نقد بازی Dead Or Alive 6

سبک بازی‌های مبارزه‌ای از بدو تولد تا کنون، تغییرات بسیاری به خود دیده است. از زمان رشد چشم‌گیر دستگاه‌های آرکید تا نسل هشتم کنسول‌های خانگی، تمام سازنده‌های عناوین مبارزه‌ای با افزایش قدرت سخت‌افزاری پلتفرم‌ها، در هر شماره با ارائه گیم‌پلی‌ای جذاب در کنار شخصیت‌های منحصر به فرد، سعی در گسترش دادن به مرزهای عناوین خود و جذب مخاطب بیشتر داشته‌اند. وقتی به روند تحول عناوین محبوبی چونStreet Fighter ، Mortal Kombat و Tekken نگاهی می‌اندازیم، به وضوح تکامل آن‌ها را در هر شماره نسبت به عنوان قبلی به چشم می‌بینیم. دیگر عنوان محبوب این سبک یعنی سری DoA» Dead or Alive»، همواره با تمرکز بر شخصیت‌های پر تعداد و ارائه سیستم مبارزات تا حدودی واقع گرایانه و صد البته مواردی که شما مخاطب عزیز بهتر می‌دانید، جایگاه خاصی برای خود و طرفداران خود در طی سالیان برگزیده است. به دنبال خروج جنجالی خالق این سری از کمپانی KT» Koei Tecmo» یعنی آقای «تومونوبو ایتاگاکی» Tomonobu Itagaki در سال ۲۰۰۸، ساخت شماره پنجم در این سری مسیر تازه‌ای در پیش گرفت؛ مسیری که در نهایت به این منجر شد که این سری رفته رفته از اصل خود دور شده و هویت جدیدی در قالب ارائه فن سرویس به شدید‌ترین حالت به خود بگیرد. حال پس از گذشت ۷ سال از عرضه‌ی نسخه پنجم، آیا نسخه‌ی ششم با توجه به وعده‌های سازندگان برای دور شدن از مسائل حاشیه‌ای و تمرکز بر عرصه مسابقات، توانسته است جانشین حقیقی برای میراث ایتاگاکی باشد؟ خیر. حتی نسخه ششم را نمی‌توان لایق جانشینی نسخه پیشین خود دانست! در ادامه با آخرین مقالات بازی و نقد بازی Dead Or Alive 6 همراه دنیای بازی باشید.

این نقد بعد از حدود ۲۰ ساعت تجربه‌ی عنوان DoA6 بر روی پلتفرم PC نوشته شده است.

وقتی ایده‌ها ته می‌کشند

سری عناوین DoA در سبک مبارزه‌ای بوده و در کنار سیستم مبارزات منحصر به فرد خود، فاکتورهایی همچون وزن شخصیت‌ها، پستی و بلندی‌های استیج‌ها، عوامل و اشیاء موجود در محیط نیز نقش به سزایی در سرنوشت مبارزات ایفا می‌کنند.

وقتی صحبت از عناوین مبارزه‌ای به میان می‌آید، انتظارات شما از هر نسخه‌ی جدید چیست؟ شخصیت‌های قدیمی در کنار شخصیت‌های جدید، فریم‌های حرکات شخصیت‌ها همچون نسخه گذشته بوده و جز چندین مورد کوچک، تغییری نداشته‌ است.گیم‌پلی و مکانیزم‌های جدید، محتوای کافی برای بخش تک نفره و داشتن یه نت‌کد خوب برای بخش آنلاین، حداقل خواسته‌های طرفداران را از هر عنوان جدید مطرح می‌کنند. شاید بگویید تکلیف عناوینی چون BlazBlue و Tekken چیست که در هر نسخه جدید، همان مدل‌های شخصیت‌ها و همان گیم‌پلی را به کار می‌گیرند؟ باید گفت با این‌که دو عنوان ذکر شده با عرضه هر نسخه جدید بدون تغییر به نظر می‌رسند، اما هر دو عنوان با تغییر فریم‌های برخی از حرکات و حذف و اضافه کردن حرکات جدید به شخصیت‌ها در کنار اضافه کردن مکانیزمی جدیدتر و بهتر، گیم‌پلی و به طور کلی مبارزات را کاملا دست‌خوش تغییرات قرار داده و در نهایت تجربه متفاوتی را رقم می‌زنند.

اما نمی‌توان همین موضوع را در قبال عنوان DoA6 بیان کرد. مساله این‌جا است که عنوان DoA6 به جز اضافه کردن چند مکانیزم‌ کوچک که تاثیر آن‌چنانی در مبارزات نمی‌گذارند را حتی نمی‌توان یک عنوان جدید دانست. گیم‌پلی به طور کامل از DoA5 به این عنوان منتقل شده است و هیچ‌گونه تغییری در آن صورت نگرفته است. فریم‌های حرکات شخصیت‌ها همچون نسخه گذشته بوده و جز چندین مورد کوچک، تغییری نداشته‌ و در صورتی که در اجرای کمبو‌ها در نسخه‌ی پیشین حرفه‌ای باشید، همان کمبوها را بدون ذره‌ای مشکل در این نسخه اجرا خواهید کرد.

