نقد بازی Paladins

قبل از آغاز نقد Paladins، دوست دارم در پاراگرافی کمی بلند به وضعیت بازی‌های مجانی یا به نوعی Free to Play در دسترس در حال حاضر روی کنسول نینتندو سوییچ نگاهی داشته باشم. یکی به این دلیل که موضوع آن‌چنان گسترده‌ای نیست که یک مقاله کامل را به خود اختصاص دهد و دومی این که Paladins به نوعی زیرمجموعه‌ی همین دسته از بازی‌ها برای نینتندو سوییچ به حساب می‌آید. نینتندو سوییچ بر خلاف دو کنسول خانگی رقیب، از بازی‌های مجانی سرویس‌های آنلاین بهره نمی‌برد و بر خلاف دارندگان کنسول‌های دیگر که با دو ماه اعتبار سرویس ابتدای خرید می‌توانستند به انجام بازی‌های مجانی آن ماه بپردازند، نه تنها چنین ویژگی‌ را نداشت، بلکه جدا از این مورد، هیچ بازی مجانی و Free to Play ـی نیز برای عرضه به مخاطب در eshop به همراه نداشت. این موضوع به قوت خود ادامه داشت تا با فاصله‌ی کمی از یکدیگر، در نیمه اول ۲۰۱۸، دو بازی Pokemon Quest و Fallout Shelter به صورت مجانی روی نینتندو سوییچ عرضه شدند. سپس هنگام E3 همان سال اجرای Fortnite نیز بر روی نینتندو سوییچ ممکن شد و با گذشت زمان، در طی تابستان، بازی‌های پالادین‌ها و Arena of Valor به نینتندو سوییچ راه پیدا کردند. پوکمون کوئست، حقیقتاً عنوانی سر هم شده است، تلاشی نافرجام برای جذب مخاطب گوشی‌های همراه و نینتندو سوییچ به دنیای پوکمون، آن هم در زمانی که پوکمون گو، در حال سلطنت در این عرصه است و همین کار را به بهترین نحو ممکن انجام می‌دهد. عرضه‌ یک بازی تلفن‌های همراه برای نینتندو سوییچ همان جور که انتظار می‌رفت، راه به جایی نبرد و به موفقیت خاصی نرسید. همین موضوع برای Fallout Shelter نیز برقرار شد. با این تفاوت که شلتر، در هسته‌ی خود بازی بهتری نسبت به پوکمون کوئست بود. با این حال اجرا و انجام آن بر روی یک گوشی هوشمند بسیار راحت‌تر از کنترلر و صفحه هشت اینچی نینتندو سوییچ است. مورد بعدی اما Fortnite بود. عنوانی که ثابت کرد اگر بازی‌های مجانی و Free to Play خارج از حیطه‌ی بازی‌های موبایل به نینتندو سوییچ وارد شوند (هر چند فورتنایت هم نسخه موبایل دارد ولی به عنوان پلتفرم اصلی‌اش به حساب نمی‌آید) می‌توانند موفق شوند. بازی به تعداد فوق‌العاده‌ای از دانلود روی نینتندو سوییچ رسید و سازندگان بازی را مجاب کرد تا با به‌روز رسانی‌های متعدد از اجرای بهتر فورتنایت بر روی نینتندو سوییچ مطمئن شوند. تا این که در نهایت به پالادین‌ها می‌رسیم. عنوانی که سوار بر یک کشتی‌ که فورتنایت لنگرش را کشیده بود شد، وارد دنیای بازی های مجانی نینتندو سوییچ شد و سعی به جذب مخاطب کرد. در ادامه می‌خواهیم ببینیم آیا این شوتر اول شخص، موفق به کسب مخاطب و اعتماد صاحبان این کنسول هیبریدی شده یا به تلاشی تن‌پرورانه برای افزایش تعداد پلتفرم‌های خود مبدل شده است؟ در ادامه با آخرین مقالات بازی و نقد بازی Paladins همراه دنیای بازی باشید.

