نیمی از ماجرای E3 امسال مانده بود؟ | پرونده‌ای بر مراسم پلی‌استیشن در هفته بازی پاریس ۲۰۱۷

رویداد «هفته بازی پاریس» امسال (Paris Game Week 2017) هفته پیش برگزار شد و سونی نیز طبق موعد مقرر، مراسم پلی‌استیشن را در این رویداد برگزار کرد و بازی‌های جدید و قدیمی کنسول پلی‌استیشن ۴ را به‌نمایش گذاشت. بازی‌های مستقل و بازی‌های واقعیت مجازی پلی‌استیشن وی‌آر در اولویت قرار داشتند و حواس تماشاگران و مراسم پلی‌استیشن را بر خود متمرکز کرده بودند. قبل از شروع رویداد هفته بازی پاریس و پیگیری مراسم پلی‌استیشن، سونی از طریق صفحه اینستاگرام پلی‌استیشن و از طریق مطبوعات و خبررسانی‌ها برای مراسم پیش‌رو تبلیغ می‌کرد و جزییاتی ارائه می‌کرد. استفاده از جمله «E3 فقط نیمی از ماجرا بود» در تمامی اخبار و تبلیغات مذکور نقطه‌ای مشترک بود و البته هایپ برانگیز. با اینکه این جمله به‌خودی خود می‌گوید ما نصف چیزهایی که داشتیم را در E3 2017 نمایش دادیم و نصف دیگر را برای این مراسم نگه داشته‌ایم؛ چه کسی با درنظر گرفتن این محتوا می‌تواند جلوی هایپ شدن خود را بگیرد؟

در این پرونده، می‌خواهیم به بررسی این مهم بپردازیم که آیا مراسم پلی‌استیشن در هفته بازی پاریس امسال واقعا آن چیزی بوده که سونی ادعا می‌کرد؟ می‌خواهیم بپردازیم به بازی‌های نمایش داده شده و آینده این مراسم‌ها و رویدادها؛ در ادامه با پرونده‌ای بر مراسم پلی‌استیشن در هفته بازی پاریس ۲۰۱۷ همراه دنیای بازی باشید.

به موریانه قسم

عباس نیک‌نفس

نه «نالیدن» را مدال می‌کنند بر سینه‌ی من و نه شما را به واسطه‌ی خواندن شِکوه‌های امثال من به تحفه‌ای مستفیض! شاید راه این است که به بازی‌های زمانه، E3ها و پرداخت‌های درون برنامه لبخند بزنیم و نالیدن از این بساط هم بیراهه‌ای است که از طی طریق در آن مقصدی حاصل نمی‌شود. اصلا به همین نالیدن‌ها سرگرم شدیم که یک نسلِ کنسولی گذشت و نفهمیدیم هیپنوتیزمِ سازندگان این پلتفرم‌ها چگونه آلبالو گیلاس نثار چشم‌هامان کرد. هوای «آخرینِ ما» و «خدای جنگ» من را برای خریدِ کنسول سونی هوایی کرده بود، میل به رویارویی با ساخته‌های «مدیا مولکول» و «سانتا مونیکا». سونی و هم‌قطارانش را نمی‌توان برای وعده‌ای که موعودش نرسیده بازخواست کرد اما فاصله‌ی ‌بین ۲۰۱۳ تا ۲۰۱۸ حساب جداگانه می‌طلبد. کنسولی که لیست انحصاری‌هایش در ۲۰۱۳ دلمان را برای خریدش لرزاند امروز (۲۰۱۸) همچنان به‌واسطه‌ی همان لیست برای افزایش فروش ماهانه‌اش تقلا می‌کند.

هستند عناوینی که چون دخترک مو قرمزِ گوریلا گیمز یا چهارمین آنچارتد از کارخانه‌ی سونی برچسب «آماده‌ی عرضه» دریافت کنند اما تاریخ را که ببینید باز پیشانی‌تان داغ می‌شود! تا این‌جای نسل را با انبوه ریمستر و دوباره‌سازی‌ها سرگرم شدیم و هربار که صدایمان خواست درآید سونی تریلری از کریتوس رو کرد و هویج مقابل‌مان گرفت.

