نقد بازی ++N

بازی‌های پلتفرمر انواع و اقسام گوناگونی دارند و از مدت‌ها قبل با توجه به ایده‌های تازه‌ای که ارائه می‌دهند، به شدت طرفدار پیدا کرده‌اند. این سرگرمی‌ها با وجود ظاهر ساده‌ی خود، شما را می‌خندانند، به گریه خواهند انداخت، ترسانده یا مانند محصولی که در این مطلب نقد می‌شود، همانند دارک سولز بر روی اعصاب شما راه می‌روند. شرکت کانادایی «Metanet» اولین نسخه از سری مجموعه N را در سال ۲۰۰۴ عرضه کرد. جدیدترین نسخه‌ی این بازی با نام ++N در سال ۲۰۱۵ به صورت انحصاری برای PS4 عرضه شد، سپس تا سال ۲۰۱۸ برای رایانه‌های شخصی و دیگر کنسول‌ها نیز در دسترس قرار گرفت. در ادامه با آخرین مقالات بازی قصد داریم در دنیای بازی به بررسی این بازی بر روی سوییچ بپردازیم.

نینجای یک دقیقه‌ای:

بازی هیچ داستانی برای شما تعریف نمی‌کند. تنها در منوی اصلی آن بخشی به نام داستان موجود است که در چند خط، به صورت خلاصه، متن زیر را به نمایش می‌گذارد که دانستن آن نیز چیزی به ارمغان نمی‌آورد.

شما یک نینجای بسیار سریع و قابل‌انعطاف هستید که به علت متابولیسم خاص بدنتان تنها ۱.۵ دقیقه عمر می‌کنید. از طرفی مانند دیگر همتایان خود به شدت به طلا علاقه دارید؛ بنابراین به یک محیط آزمایشگاهی و مرگبار به نام N وارد شده و در تقابل با روبات‌ها و سلاح‌های بسیار پیشرفته پیش از پایان عمرتان اقدام به جمع‌آوری طلا و خروج از محیط می‌کنید.

مردن، مردن و باز هم مردن:

پایه‌های مکانیک ++N با نسخه‌های قبلی هیچ‌گونه تغییرینینجاهای درون بازی بسیار منعطف هستند و از دیوار راست هم بالا می‌رود. همچنین اگر روی سطوح شیب‌دار فرود بیایید از بلندترین پرش‌ها نیز جان سالم به در می‌برید. همین چند مورد ساده چالش‌های بسیاری را پیش روی شما قرار می‌دهد. نکرده است. همان‌طور که گفته شد، شما نقش نینجایی را دارید که باید موانع بسیاری را پشت‌سر بگذارد. این موانع شامل دیوارها، تله‌های انفجاری، روبات‌ها و موشک‌های تعقیب کننده و بسیاری موارد دیگر می‌شوند. البته در این نسخه مواردی مانند پورتال‌های کپی کننده از حرکات شخصیت، مین‌های حساس به حرکت و چندین مورد دیگر نیز اضافه شده‌اند که کار را برای شما سخت‌تر می‌کنند.

نینجاهای درون بازی  بسیار منعطف هستند و از دیوار راست هم بالا می‌رود. همچنین اگر روی سطوح شیب‌دار فرود بیایید از بلندترین پرش‌ها نیز جان سالم به در می‌برید. همین چند مورد ساده چالش‌های بسیاری را  پیش روی شما قرار می‌دهد.

در بازی با بیش از یک هزار و ۵۰۰ مرحله مواجه هستید که در ۴ دسته تقسیم‌بندی شده و در مجموع هر ۵ عدد، یک راند را تشکیل می‌دهند. به پایان رساندن این مراحل زمان زیادی را از شما می‌گیرد اما تنوع آن‌ها به اندازه‌ای زیاد است که حتی در بخش‌های کاملاً مشابه، شیوه‌ی انجام متفاوتی را باید به کار ببرید.

در شروع یک از مراحل به شما ۱.۵ دقیقه وقت داده می‌شود تا از ۵ منطقه‌ی موجود در آن عبور کنید. کاربر می‌تواند با به دست آوردن طلاهای موجود در بازی امتیاز و عمر خود را بیشتر کند. در پایان نیز امتیاز وی در لیدربورد جهان ثبت شده، اگر همه‌ی نقاط را جمع‌آوری کرده باشد آن مرحله با علامتی خاص مشخص می‌گردد.

در این نسخه برای اولین بار حالت سختی هاردکور به بازی اضافه شده است.  در این درجه سختی، برخلاف حالت عادی، اگر زمانتان به پایان برسد خواهید مرد. به این مسئله اضافه نشدن امتیاز طلاها به زمان تا پیش از رسیدن به درب خروج را نیز اضافه کنید. از طرفی با مردن شما زمان به حالت اولیه بازنگشته و از همان ثانیه‌ی مرگ ادامه می‌یابد. همچنین از تعداد جان‌های محدودتری برخوردار هستید. پس باید کاملاً حساب شده عمل کنید.

