آخر الزمان مالیخویایی | نقد و بررسی بازی Submerged

(نکته: این مطلب ۱۰۰% دارای اسپویل داستانی است.)

زورق سواری در معابر آب گرفته ی شهری غوطه ور بر روی آب، و تا نیمه غرق شده، که روزی تمدن پرهیاهوی انسانی بوده اما حالا در سکوت و سکون عجیبی به سر می برد، و فریاد را جز از درون این مظلومیتش نمی توان شنید، کار مدام شما در بازی غرق شده(Submerged) خواهد بود. آخرالزمان مالیخولیایی، ساکت و بی آزار است، اما در عین حال هراس انگیز. این شهر از هر حیث شما را می ترساند. اما این شهر خالی از موجودات خونخوار و آسمان سیاه و جو رادیو اکتیو و زامبی های هولناک است. همه چیز آرام است و گهگاه فکر می کنید سرانجام این همه آرامش چیست؟

غرق شده یک بازی ماجراجویی اکتشافی سوم شخص است. در این بازی، وظیفه ی اصلی شما بالا رفتن از ساختمان ها با استفاده از چند سکو یا نردبان خواهد بود . شما در این بازی اکثرا در ارتفاع بلندی قرار خواهید گرفت، اما نترسید، شما نمی افتید. در این بازی مرگ معنایی ندارد. هیچ خشونتی وجود ندارد و اینها بازی را بیش از چیزی که هست معصوم جلوه می دهند. داستان بازی، داستان دختری جوان بنام میکو(Miku) است که با برادر کوچک تر خود بعد از دیوانگی مادر و مرگ دردناک پدرش از شهر فرار می کنند و بعد از بازگشت چیزی جز یک متروکه ی خالی غوطه ور بر آب نمی بیند. برادر کوچکتر او یعنی تاکو(Taku) وقتی در حال وداع با مادر مستش بوده یک زخم کاری برمی دارد و حالا دچار یک ناخوشی جدی است. میکو تنهاست و کسی جز او ندارد. او باید هر چه زودتر از مرگ برادرش جلوگیری کند.

او باید در ساختمان های متروکه شهر به دنبال بسته های شفابخش بگردد. در دنیای جهان باز بازی ساختمان ها بخوبی پراکنده شده اند تا بازیکن با قایق در هر قسمت شهر یک ساختمان را پیدا کند که حس خوبی دارد. بازی در این قسمت استاندارد است. یک ساختمان یعنی ساختمان اصلی که پناهگاه میکو و تاکو است مرکز اصلی فعالیت های شما خواهد بود و شما بعد از پیداکردن هر بسته ی شفابخش به آنجا باز خواهید گشت. ساختمان های نزدیک به پناهگاه قابل دسترسی تر هستند و دسترسی به ساختمان های دورتر به اقتضای جلوتر رفتن در بازی کمی پیچیده تر می شود تا چالش بازی همچنان زنده بماند.

هنر اصلی غرق شده روایت ۳ داستان بدون حتا یک کلمه است. غرق شده ساکت است اما از همین سیمای ساکتش خیلی چیز ها را می توان فهمید و البته خیلی چیز ها را هم نمی توان فهمید. می توان فهمید که چه بر سر این شهر گذشته و چرا به این روز افتاده است. چرا شهر اینقدر ساکت و حالا جولانگاه نهنگ های غول پیکر و مرغابی های همیشه گرسنه شده است. و چیز هایی هم نمی توان فهمید! این که این موجودات انسان نما سابقا انسان بوده اند یا نه؟ و یا علاوه بر ظاهرشان عقلشان هم طی این اتفاقات ضایع شده است؟ چرا اینقدر بی آزار می نمایند و همیشه فرار می کنند؟ چرا همیشه از دور میکو را نظاره گر اند؟ این زامبیخولیا ها واقعا موجودات هولناکی اند؟

بدون استفاده از حتا یک کلمه، واقعا سخت است روایت داستان درگیر کننده اما غرق شده سختی ها را انجام داده. بعد از پیدا کردن هر بسته ی شفابخش چهار تصویر مفهومی به سبک نقاشی های غارنشینان از گذشته ی میکو و تاکو آشکار می شود تا بازیکن همچنان برای سر در آوردن از ماجرای غم انگیز این دختر جوان در ساختمان های متروک به تقلایش برای پیدا کردن این بسته های شفابخش ادامه دهد. در کنار داستان اصلی بازی، یعنی گذشته ی رنج آوری که بر میکو گذشته است، بازیکن می تواند با پیدا کردن تصاویری از گذشته ی شهر پازل های این حکایت عجیب را نیز در کنار هم بچیند. البته داستان شهر اختیاری است و از آنجایی که تکه پازل های این داستان در مکان های سخت تر و پیچیده تری قرار دارد، احتمالا سازنده ها می خواهند شانس و دلیلی به بازیکن برای گشت و گذار دوباره در شهر بدهند.

