۱۰+۱ برتر | برترین لحظات E3 2018

همایش سالیانه E3 امسال نیز از راه رسید و چند روزی سراسر لذت و حس خوب را برای بازیبازان سراسر دنیا به ارمغان آورد. همایشی که در چند روز برگزاری‌اش بدل به نقطه تمرکز و توجه تام بازیبازان سراسر دنیا می‌شود و خودش را به‌طور موقت، بدل به بخشی جدایی‌ناپذیر از روزمره‌شان می‌کند. به سفری ناب می‌ماند و رویاها و زندگی‌تان را در نقطه‌ای ناب نگه می‌دارد و تا سرحد امکان انرژی و لذت به آن می‌دمد. سپس با همان کرشمه‌های کشنده و عاشقانه آمدن‌اش، راه‌اش را کج می‌کند و راهی خوابی یک‌ساله می‌شود تا دوباره با دستی‌پر و احساساتی پرشور، ما را درگیر عشق زیبا و کوتاه مدت خویش کند. معشوقی که فقط چند روز اجازه حل‌ شدن در دریای سراسر سرورش را به ما می‌دهد.

E3 امسال نیز همانند سال‌های گذشته مملو از لحظات شیرین و دوست‌داشتنی گونه‌گونی بود که تمامی‌شان به شکل‌ها و شیوه‌های مختلف لبخند و شادی را در وجودمان به قل‌قل کردن انداخت و به‌یادمان آورد که چرا تا این میزان دوسش داریم و هرسال برای رسیدش روزشماری می‌کنیم. در متن پیش‌رو، سعی داشتیم گلیچینی ده‌ عددی از لحظات به‌یاد ماندنی و خاص همایش امسال را گرد هم آوریم. از معرفی‌های غافل‌گیر کننده و هیجان‌انگیز گرفته تا نمایش‌های خیره‌کننده عناوین مختلف که مجموعه‌شان E3 دوست‌داشتنی امسال را شکل دادند. با ده برتر E3 2018 میلادی همراه دنیای بازی باشید.

۱۰+۱. اجرای موسیقی زنده محتوای دانلودی «دانکی کونگ» بازی Mario + Rabbids 

یوبی‌سافت امسال تلاش بسیاری کرد تا کنفرانس‌اش جذاب و هیجان‌انگیز باشد. از گروه رقصنده‌های رنگین سری Just Dance گرفته که گویی بدل به عرفی رایج در کنفرانس‌های سالیانه این شرکت شده گرفته تا حضور یکی از سازنده‌های جدیدترین نسخه از سری Trials که با موتور(!) به میان تماشاچیان آمد و بازی جدیدش را به حضار معرفی کرد. کاری با کیفیت کنفرانس امسال یوبی‌سافت و کم و کاستی‌هایش ندارم، بلکه نکته مد نظرم اجرای موسیقی زنده جدیدترین محتوای قابل دانلود بازی Mario + Rabbids Kingdom Battle است. این محتوای تازه اختصاص به شخصیت Donkey Kong محبوب دارد و به همین مناسبت، یوبی‌سافت اجرایی سرزنده و زیبا را سر و شکل داد و چند دقیقه‌ای لذت‌بخش و شیرین را برای حضارش فراهم کرد. تریلر معرفی این محتوای دانلودی در پس‌زمینه و مانیتور بزرگ در حال پخش بود و به‌جای پخش موسیقی از پیش ضبط‌ شده، گروه موسیقی روی سن وظیفه نواختن و سر و شکل دادن به موسیقی تریلر و اصوات مختلف‌اش را بر عهده‌ داشتند و به‌خوبی نیز در انجام وظیفه خویش سربلند بیرون آمدند.

۱۰. بازی جدید «سم لیک»‌ و استودیو «رمدی»؛ Control 

«سم لیک» و استودیو دوست‌داشتنی‌اش، «رمدی» حتی اگر بیایند و «تتریس» هم بسازند، به‌قدری در خمیرمایه وجودی خویش خلاقیت و هنر دارند که همان تتریس نوستالژی و کلاسیک را نیز بدل به تجربه‌ای لینچ‌بار و اسرارآمیز می‌کنند، و آگاهی و وجودیت‌تان را درگیر چنان هزارتویی مملو از اسرار و عمق می‌کنند که به‌واقع از هستی کنونی و دنیای خویش کنده می‌شوید و خودتان را بخشی از دنیای ساختگی و خلق‌شده آنها احساس می‌کنید. کاری که آنها در بهترین شکل با دو قسمت نخست «مکس پین» و نسخه اول «الن ویک» موفق به انجام‌اش شدند و با «شکست کوانتومی» تا حدودی به آن نزدیک شدند. بعد از چند سال غیبت و بی‌خبری، به‌ناگه اثری که شباهت قابل توجهی به «شکست کوانتومی» دارد در کنفرانس سونی ظاهر می‌شود و دقیقا در موقعی که هیچ‌کس توقع‌اش را ندارد نام استودیو رمدی بر صفحه ظاهر می‌شود.

