چه زمانی پلی‌استیشن ۵ عرضه می‌شود؟ | بررسی شایعات و ساختار نسل بعدی کنسول‌ها

به تازگی شایعات زیادی در خصوص نسل بعدی کنسول‌های بازی توسط سایت‌های مشهور پخش شده است. در طی اخبار هفته‌های گذشته، سایت‌ها از مشخصات سخت‌افزاری کنسول بعدی سونی خبر دادند، برخی هم از  توزیع کیت توسعه‌دهندگان پلی‌استیشن ۵ خبر دادند و حتی برخی نیز از عرضه آن در سال‌های آتی صحبت می‌کردند. ما می‌دانیم که پلی‌استیشن ۵ در حال ساخت است، اما هیچ خبر رسمی‌ از سخت‌افزار آن نداریم. باتوجه به شرایط کنونی بازار تکنولوژی و ابزارهای موجود، سونی و مایکروسافت تنها می‌توانند از چند شرکت، تکنولوژی‌های مورد نیازشان را تهیه کنند. پس ما می‌توانیم با توجه به چالش‌های پیش‌رو این شرکت‌ و ایده‌های خوبی که داریم از توانایی آن‌ها در ساخت و تهیه قطعات کنسول‌های بعدی صحبت کنیم. حتی با تحلیل اطلاعاتی که در اختیار داریم، می‌توانیم پی ببریم ساخت کنسول‌های نسل بعدی در چه زمانی ممکن می‌شود. البته، سوال بزرگ‌تر این است که آیا یک جهش عظیم به نسل بعد امکان‌پذیر است یا خیر؟ E3 2018 فقط چند قدم دیگر با ما فاصله دارد و اگر نسل بعد کنسول‌ها نیز خیلی به ما نزدیک باشد، باید انتظار انتشار اطلاعات، هر چند اندک، درباره‌ی کنسول‌های بعدی را در این رویداد داشت؛ در ادامه با دنیای بازی همراه باشید.

بیاید با زمان‌بندی شروع کنیم. چیزی که می‌دانیم این است که «مارک سرنی»، بار دیگر در حال سفر کردن است و از بازی‌سازان درباره‌ی نیاز آن‌ها از نسل بعدی پلی‌استیشن می‌پرسد. اگر بخواهیم به این سوال که دقیقا چه زمانی امکان عرضه‌ی نسخه‌ی نهایی کنسول به بازار وجود دارد جواب بدهیم، به دو مانع حوزه‌ی تکنولوژی برخورد می‌کنیم. مانع اول، حضور تکنولوژی‌های جدید در ساخت پردازنده‌های کوچک‌تر و بهینه‌تر، برای استفاده به‌عنوان پردازنده‌ی اصلی در کنسول است و مانع دوم، نیاز به حافظه‌های جدیدتر و البته سریع‌تر است. احتمالا سال ۲۰۱۹ نزدیک‌ترین زمانی خواهد بود که امکان یک جهش به نسل بعدی برای کنسول‌ها فراهم  خواهد شود. با این حال، عوامل دیگری مانند هزینه‌ی نهایی ساخت کنسول، ممکن است این زمان را به عقب بیاندازد.

همه چیز از ترانزیستور پردازنده‌ها شروع می‌شود. معماری ۱۶ نانومتری چیپ‌ست‌ها که با فناوری به نام FinFET توسط شرکت تایوانی TSMC ساخته می‌شود، بنیان اصلی چیپ‌ست‌های کنسول‌های کنونی است و شرکت‌های سازنده‌ی کنسول‌ها هم به سراغ آن‌ها خواهند رفت. با این که گزینه‌های دیگری هم مقابل شرکت‌های سازنده‌ی کنسول قرار دارد، ولی مهم‌ترین گزینه‌ی مقابل آن‌ها برای ساخت پردازنده‌ی پلی‌استیشن و ایکس‌ باکس بعدی، معماری ۷ نانومتری FinFET همان شرکت TSMC است که البته هنوز هم معرفی یا عرضه نشده‌اند. با توجه به این که شرکت هوآوی تولید انبوه چیپ‌ست‌های ۷ نانومتری را شروع کرده است، احتمالا گوشی‌های هوشمند، اولین گجت‌هایی باشند که از این تکنولوژی بهره‌مند می‌شوند. برای این‌که یک معماری جدید در  چیپ‌ست‌ها به حد کافی پایدار و بهینه شود، معمولا به حداقل یک سال زمان نیاز است، به این شکل باز هم به همان سال ۲۰۱۹ به عنوان نزدیک‌ترین زمان برای عرضه‌ی کنسول‌های نسل بعد برخورد می‌کنیم.

