هنر هشتم به کدام سو می‌رود؟ | پرونده‌ای بر پرداخت‌های درون برنامه‌ای؛ صنعتی‌سازی یا جلوگیری از ورشکستگی؟
نزدیک نیم قرنی است که صنعت بازیهای ویدیویی متولد شده (دوست نداریم آن را صنعت بنامیم ولی صنعت نامیدن‌اش در این پرونده الزامی است) و امروزه تبدیل به یکی از پردرآمدترین صنایع شده است، اما این سو‌دآوری سرسام‌آور هنر هشتمی که صنعتی‌سازی شده از کجاست؟ از ذوق هنری سازندگان آثار ناب است یا از سیاست‌های حریص‌گونه برخی ناشران و شرکت‌های سیری‌ناپذیر؟! آیا پرداخت‌های درون برنامه‌ای سهمی از این همه سود صنعت بازی دارند یا خیر؟ اصلا چرا بازیهای AAA باید پرداخت درون برنامه‌ای داشته باشند؟ در این پرونده، می‌خواهیم به تمامی سوالات مطرح شده بپردازیم و کمی دراین باره درد و دل کنیم و اگر قوتی باقی ماند هم کمی از ریشه‌های موجودیت پرداخت‌های درون برنامه‌ای بگوییم؛ در ادامه همراه دنیای بازی باشید.
قصه‌ی ما به سر رسید!
رضا قرالو
چند وقت پیش موسسه‌ی ESRB طی بیانیه‌ای اعلام کرد که لوت باکس‌ها جزو موارد وارد کردن قمار به محتوای بازیها نیستند چرا که حتما یک چیزی به شما می‌دهند؛ حتا اگر آن چیز را داشته باشید یا به دردتان نخورد. از همین رو اینکه بازی‌هایی که دارای سیستم لوت باکس و خرید درون برنامه‌ای هستند را جزو رده‌بندی بازیهای دارای محتوای قمار به حساب بیاوریم درست نیست. این یک تصمیم بسیار مهم بود چرا در صورتی که این اتفاق می‌افتاد بسیاری از پروژه‌های بزرگ بازیسازی که نان‌شان را از چنین روش‌هایی درمی‌آورند رده‌ی سنی بزرگ‌سال دریافت میکردند و بسیاری از مشتریان و فرصت‌های مالی‌شان از دست می‌رفت.
راستش را بخواهید اصلا هم باعث تعجب نبود که چنین تصمیمی عملی شود چرا که همه می‌دانند دست بنگاه‌های سرمایه‌داری و شرکت‌های بزرگ بین‌المللی ساخت بازی با سایر ارکان دنیای بازیهای ویدئویی در یک کاسه است. اصلا هم حرف از تئوری توطئه و این‌جور چیزها نیست چرا که داریم به‌وضوح میبینیم صنعت بازیهای ویدئویی به کدام سمت کشیده شده است. چند وقت است که یک «بازی» که داستان داشته باشد، شخصیت به‌یادماندنی برای‌مان معرفی کند و جریان ساز بشود را ندیده‌اید؟ از خودتان پرسیده‌اید چرا در این چند سال دیگر خبری از شخصیت‌هایی مانند کریتوس، دانته، لئون کندی، آیزاک کلارک و بقیه‌ی نام‌های آشنایی که به واسطه‌ی شخصیت جذاب‌شان و داستانی که برای‌مان تعریف کردند به شهرت و ماندگاری رسیدند نیست؟ از خودتان پرسیده‌اید چرا حجم بازیهای مالتی پلیر و MMO-RPGها اینقدر زیاد شده است؟ از خودتان پرسیده‌اید بازی‌هایی که زمانی برای‌مان داستان تعریف میکردند چرا حالا تبدیل به بازیهای جهان باز آنلاین شده‌اند؟ بازی‌هایی مثل مجموعه‌ی گوست ریکون یا رینبو سیکس؟ جبهه‌ی بازیهای خطی که داستان داشتند، شخصیت داشتند، موقعیت‌های ماندگار در ذهن مخاطبان‌شان خلق کردند و خاطره ساختند و در یک کلام ویدئو گیم بودند در حال عقب‌نشینی به نفع جبهه‌ی بازیهای آنلاین و جهان باز است. دقت کرده‌اید هر بازی که در گذشته خطی بود برای بقا نیازمند این است که تبدیل به یک بازی آنلاین شود و در بهترین حالت یک بازی جهان باز آفلاین؟ چند بازی را سراغ دارید که به سبک بازیهای ماندگار نسل ششم و هفتم ساخته شوند؟ کار به جایی رسیده که حالا برای بازی‌هایی که خط داستانی وحالت تک‌نفره دارند هم خرید درون برنامه‌ای در نظر گرفته‌اند تا علاوه بر پولی که بابت خرید محتوای بازی می‌دهیم برای بهتر بازی کردن و لذت بردن بیشتر از آن پول زور بدهیم! قبلا یک بازی ساخته می‌شد که در یک بسته همه چیز داشت و خطی هم بود و داستان هم تعریف می‌کرد و در انتها بالای ۳۰ ساعت گیم‌پلی به‌ما می‌داد. حالا بازیهای خطی حداکثر دوازده ساعت گیم‌پلی دارند و بقیه‌ی محتوای‌شان را باید با پرداخت پول از طریق DLCها بازی کنیم و حالا هم که مکانیک‌های گیم‌پلی‌شان را با پول و در قالب لوت باکس و خرید درون برنامه‌ای توی پاچه‌مان میکنند!
