بسکتبال را آرکید تجربه کنید | نقد و بررسی بازی NBA Playgrounds
گاهی اوقات، سازندههای مختلف بازیهایی را میسازند که پتانسیل رقابت در سطح جهانی با همردههای خود را دارند. بازی NBA Playground توسط استودیو «سِیبِر اینترکتیو» ساخته شده و در تاریخ ۱۹ اردیبهشتماه ۱۳۹۶ برای کنسولها و رایانههای شخصی منتشر شد. همچنین، گیمپلی این بازی با محوریت بسکتبال بهصورت کو-آپ (همکاری مشارکتی) پایهریزی شده است. در ادامه، با نقد و بررسی بازی NBA Playgrounds در دنیایبازی با ما همراه باشید.
«سیبر اینتراکتیو» طراحی و ساخت بازی NBA Playgrounds تکمیل کرده و حالا زمان آن فرارسیده تا ببینیم دسترنجشان به چه اندازه به خواسته و نیازهای گیمرها نزدیک است. اگر به کارنامهی موتور بازیسازی ساختهشده توسط این استودیو نگاهی بیاندازیم، عناوینی مانند «هیلو: کالکشن مَستر چیف» (Halo: The Master Chief Collection)، «هیلو: آنلاین» (Halo: Online) یا «کوئیک چمپیونز» (Quake Champions) به چشم میخورد، و این نشان از توانایی بالای این تیم در خلق آثار نامدار و پرطرفدار بهوسیلهی موتور Saber3D Engine وجود دارد. از این دست عناوینی که نه هزینهی هنگفتی برایشان خرج میشود و نه سروصدای آنچنانی دارند، بسیار زیاد است و ما درنظر داریم تا به نقد و بررسی بازی NBA Playgrounds بپردازیم.
شایان ذکر است، نمرههایی که این بازی از سایتها و مجلات مختلف حوزهی بازیهای ویدئویی دریافت کرده، منطقی و منصفانه بوده و شبهای در آن نیست؛ چرا که هرچه بهتر و دقیقتر به زوایای مختلف NBA Playgrounds نگاه میکنیم، بیشتر به نقاط ضعف و قوت آن پی میبریم که متاسفانه شمار موارد منفی، از مثبتها بالاتر است.
اسلمدانک با طعم فکاهیهای آمریکایی
اِنبیاِی (NBA) بالاترین سطح از بسکتبال در جهان است، پس این مورد، میتواند فرصت خوبی باشد تا بتوان از ستارههای آن در بازیهای ویدئویی از جمله همین NBA Playgrounds به عنوان تبلیغ استفاده کرد و مخاطب را بیشتر اغوا کند. از ستارههای مطرح حال حاضر بسکتبال آمریکای شمالی میتوان به افرادی چون « لبران جیمز»، «استفن کری»، « کایری اروینگ» و غیره را میتوان در بازی نامبرد؛ و همچنین ستارههای تمام اَدوار بسکتبال اِنبیاِی افرادی همچون « شکیل اونیل» و «بیل راسل» نیز در عنوان حضور دارند و تجربهی بازی با بهترینها را برای کاربران به ارمغان میآورند. این بازی، به عنوان یک تجربهی ورزشی و شبیهسازی خالص شناخته نمیشود و مسیر گیمپلی آن، مانند بازیهای سرگرمکننده (آرکید) است و در نتیجه باید در انتظار عناصر دیگری برای جلب توجه بود؛ هر تیم از دو بازیکن تشکیل میشود، که هریک چهرههای مشهور دنیای اِنبیاِی هستند.
