نکته توجه دارند که لذت تجربه‌ی بازی‌ها در وضوح بالاتر و با استفاده از سخت‌افزار قوی می‌توان لذت‌بخش‌تر نیز باشد. حال بگذریم که بازی‌های زیادی روی رایانه‌های شخصی عملکرد اجرایی خوبی ندارند و حتی کسانی هستند که سیستم‌های عالی و خوبی هم ندارند که این‌جا کار با مشکل مواجه می‌شود. کنسول با یک هزینه ثابت خریده می‌شود و چند سال بدون نیاز به ارتقاء قابل استفاده است، اما رایانه‌های شخصی به دلیل تغییر مداوم و آمدن فناوری‌های جدید نیاز به به‌روز رسانی دارد. دسته زیادی از پی‌سی گیمرها به خودی خود با این موضوع هیچ مشکلی که ندارند، از آن استقبال هم می‌کنند و برای خریدن جدیدترین سخت‌افزار و اجرای بازی‌ها بر روی بالاترین تنظیمات ممکن ابایی ندارند.

اگر دیده باشید، بیشتر مسابقات لیگ حرفه‌ای هم بر روی رایانه‌های شخصی دنبال می‌شود که خود مزیت این پلتفرم را نشان می‌دهد. اصولا گیمرهای کژوال و هاردکور با کنسول و رایانه‌های شخصی به‌صورت مشترک بازی می‌کنند، اما این مورد در رایانه‌های شخصی بیشتر نمود پیدا کرده و می‌بینیم خیلی از افراد حرفه‌ای که در لیگ و تورنومنت‌های معتبر هم جریان دارد، روی رایانه‌های شخصی دنبال می‌کنند. این‌جا، برمی‌گردیم به این‌که بعضی سبک‌ها روی رایانه‌های شخصی بهتر جواب می‌دهد و البته استفاده از سخت‌افزارهای فوق‌العاده عالی در این تورنومنت‌ها هم باعث می‌شود یک رقابت کم نقص و نفس‌گیر را بین تیم‌ها شاهد باشیم. نمونه این مسابقات را در بازی‌های محبوب «دوتا ۲» و «کانتر استرایک» شاهد هستیم که هر دوی این عناوین جزو پرطرفداران‌ترین بازی‌های چندنفره رایانه‌های شخصی هستند.

این قبیل موارد، پیشرفت روزافزون فناوری و البته پیشرفته‌تر شدن جزئیات بصری بازی‌ها برای شرکت‌های تولیدکننده سخت‌افزار هم بسیار خوب بوده و طی چند سال اخیر رشدی قابل توجه در زمینه فروش سخت‌افزار روی رایانه‌های شخصی حاصل شده است و بی راه نیست که به رایانه‌های شخصی صفت «مستر ریس» را دادند. خیلی از افراد تمایل دارند محدودیت فریم‌ریت نداشته باشند، یا مثلا قصد دارند بازی‌ها را در وضوح بالاتری اجرا کنند که این موارد خارج از توان یک کنسول ۴۰۰ دلاری (تا الان) است. خب، این موارد باعث می‌شود خیلی از گیمرهای هاردکور در فکر تهیه یک سیستم به‌روز در طول مدتی که به تجربه بازی‌های رقابتی و غیره می‌پردازند، داشته باشند که تعداد این افراد هم روز به روز دارد افزایش پیدا می‌کند. در نهایت هم رایانه‌های شخصی یک ابزار تماما بدون محدودیت هست که روز به روز به قدرت آن اضافه می‌شود، اما طرف دیگر قدرت خرید است که خیلی از افراد توان خرید آن را ندارند، با این حال وقتی بحث بازی‌ حرفه‌ای و گیمرهای هاردکور شود این موضوع به حاشیه رفته و مستر ریس واقعی خودش را نشان می‌دهد!