باید از سازندگان پرسید که در طول پروسه ساخت بازی، دقیقا مشغول انجام چه کاری بودید؟شخصیت‌های قدیمی کمابیش از نسخه پیشین به این نسخه منتقل شده‌اند؛ هر چند غیبت شخصیت‌های مهمان Virtua Fighter و برخی چهره‌های محبوب به چشم می‌خورد. تنها دو شخصیت کاملا جدید با سبک مبارزه‌‌ی جدید به بازی اضافه شده‌اند که این موضوع تا حدودی ناامید کننده است؛ چرا که شخصیت‌های جدید همواره بخش مهمی از بدنه هر نسخه جدید عناوین مبارزه‌ای را تشکیل می‌دهند و اضافه شدن تنها دو شخصیت با توجه به اینکه مدل‌های باقی شخصیت‌ها و تمامی حرکات آن‌ها از قبل به صورت آماده وجود داشته‌ است، کوتاهی سازنده را در ساخت عنوانی جدید نشان می‌دهد. این‌جا است که باید از سازندگان پرسید که در طول پروسه ساخت بازی، دقیقا مشغول انجام چه کاری بودید؟

و اما کاستی‌های DoA6 تنها به همین موارد خلاصه نمی‌شوند. همانند سیاست‌های غلط بسیاری از سازندگان، شخصیت‌های کاملا آماده نیز از بدنه بازی جدا شده و در قالب DLCهای پولی به فروش می‌رسند. البته این تنها مورد منفی در مورد DLCهای بازی نیست.

همانند نسخه پیشین، سازندگان به جای پوشش دادن نقاط ضعف بازی و بزرگ‌تر ساختن نسخه جدید با ارائه مکانیزم‌ها و شخصیت‌ها و محتوای جدیدتر، بار دیگر تمرکز ویژه‌ای بر روی Season Passهای بدنام و گران قیمت بازی داشته‌اند. برای نشان دادن وخیم بودن اوضاع، تنها این موضوع را بدانید که بازی اصلی ۶۰ دلار قیمت گذاری شده و سیزن پس آن که تنها شامل چند لباس برای شخصیت‌ها و دو شخصیت مهمان از سری King of Fighters است، ۹۳ دلار قیمت دارد! به عبارتی قیمت سیزن پس DoA6 با محتوای بسیار ناچیز از بازی اصلی گران‌تر است! به نظر می‌رسد که کمپانی KT، خود به ساخته خود امیدی نداشته و برای جبران هزینه‌ها (البته اگر هزینه‌ای شده باشد، چرا که این‌طور به نظر نمی‌رسد)، همچون گذشته دست به دامان سیزن پس و DLCها شده است.

ضعیف‌تر از گذشته

و اما حذفیات و ضعف‌های DoA6 تنها به موارد بالا خاتمه پیدا نمی‌کنند. بخش Tag Team Battle که جذابیت خاصی با اضافه کردن سیستم تگ کردن به مبارزات می‌افزود، به طور کامل از بازی حذف شده است.

علاوه بر این، لباس‌های شخصیت‌ها بسیار کمتر از نسخه پیشین بوده سیستم باز کردن آن‌ها به طور کامل عوض شده است و به نظر می‌رسد سازندگان قصد داشته‌اند تا حتی الامکان، مانع از دست‌یابی بازیکنان به لباس‌های شخصیت‌ها شوند. دیگر با بازی کردن بخش آرکید و Survival، به راحتی لباس‌ها برای شما باز نخواهند شد. برای باز کردن هر لباس، باید الگو‌های آن‌ها را با بازی کردن بخش DoA Quest و دیگر بخش‌ها و کامل کردن تمامی موارد خواسته شده به دست آورید. میزان الگوی خواسته شده برای باز شدن هر لباس متفاوت بوده و به دست آوردن آن‌ها کاملا تصادفی است. به این معنا که اگر شما با شخصیت A بازی کنید، مقداری از الگوهای یکی از لباس‌های رندوم شخصیت B را به دست می‌آورید. اگر به هر سختی و بدبختی بتوانید الگوهای یک لباس‌ را کامل کنید، تازه آن لباس برای فروش در فروشگاه بازی قرار می‌گیرد که برای خرید باید به اندازه کافی واحد پولی داخل بازی را داشته باشید. به طور خلاصه، برای باز کردن لباس‌ها، مجبور به Grind کردن خواهید بود و این موضوع بسیار آزاردهنده است.

