نقد بازی Final Fantasy Type-0 | فانتزی برای نسل هشتم

پس از مدت ها انتظار بازی Final Fantasy Type-0 با زبان انگلیسی بازسازی شد و حالا طرفداران غیر ژاپنی زبان هم می توانند از بازی لذت ببرند. با نقد بازی Final Fantasy Type-0 همراه دنیای بازی باشید.

نقد بازی Final Fantasy Type-0
فانتزی برای نسل هشتم

سال ۲۰۰۶ اسکوئرانیکس با معرفی دنیای Fabula Nova Crystallis برنامه‌های بسیار مفصلی را برای این مجموعه اعلام کرد. شش بازی معرفی شدند که وقایع‌شان در این دنیای جدید رخ می‌داد. اولین بازی از این مجموعه فاینال فانتزی۱۳ بود که در سال ۲۰۰۹ در بدو ورود دچار کمی لطفی از سوی منتقدان شد و با وجود آن که یکی از بهترین بازی‌های مجموعه‌ی فاینال فانتزی بود، آن چنان که باید نتوانست در میان عناوین داغ نسل هفتم مورد توجه قرار بگیرد. به همین دلیل سرنوشت پنج بازی دیگر کاملا در ابهام فرو رفت. سران اسکوئر تصمیم گرفتند بازی‌های بعدی را با کم‌ترین هزینه دربیاورند و دیگر از کیفیت تولید فاینال فانتزی ۱۳ خبری نبود.

اسکوئر بازی بعدی را که فاینال فانتزی تایپ زیرو نام داشت تنها برای بازار ژاپن عرضه کرد، تنها جایی که طرفداران فاینال فانتزی بازی را با آغوش باز می‌پذیرفتند. تایپ زیرو همانند فاینال فانتزی ۱۳ از فامیتسو امتیاز تقریبا کامل ۳۹ از ۴۰ را گرفت و طرفداران بین‌المللی‌اش را در کف بازی کردن این بازی گذاشت. این بازی برای کنسول دستی PSP عرضه شده بود و تا مدت‌ها بعد خیلی‌ها در انتظار عرضه‌ی نسخه انگلیسی این بازی بودند.

بالاخره اسکوئرانیکس تصمیم گرفت تایپ زیرو را بازسازی HD کند و برای کنسول‌های نسل جدید هم بیرون بدهد. البته ابتدا قرار بود تایپ زیرو برای پلی‌استیشن۳ و ایکس‌باکس۳۶۰ منتشر بشود که بعدا پلتفرم‌اش به پلی‌استیشن۴ و ایکس‌باکس‌وان تغییر کرد. البته کسانی که تایپ زیرو را برای نسل جدید پیش خرید کرده بودند یک هدیه‌ی ارزشمند هم گیرشان می‌آمد: دموی قابل بازی فاینال فانتزی ۱۵ که Episode Duscae نام دارد. نقد حال حاضر که در دو قسمت تهیه شده به بررسی این دو بازی می‌پردازد.

گروه دوستان

یکی از دلایل محبوب شدن مجموعه‌ی فاینال فانتزی نوآوری و خلاقیتی است که در هر شماره در گیم‌پلی‌اش وجود دارد. هیچ‌کدام از بازی‌های فاینال فانتزی از نظر گیم‌پلی شبیه به هم نیستند. تایپ زیرو هم با یک سیستم مبارزه‌ی کاملا جدید طراحی شده است. شاید کسانی که Crisis Core را روی PSP بازی کرده باشند شباهتی بین مبارزات Real Time این بازی و کرایسیس کور پیدا کنند. کسانی که Lightning Returns را هم بازی کرده باشند احتمالا متوجه خواهند شد ریشه‌ی بعضی از مکانیک‌های مبارزه‌ی این بازی از کجا آمده است.

تایپ زیرو مبارزات بسیار سرعتی دارد و همه چیز به صورت کاملا Real Time انجام می‌شود. از آن‌جایی که گیمر دیگر درگیر مدیریت ATB نیست و به همه چیز تسلط دارد بازی بسیار بسیار سخت شده است. تایپ زیرو با شما اصلا شوخی ندارد. لحظه‌ای تعلل کنید یکی از کاراکترهای‌تان در جا می‌میرد.

روند بازی بسیار بسیار جدی است. از همان اول ۱۴ کاراکتر اصلی به شما داده می‌شود که هر کدام روش مبارزه‌ی خاص خودش را دارد. در مبارزات می‌توانید سه کاراکتر را با هم ببرید. اصلا خیال نکنید که یازده کاراکتر دیگری که خارج از میدان جنگ هستند خود به خود Level up می‌شوند. نه! از این خبرها نیست. بازی مجبورتان می‌کند به طور مساوی با هر ۱۴ کاراکتر بازی کنید تا همه هم تراز باشند، حتا اگر مجبور باشید ماموریت‌های قبلی را چندین بار تکرار کنید.