راستش را بخواهید حق هم دارند؛ تا وقتی نسل جدید گیمرها از هر آشغالی که به اسم ویدئو گیم ساخته میشود استقبال بکنند و هر «پیس آو شتی» را با لذت و هیجان بازی کنند همین است که هست! به قول آن عکس معروف که باز لایتیر را در کنار وودی کارتون داستان اسباب بازی نشان می‌دهد که در حال نشان دادن جایی در خارج قاب است و می‌گوید: «Noobs Everywhere!» باید به این حال و روز عادت کنیم. آنهایی هم که احیانا به‌شان برخورده به جای فحش دادن بهتر است بروند در نقشه‌های درندشت PUBG بزنند توی سر و کله‌ی چهل پنجاه نفر مثل خودشان و لذت بازی کردن ویدئوی گیم نسل جدیدشان را پربارتر کنند!
(صنعت) هشتم!
سینا کیارستمی
هنر؟ کدام هنر؟! من یکی که می‌گویم صنعت هشتم که گه‌گداری هم هنری از خود نشان می‌دهد. بیایید و عبور کنیم از تعاریف روزمره، عبور کنیم از آمار و اعداد و ارقام، فلان شرکت فلان قدر از فروش فلان بازی‌اش در سال فلان سود کرده است. عجب فلان فلان شده‌ای است نه؟! نه نیست! واقعا همان شرکتی را که مدنظر خود دارید کار خودش را کرده است و باید بهش تبریک گفت و هیچ ایرادی هم حق ندارید بگیرید؛ نقدی هم وارد نیست و اصلا به قول سامو‌ئل بکت: «ختم جلسه! ». می‌دانید چرا؟ چون جای غلطی در حال جست و جوی خواسته‌مان هستیم. بیایید منطقی باشیم. چرا باید شرکتی بزرگی که سهام‌اش در بورس نیویورک جز پرطرفدارترین‌هاست بیاید و برای من و شما وقت بگذارد و هنر هشتم را تجلی سازد؟ شکم چندصدهزار کارمندش را شما و تعاریف‌تان و یا به‌به و چه‌چه منتقدان سیر خواهد کرد؟! نه عزیز اینها نون و آب نمی‌شود. حال با خودتان ممکن است سوال کنید که پس چرا اینقدر این شرکتها در تکاپو هستند تا روز به روز آثار بهتری ارائه کنند و هزار سوال دیگر که خودتان بهتر می‌دانید. در پاسخ باید عرض کنم که هیچ گربه‌ای محض رضای خدا موش نمی‌گیرد! بله! اگر فلان شرکت مطرح، تریلر فلان بازی‌اش را منتشر و می‌کند و جملگی کف و خون قاطی میکنیم باید بگویم که وظیفه‌اش است! اگر این‌کار را نکند چه کند؟ توقع دارید بنشیند و پیشتازی رقبایش را ببیند؟ یا مثلا دست زیر چانه بگذارد و شاهد سقوط سهام خود در بورس باشد؟ و یا مثلا در اتاق فکر خود جلسه برگزار کند که: «دیدید دوستان؟ هنر هشتم به خطر افتاده است! زمان آن رسیده است که یک اثر هنری دیگر به بازار تزریق کنیم! » مضحک است نه؟ بله هست! چون چنین شرکت‌هایی در چنین شرایطی، یک گوربابای هنر گفته و سریعا جلسه برگزار میکنند که فلان بازیِ شرکت حریف را چگونه و از چه طریقی تخریب کنیم! اگر خیلی منصف باشند هم سریعا جلسه می‌گذارند که چه کنیم تا از این وضعیت لعنتی خارج شویم. حتما متوجه هستید که آن وضعیت لعنتی برایشان چه معنی می‌دهد دیگر؟ لازم به توضیح که نیست؟ بله جانم، پس دیگر زیر دست و پای غول‌ها دنبال هنر و زیبایی و… نگردید که به قول معروف: «گشتم نبود، نگرد نیست» که به قول شاعر: «تباه کردم عمر خویش را» و هزار قول معروف و قول شاعر دیگر. حتی ممکن است له شوید. لطفا به سوالی که قرار است بپرسم کمی فکر کنید؛ که کدام بازی را تجربه کردید و به معنای واقعی کلمه از آن لذت بردید؟ لذت که می‌گویم اصلا از آن تعبیر «هایپ شدن» را نکنید لطفا که اگر چنین باشد شما واقعا تا به حال «بازی» نکرده‌اید و صرفا مغزتان را لحظاتی از فعالیت‌های روزمره به فعالیت‌های عبث تغییر وضعیت داده‌اید. بازگردیم به سوالی که مطرح کردم. خیلی دلم می‌خواهد از تک تک‌تان خواهش کنم که به سوالم در قسمت کامنت‌ها پاسخ دهید تا همگی باهم یک بحث مفید و خوب را جلو ببریم اما نگرانم که به من انگ نویسنده‌ی اقتصادی بزنند و بگویند فلانی عقده کامنت دارد. خیر عزیزم! هرجا دلت خواست به سوالم پاسخ بده حتی در ذهنت؛ اما من خودم پاسخ‌ام این است: لیمبو و جدیدا نیز کاپ‌هد. هردو مستقل، هردو فارغ از هیاهوی تبلیغات و هایپ کردن‌های تو خالی، هردو فارغ تمام کثافت‌کاری‌های تجاری (این صرفا پاسخ بنده بود و هیچ غرضی از بیان آن نداشتم).