در مورد حافظه نیز دو تکنولوژی HBM و GDDR6 در مقابل سازندگان کنسول‌های نسل بعد قرار دارد. حافظه‌های HBM همین حالا در دسترس هستند، ولی احتمالا هزینه‌ی آن‌ها برای سونی و مایکروسافت بسیار گران تمام می‌شود. در نتیجه امکان اینکه سراغ حافظه‌های GDDR6 بروند، بسیار بیشتر است. تولید گسترده حافظه‌های GDDR6 قرار است در پایان سال جاری میلادی آغاز شود، که دقیقا همزمان با عرضه‌ی نسل جدید کارت‌های گرافیک شرکت انویدیا می‌باشد. البته، همین موضوع هم  زمان‌بر است. تولید این قطعات باید به اندازه‌ای برسد تا بتواند به تقاضا برای میلیون‌ها دستگاهی که سونی و مایکروسافت وارد بازار می‌کنند، پاسخ دهد. در این صورت، نیز سال ۲۰۱۹ زودترین زمانی خواهد بود که جهش به نسل دیگر امکان پذیر می‌شود.

انتخاب اول AMD و سری رایزن است

کاملا منطقی است که سونی برای ساخت پلی‌استیشن ‌۵، باری دیگر با AMD همکاری کند. از آن‌جایی هم مایکروسافت می‌خواهد امکان اجرای بازی‌های نسل قبلی خود روی کنسول‌های جدید را حفظ کند، در نتیجه آن‌ها هم برای ساخت پردازنده‌ی ایکس‌‌باکس بعدی سراغ AMD خواهند رفت. همچنین، به احتمال زیاد شاهد ادغام پردازنده‌ی اصلی و پردازنده‌ی گرافیکی در یک چیپ خواهیم بود. زیرا که این حرکت هزینه‌های ساخت را پایین‌تر می‌آورد و البته ساخت مدل‌های اسلیم کنسول‌ها که در آینده عرضه می‌شوند را برای سونی و مایکروسافت راحت‌تر می‌کند. مارک سرنی در خصوص طرز فکر سونی از نسل‌های کنسول‌ها صحبت کرده و گفته است که سونی هر نسل کنسولی را جدا محسوب می‌کند. با وجود این، اگر می‌خواهند پلی‌استیشن ۵ را بر پایه‌ی x86 بسازند که پردازنده‌ی گرافیکی AMD هم دارد، بسیار دور از ذهن به نظر می‌رسد که نخواهند سراغ پشتیبانی از بازی‌های نسل قبل یعنی پلی‌استیشن ۴ بروند. همچنین، مارک سرنی می‌گوید که حتی بین کنسول‌هایی که بر اساس x86 هستند، ممکن است تکنولوژی پردازنده‌های اصلی با هم تداخل پیدا کنند. البته، می‌توانید مطمئن باشید که سونی نمی‌خواهد ۷۰ میلیون مخاطب فعلی خودش را رها کند. مخصوصا وقتی رقیب‌اش مایکروسافت، بسیار جدی روی این بخش تعهد دارد و مانور می‌دهد.

