کابوس تایوانی، وحشت سفید | نقد و بررسی بازی Detention
Detention یک سایداسکرولرِ دو بعدیِ ترسناک اشاره و کلیک است که در دورهی وحشت سفید ۳۸ ساله کشور تایوان اتفاق میافتد. با داستانی فکر شده که به خوبی از ویژگیهای آن دورهی کابوسوار و حکومت توتالیتر و بستهی کشور و همینطور از باورها و میتولوژی سنتی مردم تایوان بهره میبرد و در چهار ساعت داستانی بسیار ملموس در باب انسانیت، انتخاب، آزادی و امید در بستری سایلنتهیل شکل تحویل بازیکنان میدهد. کموبیش شبیه همان چیزی که در بازی Distraint دیدیم، ولی اینبار با داستانی بسیار مبسوطتر و مفصلتر. با نقد و بررسی این اثر همراه دنیای بازی باشید.
داستان در Detention حرف اول را میزند. تا یکچهارم پایانی بازی، نه شما و نه شخصیت اصلی کمترین ایدهای از علیت رخدادهای پیشآمده و چراییشان ندارید و صرفا برای فرار و رهایی از این کابوس واقعی تقلا میکنید. سازنده بازی با احاطهی کاملی به داستانی که قصد تعریف کردنش را داشت و ترکیب کردنش در بستر اتفاقات تاریخی کشور و باورهای سنتی مردمش، با هوشمندی قطعات مختلف پازل داستان را در کنار هم قرار میدهد و دقیقا مشابه جیمز ساندرلند که رفته رفته به چرایی دعوت شدنش به سایلنت هیل پی میبرد و گناه بزرگش بر وی آشکار شد «ری»، شخصیت اصلی بازی، نیز از چرایی گیر افتادنش در این کابوس آگاه میشود.
بازی در دههی شصت میلادی در کشور تایوان جریان دارد. دورهای که حکومت به سانسور آثار و بستهکردن فضای سیاسی و اجتماعی کشور دست زد و در مقابل کمترین شک و شبههای در خصوص دخالت افراد در فعالیت علیه آرمانهای نظام و همکاری با کشورهای دشمن و خصوصا چین کمونیست، آنها را به اعدام و دورههای طولانیمدت زندان محکوم میکرد. در این دورهی سیوهشت ساله، صد و چهلهزار تایوانی زندانی شدند و تقریبا سه تا چهار هزار نفر نیز به اعدام محکوم شدند. بازی ما در همچین بستری جریان دارد و شخصیتهای اصلیش، در نوجوانی درگیر مشکلات و معضلاتیهستند که بدون اینکه کمترین کنترل و انتخابی بر آنها داشتهباشند دامنه آثارشان تمامی ابعاد زندگی آنها را تحت شعاع خود قرار میدهد. آزادیهای طبیعی افراد را سلب میکند، مشکلات مالی و فکری بسیاری بر خانوادهها وارد میکند که نتیجهاش میشود وضع متشنج خانه و خانواده و سلب آرامش و اطمینانی که همه از آن انتظار داریم. Detention داستان ری را در دنیایی برزخ شکل دنبال میکند. درگیر با محیطهای مریض و ارواحی سرگردان و از همه مهمتر، خودش و تمامی ترسها، عقدهها و انتخابات اشتباهی که وی را به این نقطه هدایت کردهاست. به این نقطه که هیچ راه فراری نیز از آن به غیر از روبرو شدن با آن نیست. روبرو شدنی که هیچ تضمینی بابت پایان بخشیدن به این کابوس را نوید نمیدهد.
اشتباه برداشت نکنید؛ داستان شخصیتر از این حرفاست و در انتهای بازی از کلیت آن سر در میآورید. فقط نویسندهی داستان سعی میکند از تاثیر عوامل خارجی که نابرابرانه بر تمامی زندگی ما سایه میاندازند و ما را به یک انتخاب اشتباه با نتیجهای غیرقابل بازگشت رهنمود میسازند صحبت بکند. بهغیر از این مساله باقی اجزای بازی پیرامون «ری» و آمال و زندگی سختش میگذرد.