طبق معمول دو ساعت اول بازی را به سرگردانی حیرانی می‌گذرانید. در هر لحظه سه کاراکتر در مبارزات حاضر هستند که می‌توانید آزادانه بین آن‌ها سوییچ کنید. بازی کردن با هر کاراکتر حس کاملا متفاوتی دارد. مثلا «کینگ» مانند آسلات در متال گیر هفت‌تیر کشی می‌کند، «هفت» مانند گابریل در کسلوانیا شلاق می‌زند، «ایس» از راه دور ورق پرت می‌کند، «کیتر» هفت‌تیر جادویی دارد، «جک» مانند سامورایی‌ها با کاتانا می‌جنگد و «ماکینا» دو شمشیره حمله می‌کند. تقریبا هر نوع سلیقه‌ای در بازی‌های اکشن سوم‌شخص داشته باشید می‌توانید از بازی کردن با یکی از کاراکترهای تایپ‌زیرو لذت کامل ببرید. با این که استیل مبارزه‌ها و مکانیک مبارزه‌ها از هر کاراکتر به کاراکتر دیگر زمین تا آسمان تفاوت دارد اما تک‌تک آن‌ها درست پیاده‌سازی شده‌اند و حس خوبی دارند. هم‌چنین سوییچ کردن بین کاراکترها تنوع فوق‌العاده خوبی به بازی می‌دهد. هر وقت از شمشیر زدن از نزدیک با «کویین» سیر شدید می‌توانید به هفت‌تیرکشی با «کینگ» روی بیاورید. هر وقت از حرکات سرعتی «رم» خسته شدید به سراغ «سایس» با آن داس قوی‌اش بروید. لازم به توضیح نیست که هر کاراکتری هم بر اساس نوع مبارزه‌اش قدرت‌های ویژه‌ی مخصوص به خود دارد.

تایپ ویتا!

تایپ زیرو بازی کاملی نیست اما مکانیک‌های‌اش آن‌قدر خوب هستند که بتوانید از نقاط ضعف‌اش چشم‌پوشی کنید. مهم‌ترین نقطه‌ضعف بازی این است که ساختارش برای کنسول‌های دستی طراحی شده نه کنسول‌های خانگی. ساختار بازی مانند دیگر بازی‌های PSP‌ (مثل Peace Walker یا Crisis Core) براساس ماموریت‌های کوتاه بنا شده. اعضای کلاس زیرو در مدرسه‌ی آموزش فنون نظامی هستند و به آن‌ها ماموریت‌های مختلف داده می‌شود. برای گیل و xp جمع کردن باید مرتب این ماموریت‌ها که عموما زمان‌شان کوتاه است انجام بدهید. اگر این بازی را روی ویتا بازی می‌کردم خیلی خوش‌حال‌تر می‌شدم! بعضی از مکانیک‌ها مانند تمرین سری که وقتی می‌خواهید از بازی خارج بشوید یکی از اعضای تیم را برای تمرین می‌فرستید و بسته به زمانی که در بازی نبوده‌اید xp می‌گیرد، کاملا برای کنسول‌های دستی طراحی شده‌اند.

اما اگر این واقعیت را در نظر داشته باشیم که تایپ زیرو برای کنسول‌های دستی طراحی شده و تجربه‌ی اصلی آن روی PSP است می‌توان از مجموعه‌ای از ایرادهای جزیی صرف نظر کرد، ایرادهایی مثل خشک بودن کنترل دوربین، مراحل محدوده بسیار کوچک و گرافیک ساده و تکراری. همان‌طور که گفتم گیم‌پلی آن‌قدر عمیق است که وقتی واردش بشوید گرافیک بازی آخرین چیزی است که احتمالا به آن اهمیت خواهید داد.

یار کلاس زیروی من!

داستان در یک کلام عالی است. البته برای فهمیدن بهتر قصه‌ی تایپ زیرو باید ایده‌ی کلی از دنیای Fabula Nova Crysallis داشته باشید وگرنه از بعضی از پیش‌قصه‌ها سردرنمی‌آورید. با این حال قصه‌ی خود بازی کاملا بی‌ربط به دیگر فاینال فانتزی هاست. داستان بازی بسیار پیچیده و پر پیچ و خم است که در ظاهر شما را درگیر جنگی بین چهار قدرت نظامی دنیا می‌کند. اما در پس‌زمینه قصه‌ی دیگری روایت می‌شود که در فصل هشتم بازی به اوج می‌رسد و وقتی بازی تمام شد کاری می‌کند که مات و مبهوت تا انتهای تیتراژ پایانی را تماشا کنید و تکان نخورید! سپس دور دوم آغاز می‌شود و همان ابتدای کار دموی جدیدی از وقایع انتهایی بازی می‌بینید که تازه متوجه می‌شوید قصه اصلا آن چیزی نبوده که به نظر می‌رسیده و مثلا داستان بازی همان‌قدر راجع به جنگ است که داستان «بایوشاک: بی‌کران» در مورد قیام علیه برده‌داری بود.