در پایان لازم است دوباره ذکر کنم که عزیزان، کاملا طبیعی است که شرکتی بزرگ چون چه و چه و چه، به دنبال تخریب هم، تبلیغ خود و تمام راه‌های پول درآوردن از محصول‌شان باشند، شما هم اگر جایشان بودید همین کار را می‌کردید. خرده نگیرید یا بهتر بگویم که نباید خرده بگیریم. بازیسازی خیلی وقت است که صنعتی شده، خیلی وقت است که باید بگوییم صنعت بازیسازی و نه هنر هشتم.
بیشتر ورق سبز بده، AAAتر تحویل بگیر
تارخ ترهنده
پرداخت درون برنامه‌ای؟ (من یا هر آواتاری را که دوست دارید دست به چانه و در تفکر تصور کنید) شاید خیلی مهم نباشد بدانیم از کی شروع شدند و از کجا آمده‌اند؛ البته که برای اطلاعات عمومی‌مان خوب است که بدانیم، ولی اگر هم بدانیم قرار است برای ماندن یا محو شدن‌شان کاری بکنیم؟ کاری از دست ما برمی‌آید یا خیر؟ البته که بر می‌آید! حداقل کاری که در راستای محو شدن‌شان می‌توانیم بکنیم، تن ندادن به خریداری آنهاست و بس؛ البته اگر با رایانه شخصی هستید و کرک می‌زنید که کلا بحث دیگری است. فقط به شما بگویم که طبق گزارش سایت MCVUK، در سال جاری میلادی بیش از ۵۰٪ درآمد و سود صنعت بازی از پرداخت‌های درون برنامه‌ای بوده؛ حال دیگر بسته‌الحاقی بیشتر بوده، جعبه غنایم (لوت باکس) بیشتر بوده یا شخصیت‌های اینجاستیس ۲ و اورواچ بماند! درست است که خیلی‌ها می‌گویند از پرداخت‌های درون برنامه‌ای متنفر هستند و غیره (بیشتر آن‌ور آبی‌ها؛ هرچند اینور آبی‌ها هم کم نیستند)، اما یک سایت و منبع معتبر دیگر نیز معتقد است وجود این موارد کلا روی فروش یک بازی تاثیری ندارد.
شرکت EA در سال مالی ۲۰۱۷ نزدیک به ۱.۶ میلیارد دلار درآورده که به تماشای تصویر زیر دعوت‌تان میکنم و خواهش‌مندم به بخش سبز نمودارها توجه بنمایید.
خیلی خوب، از آمار و ارقام که بگذریم باید بگویم که شرکت‌هایی چون EA، یوبی‌سافت، اکتیویژن و بازی‌هایی چون اورواچ و راکت‌لیگ اگر بخواهند فقط به فروش خالص بازی بسنده کنند، مثل THQها، Crytekها (این یک مورد نیمه ورشکست است)، Visceral gamesها می‌بایست با این عرصه خداحافظی کنند. شاید بگویید دیگر اینها زیاده‌روی است، اما اگر یک آن یکی از بازیهای جدید که سرمایه‌ای پای آن ریخته شده موفق ظاهر نشود، چیست که سازنده‌اش را زنده نگه می‌دارد؟ من اصلا نمی‌خواهم از سیاست پرداخت درون برنامه‌ای در بازیهای AAA حمایت کنم، مخصوصا وقتی پای کپی پیست‌های سالانه در میان باشد و برادران وارنر! اما انگار وجود آنها تاحدی الزامی است، اگر بخواهیم به صنعت خواندن هنر هشتم‌مان ادامه دهیم و AAA پشت AAA نوش جان کنیم… . البته، میشود به‌قول Forbes قیمت بازیها را از این بیشتر کرد تا دیگر نیازی به پرداخت درون برنامه‌ای نباشد؛ یا اینکه سیاست دیگر و بهتری می‌توان اتخاذ کرد که رابطه‌ای برد- برد برقرار شود؟ نظرتان درباره‌ی بازیهای مستقل چیست؟
سلام. دست روی موضوع خوبی گذاشتین که اتفاقا بازارش هم بدجوری داغ بوده توی ماه اخیر.