گیمپلی Detention ساده است و در طول چهار ساعتش به قدرکافی انگیزه کافی در شما برای دنبال کردن داستان ایجاد میکند. مثل تمامی آثار اشاره و کلیک میتوانید با آیتمهای موجود در محیط تعامل داشته باشید و با جستوجو و پیداکردن آیتمهای مورد نظر معماهای بازی را حل بکنید. سازندگان اثر نیز خیلی به شما سخت نگرفتهاند و مسیر نسبتا سرراست با معماهایی ساده را پیش روی شما قرار دادهاند. احتمالا میدانستند که با توجه به داستانی که قصد تعریف کردنش را دارند، درگیر کردن زیاد بازیکن در محیطها و بالا و پایین کردنش خصوصا با توجه به طراحی تاریک و گرفته محیطهای بازی در اواسط کار آنها را دچار خستگی و یکنواختی میکند. اساس گیمپلی بر سه اصل استوار است؛ جستوجو در محیط و پیدا کردن آیتمهای مورد نظر هر مرحله به منظور بازگشایی درهای بسته و پیشروی در داستان، حل چند معما و برخورد با ارواح. روحهای بازی مشتمل بر دو نوع هستند؛ نوع اول در جهات مختلف حرکت میکنند و شما باید با نگهداشتن نفستان به آرامی از کنار آنها عبور کنید. اگر در حین عبور کردن نفستان را رها کنید آنها از حضور شما مطلع میشوند. نوع دوم، فانوسی بدست دارند و هنگام نزدیک شدن به آنان باید ضمن نگهداشتن نفستان، پشتتان را به آنها بکنید و بیحرکت سر جایتان بمانید.
کولهپشتی و یک دفترچه یادداشت هم در بازی وجود دارد. در دفترچه یکسری اطلاعات داستانی و توضیحات در خصوص ارواح بازی وجود دارد که میتوانید مورد مطالعه قرار بدهید. استفاده از کولهپشتی و آیتمهای برداشتی هم با کشیدن و رها کردن آنها بر روی بخش مورد نظر انجام میشود.
گرافیک بازی طراحی سادهای دارد، ولی در القای احساس ترس و عدم اطمینان ناشی از گیر افتادن در این اتفاقات، تماما در انجام وظیفه خود موفق ظاهر میشود و با طراحی تاریک و اتمسفریک خود در کنار موسیقی اولین عاملیاست که بازیکن را در دنیای داستان اسیر میکند. موسیقی نیز از وظیفه خود در القای تنش و سلب آرامش در یک اثر تنشزا سربلند بیرون میآید و در بخشهای پایانی بازی که هیچ خبری از عاملی تهدید کننده و روح نیست، به بازیکن همچنان احساس استرس و عدم اطمینان تزریق میکند. و این رخداد، یعنی نبود هیچ عامل خطرزا و صرفا استفاده از محیط و موسیقی و در القای این حس، چیزی نیست که بهراحتی بهدست بیاید و همین مساله نشاندهنده کیفیت خوب بازی در شکل دادن به دنیا و اتمسفر خودش است که اینچنین بازیکن را در خود و داستانش درگیر میکند. برای بازی نیز دو پایان در نظر گرفتهشده که دستیابی به آنها بسته به چند انتخاب موجود در فصل نهایی بازی دارند.
Detention را به دوستداران آثار ترسناک و داستانهای اتمسفریک و مرموز پیشنهاد میکنم. سفر چهار ساعتهتان به مدرسه و دنیای «ری» مطمعنا سرشار از لحظات تلخ خواهد بود. لحظات تلخی که به زیبایی در بازی پرداخت شدهاند و در انتها شما را از لبهی پرتگاهی که نظارهگر اتفاقاتش هستید به پایین هل میدهد و همانند شخصیت اصلیش در برزخی از اتفاقات ناگوار رها میکند.
دیدگاهتان را بنویسید
برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.
عالی. یکی از اولین بازیایی بود که تو ۲۰۱۷ انجام دادمو بشدت تجربه خوبی بود. در حین دو بعدی بودن بخوبی تونسته بود حسه ترسو القا کنه. استوری لاینم فوق العاده بود.
بر عکس تو بنظرم بازی زیادی کوتاه بود و یک چهارم انتهایی بازی کلا گیم پلی حذف شد و حجم زیادی از داستان یهو تعریف شد.
میشد بازی ۶ ۷ ساعته شه معما ها و دشمنا بیشتر شن و داستان اروم اروم تعریف شه.
در کل ولی بازی عالی بود