نقد بازی Naruto to Boruto: Shinobi Striker

تا اسم «ناروتو» را می‌شنوم یاد بچگی‌هایم می‌افتادم که اصلا نمی‌فهمیدم این شخصیت‌های رنگارنگ و این پسرک با تار موهایی رو گونه‌هایش که او را شبیه گربه‌ای نارنجی کرده چه می‌گوید؟ ولی حرکت جوتسوی او را حفظ کرده بودم! کم‌کم با گذر سال‌ها هم من بزرگ شدم و هم ناروتو تا این‌که او به رویایش یعنی این‌که یکی از استاد بزرگ‌های روستایش (Hokage) بشود، رسید و من هم چند قدمی به اهداف و رویاهایم نزدیک‌تر شدم. دو یا سه سال پیش بود که دیدم ناروتو بچه‌دار شده و نام پسرش هم «بروتو» است! خیلی از این پسرک خوشم نمی‌آمد ولی خوب دوران کودکی من با بزرگ شدن ناروتو تمام شده بود و حالا نوبت کودک‌های جدید بود تا با بروتو بزرگ شوند. برعکس اکثر طرفداران سرسخت ناروتو، من انیمه و مانگاها را خیلی خیلی دست‌وپاشکسته دنبال می‌کردم، اما هر ناروتویی که در قالب بازی ویدیویی منتشر می‌شد را سفت می‌چسبیدم و ولش نمی‌کردم. بازی‌های ناروتو با عنوان Naruto Ultimate Ninja Storm 4 به‌پایان رسیدند و من هم دیگر تجربه ناروتویی درست حسابی نداشتم تا اخیرا Naruto to Boruto: Shinobi Striker منتشر شد و حال نوبت پسر یکی از نمادهای بچگی من بود تا ماجراجویی کند؛ البته این چیزی بود که ما و اکثر طرفداران منتظرش بودیم، یک بازی داستانی در سبک Ultimate Ninja Stormها. در ادامه با آخرین مقالات بازی و نقد بازی Naruto to Boruto: Shinobi Striker همراه دنیای بازی باشید.

مشقت‌های Hokage شدن!

خوبی Ultimate Ninja Stormها این بود که در کنار غرق کردن شما به بهترین شکل ممکن در داستان انیمه (بدون وجود Fillerها!)، به شما فرصتی در Shinobi Striker شما به‌راحتی می‌توانید از هر دیوار و سطح عمودی بالا بروید و این به‌خودی خود یکی از سرگرم‌کننده‌ترین بخش‌های بازی است.می‌داد تا در نقش شخصیت‌های مورد علاقه خود قرار بگیرید و با دیگر شخصیت‌هایی که از آنها بدتان می‌آید یا آنها را می‌بینید حرص‌تان می‌گیرد (مثل کاکاشی!) مبارزه کنید. مکانیک‌های مبارزه و در کل گیم‌پلی بازی نیز فوق‌العاده خوب کار شده بود. تنها مشکلی که این سری بازی داشت، این بود که آن‌طور که باید و شاید نمی‌توانست شما را در دنیای ناروتو غرق کند. دوربین خارج از حالت مبارزه محدود بود و شما نیز فقط به مکان‌ها و راه‌های مشخصی می‌توانستید بروید. در Naruto to Boruto: Shinobi Striker این مشکل اصلا وجود ندارد و شما تماما می‌توانید روستای Hidden Leaf Village و دیگر روستاها و منطقه‌های مهم در دنیای ناروتو را با دویدن‌های خود حین این‌که سرتان به جلو می‌رود و دست‌هایتان مشت‌شده به پشت (طرفداران ناروتو می‌دانند چه می‌گویم!) گرم کنید. در Shinobi Striker شما به‌راحتی می‌توانید از هر دیوار و سطح عمودی بالا بروید و این به‌خودی خود هم هویت ناروتویی بازی را حفظ کرده و هم یکی از سرگرم‌کننده‌ترین بخش‌های بازی است. اما Shinobi Striker بخش داستانی را فدای این آزادی عمل و گشت‌وگذار کرده. پس اگر انتظار دارید در این بازی داستان بروتو را دنبال کنید، کاملا در اشتباه هستید.