اقای قرالو. میدونم کلاس کاری شما کلا از ما جوجه ها بالاتره و عمرا هم نگاه به این کامنتا نمیکنین ولی خب لحنی که شما تو بخش اخر نوشتتون استفاده کردین خیلی داغونه. من کلی ادم میشناسم که فقط مولتی پلیر بازی میکنن و اتفاقا خیلی هم گیمرای خوبی هستن. استفاده از کلماتی مثل «نوب» برای اون دسته از گیمرا خیلی جالب نیست. به نظر من به جای به همدیگه بگیم نوب و پرو بریم سرمونو بکنیم تو اخور خودمون و کارمونو بکنیم خیلی بهتره!
من شخصا با ذات مولتی پلیر و گیم چند نفره مشکل دارم. هیچ رقمه هم تو کتم نمیره. نشستم شاخ مولتی پلیرا رو بازی کردم و سر ۵ ساعت ولش کردم. به نظر من هم واقعا وقت تلف کنیه که هی بیوفتی توی یه نقشه و هی بکشی و دوباره این چرخه رو تکرار کنی. من میگم منی که دارم وقت میذارم بذار حداقل یه چیزی باشه که علاوه بر سرگرم کردن دوزار ازش چیز جدید بکشیم بیرون. میخواد یه کلمه انگلیسی باشه میخواد درس زندگی باشه. ولی خب یه دسته از گیمرا حال میکنن با این سیستم که اتفاقا اینقدر تعدادشون بالاس که سازنده ها ما سینگل پلیر بازا رو تا چند سال دیگه ادم حساب نمیکنن! نمیشه بهشون بگی که شماها نوبین یا مایه سرافکندگی گیم هستین.
کلا گیم عوض شده و دیگه نمیشه با دید سال ۱۹۹۹ بهش نگاه کرد. منم اینو قبول دارم. درسته که اکثر بازیای این نسل برای من زهرمار بودن ولی خب چه میشه کرد؟ نیاز بازار اینه و من هم نمیتونم خودمو باهاش تطبیق بدم. یارو براش درامدزایی مهمه نه اینکه فلان گیمر به فلان دیالوگی که من نوشتم دقت کرد و زندگیش عوض شد. سینما هم همین مسیرو داره و میتونیم ببینیم که بازار پر شده از فیلمای تجاری و سوپر هیرویی که یکی از یکی بی کیفیت تر و چرندتر هستن. اونی که سال ۱۹۶۳ فیلم میساخت الان دیگه نمیتونه با همون دید فیلم بسازه. چون نسل عوض شده و انسان ها هم عوض شدن. توی گیم هم همینه. الان مولتی پلیر رو بورسه پس اقا مولتیش کن. بابا بازیای قبلیت اکشن تاکتیکی بوده. ولش کن بابا اوپن ورلدش کن یه کو-اپ هم بزن تنگش یه سری دی ال سی تنبون منبون هم بچپون توش پول دربیاریم. کی حوصله اکشن تاکتیکی داره؟ اگه من بازیم نفروشه و سرمایم برنگرده تو جوابشو میدی؟
نمونه بارز توجه به بخش سینگل پلیر هم بازی ریمن لجندزه که در حال حاضر فقط رو سطل اشغال خونه ما پورت نشده و هنوزم از فروشش مینالن. خب وقتی نمیفروشه نمیسازن دیگه.
سازنده ها هم نسل قبل نشستن فکر کردن دیدن با وجود افزایش ۱۰ دلاری قیمت بازیا دخل و خرج نمیخونه. چیکار کنیم؟ بیایم یه سری قسمت اضافه بسازیم برای بازیامون و دونه ای ۱۰-۱۵ دلار بفروشیم که بیشتر سود کنیم. وظیفه ساختش هم بندازیم گردن همون تیم جدیدی که استخدام کردیم ببینیم چند مرده حلاجن! هم تیم جدیدو یه تست میکنیم هم سود میکنیم! نتیجش هم شد دی ال سی های فوق شاهکار فال اوت ۳! البته این وسط مورد خاص هم داشتیم که حتی طراحی بهتر از بازی اصلی هم تحویلمون دادن (دارک سولز- جی تی ای که هردو اینها توسط تیم اصلی کار شدن) ولی خب تعدادشون انگشت شماره و اندکن!