 اسب‌سواران بی‌نام و نشان

پالادین‌ها عنوانی در سبک شوتر اول شخص با تم و گرافیک کارتونی است که با استفاده از المان‌های بازی‌های سبک Moba  (مانند Dota و League of Legends) و ترکیب آن با کلیشه‌های ژانر شوتر آنلاین در انتهای سال ۲۰۱۶ به صورت آزمایشی عرضه شد و در نهایت نسخه‌ی کامل آن تحت عنوان یک آیا این بازی نیز یک کلون از Overwatch است؟ خب، خیر! بازی Free to play در این سبک در سال ۲۰۱۸ برای تمامی پلتفرم‌ها به غیر از نینتندو سوییچ به عرضه‌ی نهایی رسید. با گذشت کمتر از چند ماه، این بازی در اواسط سال ۲۰۱۸ برای نینتندو سوییچ نیز پورت شده و خود را راهی کنسول هیبریدی این کمپانی ژاپنی می‌کند.
سوالی که بعد از اندکی مشاهده و مطالعه پیرامون پالادین‌ها توسط همگان پیش می‌آید این است: آیا این بازی نیز یک کلون از Overwatch است؟
خب، خیر! بازی شباهت‌های غیر قابل انکاری با پدیده‌ی فوق‌العاده محبوب بلیزارد دارد با این حال سه مورد به خوبی از هویت پالادین‌ها دفاع می‌کنند. اولین مورد، تاریخ عرضه‌ی نزدیک بازی با اورواچ است که باعث می‌شود این نظریه که سازندگان بلافاصله بعد از دیدن موفقیت اورواچ دست به ساخت یک کلون زده‌اند رد شود. مورد دوم، رایگان بودن بازی است که آن را کاملاً در لیگی جدا نسبت به اورواچ قرار می‌دهد و در نهایت مورد سوم، جزییات به شدت متمایزکننده در گیم پلی پالادین‌ها مانند کارت‌های پرک شخصیت‌ها و آیتم بندی و اسب و.. است. پالادین‌ها بیش از آن که کلونی مفت از اورواچ باشد، بیشتر به عنوان وارث معنوی Team Fortress 2 به شمار می‌رود. عنوانی که آن چه آن بازی به طرزی انقلابی‌ در سال ۲۰۰۷ به صنعت بازی‌های آنلاین معرفی کرد را یک پله به جلو برد. با این حال این موضوع به زیر سایه نرفتن پالادین‌ها کمکی نکرد و نسخه‌ی آزمایشی بازی تا مدت زیادی زیر سایه اورواچ قرار گرفت، عنوان دیگری که پیرو سبک Team Fortress 2 بود؛ این موضوع پابرجا بود تا این که پالادین‌ها موفق شد در نهایت با عرضه‌ی نهایی خود در سال ۲۰۱۸ و جذب آرام‌آرام ولی پیوسته بازیکنان طی این دو سال در نهایت به یکی از عناوین محبوب این سبک تبدیل شود. عنوانی که با آرام شدن طوفان اورواچ توانست در نهایت به توجهی که احتیاج داشت برسد. می‌خواهیم در ادامه نگاهی بیندازیم و ببینیم خارج از سایه شاهکار اورواچ، آیا پالادین‌ها لیاقت این میزان از توجه را دارد؟