به‌شخصه «کنترل» توجه‌ام را جلب نکرد، مشخص است که رمدی استراحتی به تمامی آن خلاقیت‌ها ناب خویش داده و اندکی محافظه‌کارانه‌تر در خصوص این محصول جدیدش رفتار می‌کند. گیم‌پلی شوتر سوم‌شخص معمول است که همانند اثر پیشین‌شان به‌وسیله قدرت‌ها و بازی‌های فیزیک گونه‌گون تنوع و تازگی به آن تزریق‌ شده. عامل اصلی که باعث شد بنده این بازی را در این لیست جای بدهم، صرفا بودن نام سم لیک و رمدی روی بازی‌ست. این استودیو ثابت کرده که حتی اگر با شکم‌سیری و سری رو به آسمان نیز بازی بسازد، به‌قدری در خلق قصه و روایتی درجه یک و ناب استاد است که تجربه محصولات میان‌مایه را نیز بدل به تجربه‌ای بس شیرین و سراسر شور می‌کند.

۹. جنون و ترول، پارت دوم؛ کنفرانس Devolver Digital 

دومین کنفرانس شرکت «دیوالور دیجیتال» (Devolver Digital) دنباله‌رو کنفرانس پارسال‌شان است و دقیقا همان چیزی‌ست که طرفداران و علاقه‌مندان خواهانش بودند. بیست دقیقه ترول و هجو دوباره و حضور دوباره مجری مجنون‌اش که با اجرای قدرتمند و عالی‌اش، تمامی کنفرانس از پیش ضبط‌شده را متعلق به خویش می‌کند و باری دیگر نشان می‌دهد که موفقیت و سرخوشی محشر پارسال اتفاقی نبوده. کنفرانس امسال‌شان هم ترول داشت، هم معرفی بازی، هم خون و هم جسد سوخته و نالان تماشاچی جسور که به خودش اجازه نظر دادن داد و خشم مجری دیوانه دیوالور را برانگیخت. به‌جای اتلاف وقت، بروید و کنفرانس کوتاه دیوالور را ببینید. کنفرانسی که با توجه به پایان‌بندیش(!)، ادامه‌اش در E3 سال بعد دنبال خواهد شد.

۸. سایبرپانک غرق در آشوبم را آرزوست؛ نمایش Cyberpunk 2077

بالاخره آن روز مبارک و فرخنده نیز سر رسید و اولین تریلر in-game جدیدترین بازی استودیو محبوب CD Project Red نیز از سایه خارج شد و بدون خجالت و با عزت نفسی درخور، خودش را به نمایش گذاشت. «سایبرپانک ۲۰۷۷» (Cyberpunk 2077) که پیش از این فقط یک تریلر CG از آن نمایش داده‌ شده بود، این‌بار در توری هفتاد ثانیه‌ای، تمامی بازیبازان دنیا را به گوشه‌ای از دنیای خاص و زیبای خویش دعوت نمود و یک دقیقه‌ای سراسر زیبایی و لذت را برای‌شان شکل داد. تریلر گیم‌پلی بازی پشت درهای بسته و برای خبرنگاران و بازی‌سازان به‌نمایش درآمد، ولی همین هفتاد ثانیه نیز برای سینه‌چاکان زیرژانر سایبرپانک و علاقه‌مندان سبک نقش‌آفرینی نیز سوخت لازم برای یک‌سال دیگر تحمل و هایپ را فراهم کرد.

۷. این‌بار کمی کمتر سولزبورن؛ بازی جدید استودیو «فرام‌سافت‌ور»؛ Sekiro: Shadows Die Twice

«سکیرو»، لعنتی حتی اسمش نیز جذاب است. جدیدترین بازی استودیو نامی Fromsoftware سولزبورنی نصفه و نیمه‌ است و به‌جای حرکت در مسیری که «بلادبورن» قدم نهاد، تم‌ها و کلیتی از سولزهای این شرکت به عاریت گرفته و بنا به گفته سازندگانش، در مسیر و وجودیتی متفاوت قدم می‌زند. تریلر به‌نمایش در آمده از بازی دقیقا همان چیزی بود که طرفداران از فرام‌سافت‌ور انتظار داشتند، ولی چیزی که هیچ‌کس توقع‌اش را نداشت، نام «اکتیویژن» به‌عنوان ناشر این اثر بود. شرکتی که به‌خشصه یادم رفته آخرین عنوانی که به‌جز سری «ندای وظیفه» وظیفه نشر و تهیه‌کنندگی‌اش را بر عهده‌ داشت چه بوده. امیدوارم عنوان جدید بازی‌سازان خلاق این استودیو بتواند موفقیت دیگر عناوین اخیر این شرکت را برای‌شان تکرار کند و تجربه‌ای سراسر لذت دیگر را برای بازیبازان شکل دهد.