خسته نشدیم از دیدنِ خطوط داستانی مختلف ساخته‌ی «دیوید کِیج»؟ حوصله‌یمان سر نرفت از انتظار برای یک عنوان ریسینگ درست و حسابی؟ واقعیت این است که سونی یک گوشه‌ی حواس‌اش را به واقعیت مجازی پرت کرده و سرمست از یک بام و دو هوای مایکروسافت، برای جبران زیان‌دهیِ دیگر واحدهایش به جیب ما اهالیِ دنیای بازی چنگ آویخته. انگار تمامیِ نسل‌های پیش را بذر کاشته برای چنین دورانی، که با لیستی از عناوین دهن پر کن هرماه بیش‌تر از ماهِ گذشته برای حفظ یا حتی ارتقای کنسول متقاعدمان کند. لیست انحصاری‌ها یا استودیوهای سونی را که مرور کنید می‌فهمید چه می‌گویم، ژاپنی‌ها گنجی دارند که همه‌یمان از ۵ سالِ پیش برای تماشایش بلیت پیش‌خرید کرده‌ایم غافل از اینکه شاید تا روزِ موعود بلیت‌مان خوراک موریانه شود!

دوباره خطوطی برایتان نالیدم و این‌بار بهانه‌اش شد هفته‌ی بازی پاریس. رو کردن چند نمایش تازه از سه انحصاریِ بی‌همتا و حتی معرفی یک اثر تازه از «ساکرپانچ» ذوق زده‌ام نکرد و بلکه ذوقِ مذکور را کور هم کرد! حس کردم چند صباحی پای کنسولم پول نریخته‌ام و سونی با هویج‌هایش برگشته تا صدای قار و قور معده‌ام را درآورد غافل از اینکه من پلی‌استیشنم را ترشی انداخته‌ام و عادت ندارم هیچ‌گونه ترشی‌ را پیش از هفت ساله شدن سر سفره بگذارم! اصلا باز کردنش را حواله می‌دهم به جناب نیل دراکمن… .

 تا ابد منتظریم

حامد محمدپور

یکی از مهم‌ترین دلایل بالا بودن انتظار از مراسم امسال سونی در پاریس، نمایش کم‌فروغ سونی در مراسم E3 امسال بود. البته، علت بالا بودن همین سطح انتظارات به خود سونی و نمایش‌های دیوانه‌وارش در چند سال اخیر باز‌می‌گردد که باعث شده مخاطبین در زمان مراسم و نمایش‌های سونی شاهد بهترین‌ها باشند. توجه سونی به نمایش‌های پاریس از سال گذشته و حتی رونمایی از عناوین نام‌داری همچون The Last Of Us: Part 2 باعث شده تا ارزش و توجه به این مراسم همه ساله بیشتر و بیشتر شود. سونی در ابتدا به نمایش چندین عنوان لایو استریم شده به معرفی عناوین مستقل و مختلفی که نمایش‌های VR (واقعیت مجازی) بخش اعظم آن را تشکیل می‌دادند اختصاص داد. مراسم اصلی با یک مگا بمب شروع شد و نمایش یک عنوان در سبک سامورایی‌ها نوید یک مراسم باشکوه دیگر را می‌داد. Ghost of Tsushima نام عنوان معرفی شده بود اما نکته قابل توجه حضور استدیو «ساکرپانچ» برای ساخت این بازی بود که تعجب و شگفت همگان را برانگیخت و تبدیل به یکی از مهم‌های مراسم نیز شد. خوشبختانه با اعلام این‌که نزدیک به ۳ سال است که این عنوان تحت نظر ساکرپانچ در حال ساخت است نوید انتشار زود هنگام بازی را به علاقه‌مندان و طرفداران سونی را می‌دهد؛ اما نمایش مراسم در ادامه با مقداری افت مواجه شد و با توجه به این‌که سونی عناوین نام‌داری همچون قسمت جدید از «ندای وظیفه» و بخش مولتی‌پلیر از Farcry5 را به نمایش گذاشت، اما مراسم آن فروغ همیشگی و یا آن فروغی که ازش انتظار داشتیم را نداشت. وقتی نوبت به نمایش عناوین انحصاری و موردانتظار رسید ورق تاحدودی برگشت. با نمایش چند دقیقه‌ای از خدای جنگ و نمایش برخی جزییات گیم‌پلی به اضافه نمایشی از مردعنکبوتی که جزییاتی از لحاظ داستانی و شخصیت پیتر پارکر را به‌نمایش گذاشته شد که در نوع خود قابل توجه نیز بوده است. نمایش Detroit: Become Human از جمله نمایش‌هایی بود که نمایش بسیار کاملی داشت و مثل همیشه شاهد گستردگی انتخاب و تصمیمات مختلف در بازی بودیم. می‌توان نمایش بازی جدید آقای کیج را از بهترین‌های شب پاریس یاد کرد. و اما اختتامیه و گل سرسبد مراسم چیزی نبود جز شاهکار «ناتی‌داگ» و The Last Of Us: Part 2، مثل همیشه سطح کارگردانی بالای این استودیو در لحظه به لحظه بازی نمایان بود. پرداخت به جزییات سطح بالای گرافیکی به‌همراه حضور شخصیت‌های جدید و مهم‌تر از همه شخصیتی که به احتمال بسیار زیاد مادر «الی» خواهد بود از نکات مثبت و رازآلود نمایش به‌حساب می‌آید. بازی همچنان از خشونت بسیار بالایی برخوردار است و توجه به روابط شخصیت‌ها حتی در برخورد با دشمنان و تشخیص بین دوست و دشمن به‌خوبی ساخت و به مخاطب منتقل می‌گردد. با توجه به حضور و نمایش احتمالی مادر الی در بازی چمی‌توان به این نتیجه رسید که این نمایش در بازه زمانی گذشته بوده و با توجه به سابقه ناتی‌داگ در این زمینه، پس این احتمال می‌رود که باید یک فلش‌بک به گذشته نیز داشته باشیم و با مادر الی و اتفاقاتی که برای وی افتاده است نیز آشنا بشویم. در انتها شاید این مراسم نیز به مانند E3 دارای مگا بمب‌های مختلفی نبود، اما فقط و فقط حضور The Last Of Us: Part 2 به‌تنهایی کافی بود تا از سونی و این مراسم راضی باشیم. راستی یک سوال دارم، ساکر‌پانچ و Ghost of Tsushima را کجای دلم بگذارم؟