بنابراین، سوال این‌جاست که چه نوع چیپ‌ست تکمیل شده‌ای را می‌توان تا سال ۲۰۱۹ یا ۲۰۲۰ آماده کرد؟ از برنامه‌ی AMD برای تکنولوژی‌های آینده‌ی این شرکت باخبریم، در نتیجه ‌می‌دانیم که سونی و مایکروسافت به چه تکنولوژی‌هایی دسترسی خواهند داشت. از سوی دیگر می‌دانیم که معماری ۷ نانومتری قرار است چه برتری‌هایی نسبت به ساخت یک چیپ‌ست با معماری ۱۶ نانومتری داشته باشد. می‌توانیم کم و بیش جاهای خالی را پُر کنیم و به پاسخ برسیم، ولی باید به این موضوع هم اشاره کنیم که عوامل ناشناخته‌ زیادی هم وجود دارند، یادمان نرود چگونگی و زمان پیشرفت تکنولوژی نیز به شکل قطعی مشخص نیست.

قبل از هر چیز، بیایید از پردازنده‌ی اصلی صحبت کنیم. جایی که ما انتظار داریم تغییر بزرگ و محسوسی نسبت به کنسول‌های فعلی داشته باشیم. شرکت AMD سری پردازنده‌های رایزن خود را با کارت گرافیک‌های داخلی(APU) عرضه می‌کند و این موضوع باعث شده پردازنده‌های این سری که برای کامپیوترها عرضه شده‌اند، بیشتر شبیه به چیپ‌ست کنسول‌ها شوند. جالب این‌که یک CCX یا Core Complex پردازنده‌ی رایزن، اگر با معماری ۷ نانومتری ساخته شود، به همان اندازه‌ای سیلیکون اشغال می‌کند که یک هسته‌ی جگوار با معماری ۱۶ نانومتری اشغال کرده است. این معماری جدید، کمک می‌کند که دو CCX رایزن در کنسول‌های نسل بعد استفاده شود، یعنی می‌توان کنسول‌هایی داشت که هشت هسته‌ی کامل و ۱۶ ترد دارند. این نوع از پردازنده ها در واقع مانند یک نوع پردازنده رایزن ۷ کنسولی است، البته با فرکانس‌ و سرعت پایین‌تر.

درپایین‌ترین حالت نیز این اتفاق می‌تواند کنسول‌ها را به‌کل تغییر دهد، طوری که بنیان بازی‌هایی که انجام می‌دهیم تغییر خواهند کرد. کنسول‌های فعلی در اصل هسته‌های x86 دارند که در واقع برای بازار موبایل ساخته شده بودند. هنگامی که مایکروسافت و سونی در حال طراحی پلی‌استیشن ۴ و ایکس‌باکس وان بودند، آن‌ها هیچ گزینه‌ی دیگری به غیر از این پردازنده‌ها در اختیار نداشتند. به‌طور قطع کنسول‌های نسل بعدی پردازنده‌هایی دارند که قدرت آن‌ها به اندازه‌ی پردازنده‌های رایانه‌های شخصی است. پردازنده‌هایی که بر پایه‌ی هسته‌های Zen شرکت AMD ساخته می‌شوند یا حتی نسخه‌های شخصی‌سازی شده و بهبود یافته از آن‌ها را در خود جای می‌دهند. ظرفیتی که استفاده از چنین پردازنده‌ای، در یک پلتفرم با سخت‌افزار ثابت در اختیار بازی‌سازان قرار می‌دهد، بسیار بزرگ‌تر است و می‌تواند شکل کنونی بازی‌هایی که انجام می‌دهیم را متحول کنند، به‌صورتی که با سطوح بسیار بالاتری از شبیه‌سازی اجزا و پیچیدگی‌ها مواجه خواهیم شد.

گرافیک و ترافلاپس؛ جایی که همه چیز پیچیده می‌شود!

