موتورسواری آماتورها | نقد و بررسی بازی Urban Trial Playground

یکی از مهم‌ترین دغدغه‌های بازی‌سازان انتخاب درجه‌ی سختی بازی و همچنین حفظ تعادل در آن است. سختی بیش از اندازه می‌تواند برای بازیکنان آزاردهنده باشد در حالی که سادگی بیش از حد نیز حس پوچی و خسته‌کننده بودن در بازی ایجاد می‌کند. سازندگان معمولاً برای حل این مشکل به کاربران اجازه می‌دهند تا خودشان درجه‌ی سختی را انتخاب کنند امّا گاهی اوقات سازندگان، بازی خود را بر مبنای یک درجه سختی واحد می‌سازند و برای این کار باید حواس‌شان را جمع کنند تا عنوانی متعادل خلق کنند. حتی سازندگانِ سری دارک سولز و بلادبورن که بازی‌‌بازان حرفه‌ای یا به اصطلاح هاردکور را هدف قرار داده‌اند نیز با کمک سیستم level up، ایجاد نقطه‌ضعف در دشمنان و همچنین احضار دیگر بازیکنان سعی در راحت‌تر کردن بازی داشته‌‌اند، به گونه‌ای که با احضار دو بازیکن دیگر می‌توانید در گوشه‌ای منتظر بمانید و شاهد کشته شدن باس توسط دیگر بازیکنان باشید. پس از موفقیت سری دارک سولز عناوین مختلفی با ایجاد سختی بیشتر سعی در جذب مخاطب داشتند امّا خیلی از آن‌ها با شکست روبه‌رو شدند، زیرا ایجاد سختی غیرمنطقی و نامتعادل تنها باعث آزار و اذیت بازیکنان و در نتیجه کنار گذاشته شدن بازی می‌شود. امّا آیا تا به حال با خودتان فکر کرده‌اید اگر یک بازی بیش از حد ساده و سطحی باشد چه می‌شود؟ جدیدترین نسخه از فرانچایز Urban Trial با نام Urban Trial Playground به‌صورت انحصاری برای کنسول نینتندو سوییچ منتشر شده و در این مطلب قرار است به نقد و بررسی آن بپردازیم؛ در ادامه با نقد و بررسی بازی Urban Trial Playground همراه دنیای بازی باشید.

توجه: به‌دلیل این‌که این بازی دارای بخش داستانی نیست، نمره داستان صفر وارد شده است و میانگین نمرات سه بخش دیگر برای نمره‌ی نهایی لحاظ شده است.

با شروع بازی به بخش آموزشی منتقل می‌شوید تا با مکانیزم‌های بازی آشنا شوید و بعد از آشنایی با بازی به دو بخش تک‌نفره و چندنفره دسترسی خواهید داشت. بخش تک‌نفره‌ی بازی هیچ گونه داستانی در خود ندارد و تنها شامل ۵۴ مرحله می‌شود. مراحل ابتدایی مطمئناً برای‌تان جالب خواهند بود؛ باید از موانع عبور کنید و با پرش از سطوح شیب‌دار و گاه انجام حرکات مختلف امتیاز به‌دست آورید. امّا جذابیت بازی تا همین‌جا خواهد بود، در واقع کل بازی همین است! حرکات قابل انجام با موتور همان موارد انگشت‌شماری است که در بخش آموزشی مشاهده کردید و به چند مورد ابتدایی مانند چرخش به عقب، چرخش به جلو و حرکت روی یک چرخ خلاصه می‌شوند. سازندگان حتی سعی نکرده‌اند از همین اندک قابلیت‌های بازی به درستی استفاده کنند. برای مثال، با حرکت آنالوگ به سمت پایین شخصیت‌تان سرش را به سمت پایین خم می‌کند تا به موانع برخورد نکند امّا تعداد این‌گونه موانع در بازی بسیار کم است. به طور کلی بازی بیش از حد ساده است و کوچک‌ترین دشواری برای‌تان ایجاد نمی‌کند؛ تا حدی که می‌توانید برخی مراحل را فقط با کمک دکمه حرکت رو به جلو به اتمام برسانید.