تفنگداران بی‌ادعا

سیستم تیراندازی و شوتینگ، تنوع اسکیل‌ها و ویژگی‌ها، عملکرد حرکات Ultimate شخصیت‌ها و تنوع اسلحه‌ها در یک کلام محشر است. به بی‌نظیری اورواچ نیست، ولی به هیچ وجه ضعفی در خود نشان نمی‌دهد. اگر با ساز و کار این گونه بازی‌ها آشنا باشید می‌دانید که این بازی‌ها عملاً از مودهای استاندارد بازی‌های شوتر آنلاین دیگر تبعیت می‌کنند، با این تفاوت که مثل بازی‌های Moba از شخصیت‌های مختلف برای بازی کردن بهره می‌برند که هر کدام ۳ قابلیت و یک حرکت Ultimate و منحصر به فرد و اسلحه‌ی خاص خود را دارد و تمامی این شخصیت‌ها در چهار کلاس کلی طبقه‌بندی می‌شوند. شما در بازی‌های ۳ تا ۵ دقیقه‌ای به مبارزه می‌پردازید، اگر به امتیازات مشخص شده برسید که در جا برنده می‌شوید و اگر هیچ کدام از تیم‌ها به هدف معین بازی نرسیدند، با تمام شدن زمان، تیم جلوتر برنده اعلام می‌شود. علی‌رغم پایه گیم‌پلی و اجرای محشر مکانیک‌های آن، یک مشکل همین ابتدای کار به پالادین‌ها وارد است و آن نیز نبود هیچ‌گونه راهنما و حالت آموزشی مفید و کارآمد در بازی است. بازی حالت‌های تمرین آزاد و تمرین با هوش مصنوعی و حتی تمرین با افراد آنلاین علیه هوش مصنوعی را داراست اما هیچ حالتی آموزشی‌ برای یاد دادن پایه‌های بازی به بازیکن ندارد. اگر مثل من با سبک آشنا باشید که مشکلی نیست، در غیر این صورت باید در منوهای پیچیده بازی حسابی سرگردان شوید تا متوجه قوانین بازی شوید و به محض این که با اصول و قواعد بازی آشنا شدید، به راحتی می توانید با استفاده از قهرمان مورد علاقه‌ی خود از تجربه اصلی گیم‌پلی لذت ببرید. خوشبختانه، تنوع قهرمان‌ها به شدت بالاست و کاملاً نحوه‌ی بازی با هر کدام با یکدیگر تفاوت‌های اساسی دارد و نمی‌توان هیچ‌کدام را کلونی از دیگری دانست. اضافه بر این موضوع، امکان شخصی‌سازی هر قهرمان با کارت‌های مختلف پرک، باعث تغییرات ریز و موثر در نحوه‌ی عملکرد یک قهرمان از یک بازیکن نسبت به بازیکن دیگر می‌شود. با این حال، مشکل پالادین‌ها اما نه به نحوه عملکرد شخصیت‌ها بلکه به طراحی ظاهری آن‌هاست. طراحی شخصیت‌های بازی به شدت ساده و فاقد هر گونه خلاقیتی هستند. خوشبختانه، شخصیت‌هایی که طی به‌روز رسانی‌ها اضافه شده‌اند وضعیت بهتری دارند. ولی بازی نسبت به رقبای خود در زمینه‌ی بازی‌های Moba واقعاً هیچ حرفی برای گفتن ندارد و اکثر طراحی‌ها بر اساس حد معمول‌های این سبک ساخته شده‌اند، یک اُرک سوار بر ربات، یک درخت سخنگو، دختر درمانگر، مادر فولاد زره، سرباز واحد، کوتوله ریشو و… تنوع چندانی را خارج از شخصیت‌هایی که اخیراً اضافه شده‌اند در بقیه قهرمانان بازی نمی‌توان دید. جدا از این موضوع، بعد از اصول گیم‌پلی و تنوع شخصیت‌ها به کیفیت بخش بخش آنلاین بازی می‌رسیم که به هیچ عنوان نمی‌توان به آن خرده گرفت. سرعت پیدا کردن بازی‌های آنلاین بی‌نقص است و کندی و لگ در حالت عادی به هیچ عنوان در طی بازی‌ها دیده نمی‌شود. و این موضوع به همراه دیگر عناصر، باعث می‌شود پالادین‌ها به یکی از بهترین تجربه‌های آنلاین و Free to play حال حاضر در نسل هشتم تبدیل شود. حال سوال این جاست، این موضوع برای کنسول به نسبت ضعیف‌تر نینتندو سوییچ نیز پابرجاست؟

