برندگان بهترین بازی‌های سال ۱۳۹۶

نوبتی هم باشد، نوبت اعلام برندگان بهترین بازی‌های سال ۱۳۹۶ است. قرار شد که بهترین‌های سال گذشته را با همکاری شما مشخص کنیم و به قول خود عمل کردیم؛ در ادامه همراه دنیای بازی باشید.

پیش از این‌که برویم سراغ اصل مطلب، تشکر می‌کنیم از تمامی کسانی که براش مشخص کردن بازی سال به حرف‌هایمان گوش کردند و همراهی‌مان کردند. در ادامه، می‌توانید برندگان بهترین بازی‌های سال ۱۳۹۶ را همراه یادداشت‌های نویسندگان دنیای بازی و شما عزیزان درباره بازی برنده هر دسته‌بندی، مشاهده کنید:

سهیل نصیری: یک روایت داستان بی‌نقص.

MOBIN.HP: کسایی که بقیه بازی‌ها رو انتخاب کردن به احتمال زیاد این بازی رو تجربه نکردن.

علی ارکانی: نینجا تئوری با Hellblade: Senua’s Sacrifice نشان داد تا برای ساختن یک اثر درگیرکننده و زیبا نیازی به هزینه‌های گزاف و صدها برنامه‌نویس و گرافیست نیست! تنها بارقه‌های خلاقیت و اندکی تلاش می‌تواند در کنار به تصویر کشیدن تجربه‌هایی که اغلب ما هیچ تصوری از آنها نداریم، اثری سرگرم‌کننده و قابل تامل در اختیار مخاطب قرار دهد.

سهیل نصیری: همه‌ی بازیای دیگه هم لیاقت بهترین مستقل سال بودن رو دارن اما Hellblade یه بازی AAA مستقل بود و تجربه‌ی بی‌نظیری رو ارائه داد.

MOBIN.HP: بدون شک بهترین مستقل امسال با داستان چالش برانگیز و صداگذاری و صداپیشگی فوق‌العاده.

علی فتح‌آبادی: سفر پیرمرد اثر دلنشین و ساده‌ای است. قصه ملموس و انسانی دارد و طراحی هنری‌اش بس چشم‌نواز و زیباست. آرامش جاری درش رو به بی‌نهایت دارد و احساسش لایه‌ای نازک از آب را بر روی دیدگان شکل می‌دهد؛ تجربه‌ای کوتاه، ولی بس دلنشین.

سهیل نصیری: طراحی هنری زیبا و صداگذاری خیلی خوب.

سهیل نصیری: بدون شک Divinity OG Sin 2 یه بازی نقش‌آفرینی عالی که فقط با Pillars of Eternity تجربه کرده بودم.

MOBIN.HP: مفهوم واقعی نقش‌‌آفرینی البته با احترام به Persona.

سهیل نصیری: شماره یکش ترسناک‌تر بود به نظرم ولی از بین نامزدها این بهترینشونه.

علی فتح‌آبادی: زندگی، احساس و هنر. سه کلمه‌ای که در شکلی غایی توصیف‌گر این اثر بی‌نهایت هنرمندانه و زیبا هستند. محصولی غرق در محنت و ملبس به مرگ. بافته‌شده با الیاف تراوشات ناب سازنده‌هایش که چه عالی، آن تفکرات انتزاعی را بدل به کدهایی صفر یک و در نهایت محصولی این‌چنین تاثیرگذار و شگرف کردند.

MOBIN.HP: نسخه قبلی + Doom + داستان متناسب با جو بازی + روایت عالی = The New Colossus.

سهیل نصیری: داستان خوب، تنوع زیاد و یه شوتر عالی.

علی فتح‌آبادی: ماشین سواری مایکروسافت دارد مثل چه می‌تازد. نسخه به نسخه کامل‌تر می‌شود و گرافیک‌اش عملا با واقعیت دیگر مو نمی‌زند. هندلینگ ماشین‌هایش در چنان سطحی از کیفیت قرار دارد که تصور بهتر‌شدن و بهبودش بیشتر شبیه به شوخی‌ست. خلاصه آخرت ژانر مسابقه‌ای شبیه‌ساز است؛ متاسفانه گرن‌توریسمو مقداری بیش از اندازه از حریفش عقب افتاده.