به‌سادگی می‌توان نتیجه‌ گرفت که شرکت AMD شریک اصلی سونی و مایکروسافت در ساخت کنسول‌های نسل بعد است.  بدون شک سونی و مایکروسافت از سخت‌افزار پیشرفته‌ترین پردازنده‌ی گرافیک گروه Radeon Technology بهره خواهند برد. این پردازنده در حال ساخت است و در حال حاضر به اسم Navi شناخته می‌شود؛ این جا با پیچیدگی‌هایی روبه‌رو می‌شویم. مراحل ساخت پردازنده‌ی Navi مدتی است که از برنامه‌های AMD عقب افتاده و ما هیچ اطلاعی از آن نداریم به‌جز این موضوع که AMD گفته است Navi از «نسل بعدی حافظه‌ها» استفاده خواهد کرد. البته، به‌تازگی در یکی از درایورهای گرافیک سیستم عامل لینوکس نام Navi دیده شده است و حداقل پی بردیم که این پردازنده وجود دارد، اما هیچ اطلاعات بیشتری از آن نمی‌دانیم.

احتمال می‌ررود پردازنده‌های گرافیکی Navi از تکنولوژی GCN یا همان Graphics Core Next شرکت AMD استفاده کنند. در واقع، این تکنولوژی جدید نیست، ولی این اتفاق از طرفی در اجرای بازی‌های نسل قبل به سونی و مایکروسافت کمک شایانی خواهد کرد. این دو شرکت همچنین این شانس را دارند تا پیش از عرضه‌ی نسخه‌ی دسکتاپ این پردازنده‌های گرافیکی، آن‌ها را تست کنند. برای مثال پلی‌استیشن ۴ پرو ماه‌ها پیش از این که نسخه‌ دسکتاپ کارت‌ گرافیک Vega عرضه شود، از این پردازنده‌ها گرافیکی استفاده کرده بود. حال سوال اصلی این است که آیا جهشی بزرگ در پردازش گرافیکی خواهیم داشت؟ در پاسخ به این سوال، باید اشاره کرده به این موضوع  که آیا کنسول‌های نسل بعدی را با نسخه‌های اصلی آن‌ها مقایسه می‌کنید، یا با مدل‌های ارتقا یافته‌ی آن‌ کنسول‌ها.

اگر فرض کنیم یک جهش به نسل بعدی در کنسول‌ها معادل ۶ یا ۸ برابر قدرت را افزایش می‌دهد، آن زمان با نگاه به مدل‌های معمولی پلی‌استیشن ۴ و ایکس‌‌باکس وان، می‌توان گفت که بله، جهش بزرگی صورت خواهد گرفت؛ ولی اگر مقایسه را با پلی‌استیشن ۴ پرو و به ویژه ایکس‌‌باکس وان ایکس انجام دهید، آن زمان جهش نسلی بزرگی شکل نگرفته است. اگر پلی‌استیشن ۴ را استاندارد مقایسه‌ی خود قرار دهیم (که به‌راحتی می‌توانیم گفت کنسول مادر در ساخت بازی‌های چند پلتفرمه است)، یک جهش ۶ و یا ۸ برابری در قدرت کنسول‌های آینده، ما را به ۱۱ تا ۱۵ ترافلاپس قدرت می‌رساند. لازم به ذکر است که فاصله بین ۱۱ تا ۱۵ ترافلاپس بسیار زیاد است و رسیدن به ۱۱ ترافلاپس قدرت، راحت‌تر از رسیدن به ۱۵ ترافلاپس قدرت خواهد بود.

شرکت AMD ترافلاپس را با ضرب کردن ۶۴ در مقدار واحدهای عملیاتی به‌دست می‌آورد. عدد ۶۴، تعداد شیدرهای هر Radeon در هر واحد عملیاتی است. پس از آن مجموعه تعداد شیدرها را نیز در ۲ ضرب می‌کنیم، چون به صورت تئوری می‌توان دو دستور را همزمان در GPU اعمال کرد. سپس عدد به‌دست آمده را ضرب در فرکانس پردازنده‌ی گرافیکی می‌کنیم و در آخر آن را تقسیم بر یک میلیون می‌کنیم تا عدد نهایی ترافلاپس به‌دست آید. نکته‌ای که وجود دارد این است که معماری GCN شرکت AMD محدودیت ۶۴ واحد عملیاتی یا ۴۰۹۶ شیدر را در خود دارد. اگر رُک و پوست کنده بخواهیم بگویم، حداقل چهار واحد عملیاتی، یا به خاطر استفاده از معماری ۷ نانومتری، احتمالا هشت واحد عملیاتی، غیرفعال می‌شوند، تا بیشترین تعداد چیپ‌ست از خط تولید خارج شوند و اجازه حضور بگیرند؛ این اتفاق در ساخت تمام کنسول‌ها صورت می‌گیرد.