مراحل بخش تک‌نفره‌ی بازی به دو بخش تقسیم می‌شوند، مراحلی که با انجام حرکات نمایشی و به دست آوردن امتیاز تکمیل می‌شوند و مراحلی که باید در سریع‌ترین زمان به اتمام برسند. در بخش تک‌نفره هر مرحله شامل تعدادی چیپ برای جمع‌آوری و همچنین چالش‌هایی مانند تصادف نکردن در طول آن مرحله و یا کسب امتیازی معین است. وجود این چالش‌ها ارزش تکرار مراحل را بالا می‌برد زیرا برخی از آن‌ها با تجهیزات اولیه قابل تکمیل نیستند و برای انجام آن‌ها ابتدا باید در بازی پیشرفت کنید.

با پیشروی در بازی چهار مدل موتور جدید برای استفاده باز می‌شوند. همچنین پولی که در بازی به دست می‌آورید نیز برای خرید قطعات بهتر و شخصی‌سازی موتور و موتورسوار قابل استفاده است امّا این بخش نیز به خوبی کار نشده و تنوع خوبی ندارد. خیلی از بخش‌های قابل شخصی‌سازی مانند لباس و یا کلاه تنها به چهار یا پنج مورد خلاصه می‌شوند.

بخش چندنفره‌ی بازی شامل ۲۶ مرحله می‌شود و فقط به صورت آفلاین در دسترس است. با تقسیم صفحه به دو قسمت بازیکنان می‌توانند در دو حالت با یکدیگر مسابقه بدهند؛ حالت اول ساده است، اولین کسی که زودتر به خط پایان برسد برنده است. حالت دوم به این صورت است که یکی از بازیکنان چند ثانیه زودتر بازی را شروع کرده و دیگری باید سعی کند به او برسد و او را بگیرد. گرچه این دو حالت در کنار ۲۶ مرحله‌ی قابل بازی سرگرم‌کننده خواهند بود، امّا در کمال تعجب حالتی در بخش چندنفره وجود ندارد که با انجام حرکات نمایشی و جمع‌آوری امتیاز برنده‌ی بازی مشخص شود. این کم‌کاری سازندگان کاملاً به چشم می‌آید زیرا این بخش در قسمت تک‌نفره‌ی بازی سرگرم‌کننده است و وجود آن در بخش چندنفره می‌توانست تجربه‌ی لذت‌بخشی به ارمغان بیاورد.

موسیقی بازی شاید عالی کار نشده باشد، امّا به خوبی با محیط بازی همخوانی دارد و بازی را از خشک و یکنواخت شدن نجات می‌دهد. از لحاظ بصری Urban Trial Playground در سطح مطلوبی قرار دارد. نورپردازی بازی و همچنین رنگ‌بندی‌های آن به خوبی چشمان‌تان را نوازش خواهند داد. تنها مشکل بافت‌های بازی است که گاهی اوقات کیفیت پایینی دارند. گرچه این گونه بافت‌ها به لطف نورپردازی بازی در حالت دستی زیاد به چشم نمی‌آیند، امّا روی تلویزیون کمی آزاردهنده هستند. این بافت‌های کم‌کیفیت بیشتر در مناطق پرجزئیات به چشم می‌خورند و ظاهراً سازندگان برای جلوگیری از افت فریم و مشکلات مشابه دست به چنین کاری زده‌اند که چندان هم در آن موفق نبوده‌اند. بازی از نظر تکنیکی دارای مشکلاتی است. در طول تجربه‌ی این عنوان حدوداً ۵ بار کرش و در موارد معدودی افت فریم مشاهده شد. وجود کرش‌های پی‌‌درپی و افت فریم آن هم در عنوانی با گرافیک نه چندان بالا تنها نشان‌دهنده‌ی کم‌کاری سازندگان آن است.

سخن پایانی

عنوان Urban Trial Playground پتانسیل تبدیل شدن به یک بازی سرگرم‌کننده را در خود داشت امّا سادگی بیش از حد، حرکات نمایشیِ به شدت کم‌تعداد و استفاده‌ی نامناسب از قابلیت‌های موجود در بازی آن را به عنوانی خسته‌کننده تبدیل کرده است.

Resolution

Platform: Nintendo Switch – Score: 6 out of 10

Urban Trial Playground had the potential to become an entertaining game, but its oversimplified gameplay and the lack of enough stunts failed the game in being entertaining.

(نقدی که مطالعه کردید، نسخه‌ی منتقدین بازی Urban Trial Playground بود که توسط ناشر آن یعنی Teyon, Tate Multimedia برای دنیای بازی ارسال شده است.)