گیم پلی بازی، ساده، روان و البته بسیار کم هیجان است. شما یک نقشه دارید، قسمتی از آن ناپیدا است و شما باید برای پیدا شدن آن قسمت ها با قایق موتوری خود به آن قسمت ها بروید و در بین ۱۰ ها ساختمان بی مصرف بدنبال ساختمان های بخصوصی بگردید که امکان بالارفتن از آن و پیدا کردن چیز های بدرد بخور وجود دارد. اصل گیم پلی بازی همین است؛ شما نیاز به چابکی و تصمیم گیری سریع ندارید، فقط باید با حوصله شهر را بگردید و ساختمان هایی را که قابل بررسی هستند پیدا کنید. در این بین شما می توانید از یک دوربین تک چشمی استفاده کنید تا امر جستجو را سرعت ببخشید. البته تلسکوپک بازی فقط برای پیدا کردن ساختمان ها کاربرد ندارد، بلکه هر از چندگاهی می توانید با استفاده از آن به آب های دور دست نگاه کنید، شاید بتوانید قطعاتی را که روی آب شناور هستند و به درد افزایش سرعت قایق شما می‌خورند (Turbo Boost) پیدا کنید.

در قسمت های قایق سواری و اکتشاف، گیم پلی بازی خوب و شاید عالی است، اما در قسمت ساختمان ها، یعنی جایی که شما باید با استفاده از سکو ها، نردبان ها، تکه سنگ ها و شاخ و برگ ها از ساختمان بالا بروید، بازی کاملا یکنواخت و بی هیجان می شود. شاید شما احساس کنید میکو خودش در حال حرکت است و شما هیچکاره اید! یک راه به مقصد وجود دارد و امکان به بیراهه رفتن وجود ندارد. بازیکن در این بازی نمی تواند حرفه ای شود چون مهارت خاصی برای پیشبرد بازی مورد نیاز نیست. هیچ هیجانی در بالا رفتن از دیوار ها و رسیدن به ارتفاع در این بازی وجود ندارد تا این تنها مکانیک پررنگ بازی بی ارزش شود. شما در هیچ حال نمی توانید بیفتید، شما در هیچ حال نیم توانید تصمیم بگیرید.! در یک بازی شبه-سکو بازی شما حتی نمی توانید از Space استفاده کنید. البته بنظر می رسد این تا حدی ذات بازی است اما در این قسمت باید اعتراف کرد که ذات بازی خراب است.

قایق سواری بر روی آب، که کار عمده و همیشگی بازیکن در بازی است، طبیعی پرداخت شده، و با اینکه تابحال من سوار چنین وسیله ای نشده بودم اما احساس آن به خوبی پیاده سازی شده است. نوسانات قایق، پایین و بالا رفتن با امواج، شکل چرخش بر روی آب و توربو بوست همه چیز هایی هستند که این قسمت از بازی را لذت بخش می کنند. محیط بازی، که تشکیل شده از چند ساختمان درون آب و در میان آن ها معابر آبی بخوبی طراحی شده و کمتر سر گیجه آور می شود. استفاده از ساختمان های مختلف و در لابِلای آنها بیلبورد ها یا مجسمه های بزرگ تنوع خوبی به شهر می دهد. با پیدا کردن ساختمان های مهم، که البته نسبت به داستان بازی بی ربط هستند، تصویری از آنها به قسمت لَندمارک(Landmark) دفترچه وقایع(Journal) شما می افزاید که با اینکه مجموعه ی تصاویر یک حالت زیبا و جالب به دفترچه وقایع می دهند اما کاملا به داستان بازی بی ربط است. البته در این مورد این یک ایده ی جالب برای یک بازی اکتشافی بشمار می رود– مشابه صفحه ی موجودات دفتر وقایع.

پای اتمسفر که به میان بیاید، صداگذاری حرف اول را می زند. صداگذاری این بازی خوب است. با استفاده از موسیقی متن محزون و افکت های صوتی متناسب با جو بازی، اتمسفر به شکل عجیبی عالی از آب درآمده است. صدای برخورد امواج به دیواره های سیمانی ساختمان ها در کنار نوای گوش خراش مرغابی ها و سکوت شهر، روایت غم انگیزی است. در مورد گرافیک هم، بازی حرف های زیادی برای گفتن دارد. آب، آتش، انیمیشن ها و ساختمان ها، و آب و هوای پویای بازی خیلی خوب و البته سنگین کار شده اند. کافی است بازی را که واقعا دارای جلوه های گرافیکی آن چنانی نیست بر روی یک PC کمی ضعیف تست کنید تا با یک بازی مشابه به بازی های پلی استیشن ۱ یا قبل تر مواجه شوید. اما همین قدر نیز، با توجه به مستقل بودن تیم سازنده جای تقدیر دارد.

نظر من این است، کمی به خودتان استراحت بدهید و خون و خونریزی را برای مدت کوتاهی، نه خیلی زیاد کنار بگذارید. با یک قایق موتوری و یک نقشه ی در حال تکمیل در معابر آبی شهر بدنبال بسته های شفابخش و اسنادی از گذشته ی این تمدن بگردید. و در آخر نظاره گر باشید موجوداتی را که ظاهر انسانی خود را بواسطه ی یک بیماری شبه مالیخولیایی از دست داده اند، و البته دهشتناک بنظر می ایند اما سلوک انسانیشان هرگز طی این اتفاقات ضایع نشده است. غرق شده با وجود گیم پلی کوتاه و ساده ای که دارد و با اینکه به بازیکن شانس تصمیم گیری نمی دهد، اما یک روایتگر فوق العاده است.