مهم نیست با محدودیت‌های معماری GCN طرف باشیم، یا اندازه خود چیپ‌ست‌ها، سونی و مایکروسافت در آخر برای بالا بردن عدد نهایی ترافلاپس، به سراغ فرکانس پردازنده‌ی گرافیکی می‌روند. فعلا نمی‌دانیم معماری‌های ۷ نانومتری چه سرعت‌هایی را می‌تواند ارایه دهد، ولی معمولا زمانی که از یک معماری به معماری جدیدتر انتقال می‌یابیم، فرکانس هم بیشتر می‌شود. پردازنده‌ی گرافیکی ایکس‌‌باکس وان ایکس ۱۶ نانومتری است و فرکانس آن  ۱۱۷۲ مگاهرتز است. باید شاهد جهشی حداقل برابر ۳۰ درصد بیشتر روی معماری ۷ نانومتری باشیم.

برای دست یافتن به پایین‌ترین قدرت که ۱۱ ترافلاپس بود، یعنی مقدار  ۶ برابر قدرت ۱.۸۴ ترافلاپسی پلی‌استیشن۴، یک هسته‌ی گرافیکی با ۶۰ واحد عملیاتی، باید فرکانسی ۱۵۰۰ مگاهرتزی داشته باشد. از سوی دیگر یک هسته‌ گرافیکی با ۶۴ واحد عملیاتی می‌تواند ۱۰۰ فرکانس پایین‌تر هم بیاید. برای رسیدن به نهایت قدرت یعنی ۱۵ ترافلاپسی که اشاره کردیم، ۶۴ واحد عملیاتی باید با فرکانس ۱۹۵۰ مگاهرتز پردازش کنند، در حالی که ۶۴ واحد عملیاتی نیاز به فرکانس حداقل ۱۸۵۰ مگاهرتز دارند. در صورتی که معماری GCN  شرکت AMD محدویت ۶۴ واحد عملیاتی داشته باشد، رسیدن به بالاترین ترافلاپس احتمالا ناممکن است. با وجود همه این‌ها، با نگاهی به سرعت هسته‌ گرافیکی ایکس‌‌باکس وان ایکس، می‌توان گفت که رسیدن به فرکانس ۱۵۰۰ مگاهرتزی یا اندکی بیشتر، آن‌قدر هم رویایی نیست.

اگر AMD بتواند تعداد واحد عملیاتی را از ۶۴ در معماری Navi خود بیشتر کند و با نگاهی به سایز تراشه‌ کنسول ایکس‌‌باکس وان ایکس و معماری ۷ نانومتری، می‌توان گفت رقم ۸۰ واحد عملیاتی که ۷۲ یا ۷۶ عدد آن‌ها فعال باشند، رقم خوبی قلم‌داد می شود. در این شرایط فرکانس ۱۵۰۰ مگاهرتزی روی چنین هسته‌ای، به حداکثر محدوده‌ی ۱۱ تا ۱۵ ترافلاپس که مشخص کرده بودیم، نزدیک‌تر می‌شود. توجه کنید که هر چه‌قدر فرکانس بالاتر برود،‌ دمای و داغی آن هم بیشتر می‌شود و باید هزینه‌ی بیشتری برای سیستم خنک‌کننده کنسول‌های نسل بعد کرد.