از دیگر اولین‌های ++N می‌توان به اضافه شدن ۲ حالت مسابقه و Co-op با قابلیت پشتیبانی تا ۴ نفر به صورت همزمان اشاره کرد. البته به نظر می‌رسد این بخش‌ها تنها حالت آزمایشی داشته و سازندگان تنها قصد داشته‌اند نظر مخاطبان را نسبت به آن بررسی کنند؛ زیرا تعداد مراحل موجود در این دو بخش بسیار کم هستند.

در حالت مسابقه‌ای همه‌ی افراد از یک نقطه‌بازی را شروع کرده و باید با رد کردن موانع به خط پایان برسند. در انتها هر فردی که امتیاز بیشتری داشته باشد برنده می‌شود. این بستگی به خود شما دارد که در این حالت مستقیماً به سمت در پایان بروید یا در رقابت جمع‌آوری طلاها حضور یابید.

در حالت همکاری نیز مراحل به گونه‌ای طراحی شده‌اند که برای عبور به همفکری کامل نیاز دارند. برای مثال یکی از افراد باید خود را به در خروج برساند؛ اما فرد دیگر به صورت همزمان مجبور است موشک تعقیب کننده را به خود مشغول کند یا فداکاری خود را روی مین‌ها انداخته، مسیر عبور دیگران را هموار سازد.

یکی از مشکلات بازی در نسخه‌ی سوییچ همین‌جا خود را نشان می‌دهد. زمانی که بازی چند نفره را انتخاب می‌کنید، دسته‌ها به صورت خودکار به این حالت وارد نمی‌شنود. برای شناساندن حالت دو نفره مجبور هستید یک مرتبه بازی را پایین زده، به منوی اصلی دستگاه بروید و دوباره بازگردید تا دستگاه این مسئله را از شما بپذیرد؛ اما بازهم در هنگام ورود به مراحل چند نفره خواهید دید که تنها یک شخصیت وارد محیط شده است. در واقع برای رفع این چالش بعد از بازگشت به محیط بازی و درست پیش از انتخاب مراحل، نفرات دوم و چهارم باید کلید A یا معادل آن را فشار بدهند تا به طور قطع شناسایی شده، نینجایی نیز برای آن‌ها در نظر گرفته شود. با‌این‌حال، نکته‌ی منفی این است که پس از پایان هر محیط و بازگشت به صفحه‌ی انتخاب مراحل باید عمل فشار کلید A را دوباره تکرار کنید. به نظر می‌رسد بازی در این رابطه با یک فراموشی مواجه شده است. این مسئله خودبه‌خود در بعضی مواقع باعث می‌شود شما و اطرافیان از انجام بازی چندنفره اجتناب کرده و دردسر آن را به جان نخرید.

جهانی ساده:

طراحی گرافیکی و هنری بازی بسیار ساده صورت گرفته است و حتی می‌توان آن را بازگشت به عقبی از نسخه‌ی N+ محسوب کرد؛ اما این مسئله اصلاً ویژگی بدی نیست. شما در مراحل بازی به اندازه‌ای سریع عمل می‌کنید که به نظر می‌رسد اگر در محیط رنگ‌بندی متنوعی وجود داشت، با مشکلات بسیاری در تشخیص موانع مواجه می‌شدید.

با وجود این رنگ غالب محیط، موانع و شخصیت درون بازی هرچند مرحله یک‌بار تغییر می‌کند تا جلوی خسته شدن کاربر را بگیرد. به‌علاوه خود بازیکن نیز قابلیت تغییر دلخواه آن را دارد. در کنار این موارد به چندین گزینه در بخش تنظیمات بازی می‌توان اشاره کرد که در ابتدا قفل هستند و حتی پس از باز شدن‌شان کارایی مشخصی ندارند و شما را مجبور می‌کنند برای مشاهده‌ی تغییرات ایجاد شده به داخل مراحل بروید.

موسیقی‌های بازی نیز هر چند کم تعداد، اما از تنوع خوبی برخوردار هستند. از آنجایی که بعد از باخت‌های پشت‌سر‌هم نیاز به شنیدن موسیقی و استراحت دارید، این تعداد کافی به نظر می‌رسد.

نتیجه‌گیری:

بازی ++N می‌تواند شما را برای ده‌ها ساعت مشغول کند. همچنین در مورد نسخه‌ی سوییچ به علت قابل‌حمل بودن آن می‌توانید در هر مکانی، حتی در کمترین زمان آزاد خود به انجام حداقل یک مرحله از آن بپردازید و از آن لذت ببرید.