از اون طرف بازی مولتی پلیر هم خب خرج داره. کلی هزینه سرور و تعمیر و نگهداری و هزارجور کوفت و زهرمار دیگه. خب چجوری این هزینه ها رو تامین کنیم؟ یه مدت نتورک پس میفروختن. بعد دیدن ملت کنار نمیان. تا اینکه پای این پرداخت های درون برنامه ای باز شد به بخش مولتی بازیا. بازیکن خوب میخوای؟ ۵۰ دلار بده که فلان قدر سکه بهت بدم که سریع بپری تو بازی و همه تیما رو له و په کنی. ماشه اسلحه میخوای طلایی رنگ؟ ۲ دلار بده عمو جون ببینه! و از این قبیل چرت و پرتا! پولی که از این راه بدست میاد خرج سرور میشه و خب یه بخشیش هم میشه سود تیم سازنده.
الان اگه یوبی باگ بیاد بگه رینبو سیکس میخوای بیا ۹۰ دلار بده فکر میکنید کسی میده؟ عمرا! طرف میگه جه خبره بابا؟ همه بازیا ۶۰ دلارن. مال تو توش موز داره که ۹۰ میدی؟ در نتیجه سازنده مجبور میشه به روش های مختلف پوله رو ازت بگیره. چون تو گیمر نمیدی اون میزان پولو.
ولی باز شدن پای این بخش به بخش سینگل بازیا ماجراهای دیگه ایه. اینکه بیای پایان اصلی بازیو پشت گراید کردن و لوت باکس قایم کنی اوج نامردیه. تو یه بار پولتو گرفتی. چرا بازم دنبال داستان میگردی؟ یا مثلا منی که میخوام با سری بازی کوفتی شما اشنا بشم و سال ۲۰۲۲ شروع میکنم به بازی کردن ایا تو تضمین میکنی که سروراتو جمع نکنی تا اون موقع؟ اگه جمع کردی چی؟ من چجوری پایان بازی رو ببینم؟
ورود پرداخت ها به بخش سینگل پلیر واقعا بد و ازاردهندس و یه فکری باید براش بکنن. من حاضرم قیمت بازیا افزایش پیدا کنه ولی حداقل محصول نهایی کیفیت خوبی داشته باشه. با این وضعی که داریم میریم جلو احتمالش هست که حتی بخشی از بازی بریده بشه و تا پول ندی هم باز نشه. قیمت بازیتو بکش بالا ولی نیا محتوای اشغال بفروش به ملت برای سوددهی. همون چرندی که توی دیسک گذاشتی رو بهتر کن بده بهمون.
کلیت ماجرا اینه که سینگل پلیر علی رغم زرت و پرتای سازنده های مطرح در حال کنار رفتنه. همون استاروارز استودیوی ویزرال هم دلیلش سینگل پلیر بودن بازی بود. مدیران ای ای زر مفت میزنن! تمام اون «بازنگری» ها تو فرهنگ لغت من یعنی مولتی پلیر و ریزپرداخت! شماها زنده من مرده اگه همین نشد! سازنده میخواد با کمترین هزینه بیشترین پول رو دربیاره. اونا چیزی میخوان که گیمرا مدام بهش برگردن و این یعنی مولتی پلیر. سینگل پلیر رو هرکاریش بکنی بالاخره محدوده و تمام شدنی. اما مولتی چی؟ یه اپدیت میدی برای بازی ۳ سال پیشت یه اسلحه اضافه میکنی که فقط به کسایی میرسه که لول ۳۴۵ دارن. بعد هم کلی ریزپرداخت میذاری که طرف بره و تلاش کنه و برسه بهش. حالا یا با پول یا با تلاشی که اخرش به پول دادن برسه! بعد هم اسلحه بعدی! الان سود تو انلاینه. همون گنده های گیم هم باید رو بیارن به بخش مولتی وگرنه باید جمع کنن برن خونه هاشون!
این رو هم حساب کنید که دیگه ادما هم حوصله ندارن بشینن بررسی کنن که ایا جیمز با کشتن ماریا خودش رو راحت کرده یا ماریا رو! یا مثلا کی حوصله داره بره دنبال تیر بگرده برای کشتن دشمنا؟ تیر نمیدی پس اشغالی. نمرت هم ۵. میانگین نمره ۷۶! الان بکش برو جلو رو عشقه! دوتا انفجار بذار تو فیلم و بازیت تمومه. یکی دوتا کاراکتر اهم اهم! هم بذار تو فیلم و بازیت بعد بیا بگو ما میخواستیم سنت شکنی کنیم و Edgy باشیم. میانگین نمرت شد ۹۰. فروشت هم چسبید به سقف. خدا بده برکت!