چاشنی نهایی چه می‌شود؟

اگر به مدل معمولی پلی‌استیشن۴ و ایکس‌‌باکس وان نگاهی بیندازیم، می‌بینیم که پردازنده‌ی گرافیکی داخل چیپ‌ست آن‌ها، بسیار شبیه به پردازنده‌های گرافیکی دسکتاپ شرکت AMD است. در حال حاضر سونی روی پردازش غیر هم‌زمان تحقیق می‌کند در حالی که مایکروسافت می‌خواهد سراغ پشتیبانی بسیار راحت‌تر از بازی‌های نسل قبل برود و در عوض یک عملگرفرمان که البته قابل برنامه‌ریزی است، بسازد. با همه این‌ها در زمان ساخت مدل‌های ارتقا یافته‌ی کنسول‌های فعلی، طراحی‌های به مراتب پیچیده‌تری را دیدیم. مایکروسافت بیشتر از ۴۰ تغییر سخت‌افزاری در پردازشگر گرافیکی کنسول‌اش به‌وجود آورد و سونی هم به قابلیت افزایش رزولوشن به شکل سخت‌افزاری با تکنیک‌های وِگا دست پیدا کرد.

درست است که مقدار واحدهای عملیاتی، سرعت فرکانس و مقدار ترافلاپس فاکتورهای خیلی مهمی هستند، ولی انتظار داریم سونی و مایکروسافت قابلیت‌هایی را هم خودشان به سخت‌افزارها اضافه کنند. نمی‌توانیم به‌صراحت از این ویژگی‌ها حرف بزنیم، ولی به لطف کنفرانس Game Developers Conference توانستیم از اهمیت زیادی که قابلیت Ray Tracing دارد، مطلع شویم. ویژگی«دنبال کردن نور» تلاش می‌کند به‌صورت فیزیکی مسیر حرکت نور را دقیقا محاسبه کند و شبیه‌سازی بسیار واقعی را از نور و رفلکس آن ارایه دهد. البته، فعلا فقط شرکت انویدیا به صورت سخت‌افزاری از قابلیت «دنبال کردن نور» (Ray Tracing) پشتیبانی می‌کند، ولی مایکروسافت هم وعده داده است که پشتیبانی از این تکنولوژی را به رابط برنامه‌نویسی Direct X اضافه کند. واضح است که این فناوری پیشرفت‌های عظیمی را در بر دارد و مایکروسافت هم به دنبال آن است. یعنی تیم طراحی ایکس‌‌باکس به این تکنولوژی دسترسی پیدا خواهند کرد و امکان دارد آن را به کنسول نسل بعدی خود اضافه کنند. اگر همه این موارد هم اتفاق بیفتد هنوز مشخص نیست که آیا یک کارت گرافیکی که متعلق به نسل بعدی است این چنین پردازش‌های سنگینی را می‌تواند اداره کند یا خیر.

این موضوع که مایکروسافت و سونی برای کنسول نسل بعدی خودشان چه اهدافی را مشخص کنند، به‌جای این‌که به مشخصات سخت‌افزاری کنسول و اعداد بستگی داشته باشد،‌ بیشتر به یک سوال مهم دیگر مربوط می‌شود. سوال این‌جاست که از نظر آن‌ها نسل بعدی کنسول ها دقیقا چیست و شرکت‌های سازنده‌ی کنسول می‌خواهند چه تجربه‌ای را برای ما آماده کنند؟ و سوال بسیار مهم‌تر این است که چه چیزی قرار است دو کنسول سونی و مایکروسافت را از یک‌دیگر متمایز کند؟ مایکروسافت آن ایده‌ی اولیه‌ی اکس‌باکس وان را که به یک جعبه سرگرمی برای همه کار تبدیل می‌کرد رها کرده و اکنون دو کنسول داریم که کاری مساوی را انجام می‌دهند، در حالی که مدل پایه پلی‌استیشن ۴ از مدل پایه ایکس‌‌باکس وان، سخت‌افزاری قوی‌تر دارد.