۶. روشنایی کم‌سوی قلبت آخرین داراییم در این تاریکی بی‌انتهاست؛ نمایش‌ خیره‌کننده Kingdom Hearts 3

بازم جای شکر دارد که یکی از دو بازی که «تتسویا نومورا» در اسکوئر انیکس وظیفه کارگردانی و ساخت‌شان را عهده‌دار است، دارد به انتهای کار خویش نزدیک می‌شود. در سالی که هیچ خبری از بازسازی هفتمین فاینال فانتزی نبود، سومین قسمت از «قلب‌های پادشاهی» چنان درخشید و تابید که همگان را کور کرد و شیفته و مدهوش خویش کرد. سومین قلب‌های پادشاهی نیز همانند دیگر آثار اخیر نومورا،‌ سال‌هاست که در حال ساخت و شکل‌گیری است و خوشبختانه سرنوشت شوم «فاینال فانتزی: ورسس سیزده» گریبان‌اش را نگرفت و گویا بازی به آخرین فازهای تولید خویش نزدیک شده‌ است. البته، چندان نباید خوشحال بود،‌ چرا که شومی مذکور خودش را مشابه بختکی آویزان ریمیک فاینال هفتم کرده و مثل اینکه قرار است خاطره بد ورسس را زنده کند؛ که بیخیالش، فعلا بروید تا رسیدن جدیدترین ماجراجویی سورا و پادشاه میکی، خودتان را با تریلرهای رنگین و قند در دل آب‌کنش سرگرم کنید.

۵. تکه پاره‌های وجودیتی از بین رفته؛ نمایش عالی The Last Of Us: Part II

چه باید گفت؟ مگر می‌شود از استودیویی که مسوول خلق چندی از بهترین تجربه‌های نسل‌های مختلف کنسول سونی بوده توقع کمتری داشت؟ نمایش زیبای «آخرین ما: قسمت دوم» گوشه‌ای کوچک از هنر و زیبایی نهفته در این اثر را به علاقه‌مندانش نشان‌ داد و نگاهی دزدانه و کوچک انداخت به فرزند زیباروی بازی‌سازان خلاق و توانمند این استودیو. قسمت دوم آخرین ما از راه نرسیده و فقط با همین دو تریلر کوتاهی که از آن منتشر شده، موفقیت و کیفیت بالای خود را تضمین‌کرده و هایپ‌هاست که روانه بازیبازان سراسر دنیا می‌کند.

۴. به‌یاد «هاراکیری» کوبایاشی و «هفت سامورایی» کوروساوا؛ نمایش سحرانگیز Ghost Of Tsushima

تریلر «روح سوشیما» (Ghost Of Tsushima) برای من که عشقی سرشار به سینمای قرن بیستم ژاپن دارم، سرشار از شور و عشق بود. تجلی رنگین شاهکارهای اساتید فیلم‌سازی این کشور و تداعی‌کننده آثاری درخشان همچون «هفت سامورایی»، «شمشیر سامورایی»، «سانجورو»، «سریر خون» و بسیاری دیگر بود. نکته قابل توجه این اثر، ژاپنی نبودن سازنده‌هایش است و استودیو آمریکایی Sucker Punch که در کارنامه‌اش سری inFamous را دارد مسوول ساخت‌اش است. افرادی که حداقل براساس تریلر به‌نمایش درآمده، درس‌هایشان را خوب خوانده‌اند و در خلق ژاپنی واقع در دوره «ادو» بسیار موفق ظاهر شده‌اند. طراحی محیط‌ها بس چشم‌نواز بود و گوشه‌ای از طبیعت بکر و زیبای ژاپن را به‌نمایش گذاشت. موشن‌کپچر و انیمیشن شمشیرزنی و مبارزات بازی به‌واقع چشم‌گیر بود. جرقه‌های برخاسته از برخورد هیبت سرد و صیقلی تیغه‌های شمشیر قندها در دل آب می‌کرد و مایع قرمز رنگ و غلیظی که از بدن آدمیان خارج می‌شد و شمشیرها را شست‌وشو می‌داد، تماما بیانگر خشونت و دنیای بی‌رحمی است که داستان در آن جریان دارد. انتظار بس برای این اثر دشوار است… .