Shinobi Striker یک بازی تماما آنلاین است که در بخش تمرینی و در حد انگشت‌شماری ماموریت تکراری تک‌نفره، می‌توانید آن را آفلاین بازی کنید. حال این آنلاین بودن بازی ذاتا مشکلی نیست که بخواهیم آن را یک کمبود به‌حساب بیاوریم، اما وقتی که صرف تمرین و یاد گرفتن مکانیک‌های بیش از حد شلوغ بازی می‌کنید و سپس وقتی که در مسابقات آنلاین جان خود را به‌خاطر لگ‌ها از دست می‌دهید، قطعا کمبود و نقص حساب می‌شوند. حداقل ۳۰ دقیقه تمامی تمرین‌ها و آموزش‌های بازی با رد کردن وراجی‌های منتورها وقت شما را می‌گیرد. بعد از این ۳۰ دقیقه که مطمئنا هنوز نمی‌دانید باید چه‌جور از تمامی مکانیک‌های مبارزه بهره ببرید، چند ماموریت تک‌نفره‌ای می‌توانید بروید تا دست‌تان برای بازی‌های آنلاین گرم شود.

مشقت‌های مشترک میان دو نسل!

در کل بازی دارای چهار کلاس شخصیت است و شما در همان اول کار، شخصیت خود را می‌سازید و وارد بازی می‌شوید. چهار کلاس شخصیت بازی این چهار مورد هستند: Brawler ،Ranged ،Defense و Healer. در کنار انتخاب کلاس، حین گذر از مراحل آموزشی و تک‌نفره نیز می‌توانید یک مربی یا منتور (Mentor) انتخاب کنید که در مبارزات مراحل تک‌نفره همراه شما خواهد بود. در کل بازی دارای دو نوع حمله است؛ حمله‌ها و کمبوهای سبک و سنگین. از بقیه مکانیک‌های بازی به‌سختی دفاع و جوتسو زدن را می‌توانید به‌خاطر بسپارید. سیستم مبارزه بازی نیازی به این حد از پیچیدگی نداشت؛ برای مثال، شما حین مبارزه به سه شکل متفاوت می‌توانید جا خالی بدهید، تلپورت کنید یا جوتسوی دش (Dash) و غیره بزنید که اجرایی کردن هر کدام نیازمند حفظ کردن دکمه به‌خصوص آن کار به‌علاوه‌ی جهت خاصی که باید با آنالوگ یا کی‌برد آن را اجرا کنید، است. حال بیایید از این مسایل بگذریم و وارد بازی‌های آنلاین شویم! سرعت پیدا کردن یار و رقبا خوب است و به‌قولی Matchmaking بازی دارای سرعت خوبی است، اما از نظر ثبات انتقال داده، سرورهای بازی به‌شدت ضعیف هستند و از بازیکن آمریکایی گرفته تا ایرانی (که به‌سختی ممکن است به بازی متصل شود) همگی مشکل لگ و تاخیر (Latency) دارند. اما باز هم اگر بتوانید از این مسایل و مشکلات بگذرید، Shinobi Striker در کل دارای گیم‌پلی روانی است که با طراحی ماموریت‌ها و مراحل متنوع همراه می‌شود و همراه دوستان یا رقبای آنلاین (بازی آنلاین تک‌نفره یا با دوستان)، می‌تواند اوقات خوشی را برای شما فراهم کند.

بازی دارای حالت‌های مختلفی چون Base Battle (معادل Domination) و Combat Battle (معادل Team Deathmatch) است و در کل سیستم گیم‌پلی بازی هدف‌محور (Object-oriented) است؛ یعنی در شروع هر مسابقه یا دور بازی، به شما هدفی چون «رقبا را از پا دربیاورید!»، «از دروازه دفاع کنید!» و سیستم مبارزات بازی یک مشکل دیگر نیز دارد و آن نیز این است که در جوتسوها یا قابلیت‌های ویژه تعادل درست و حسابی برقرار نکرده.«تمامی طومارها را در این مدت زمان پیدا کنید» داده می‌شود و سپس پس از پایان ماموریت یا هدف، عملکرد شما ارزیابی شده به شما پاداش داده می‌شود. به‌طور خلاصه، عمده کاری که در بازی می‌کنید یا مبارزه است یا تعقیب افراد و اشیا که در قالب‌های متفاوتی پیاده‌سازی می‌شوند. با پاداش‌ها، سکه‌ها و طومارهایی که دریافت می‌کنید، می‌توانید شخصیت خود را ارتقا دهید و بر تن او لباس‌ها و آیتم‌های گران‌تری بپوشانید. البته، سیستم مبارزات بازی یک مشکل دیگر نیز دارد و آن نیز این است که در جوتسوها یا قابلیت‌های ویژه تعادل درست و حسابی برقرار نکرده. جوتسوهای مختلفی در بازی وجود دارد که با انتخاب کلاس و منتور نوع آنان فرق می‌کند و در مسابقات آنلاین، یک جوتسو ممکن است حسابی از جوتسوی شما قوی‌تر باشد و در یک چشم به هم زدن، کار شما را بسازد! البته، شما همیشه می‌توانید منتور خود را عوض کنید و جوتسوی متفاوتی را دریافت کنید؛ اما بحث ایجاد تعادل میان تمامی مکانیک‌های گیم‌پلی بازی یکی از مشکلات اساسی آن است.

