نامه بازی:برای همه!
مقدمه”:
مدتی بود میخواستم این جملاتی که خواهید خواند را به همه ی شما از راهی برسانم.
شاید فکر کنید مطلبی که میخوام بهتون بگم چیز خاصی نیست.
فقط نیاز داره که درک “گیمری” را داشته باشید تا در آخر بتوانیم به یک نتیجه برسیم.
راستش ۱۱ساله که با چیزی بنام گیم آشنا شدم.
دنیایی که توانست آرامشی که دنبالش بودم را به من ببخشد.
شاید بازی از نظر عده ای فقط تفریح باشه.
اما عده ای با بازی زندگی میکنند.
چون بازی شاید تنها همدم و دوست شخص گیمر باشد و یا بازی بتواند حسی که میخواهد به او بدهد.
من بازی را از دید روانشناسانه نمیخواهم ببینم فقط میخواهم بازی را درک کنیم تا نتیجه ی خاص را بگیریم.
______________________________________________________________
گیمران از نگاه دیگران: ما گیمر ها انسان هایی هستیم که در زندگی فقط بازی به آن ها آرامش میدهد و هیچ چیزی به غیر از بازی برای آن ها لذت بخش نیست.
شاید ما مثل بقیه ی مردم کارهای روز مره و یا کار های دیگری انجام دهیم اما گیم ما را آرام میکند.
مثلا شاید ما فیلم ببینیم،فوتبال بازی کنیم(فیفا نه فوتبال واقعی!)و خیلی کارهای دیگه اما لذتی که در “ندای وظیفه”است در جنگ واقعی نباشه!
ما از نظر دیگران انسان هایی از جامعه به دور و کند مغز هستیم که هیچ چیز را درک نمی کنیم و احساس نداریم.
شاید از نظر عده ای انسان هایی باشیم که شاید حتی درسمان را نخوانیم.
اما ما جوابی را برای تمام آن ها داریم:
ما انسان هایی هستیم که همه چیز را درک میکنیم و معنی احساس را میفهمیم.
اگر احساس را درک نمیکردیم در آخر بازی متال گیر سالید ۳ همراه با بیگ باس برای رئیس گریه نمیکردیم و یا زندگی را اگر درک نمیکردیم GTA بازی نمیکردیم!
______________________________________________________________
“گیمر”قشر ی خاص در جامعه:
ما اکثرا جز این اقشار هستیم.
هر کداممان حزبی داریم.
مثل:انجمن حقوق بگیران مایکروسفات
و یا
PS3 IS GOD
به هر حال جزو گروهی هستیم که بتوانیم خود را به عنوان عضو آن معرفی کنیم.
سوال اصلی اینجاست:
چرا در جامعه این موضوع نباشد؟؟؟
این سوال یعنی چی؟
منظور این سوال این است که گیمر ها دارای یک نقش اجتماعی در جامعه باشند و بتوانند دارای هنجار های خاصی برای خود باشند.
______________________________________________________________
نتیجه گیری:به نظر من(نظر شخصی)گیمر ها باید در جامعه به عنوان یک گروه خاص شناخته بشوند و باید برای مسائل پیرامون این موضوع با عده ای مثل پدر و مادر صحبت شود که پدر مادر های عزیز بازی برای تفریح نیست ما با بازی زندگی میکنیم.
با تشکر و آرزوی سربلندی
سجاد سعیدی.
این مطلب توسط خوانندگان دنیای بازی نوشته شده.
مشکل اصلی اینه که پدر و مادرهای ما(متولدین دهه های ۵۰,۶۰واوایل ۷۰) وکلاً بزرگترها چون خودشون از جماعت گیمر نبودن نمیتونن ما رو درک کنن و این خصلت اکثر انسانهاست که در مقابل چیزهای ناشناخته مقاومت میکنن.