کاملا با اینکه هنر شده صنعت موافقم
به نظرم بخش افلاین بازیها به بازیهای انلاین میبازن چون ذائقه ها عوض شده . دیگه حوصله کمپین و هیرو نیست . برای مثال حدود دو هفته پیش متال گیر سالید پنج رو از دوستم گرفتم اوایل خیلی خوب بود بیگ باس اسکال فیس ، وولگین ، اسلات ، مخفی کاری و گیم پلی عالی اما بعد فصل اول دیگه حس بازی کردن نبود و بازی تکراری بود اینکه بخوام همش سینه خیز برم و سربازهای بدبخت رو بفرستم پایگاه و برم اینور و اونور یکنواخت شده بود، پلاس رو شارژ کردم و دوباره رینبو رو پلی کردم ، متال گیر کاملا به حاشیه رفت
این اولین متال گیر سالیدی نبود که بازی کرده باشم ، متال گیر سالید ۲ بهتر بود؟ به نظرم نه نبود. اگر اون موقع بازیهای انلاین مثل الان فراگیر بودن متال گیر ۲ فروش کمتری داشت ، بازیهای انلاین موفقن به خاطر ذات انسان که اجتماعی هست ، خودم به شخصه دوست دارم با چن نفر ادم واقعی بازی کنم تا یه هوش مصنوعی احمق
به نظرم دنیای گیم داره به سمت هدف اصلیش میره ؛ اینکه گیم چند نفر رو برای بازی دور هم جمع کنه و اینترنت هم این هدف رو میسر کرده
در خصوص این موضوع همین بس که کاپ هد با عیال بازی میکنیم و اتفاق جالبی که افتاد نشستم پاش بعدش خانمم دسترو روشن کرد زود زد پلیر ۲ اضافه شد، اصن تعجب کردم و کلی ذوق و از همون روز با خانمم دوتایی بازی میکنیم و لذتی بس عمیق میبریم، من نه پولشو نه وقتشو ندارم و بازیارو دااستانی و آفلاین روی سیستمم بازی میکنم، واقعن پول با این اوضاع دلار اشتباه محضه و خب شرکتها خوب شناختن نسل جدیدو و بقول شما هرچی بدی میگن به به و چه چه، در مجموع بازی باید حالتو خوب کنه، مثلن برای من فورزا هورایزن ۳، فیفا، کاپ هد، جی تی ای باعث خوب شدن حالم میشن، بازی هم زیاد بوده که لذت بردم و چندباره هم لذت بردم، سری جنگاوری مدرن کال آف واقعن شاهکار تاریخ بازیسازی بوده، هست و خواهد بود، کلن دنیای گیم قدیم لذتش بیشتر بود اما الان درگیر تریلرو، گرافیکو، آنلاینشن تا ذات خود بازی.
من به شخصه طرفدار بازی های انلان نیستم ( البته بعضی وقت ها برای سرگرمی بازی میکنم ) و بازی بدون داستان برام معنی نداره اما مشکلی هم با بازی های انلای ندارم چون هر کدوم دنیای خودشون رو دارن و طرفدار های خاص خودشون رو . اما مشکل اینجاست که میکروترنسکشن ها در بازی های انلاین باعث ایجاد درامد بسیار زیاد برای شرکت های سازنده شده و سایر شرکت ها هم تمایل پیدا کردن به جای ساخت یه بازی سینگل پلیر خوب ، یه بازی اپن ورلد با یه بخش سینگل معمولا بیخود بسازن با یه بخش انلاین بزرگ با پرداخت های درون برنامه ای و این باعث افت بازی ها میشه .
الان هم که میکروترنسکشن به بازی های سینگل پلیر هم رسیده ( که به نظر من فاجعه هست ) تا سازنده های این بازی ها هم از این منبع درامد بی بهره نمونن .
حتی اگه میکروترنسکشن ها باعث بهبود بازی ها هم بشه ( که تا حالا نشده و فکر نکنم در اینده هم بشه ) باز گرفتن پول از کسی که ۶۰ دلار بابت بازی داده بی معنیه و باعث صدمه رسیدن به صنعت گیم میشه ( این حرف من نیست ، فقط *microtransactions in games* رو سرچ کنید و نتایج رو ببینید ).
در مجموع اگه این روند ادامه پیدا کنه و پلیر ها هم به خریدن ادامه بدن ، دیدن روزی که میکروترنسکشن به بخش ثابت تمام بازی ها تبدیل بشه و نقشش هم خیلی پر رنگتر بشه و بازیکن رو مجبور به خرید بکنه دور از ذهن نیست .
سلام ، من هرچی فکر میکنم میبینم خب هزینه های بیشتر باعث پیشرفت بیشتر صنعت گیم هم میشه.
اینطور نیست ؟
نه لزوما. شما این امر رو در سینما دیدید: فیلم هایی مثل «انتقام جویان» و سایر بلاک باستر یا فیلم های گیشه پسند پر هزینه که اتفاقا درآمد خوبی هم داشتن، چه خدمتی به سینمای جهان کردن؟ چه چیزی به فنون بازیگری، داستان سرایی، کارگردانی، موسیقی، تدوین و… اضافه کردن؟ هیچ! مثل موسیقی پاپ که صرفا امروز میاد و فردا میره. محتوا و فرم ماندگار و جریان سازی نداره. شرکت های بازی سازی هم که پول پارو میکنن همین ماجرا رو دارن. لزوما باعث پیشرفت نمیشن، تازه ممکنه باعث پسرفت هم بشن و ذائقه گیمرهارو به بازی های بی محتوا عادت بدن.