سهیل نصیری: یه ریسینگ واقعا کامل و باکیفیت و پرمحتوا.

علی ارکانی: برای بسیاری افراد (از جمله این بدهی حقیر) شاید محبوبیت بسیار زیاد PlayerUnknown’s Battlegrounds عجیب به نظر برسد، اما اگر صحبت از یک تجربه‌ی گروهی، پرهیجان و مفرح در میان باشد، چه گزینه‌هایی می‌تواند با تجربه‌ی چندنفره رقابتی و ۱۰۰ نفره PlayerUnknown’s Battlegrounds رقابت کند؟ باید اقرار کرد ۱۰۰ نفر با ماهی‌تابه و تفنگ در یک جزیره تجربه‌ای به‌یاد ماندنی را در اختیار بازیکن قرار می‌دهد.

علی فتح‌آبادی: کلی بازیکن، یک نقشه‌ی وسیع که دقیقه به دقیقه شعاع‌اش کوچک‌تر می‌شود و هزاران هزار اسلحه و گلوله و وسایل کشتار جمعی و بازیکنان تشنه به خونی که آماده شیرجه‌اند محشر است! بقای محض است عزیزان، خود میدان جنگ و استرس مطلق است. هیجان است که از وجودتان می‌تراود و عرق است که پیشانی‌تان را خیس می‌کند و تنش را در سرتاسر هستی‌تان به حرکت می‌اندازد.

حامد محمدپور: همه این عناوین کاندید شده عالی هستن ولی Rime یک کیف دیگه‌ای داشت.

MOBIN.HP: بازی جذابی که کم دیده شد.

در ادامه، برندگان دسته‌بندی‌های جدیدمان را مشاهده می‌کنید:

علی فتح‌آبادی: داریم درمورد یکی از بهترین و هنرمندانه‌ترین عناوین تاریخ بازی‌های ویدئویی صحبت می‌کنیم. «سایه کلوسوس» یک‌تنه تمامی عناوین سال را حریف است. رقیبی بس قدر و قدرت است که به‌معنای واقع هیچ‌کس یارای رقابت و مقابله با هنر والا و بی‌مانندش را ندارد.

سهیل نصیری: یکی از باکیفیت‌ترین ریمیک‌هایی که دیدم تا الان.

علی فتح‌آبادی: «کیش قاتل» یوبی‌سافت همیشه از حیث فنی و هنری از بهترین‌های بوده. هرچند که متاسفانه در نسخه اتحاد با تغییر موتور شاهد فضاحت بسیاری بودیم، ولی آنها باری‌ دیکر با ریشه‌ها نشان دادند که خوب بلدند محیط‌های عظیم و نقشه‌های بزرگ با طراحی‌ها و گرافیک خفن خلق بکنند. از طراحی بسیار خوب آب و ذرات گرد و غبار و شن گرفته، تا عرق و خونی که از شخصیت‌اصلی جاری‌ست. جرقه‌های برخورد شمشیرها و پاره‌شدن ملموس ابری سفید توسط بال‌های کشیده و قدرتمند عقابی نافذ.

سهیل نصیری: برنده‌ی دیگه‌ای غیر از کاپ‌هد نداریم اصلا.

MOBIN.HP: مثل یکی از آثار قدیمی و ماندگار دیزنی.

MOBIN.HP: کسی از انتخاب پرسونا شک داره؟

حامد محمدپور: واقعا اندرومدا کلافه و ناامیدم کرد.

سهیل نصیری: چیزی ندارم بگم.

MOBIN.HP: نابودکننده خاطرات بی‌نظیر سه‌گانه.

Iridescent: واسه هیچ کدومشون هایپ نبودم ولی با این حال انتظار داشتم ME:A بهتر از این بشه… .

امیدواریم سال جدید از سال گذشته، سال پربارتری باشد و خاطرات شیرینی را برای‌مان رقم بزند. منتظر نظرهای شما درباره برندگان بازی‌های سال ۱۳۹۶ هستیم.