به طور پیشفرض، تمامی کاراکترها در بازی قفل هستند و بازیکن میبایست برای آزاد کردن آنها بازی کند و برنده مسابقه شود تا کارتهای جدیدی دریافت کند. نکتهای که در همینجا وجود دارد، این است که دلیل خاصی برای اینکار وجود ندارد، سازندهگان میتوانستند برای پرکردن حفرههای خالی گیمپلی و بازی از تاکتیکهای دیگری استفاده کنند؛ مانند قراردادن لیگ، تورنومنتهای بیشتر، مُدهای (حالت) مختلف و غیره، که میتوانست از به وجود آمدن این حالت بد و نه چندان جالب جلوگیری کند. باز کردن و پیدا کردن بازیکن مورد علاقه شاید ساعتها زمان ببرد، چرا که بستههای مربوط به کاراکترها کاملا شانسی بوده و هیچ بایدی پشتشان نیست. از سویی دیگر، هنگام انجام بازی متوجه میشوید که گیمپلی به اندازهی کافی روان و سریع است و از این جانب مشکلی دیده نمیشود. برخی عناصری که در گیمپلی برای جذاب کردن بازی برای گیمر در نظر گرفته شده نیز جالب است. شما با هر دریبل، پاس، شوت و یا هر حرکت دیگری میتوانید نوار مربوط به خود را، که در بالای صفحه وجود دارد، پُر کنید. با هر بار پر کردن نوار مذکور، قابلیتی به عنوان هدیه به شما داده میشود که میتوانید از آن برای برتری جستن نسبت به حریف استفاده کنید. انواع مختلفی از این تواناییها وجود دارد که هر یک بسته به نیاز شما کاربردی هستند. براساس موضوعی که در بالا گفتم، روان بودن گیمپلی بازی، سبب شده است تا هنگام انجام حرکات نمایشی و شوتهای تکنیکی، با روندی کند مواجه نشوید. دیده شده در برخی عناوین برای انجام برخی حرکات، یک تاخیر نسبی، هر چند کم، وجود دارد که آن حس و حال مربوط به هیجان به وجود آمده را از این طریق، از بین میبرد. خوشبختانه چنین چیزی مشاهده نشد و میتوان گفت NBA Playgrounds به عنوان بازی کمخرج، در حوزهی گیمپلی به میزان قابل توجهی موفق و خوب ظاهر شود؛ اگر از زاویهی دیگر بخواهیم به این مقوله نگاه کنیم، گیمپلی آرکید و سرگرمکنندهی بازی با پتانسیل بالایش توانسته ارضاکنندهی نیاز امروز آرکیدبازهایی باشد که تشنهی عنوانی برای سرگرمی هستند.
هیجانانگیز با طعم آرکید
NBA Playgrounds همواره درکنار گیمپلی، به مقولهی گرافیک نیز توجه بهسزایی داشته و علاوه بر آن، در سطح بالایی جای گرفته است. طراحی به اصطلاح «فان» یا همان فکاهی خودمان، محیط بازی را دقیقا با هدف سازنده و همچنین با خواستهی گیمر تطبیق داده و از جهتی طنزگونه بودنِ این عنوان را یدک میکشد؛ البته فقط تعریف و تمجید جالب نیست و باید به یکی از مشکلات بزرگی که علاوه بر NBA Playgrounds، گریبانگیر اکثر بازیهای ویدئویی شده، یعنی بهینهنبودن و سنگینبودن بازی برای اجرا روی سیستمهای متوسط و ضعیف اشاره کرد. ناگفته نماند، این مشکل روی کنسول مشاهده نمیشود و دلیل اصلی این ایراد، تجربهی این عنوان روی رایانههای شخصی است.
جلوههای بصری و انیمیشن کاراکترها، به خصوص هنگام پرتابها و حرکات نمایشی، روان و بدون مشکل ارزیابی میشود، همچنین رنگبندی روشن حسوحال نشاط را به کاربر منتقل میکند. زمینهای بازی متعدد با تِمهای مرتبط با همان کشور، بسیار جالب توجه بوده و از نقاط مثبت این عنوان تلقی میشود. نکتهای که باید متذکر شد، قرارگیری دوربین حین انجام بازی است که نسبتاً بینقص بوده ولی در مواقعی دیده شده، دوربین از حرکت بازیکنان عقب مانده است؛ به احتمال زیاد این اشکال به دلیل هماهنگ نبودن سرعت گیمپلی و دوربین به وجود آمده که شاید هم همیشه این اتفاق رُخ ندهد. طبق تعریفی که از گرافیک فکاهی و غیرواقعی این عنوان کردیم، در ذهن خود این مطلب را درنظر بگیرید که قرار نیست این عنوان با شبیهسازهای دیگر مقایسه شود و اساس این عنوان تفریح بوده و یک خروجی آرکید با مضمون بسکتبال مدنظر قرار داشته است و انتظار دیگری از آن نمیرود.
موسیقی هیجانی، سبب میشود آهنگ و ضربان بازی افزایش یابد و کاربر با اشتیاق بیشتری به ادامهی بازی بپردازد. صداگذاری بدون مشکل یکی دیگر از نقاط قوت این عنوان است، هرچند درجاهای دیگر این موسیقی و آهنگها تصویر بهتری از بازی میسازند، ولی در همین سطح نیز NBA Playgrounds بسیار جالب توجه ظاهر شده است. نقاط قوت و ضعف بررسی شده در متن نمرهی نهایی را ثبت میکنند، ولی همیشه نمره نمیتواند ملاک لذت بردن یا نبردن از بازی باشد؛ خیلیها به نمرات اعتنایی نمیکنند و با تجربهی اغلب عناوین به بازی دلخواه خود دست مییابند. عنوانی آرکید برای سرگرمی است، پس لذت بردن از آن نمیتواند آنچنان مرتبط با نمرات باشد، در هر صورت NBA Playgrounds یک بازی پیشنهاد شده از سوی بنده است.
دیدگاهتان را بنویسید
برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.
دوستانی ک تجربه کردن نظرشونو بگن