من به شخصه اصلا از طرفدار های بازی های انلاین نیستم ( البته کم و بیش برای سرگرمی بازی میکنم ) و هنوزم هم اعتقاد دارم بازی با داستان معنا پیدا میکنه اما هیچ وقت مخالف بازی های انلاین هم نبودم و چون هر کدوم دنیای خاص خودشون رو دارن و قطعا طرفدار های سرسختی هم دارن .
). حتی اگر این موضوع باعث بهتر شدن بازی ها هم بشه ( که فکر نمی کنم بشه ) باز هم توجیحی برای گرفتن پول از کسی که بازی ۶۰ دلاری را خریده نیست .
اما مشکل اینجاست که میکروترنسکشن ها باعث ایجاد درامد سرسام اور برای بازی های انلاین شده و شرکت های بازی سازی هم تمایل پیدا کردن به جای یه بازی سینگل پلیر ، یه بازی اپن ورلد با یه بخش سینگل کوتاه و معمولا بیخود بسازن با یه بخش انلاین بزرگ که کسب در امد کنند و این موضوع باعث ضعیف شدن بازی های سینگل شده .
حالا هم که شرکت ها تصمیم گرفتن با یه تیر دو نشون بزنن و میکروترنسکشن ها رو به بازی های افلاین هم اضافه کردن ( که به نظر من پرداخت پول برای یه بازی افلاین فاجعه هست
در مجموع به نظر من این روند به شدت نگران کننده هست و اگر این روند ادامه پیدا کنه و بازیکن ها هم همچنان به خریدن ها ادامه بدن ، دیدن روزی که میکروترنسکشن یکی از بخش های ثابت همه بازی ها بشه و نقشش پر رنگتر بشه دور از ذهن نیست .
در مورد بازی های ویدئویی نمیتونم نظری بدم چون تجربه ش نکردم ( بازی اورجینال!) .اما اگه بتونیم به بازی های موبایلی هم ویدئو گیم بگیم ( که به نظر من نباید بگیم ) ، در بازی های موبایلی مخصوصا بازی های آنلاین استراتژی پرداخت درون برنامه ای به شدت باعث نابرابری و ناعدالتی در بازی میشه به این معنی که هر کس پولدارتر باشه قدرتمندتره ( به عنوان مثال بازی last empire war z و یا ده ها بازی دیگه ). ولی تا وقتی که پرداخت درون برنامه ای باعث اینچنین مشکلاتی نشه خب ایرادی هم نمیتونه داشته باشه و به قول معروف دارندگی و برازندگی
در نقشه‌های درندشت PUBG بزنند توی سر و کله‌ی چهل پنجاه نفر مثل خودشان و لذت بازی کردن ویدئوی گیم نسل جدیدشان را پربارتر کنند!
————————————————————–
چه ربطی به میکروترنسکشن داره دقیقا :!:
شما اصلا میدونید اسکوائد داشتن چه لذتی داره
با دوستانتون برای دقایقی دورهم جمعید میگید میخندید اگر شانس بیارید چیکن هم بشید
وقتی یه کامنیتی کوچک دارید که زندگی براتون خیلی لذت بخش تر میکنه بازی آشغال هم باشه
لذت بخش ترین گیم میشه و بصورت ناخودآگاه غریزه انسانی فعال شده وگیمر جذب این کامنیتی کوچک میشود
چون تبدیل به خانواده مجازی گیمر میشود
اما
pubg بازی نیستش که به گیمری خیلی راحت باج بده حتی در صورت چیکن شدن هم جایزه ارزشمندی نمیگیرید
این بازی مخصوص tryhard ها هستش ۳۰ نفر پایانی درگیری ها سنگینه
حالا کجای pubg به پرداخت درون شبکه ای میخوره و به این مقاله نمیدونم :!:
این صفحه دوم مقاله انتهاش هم نیازمند ویرایش هستش
چون هیچ ربطی به اصل قضیه نداره
تاپیک , تاپیک خوب و مهمیه … این قضیه پرداخت های درون برنامه ای و مایکروترنزکشن ها خیلی دارن نگران کننده میشن , اتفاقا چند شبی هستش با دوستان روش بحث میکنیم. ولی متاسفانه نوشته آقای قرالو , بخصوص پارگراف آخر , تو دیوار هست…
اینجا تارگت هامون ۱. سازنده های گریدی و ۲. خود پلیر هایی که این لوت باکس ها و … ساپورت و خریداری میکنند هست … حالا آقای قرالو اومده مخاطبین بازی های آنلاین توهین میکنه , در حالی که بازی های سینگل پلیر هم پرداخت های درون برنامه ای زیادی دارن … “گیمر نسل جدید””نوب” , بابا پرو گیمر , بابا گیمر قدیمی…
این حرفی که زدن ایشون رو اگه بخوای با هر منطقی حساب کنی فقط درجه خنده دار بودنش کم و زیاد میشه … جالبه اسم بازی pubg رو هم آوردن … بازیی که در حال حاضر “هیچ” پرداخت درون برنامه ای نداره… حتی قیمتش هم کمتر از ۶۰ دلار هست و به جز اون ۴۰ دلار که موقع خرید بازی پرداخت میکنیم دیگه هیچ پولی مستقیما به جیب سازنده نمیرسه. (یه مدت کوتایی کلید هایی برای کریت گیمز کام به بازی اضافه کردن که سریعا حذف شد)
خوب حالا نتیجه گیری کردیم که این آقا از بحث مایکروترنزکشن ها فاصله گرفته و بیشتر بازی های مولتی پلیر و بازی کن هاش رو مورد هدف قرار داده … که خوب بحث در مورد این موضوع خیلی مسخره هست , چون کسی که اعتقاد داره “یک پلیر یا گیمر قدیمی هست و فقط سینگل پلیر بازی میکنه یا نوب و تازه کار هست و مولتی میزنه” کاملا وضعیتش مشخص هست…
درضمن آقای قرالو , این روشتون خیلی مبتدیانه و چایلدیش هست که در متن به یک عده توهین میکنید و عده دیگه رو پرو گیمر مینامید … اینطوری بعضی مخاطبا از ترس اینکه این القاب بهشون نسبت داده نشه و بگن “آره ما هم گیمر قدیمی هستیم” میان و میپرن تو واگنتون … مخصوصا تو ایران که درصد بالایی از “گیمر ها” فقط بازی کرکی استفاده میکنن و به جز سینگل پلیر انتخاب دیگه ای نداشتن.
