نقد مخاطبین Bit Trip Runner 2؛ رنگ موسیقی

نقد پیش رو توسط یکی از مخاطبین عزیز سایت دنیای بازی نوشته شده است و سایت در نگارش آن نقشی نداشته است، بدیهی است که نظر نویسنده این مطلب بازتاب دهنده ی نظر سایت نبوده و مسئولیت نوشته ها به عهده ی نگارنده ی مطلب میباشد.

بازی های خوب در این نسل کم نبودند, اما بعضی از انها یک تفاوت داشتند با دیگر بازی ها که ان سختی بازی بود. سال ۲۰۱۱ بازی Dark Souls و سال قبل از ان بازی بچه گوش قهرمان بود که با دریافت نمره های درخشان طرفداران بسیاری برای خود دست و پا کردند, اما امسال هم بازی سخت کم نبود که یکی از بهترین انها Bit Trip Runner 2 است.

گرافیک دیدنی
شماره اول Bit Trip Runner (که از این پس به اختصار آن را BTR میخوانیم) گرافیک پیکسلی داشت که یاداور بازی های قدیمی بود اما نسخه نسخه دوم دارای گرافیک ۲.۵ بعدی است که این موضوع شاید برای طرفداران قدیمی بازی خوشایند نباشد ولی گرافیک بازی بسیار خوب از اب در امده است. محیط های بازی بسیار شاد هستند ولی بعد از مدت به دام تکرار گرفتار میشوند البته بعد از عوض شدن نقشه بازی طراحی مراحل کمی متفات میشوند که جای خوشحالی دارد ولی در کل این قسمت جای کار بیشتری دارد. شخصیت بازی هم در این نسخه به طور کامل از اول طراحی شده و جز نکات مثبت بازی به حساب می اید, انیمیشن هایی جزیی هم برای شخصیت اصلی بازی طراحی شده که در مواقعی خاص مانند شروع و پایان بازی نمایش داده میشوند. در کل در بخش گرافیک سازندگان ریسک را به جان خریدند و گرافیک بازی را به طور کامل تغییر دادند و نتیجه کار هم مثبت بود.

موسیقی شنیدنی
بازی در سبک ریتمیک است پس موسیقی های باید منظم باشند, روی ریتم اجرا شوند و طوری نواخته شوند که در ذهن بازی باز جا گیرند زیرا با حفظ کردن ریتم موسیقی بازی گاهی اوقات میتوانید چشم بسته نصف مرحله را رد کنید. یکی دیگر از نواوری های BTR این است که بازی باز با خوردن طلا ها میتواند در ریتم بازی دخالت ایجاد کند و مانند نوازنده عمل کند البته خوردن تمامی طلا ها در هر مرحله یک چالش به حساب می اید و هرچه مراحل بالاتر میروند جمع کردن تمامی طلا ها سخت ترو سخت تر میشود. میتوان بخش موسیقی بازی را بی نقص ترین بخش BTR دانست.

گیمپلی تکرار نشدنی
یکی از مشکلاتی که اخیرا سازندگان بازی های مستقل(گاها سازندگان بازی های بزرگ) با ان دست و پنجه نرم میکنند روان بودن گیمپلی بازی است ولی استدیو توسعه دهنده بازی “Gaijin Games” به خوبی از عهده این کار بر امده است. در طول بازی فقط باید بپرید و لیز بخورید و اگر قبل از رسیدن به چک پوینت به جایی برخورد کنید تمامی طول راه را برمیگردید و باید از اول شروع کنید. در BTR مراحل مخفی هم وجود دارد که در کل بیست و پنج تا هستند. در مراحل مخفی بازی به حالت پیکسلی تغییر گرافیک میدهد اما فقط گرافیک نیست که تغییر میکند سختی بازی نیز بیشتر میشود. پیدا کردن این مراحل کار سختی است که هیچ تمام کردنشان به صورت کامل یا همان صد درصد نیز سخت و گاها استرس زا است زیرا باید تماما بدون چک پوینت این مراحل را به پایان برسانید. معما هایی هم در بازی نیز طراحی شده اند! شاید فکر کنید چطور میشود در این سبک بازی معما جا سازی کرد اما سازندگان بازی به خوبی از این عهده این کار بر امده اند به این صورت که هنگام دویدن دو راه برای شما به نمایش داده میشود که یکی راه اسان و بدون دردسر و دیگری راه سخت و پر دردسر اما کلید حل معما ها معمولا در راه پر دردسر است. شاید فکر کنید چرا از کلمه معمولا استفاده کردم, دلیل کارم هم مشخص است زیرا بازی با بازیباز شوخی هایی هم میکند و فقط این سختی مرحله و در اخر باخت است که به بازی باز میرسد. اکثر معما ها که همان باز کردن در گاو صندوق است باید طی چند مرحله حل شوند به این صورت که مثلا کلید گاو صندوق در یک مرحله قرار دارد و خود گاو صندوق در مرحله دیگر.

همچنین در مراحل معمولی بعد از به پایان رساندن بازی توسط موشک زنی, باید خود را به هدف بزنید که اگر به هدف بخورید علامت مثبت از بازی دریافت میکنید و اگر خیر باید بازی را تکرار کنید یا بدون توجه به مرحله بعد بروید. گیمپلی بازی بسیار پر جزییات است به طوری که برای بازی اینچنینی غولاخر نیز در نظر گرفته شده است که برای رد کردن هر کدام از انها میبایستی شیوه های مختلفی را استفاده کنید اما همانطور که در بالا گفته شد میتوانید با حفظ شدن ریتم موسیقی بازی کمی بازی را ساده تر پیش ببرید.همچنین باز کردن شخصیت های بازی به وسیله طلاهای جمع اوری شده یکی دیگر از سرگرمی های بازی است اما عوض شدن شخصیت خیلی روی گیمپلی بازی تاثیر نمیگذارد. این عنوان در کل به تمامی بازی باز ها پیشنهاد میشود و مطمئن هستم که اوقات خوب و مفرحی را برای بازی باز فراهم میکند.

پلتفر تست:PC
نمره:۸.۵