۳. مردی که همه‌مان را کول‌بر خواهد کرد؛ نمایش زیبای Death Stranding

بالاخره بعد از چندسال انتظار و تریلرهای مایندفاک، «کوجیما سان» عزیز به انتظارات پاسخ داد و تریلری از گیم‌پلی بازی به نمایش درآورد. تریلری که از حیث مایندفاک بودن شانه به شانه برادران بزرگ‌ترش حرکت می‌کند و صرفا کنجکاوی و هیجان بازی را که به‌تازگی فروکش کرده‌ بود، مجددا شعله‌ور ساخت و بدل به ققنوسی شد و از زیرخاکستر‌های تازه خاموش‌شده هایپ خویش برخواست. کوجیما گویا قصد کرده و بعد از قراردادن ما در نقش ابرسربازهایی همه فن حریف، می‌خواهد جبران مافات کند و این‌بار ما را در نقش کول‌بر و حمالی قرارداده که نه‌تنها باید از سد طبیعت خشن و بی‌تفاوت اطرافش بگذرد و کوهستان‌ها و رودخانه‌ها را پشت سر بگذارد،‌ بلکه باید از دست موجودیتی سایه‌شکل و قیرگونی نامعلوم نیز جان سالم به در ببرد. اگر طبیعت ما را در این بازی نکشد، این هیولاهای عجیب و مرموز جان‌مان را به لب خواهند رساند.

۲. سر آغاز «لیان» موقشنگ و «کلر» زیباروی؛ Resident Evil 2 Remake

انگار سقوط کپکام در نسل هفتم نیاز بود تا شرکت را به مسیر درست برگرداند و به یادشان آورد که در وهله اول چه‌چیزی هویت و چیستی کنونی‌شان را شکل داده‌ است. این شرکت در چندسال گذشته و با تغییر سیاست‌هایش در جلب توجه مخاطبین و همین‌طور خلق و عرضه عناوین با کیفیت و رضایت‌بخش بسیار دارد خوب عمل می‌کند. هفتمین نسخه از سری محبوب‌شان، «شیطان مقیم» و جدیدترین نسخه از سری «شکارچی هیولا» آنها گواهی بر این حرف است. تغییرات و ریسک‌هایی که به جان خریدند و به‌لطف طراحی خوب و خلاقیتی که سالها با آن شناخته می‌شدند، جانی دوباره به وجودیت خوش دمیدند. خوشبختانه کپکام هنوز راه موفقیت را گم نکرده و با نمایش بسیار عالی که از بازسازی یکی از محبوب‌ترین عناوین‌اش در E3 به نمایش گذاشت، صحه‌ای بر این ادعا گذاشت. «بازسازی شیطان مقیم دوم» (Resident Evil 2 Remake) یکی از بهترین سوپرایزهای نمایشگاه امسال بود. بازگشت لیان و کلیر و حضور دوباره در «راکون سیتی» مشهور، نوستالژی و خاطره‌بازی و کیفیت بالای این بازسازی، همگی دست در دست هم دادند تا چند دقیقه‌ای زیبا را شکل دهند.

این بازسازی زاویه دوربین سوم شخص و روی شانه نسخه‌های چهار تا شش را مورد استفاده قرار داده و از دوربین اول شخص نسخه هفتم بهره نبرده. طراحی راکون سیتی و اداره پلیس شهر، که تقریبا تمامی تریلر در آن جریان داشت، به‌خوبی انجام گرفته و در القای احساس نا‌امنی و تشویش بسیار موفق عمل کرد. طراحی زامبی‌ها نیز از همیشه کریه‌منظرتر و ترسناک‌تر کار شده‌اند و در به تهوع انداختن بازیبازان نقش بسیار موفقی را ایفا خواهند کرد.

۱. جک‌پات؛ معرفی و نمایش سراسر هایپ Devil May Cry 5

جمله نهایی «هیدئاکی ایتسونو» (Hideaki Itsuno) به‌هنگام معرفی این بازی در بهترین شکل بیانگر هیجان و لذت مطلق ناشی از حضورش است: «DMC برگشته!» و چه برگشتی. همان‌قدر که ایتسونو غرق در لذت و شور بود، بازیبازان نیز به‌همان اندازه در سروری مستمر غرق بودند. تریلر به نمایش درآمده تماما «دویل می‌ کرایی» بود و اغراق و خالی‌بندی انیمه‌ای و ژاپنی از سر و رویش در حال بالا رفتن بود. آدرنالین و هیجان از صفحه مانیتور بزرگ کنفرانس به بیرون پرتاب می‌شد و علاقه‌مندانش را با کیفیت بالای خویش به بردگی و عبادت خویش وا می‌داشت. «نیرا» (Nero) در زمین و آسمان درحال تکه پاره‌کردن شیاطین بود و دانته هم متفاوت و پیرتر از همیشه، حضوری کوتاه در تریلر داشت؛ دیگر از یه معرفی چه می‌خواهید؟