به نظر می‌رسد KT از گذشته خود درس نمی‌گیرد و هیچ‌گاه در جهت بهبود عناوین خود گامی برنمی‌دارد. کم کاری سازنده‌ها حتی در بخش آنلاین نیز به وضوح دیده می‌شود؛ چرا که به جز بخش Ranked، زحمت گنجاندن Lobby و Leaderboard را به خود نداده‌اند و این بخش‌ها که باید بخشی از پیکرهکم کاری سازنده‌ها حتی در بخش آنلاین نیز به وضوح دیده می‌شود؛ چرا که به جز بخش Ranked، زحمت گنجاندن Lobby و Leaderboard را به خود نداده‌اند. اصلی بازی باشند، بعدها به بازی اضافه خواهند شد. در واقع در حال حاضر قادر به بازی کردن با دوستان خود نیستید و باید مدتی منتظر آپدیتی برای اضافه شدن این موارد باشید.

متاسفانه نت‌کد ضعیف بازی هم تجربه‌ی بخش آنلاین بازی را خدشه دار کرده و لگ و دیلی کمابیش در هر مسابقه وجود دارد. در صورتی که از اتصال WiFi استفاده کنید، در زمان پیدا کردن رقبا این موضوع به واسطه لوگویی که برای نشان دادن اتصاف WiFi شما در نظر گرفته شده است، برای آن‌ها قابل رویت بوده و اکثر مواقع به دلیل بی ثبات بودن این نوع اتصال‌ها، درخواست شما را برای مبارزه رد می‌کنند. به طور کلی نت‌کد بازی سینوسی بوده و هیچ‌گاه نمی‌توانید از داشتن یک مبارزه آنلاین، اطمینان حاصل کنید.

ملغمه‌ای از کلیشه‌های افتضاح!

اصولا بخش داستانی در عناوین مبارزه‌ای از اهمیت بالایی برخوردار نبوده است. با این حال در سال‌های اخیر، این بخش در عناوینی چون Mortal Kombat، BlazBlue و Guilty Gear تبدیل به یکی از بخش‌های جدا ناپذیر و قدرتمند شده است و روز به روز به تعداد افرادی که بخش داستانی را در عناوین مبارزه‌ای دنبال می‌کنند، اضافه می‌شود. بخش داستانی سری DoA هیچ‌گاه آن‌چنان که باید و شاید، قدرتمند نبوده و در واقع جز داستانی ضعیف و کلیشه‌ای، چیزی برای عرضه نداشته است. این مورد که به نوعی تبدیل به یک سنت در این سری شده است، در DoA6 ضعیف‌تر از عناوین پیشین هم کار شده است. بخش داستانی DoA6 به معنای واقعی کلمه فاجعه است. داستانی به شدت کلیشه‌ای، گسیخته و پراکنده، به همراه شخصیت پردازی بسیار ضعیف و دیالوگ‌ها و سکانس‌های فاجعه‌بار با صدا‌پیشه‌های انگلیسی افتضاح، چیزی است که در این عنوان به عنوان بخش داستانی گنجانده شده است. کلیت بخش داستانی در قالب یک خط داستانی اصلی به همراه خط داستانی جداگانه برای هر شخصیت پیاده سازی شده است. هر قسمت شامل یک مبارزه بدون چالش بوده که با میان‌پرده‌های چند ثانیه‌ای و دیالوگ‌های بی‌محتوا و بی‌خود دو سه خطی پر شده است. حتی اگر یکی از طرفداران پر و پاقرص این سری باشید هم نخواهید توانست این بخش را تحمل کنید. توصیه می‌شود وقت خود را بی‌خود و بی‌جهت در این بخش هدر ندهید و اگر به دنبال داستان درخور و جذابی هستید، گزینه‌های دیگری را امتحان کنید.

یک طرفه به قاضی نرویم!

جدا از موارد منفی ذکر شده در بالا، بهتر است نگاهی به محتوای بازی و آن‌چه که ارائه می‌دهد، داشته باشیم.

اولین تغییری به سرعت از آن مطلع خواهید شد، گرافیک بازی است. اگرچه مدل‌های شخصیت‌ها بدون تغییر مانده‌اند اما نورپردازی و تکستچرهای بازی کاملا زیر و رو شده و بازی از لحاظ بصری واقعا زیبا است. خواه یک منطقه خیابانی که مردم مبارزه شما را تماشا می‌کنند و خواه یک محیط روستایی که در کنار رودخانه‌ای واقع شده است، هر استیج به شیوه خاص خود زیبایی فریبنده‌ای دارد.

افکت‌های خون، عرق و خاک همچون گذشته در بازی حضور دارند و در طول مبارزه به صورت داینامیک، شامل خیس شدن صورت و بدن شخصیت‌ها و چکه کردن قطرات عرق هستید.