همان‌طور که گفتم چهارده کاراکتر در بازی هستند که ابتدای بازی اصلا نمی‌توانید قیافه‌ی‌شان را از هم تشخیص بدهید و آخر بازی به لطف شخصیت‌پردازی عالی در داستان چنان عاشق تک‌تک این کاراکترها می‌شوید که وقتی مثلا ماکینا موقتا در یکی دو مرحله حضور ندارد دل‌تان برای‌اش تنگ خواهد شد. در فصل نهایی و در Boss Fight آخر از رابطه‌ی عاطفی بین گیمر و کاراکترها سواستفاده می‌شود و یکی از تلخ‌ترین و سیاه‌ترین پایان‌های تاریخ ویدیو گیم رقم می‌خورد. البته این پایان تنها یک روی ماجراست، برای دیدن روی دیگر باید حتما یک بار دیگر تمام‌اش کنید.

درگیر شدن برای درک داستان به اندازه‌ی فهمیدن مکانیک‌های مبارزه سخت و عمیق است. برای فهمیدن همه‌ی قصه‌های جانبی باید تلاش زیادی در بازی به خرج بدهید. بین هر ماموریت در مدرسه می‌توانید آزادانه بچرخید و با کاراکترهای مختلف تعامل کنید. مکانیک داستانی این طوری طراحی شده که بین هر مرحله اگر به گوشه و کنار مدرسه سر بزنید شاهد دموهای داستانی ریز و درشتی خواهید بود که اگر کوتاهی کنید ممکن است از دست‌شان بدهید. با صحبت با هم‌کلاسی‌ها و اساتید مدرسه زوایای بیش‌تری از کاراکترها و قصه‌های جانبی برای‌تان روشن می‌کند.

تعریف کردن داستان با چهارده قهرمان اصلا کار ساده‌ای نیست. شاید اولین بار باشد که در مجموعه‌ی فاینال فانتزی و اصولا دنیای بازی‌های رایانه‌ای قصه‌ای با چهارده نقش اول روایت بشود. خوشبختانه تایپ زیرو موفق به انجام این کار شده و حتا بلند پروازی را تا جایی برده که وسط ماموریت‌ها و چرخیدن در مدرسه بسته به این که بر حسب اتفاق کدام کاراکتر را کنترل کنید دیالوگ‌های منحصر به فردی می‌شنوید.

در انتظار تایپ وان؟

در بخش گرافیک انتظار زیادی نباید از تایپ زیرو داشت. این بازی برای PSP ساخته شده و آمدن‌اش روی پلی‌استیشن۴ و ایکس‌بکس‌وان به این معنی نیست که قرار است با بتلفیلد مقایسه بشود. اما خوشبختانه دموهای CG که همیشه در فاینال فانتزی حرف اول را می‌زنند در این بازی وجود دارند و در پایان ماموریت‌های اصلی به عنوان پاداش به شما نشان داده می‌شوند. اما قطعات موسیقی به کار در مراحل بازی عالی هستند و می‌شود تا مدت‌ها به آن‌ها گوش داد و خسته نشد.

فاینال فانتزی تایپ زیرو یک بازی بسیار خوش‌ساخت و روان است که علاقه‌مندان به بازی‌های JRPG به هیچ‌وجه نباید از دست‌اش بدهند. برای یک دور تمام کردن بازی شاید ۴۰ ساعت زمان کافی باشد اما برای گرفتن Ultimate Weaponها و شکست دادن گیلگامش با هر کاراکتر حتما باید بازی را حداقل دوبار تمام کنید. اگر انتظارتان از بازی این است که گرافیک خیلی بالا ببینید و یکی برای‌تان قصه تعریف کند تایپ زیرو اصلا بازی شما نیست. گرافیک بازی مربوط به دو نسل قبل است و اگر برای شنیدن قصه تلاش نکنید هیچ‌کس برای‌تان چیزی تعریف نمی‌کند!

بازی کلاسیک یعنی آن را دو نسل دیرتر بازی کنی اما باز هم بتواند تو را میخ‌کوب کند. تایپ زیرو یک بازی کلاسیک است که ظاهرا این بار توانسته نظر منتقدهای غربی را هم جلب کند و موفقیت خوبی را برای اسکوئرانیکس به ارمغان بیاورد. شاید به همین دلیل باشد که در این نسخه‌ی دموی CG جدیدی در پایان بازی پخش می‌شود که ممکن است مقدمه‌ای به ادامه‌ی بازی باشد. با این حال چیزی که ما می‌دانیم این است که به جز شش بازی اولیه هیچ بازی دیگری از سری Fabula Nova Crysallis اعلام نشده و فاینال فانتزی ۱۵ آخرین این بازی‌هاست.

[review]