و در آخر قیمت

در این مقاله به پیش‌بینی از کنسول‌های آینده و چگونگی ساخت آن‌ها و زمان عرضه‌شان پرداختیم، در اصل فقط یک موضوع را تشریح کردیم. این‌که سایز چیپ‌ست اصلی قرار است چه‌قدر باشد و این‌که چه پردازنده‌ی اصلی و چه پردازنده‌ی گرافیکی در آن قرار است گنجانده شود. یک نکته مهم همین‌جاست که ما سراغ دیگر قطعاتی که در کنسول قرار می‌گیرند، نرفته‌ایم. به‌راحتی می‌توانیم بگوییم که ساخت یک چیپ‌ست با معماری ۷ نانومتری، گران‌تر از ساخت یک چیپ‌ست ۱۶ نانومتری است.

حال آن‌که قیمت حافظه‌ها هم با سرعت زیادی در حال بالا رفتن است. شک نکنید استفاده از حافظه‌های ۱۲ گیگابایتی، ۱۸ گیگابایتی یا ۲۴ گیگابایتی، آن هم با ساختار جدید GDDR6 هزینه‌ی بسیار زیادی خواهد داشت. هارد دیسک‌ کنسول رافراموش نکنید، استفاده از حافظه‌های SSD در کنسول‌های نسل بعدی، قطعا به هزینه‌ها می‌افزاید. انتظارات گیمر‌ها از سونی و مایکروسافت زیاد است و با توجه به بررسی هایی که کرده‌ایم، باید به فکر یک محصول نوآورانه و پیشرفت‌های تازه بود. نمی‌توان مثل کنسول‌های فعلی از هارد دیسک لپ‌تاپ‌ها در کنسول استفاده کرد و انتظار داشت کنسول بتواند ۱۸ یا ۲۴ گیگابایت حافظه‌ی رم را با سرعت مناسبی مدیریت کند. سرعت هارد دیسک یا حافظه‌ی فلش و پهنای باند اختصاصی حافظه و البته ظرفیت آن‌ها، پیشرفت‌هایی هستند که در کوچ به نسل بعدی چالش‌‌های فراوانی را چه از نظر قیمت و چه از نظر مهندسی بهوجود خواهند آورد.

در آخر باید بگوییم، در صورتی که انتظار جهش بزرگی به نسل بعدی دارید، امکان عرضه‌ی پلی‌استیشن۵  در سال جاری وجود ندارد. کنسول‌های فعلی هنوز هم ظرفیت‌های نهفته زیادی دارند؛ به‌ویژه باید به این موضوع توجه کنید که زمان فعلی، زمانی است که سونی و مایکروسافت بیشترین درآمدزایی را از ابتدای نسل دارند و پول زیادی کسب می‌کنند. این‌که بخواهند نسل فعلی را تمام کنند، کاری منطقی‌ نیست. به این نکته توجه کنید که آن‌ها حتی برای کنسول‌های نسل بعدی، عنوانی آماده‌ی انتشار ندارند که امکان عرضه‌ی آن‌ها در سال جاری را خیلی پایین می‌آورد.

ماه‌های پایانی سال ۲۰۱۹ نزدیک‌ترین زمانی است که یک کنسول بتواند معرفی شود و جهشی به نسل بعدی داشته باشد. حتی در حال حاضر نیز تورم به‌وجود آمده در بازار قطعات کامپیوتری، هزینه کردن برای یک ایکس‌‌باکس وان ایکس را بسیار منطقی‌تر از جمع کردن کامپیوتر کرده است؛ اما بگذارید خیال‌تان را راحت کنیم: یک پردازنده‌ با معماری ۷ نانومتری، به همراه سیستم خنک‌کننده‌ در سطح و اندازه‌ی کنسول ایکس‌‌باکس وان ایکس به همراه پیشرفتی بزرگ در رم و استفاده از یک حافظه‌ی SSD، شما را با سطح جدیدی از قیمت‌گذاری آشنا می‌کند! به همین خاطر برای ساخت کنسولی که از نظر قیمت، برای همه قابل تهیه باشد، ممکن است عرضه‌ی پلی‌استیشن و ایکس باکس بعدی تا سال ۲۰۲۰ به عقب بیافتد.

به نظر شما کنسول‌های نسل بعدی چه زمانی از راه می‌رسند؟ دیدگاه‌تان را با ما به اشتراک بگذارید.