با اینکه انیمیشن‌ها به صورت کاملا دست نخورده از نسخه پیشین به این شماره منتقل شده‌اند، اما همچنان نمی‌توان پس از دیدن زیبایی حرکات شخصیت‌ها، لب به تحسین نگشود.

در کنار بخش‌های همیشگی Survival, Time Attack, Combo Challenge و Command Training که همگی در نسخه پیشین نیز حضور داشتند، بخش کاملا جدیدی تحت عنوان DoA Quest به بازی اضافه شده است که منبع اصلی جمع‌آوری الگو‌های لباس‌ها برای شخصیت‌ها به حساب می‌آید. این بخش شامل ۱۰۴ قسمت بوده و در هر قسمت، ۳ ماموریت گنجانده شده است که هر کدام انجام کار خاصی را می‌طلبد و با انجام دادن هر کدام، بخشی از الگوهای یک لباس رندوم از یک شخصیت رندوم به شما داده می‌شود. با اینکه ماموریت‌ها از تنوع خاصی برخوردار هستند، اما محدود کردن به دست آوردن الگوهای لباس‌ها آن هم به صورت رندوم، به شدت به بازی ضربه زده است.

همان‌طور که پیش‌تر نیز ذکر شد، سیستم مبارزات بازی به صورت کامل از نسخه پیشین به این شماره منتقل شده است. با این حال برای سهولت در یادگیری بازی برای بازیکنان تازه وارد، مکانیزمی تحت عنوان Fatal Rush معرفی شده است که بازیکنان توسط فشردن یک دکمه به صورت بی‌وقفه، کمبوی ساده‌ای را اجرا می‌کنند. در کنار این مورد، نواری به نام Break Gauge نیز اضافه شده است که با ضربه زدن به حریف پر می‌شود و از آن به دو منظور استفاده می‌شود؛ در صورت پر شدن نوار Break Gauge، بازیکنان قادر به اجرای حرکتی قدرتمند به نام Break Blow خواهند بود که در واقع همان Critical Blowهای شماره پنجم با ظاهری جدید و سینمایی‌تر هستند که به صحنه آهسته و ضربه‌ای قدرتمند با نمایی نزدیک به صورت حریف منتهی شده و منجر به پاره شدن لباس‌های حریف و آسیب بالا به نوار سلامتی او می‌شود. دومین کاربرد این نوار، اجرای نوعی ضد حرکت به نام Fatal Reversal است که حرکت هجومی حریف را دفع کرده و پشت سر او ظاهر می‌شوید و فرصتی را برای وارد کردن بیشترین آسیب مهیا می‌سازد.

خوشبختانه همچون گذشته، شاهد بخش Tutorial پیشرفته و دقیقی هستیم. در این بخش به صورت بسیار مفصل، مکانیزم‌های بازی و تمامی مواردی که بازی ارائه می‌کند، توضیح داده شده و بازیکنان به خوبی بازی را فرا می‌گیرند و آماده وارد شدن به رقابت می‌شوند.

در نهایت به موسیقی بازی می‌رسیم که یکی از بخش‌های منحصر به فرد سری DoA را تشکیل می‌دهد. موسیقی‌ بازی به شدت جذاب است و از همان شروع بازی و در منوی اصلی به خوبی به این موضوع پی خواهید برد. همچون گذشته می‌توانید برای تک تک قسمت‌های بازی، موسیقی مورد نظر خود را انتخاب و بنا به سلیقه‌ی خود، شخصی‌سازی کنید.

پیشرفت یا پسرفت؟

اگر DoA6 به عنوان یک آپدیت بزرگ برای DoA5 Last Round منتشر می‌شد، مسلما انتظارات به صورتی دیگری می‌بود. اما عرضه عنوانی که حتی در مقایسه با نسخه پیشین خود، تنها در زمینه گرافیکی پیشرفت داشته و در بقیه موارد تنها پسرفت مشاهده می‌شود، چه دلیلی دارد؟ ساخت DoA6 تنها یک سال به طول انجامیده است اما با توجه به اینکه این عنوان تمامی دارایی‌های DoA5 را دوباره استفاده کرده است و چیز جدیدی برای عرضه ندارد، پس هدف از ساختن یک نسخه جدید و عرضه آن با قیمت ۶۰ دلار چه بوده است؟ متاسفانه سازندگان حتی کار خود را جدی نگرفته‌اند و به جرات می‌توان گفت DoA6 ضعیف‌ترین نسخه در کل تاریخ این سری است.

Resolution

Platform: PC – Score: 5 out of 10

What’s the point of releasing a new game when there’s barely any progress, and the previous installment is a complete package?

(نقدی که مطالعه کردید، نسخه‌ی منتقدین بازی Dead or Alive 6 بود که توسط ناشر آن یعنی Koei Tecmo Games برای دنیای بازی ارسال شده است.)