وحشت واقعی |‌ نقد و بررسی بازی Outlast: Bundle of Terror

در سال‌های اخیر شاهد عرضه بازی‌های زیادی در سبک ترسناک هستیم. در بیشتر این بازی‌ها ترازو بیشتر به سبک اکشن سنگینی می‌کند تا سبک ترسناک که مایه تاسف است. حال استودیوی کوچکی متشکل از اعضای سابق Ubisoft عنوانی در این سبک در ساخت که بسیاری از گیمرها را برای عرضه‌اش مشتاق کرد. عنوانی که قول حال و هوای مریض و مرده و روایت سادیسمی را به بازیکنان داد. حال این بازی عرضه شده، آیا ارزش این‌قدر صبر گیمرها را داشته است؟ در ادامه با نقد و بررسی بازی Outlast: Bundle of Terror همراه دنیای بازی باشید.

توجه: در تصاویر استفاده شده‌ی این مطلب، مواردی دارای محتوای خشن مشاهده می‌شود که برای افراد زیر ۱۸ سال توصیه نمی‌شود.

در «اوت لست» شما نقش یک روزنامه‌نگار به نام «مایلز اپشر» را دارید. روزی مایلز ایمیلی دریافت می‌کند که خبر از آزمایشات وحشتناکی روی انسان‌ها در دیوانه خانه «مانت مسیو» می‌دهد. وقتی مایلز به این تیمارستان رفته، به سرعت به او اطلاع داده می‌شود که باید سریعا از آنجا دور شده وگرنه جان خود را از دست خواهد داد. مایلز سعی می‌کند فرار کند اما فرار امکان‌پذیر نیست، پس شانس خود را به امید پیدا کردن یک راه خروج ادامه می‌دهد. شاید داستان اوت لست کلیشه‌ای به‌نظر برسد، اما روایت داستان بسیار خوب صورت گرفته و بسیار لذت‌بخش است. داستان به‌هیچ عنوان گیج‌کننده نیست ولی در عین حال دوست دارد تا چیزهای جدیدی را امتحان کند. دیالوگ تمام شخصیت‌ها به خوبی نوشته شده  و حس دیوانگی و سادیسمی بودن‌شان را تا حد زیادی به بازیکن می‌رساند. با این حال، بازی خیلی روی دیالوگ تمرکز ندارد و در چندین موارد داستان را بدون گفتن یک کلمه پیش می‌برد. محتوای دانلودی این بازی نیز داستان اصلی این بازی را افزایش می‌دهد و داستان آن کمی از داستان بازی اصلی عجیب‌تر و تمی سیاسی‌تر به خود گرفته است که باز هم جذابیت خود را حفظ کرده. لازم به ذکر است که در محتوای دانلودی شخصیت اصلی یک تکنیسین است که در کارهای این تیمارستان دخالت می‌کند و در نتیجه بهای آن را می‌پردازد. داستان کلی بازی توسط این محتوای قابل دانلود بسیار کامل‌تر شده و تجربه آن را لذت بخش‌تر کرده است. تنها ایراد وارد بر این بخش از بازی پرداخت کم به شخصیت اصلی یعنی مایلز است که می‌توانست بسیار بهتر باشد.

همان‌طور که گفتیم، شما در نقش یک روزنامه نگار هستید که وسیله‌ای برای دفاع کردن از خود در طول بازی ندارد؛ لذا قبل از تجربه بازی ممکن است این بازی را خسته‌کننده قلم‌داد کنید.؛ اما بر خلاف تصور عمومی، نداشتن سلاح نه تنها نکته منفی نیست و بلکه به زیبایی هرچه بیشتر بازی کمک کرده است.
 تنها وسیله‌ای که در این بازی به شما کمک می‌کند، دوربین است که البته در بعضی از مکان‌ها ضروری‌ست و اگر از آن استفاده نکنید، نمی‌توانید بازی را پیش ببرید. 
نکته حایز اهمیت، این است که برای استفاده از دوربین، باید از باتری استفاده کنید. 
این مهم دقیقا همان چیزی است که به جذابیت هرچه بیشتر بازی کمک کرده است. 
اگر شرکت سازنده استفاده کردن از باتری را ضروری نمی‌کرد، ممکن بود حس ماجراجویی بازی نیز کمتر و کمتر شود. 
اگر بیمارها را در طول بازی دیدید، نترسید چون به خط آخر نرسیده‌اید! اگر چه تنها راه بقا فرار کردن و پنهان شدن است، اما باید حواس‌تان باشد که دشمنان شما از هوش مصنوعی بالایی برخوردار هستند و حتی صدای راه رفتن شما را نیز تشخیص می‌دهند. 
خوشبختانه در تمام مکان‌ها سیستم مخفی شدن به‌صورت هوشمندانه تعبیه شده است. 
زیر تخت و کمدهای دیواری و… از معدود جاهایی هستند که می‌توانید از دشمنان خود مخفی شوید. در کل، سیستم گیم‌پلی بازی اصلا تکراری نیست.