اگر کامل شود، ۱۰۰٪ می‌شود؛ یعنی می‌توان دو نیمه‌اش کرد

تارخ ترهنده

به‌شخص با تبلیغات، هایپ و سخت کردن انتظار برای انتشار یک اثر هنری چون یک بازی ویدیویی مشکلی ندارم؛ اتفاقا بسیار نیز برایم شیرین و خاطره‌انگیز خواهد بود اگر راست و واقعی باشد. در کل هر چه بیشتر پیش می‌رویم، هنرهای سرگر‌م‌کننده‌ بیشتر صنعتی می‌شوند و دروغ‌گویی و وعده‌های دروغین که جای‌شان در سیاست است نیز بیشتر در این «صنایع» جا باز می‌کنند؛ البته در صنایع بزرگ، یک سیاست‌مدار خوب بودن برای موفقیت الزامی است، این‌طور نیست؟ خوشبختانه (برای مخاطب)، متاسفانه (برای صنعت‌دوست -بیزنس‌من- سیری‌ناپذیر) حوزه‌ای که ما در آن فعال هستیم و به آن علاقه‌مند، ریشه‌های انسانی و هنری دارد که در تناقض با صنعتی‌سازی است و این‌جاست که پای اخلاقیات می‌آید وسط و تناقضی که به آن اشاره کردم خود را نمایان می‌کند. خطاب به سونی و نماینده وی در حوزه بازی یعنی پلی‌استیشن (گمان می‌برم می‌شنوند):

رویداد E3 2016 را برای‌مان خاطره‌ای شیرین کردی. چون در آن سال خیلی خوب بودی، انتظار می‌رفت سال بعد، یعنی همین سالی که نفس‌های آخرش را می‌کشد (۲۰۱۷ میلادی)، نیز خیلی خوب باشی که خب نبودی و ما همه با خود گفتیم PSX جبران خواهی کرد و کلا برنامه‌ات از این به بعد همین است (البته فقط ما با خودمان نگفتیم و شواهد کلی نشان می‌داد صنعت بازی دارد به سمت و سوی رویدادهای اختصاصی می‌رود). دوباره بگویم که به‌شخص هیچ مشکلی با هایپ‌سازی و تبلیغ ندارم، اما سوال من این‌جاست که اگر E3 نصف ماجرا بود و هفته بازی پاریس نصفه دیگرش، آن‌وقت PSX کجای این دو نصفه قرار می‌گیرد؟ نکند سه نصفه داریم یا قرار است همین نصفه دوم پاریسی را تکمیل‌شده ببینیم؟

ناگفته نماند که PSX یا Playstation Experience امسال ۱۸ آذرماه برگزار می‌شود.