————————
در کل من خودم مخالف شدید مایکروترنزکشن ها هستم اما ربطی به بازی های مولتی نداره … میبینیم که بازی های سینگل پلیر هم پرداخت های درون برنامه ای کمی ندارن َ, نمونش همین شدو آو وار.
من خودم روی پی سی گیم میزنم و کلا زیاد بازی اورجینال خریداری نمیکنم (مقدمه برای ادامه متن) :pc:
واقعا با تمام حرف هایی که توسط شما عزیزان مطرح شد موافقم زمان اون همه بازی های زیبا که کاراکترهایش چه خوب و چه بد بعد از چندین سال هنوز در یاد و خاطر ما باقی مونده تموم شده کاراکتر هایی مثل دانته ، لیون، کریتوس، جونز، مکس پین، ویلیام بلسکویچ ،اتزیو و… بازی هایی که فقط به عشق و علاقه ساخته میشدن و در درجه دوم برای سود و منفعت شرکت های بازی سازی…
روشن ترین این تغییرات رو میشه توی بازی های شرکت Ubisoft مشاهده کرد اگه نگاهی به سری بازی های معروف این شرکت مثل Assassins Creed , Prince or Persia , Splinter cell , FarCry و خیلی بازی های دیگه بندازید و با هم مقایسه کنید میبینید که تنها هدف Ubisoft از ساختن بازی در سال های اخیر فقط بدست اوردن درآمد و سود مالی بیشتر بوده است، همین بازی Assassins Creed که کمتر کسی پیدا میشه که حداقل اسمشو نشنیده باشه… از اون دوران شکوهش در دوره ابتدایی با کاراکتر و داستان هایی به یاد موندنی خاطراتی خوب رو برای ما رقم زد.
قبلا میتونستیم بگیم دو دسنه بازی داریم یکی بازی های single player یا تک نفره بود که یه داستان خطی رو (معمولا) با بهترین نحو نسبت به زمان خودشون دنبال میکردند و یکی هم بازی هایی بود که تمرکز اصلی اون ها توی بخش مولتی پلیر بازی ها بود مثل بازی Counter Strike یا Dota و… که این بازی ها هم حتی پرداخت درون برنامه ای برای مخاطبان خود در نظر نگرفته بودند و شما برای بازی کردن این بازی ها باید فقط اونا رو از فروشگاه خریداری/دانلود کرده و بعدش دیگه نه پول اضافه و نه چیز دیگه ای… ولی که نسخه های جدید تری ازهمین عنوان ها منتشر شده (CSGO , Dota 2) شاهد هستیم که یکی از بیشترین سهم رو از درآمد شرکت valve از همین دو بازی تامین میشه.
در کل در چند سال اخیر تمرکز سازندگان بازی روی بازی های Co-op و Multiplayer بوده است مثل بازی های Anthem , a Way Out , Starwars , Ghost Recon , COD و خیلی بازی هایی دیگه (نمیدونم چرا گیر دادم به EA)… امیدوارم که EA بازی هایی مثل Dragon Age رو مثل بقیه آثار فوق العادش نابود نکنه.
اقای ترالو واقعا با اون تیکه PUBG حال کردم دمت گردم :۲۵:
الان کانتر و دوتا مگه pay2win. هستند
خرید پوسته برای هیرو ها و سلاح ها چه مشکلی داره
مگه اجبار کرده :!:
نخیر دوست داری میخری دوست هم نداری نمیخری
Pubg هم همینطور تاثیر تو گیم پلی ندارند