نکته مثبت دیگر اوت لست طراحی و گرافیک آن است. تمام محیط‌ها حس واقعی بودن را می‌دهند، حس آن‌که مانت مسیو روزی یک تیمارستان عادی بوده. دقت به جزییات محیط بسیار بالاست؛ در دور دست‌ها سایه بیماران دیده شده و حرکات آنها حس  می‌شود که تنهایی بازیکن را در یک محیط خطرناک افزون می‌کند. هم‌چنین دوربین مایلز، دوربینی قدیمی بوده و افکت‌های تصویری و فلش دوربین او حسی شبیه فیلم‌های کلاسیک را می‌دهد و این حس به خوبی به بازیکن القا می‌شود. به دلیل نورپردازی فوق‌العاده بازی و تکسچر و انیمیشن‌های روان دشمنان، اتمسفری سنگین و بسیار مریض در کل بازی، بازیکن را دنبال می‌کند. حسی پارانویا به بازیکن قالب شده و باعث شده هر لحظه پشت سر خود را چک کند. طول دید بازیکن نیز از قصد کوتاه‌تر شده که تنهایی بازیکن را در آن محیط مریض دوچندان می‌کند. با این‌که این نسخه از بازی روی کنسول نینتندو سوییچ تجربه شد، اما پورت خوب آن باعث شد تا  جلوه‌های بصری بازیمتوجه هیچ نقصانی نشود.

موسیقی و صداگذاری در یک بازی ترسناک می‌تواند حس ترس را چندین برابر کند یا آن را کاملا از بین ببرد. با این‌که اوت لست هیچ موسیقی متن به‌یاد ماندنی ندارد، صداگذاری معرکه آن، این کمبود را جبران می‌کند. بیشتر بازی با صدای تنفس مایلز و صدای درد کشیدن و ناله‌های مریض‌های تیمارستان گذرانده می‌شود. به همین منظور، بازیکن با کوچک‌ترین صدای نا به جا و صدای بلند در ترس فرو می‌رود. وقتی کسی دنبال شما می‌آید، یک قطعه موسیقی با تمپو بالا پخش می‌شود. صداگذاری هر یک از شخصیت‌ها با چهره و دیالوگ‌های آن‌ها بسیار سازگار است و بازیکن را از جو بازی بیرون نمی‌آورد. تنها ایراد این بخش، نبود موسیقی به یاد‌ماندنی است که با توجه به کیفیت صداگذاری این عنوان، قابل چشم‌پوشی‌ست.

اگر ژانر ترسناک یا وحشت را دوست دارید، حتما این بازی را تجربه کنید؛ به‌خصوص که بازی این فرصت را به شما می‌دهد در نقش یک روزنامه‌نگار باشید و باید در نظر بگیرید هیچ وسیله‌ای برای دفاع از خود ندارید. سازندگان بازی در طراحی محیط نیز کم‌لطفی نکرده‌اند و با محیطی پر از جزییات سروکار خواهید داشت. در طول بازی نیز صدای تنفس مایلز و بیمارها حس ترس را هرچه بیشتر به شما القا می‌کند.

Resolution

Platform: Nintendo Switch – Score: 7.3 out of 10

Outlast: Bundle of Terror is a great Survival/ horror experience on Nintendo Switch. Due to it is well-ported on the Switch, all the great visuals, level designs are felt as they should be. Outlast presents a new approach in its genre which is also done amazingly, and Outlast: Bundle of Terror adds new and quality content to that which makes it even more amazing. If you are into Survival/ horror genre, do not miss this one.

(نقدی که مطالعه کردید، نسخه‌ی منتقدین بازی Outlast: Bundle of Terror بود که توسط ناشر آن یعنی Red Barrels برای دنیای بازی ارسال شده است.)