مشقت‌های آشکار و پنهان!

لگ و Latency فقط در مسابقات آنلاین خودنمایی نمی‌کند و در مراحل آفلاین نیز در قالب دیگری خود را نشان می‌دهد و آن قالب نیز گرافیک و جلوه‌های بصری بازی است. بازی در صحنه‌های شلوغ روان بودن انیمیشن‌هایش را از دست می‌دهد و دچار افت نمره فریم می‌شود. در صحنه‌های خیلی شلوغ و حین زدن کمبوهای سریع و پشت سر هم نیز دچار بریدگی تصویر می‌شود و در بدترین سناریو، یک الی دو ثانیه تصویر کاملا برای‌تان فریز می‌شود.بازی در صحنه‌های شلوغ روان بودن انیمیشن‌هایش را از دست می‌دهد و دچار افت نمره فریم می‌شود و در بدترین سناریو، یک الی دو ثانیه تصویر کاملا برای‌تان فریز می‌شود. به‌خاطر پرجزییات بودن محیط‌ها، کیفیت بافت‌ها در بازی عمدا خیلی بالا نیست تا انتقال داده خیلی سنگین نشود، اما باز هم این مساله به کمک مشکلات بالا نیامده. به‌طور کلی طراحی محیط، شخصیت‌ها و رنگ‌آمیزی آنها به‌خوبی انجام شده، اما از حیث فنی در این زمینه، بازی باز هم به بن‌بست می‌خورد.

تنها بخش تقریبا بی‌نقص بازی را می‌توان بخش موسیقی و صداگذاری آن دانست. صداگذاری تمامی شخصیت‌ها به جز عده‌ای معدود از آنها (چون ناروتو، نسخه Hokage او) بسیار خوب کار شده و با قطعه موسیقی‌های شنیدنی که از المان‌های آشنا به گوش طرفداران ناروتو استفاده می‌کنند، همراه است. این بخش از بازی در کنار دیگر بخش‌ها و المان‌هایی قرار می‌گیرد که همگی برای طرفدار انیمه، مانگا و داستان‌های دنیای ناروتو چون رویایی می‌مانند که به‌حقیقت پیوسته و آنها با شخصیتِ ساخت خود، می‌توانند وارد این دنیا شوند و کمی به خود هیجان تزریق کنند و کمی هم روی دیوارها راه بروند، سپس روی سقف بایستند و چهره‌های حکاکی شده Hokageها روی کوه روستای پنهان شده در میان برگ‌ها را تماشا کنند.

در نهایت، Naruto to Boruto: Shinobi Striker یک تجربه باارزش برای طرفداران ناروتو است که متاسفانه موفق نمی‌شود خود را به تجربه‌ای باارزش و ماندگار تبدیل کند و برای بقیه مخاطبان، می‌تواند یک بازی آنلاین باشد که بعد از یک الی دو ساعت آن را برای همیشه فراموش می‌کنند.

Resolution

Platform: PC – Score: 5.5 out of 10

For Naruto fans, it is a valuable experience; but for others, it could be an online game which they will totally forget about after one to two hours of gameplay.

(نقدی که مطالعه کردید، نسخه‌ی منتقدین بازی Naruto to Boruto: Shinobi Striker بود که توسط ناشر آن یعنی Bandai Namco برای دنیای بازی ارسال شده است.)