قهرمانان هیبریدی

نوشتن در مورد نحوه‌ی اجرای پالادین‌ها روی نینتندو سوییچ کمی عجیب است. بازی در درون بازی فوق‌العاده اجرا می‌شود. ولی همان بازی، خارج از تلاش سازندگان برای ایجاد ۶۰ فریم ثابت در بازی به قیمت رزولوشن دینامیک کاملاً موفق بوده.خود بازی، خیر! چگونه؟ بهتر است بیشتر توضیح دهم. بازی به شدت بارگذاری‌هایی طولانی‌ دارد. در منوهای بازی برای دیدن مدل‌های سه بعدی شخصیت‌ها باید مدت غیر معقولی را صبر کنید تا آن‌ها بارگذاری شوند، موسیقی‌ها هنگام لودینگ ناگهان قطع می‌شوند و منوی بازی به طور کلی هیچ افکت خاص و جذابی ندارد. همه‌ی این‌ها پابرجاست تا این که یک بازی آنلاین پیدا می‌کنید و با انتخاب قهرمان خود به شخصه وارد میدان می‌شوید و تمام! بازی عملاً تفاوتی با دیگر کنسول‌ها ندارد! بازی در روند مبارزات و شوتینگ فوق‌العاده اجرا می‌شود. تلاش سازندگان برای ایجاد ۶۰ فریم ثابت در بازی به قیمت رزولوشن دینامیک کاملاً موفق بوده و با این حال در اکثر مواقع اگر افکت‌های داخل صفحه روی هم انباشته نشوند به هیچ وجه شاهد کاهش رزولوشن دینامیک نخواهید بود. اگر هم که داخل داک به انجام بازی مشغول باشید که تقریباً با هیچ سناریوی کاهش رزولوشن روبه‌رو نمی‌شوید. در حالت دستی نیز با وجود این اوصاف، جزییات موجود در بازی به خوبی خود را بر روی صفحه‌ی هشت اینچی نینتندو سوییچ به رخ می‌کشند و باعث می‌شوند هر چند کوتاه ولی به این موضوع فکر کنید که چه می‌شود اگر واقعاً اورواچ به نینتندو سوییچ بیاید.

سربازان شاد

حقیقتاً من آن‌چنان از سبک بتل‌رویال لذت نمی‌برم. دقایق طولانی آماده‌سازی و تنش برای یک لحظه درگیری، شیوه بازی کردن من نیست. من هیجان و مبارزات مداوم و بازی‌ها و مسابقات کوتاه و حداکثر ۶ دقیقه‌ای را در سبک شوتینگ بیشتر ترجیح می‌دهم. به همین علت، Doom و Splatoon و Overwatch از بهترین تجربه‌های شوتینگ من در این نسل هستند. برای همین معتقدم اگر شما نیز مثل من فکر می‌کنید و بنا دارید تمام دوستان‌تان که صاحب یک سوییچ هستند را یک‌جا جمع کنید و یک بازی آنلاین مجانی را با هم دیگر بازی کنید، پالادین‌ها واقعاً اثر مناسب‌تری برای این کار است. ضعف‌هایی این گوشه و آن گوشه بازی دیده می‌شود که به نسبت مجانی بودن آن و به‌روز رسانی‌های مستمر کاملاً قابل بخشش‌اند؛ ولی به صورت کلی، بازی واقعاً در مطرح کردن خود به عنوان اثری که پیرو و دنباله‌روی Team Fortress 2 روی کنسول‌های نسل هشتمی است موفق عمل کرده و به هیچ وجه به بهانه‌ی مجانی بودن، عنوانی بی‌ارزش تحویل مخاطب خود نداده است.

سادگی و عدم تنوع در طراحی ظاهری شخصیت‌ها و بارگذاری‌های طولانی و چند مشکل دیگر شاید عذاب‌آور باشند، ولی به محض این که وارد میدان نبرد می‌شوید، تمامی این مشکلات روبه‌روی شما رنگ می‌بازند؛ چرا که پایه‌های گیم‌پلی بازی با قدرت تمام به هم تنیده شده و در هنگام اجرا نبردهایی نفس‌گیر و هیجان‌انگیز را برای‌تان به ارمغان می‌آورد.

Resolution

Platform: Nintendo Switch – Score: 8 out of 10
Lack of variety and long loadings might seem like two big problems, but as soon as you get into the battleground, you totally forget about them. And that’s owing to the foundations of Paladins gameplay which is being strongly constructed; presenting you the exciting battles.

(نقدی که مطالعه کردید، نسخه‌ی منتقدین بازی Paladins بود که توسط ناشر آن یعنی Hi-Rez Studios برای دنیای بازی ارسال شده است.)