نقد بازی The Dark Pictures Anthology: Man of Medan

پس از موفقیت عنوان Until Dawn استودیوی Supermassive Games با کمترین ریسک و دقیقا با ادامه همان فرمول موفق، اقدام به ساخت Man Of Medan کرده است. همه چیز رنگ و بوی آشنای آنتیل داون را دارد؛ گیم‌پلی بازی، نحوه‌ی معرفی و ورود شخصیت‌ها، و حتی تا حدی UI (یا همان طراحی رابط کاربری بازی) یادآور بازی آنتیل داون است. در ادامه با آخرین مقالات بازی و نقد بازی The Dark Pictures Anthology: Man of Medan در دنیای بازی همراه ما باشید.

یک قصه‌ی تینیجری پر از کلیشه

چهار جوان ماجراجوی غواص، به نام‌های Conrad، Brad، Alex و Julia یک قایق تفریحی اجاره می‌کنند تا با غواصی در کف اقیانوس و در محل سقوط یک هواپیمای بازمانده از جنگ جهانی دوم به ماجراجویی و کشف آثار به‌جامانده از آن بپردازند.

Fliss، صاحب این قایق که در ابتدا بسیار خشک و رسمی رفتار می‌کند نیز با کانرد رابطه عاطفی برقرار می‌کند و به این گروه می‌پیوندد و سرنوشت این پنج نفر در دستان شما قرار می‌گیرد.

قایق شما با نام Duke Of Milan مورد حمله‌ی یک گروه از دزدان دریایی قرار می‌گیرد و اعضای گروه به گروگان گرفته می‌شوند.

به دلیل شرایط بد جَوی و طوفان شدید کنترل قایق از دست می‌رود و ناگهان خود را در کنار یک کشتی متروکه و جن زده به نام Ourang Medan در مکانی نامشخص می‌یابند و تصمیم می‌گیرند تا از داخل این کشتی دیدن کنند.

درست به مانند آنتیل داون هدف شما زنده نگه داشتن این پنج جوان است. تصمیماتی که در حین بازی می‌گیرید دارای عواقب هستند و بر روند بازی و اتفاقات آن تاثیر می‌گذارند.

حواستان به عواقب احتمالی تصمیمات‌تان در روند بازی باشد

مانند سایر بازی‌های Interactive Drama از لحاظ گیم پلی وظیفه شما، کارگردانی و روایت قصه‌ی بازی به آن صورتی است که خودتان تصمیم می گیرید. زوایای دوربین ثابت و از پیش تعیین شده هستند و عمدتا قاب‌های مناسبی به دست می‌دهد و توانسته تمام زوایای مورد نیاز و مورد نظر را پوشش دهد. هر چند به شخصه دوربین ثابت را نمی‌پسندم اما با توجه به سبک بازی و این که این دوربین کارش را درست انجام داده است، ایراد خاصی به این موضوع وارد نمی‌شود.

نحوه‌ی کات خوردن دوربین و سوئیچ شدن آن نیز در هنگام ورود به اتاق‌های این کشتی روح‌زده به خوبی کار شده و حس ترس و اضطراب را منتقل می‌کند. جنس القای ترس به مخاطب بسیار شبیه به آن چیزی است که پیش‌تر در آنتیل داون شاهدش بودیم. اتفاقات ترسناک و شوکه‌کننده در زوایای از پیش تعیین شده مانند سوئیچ سریع روی یک جسد یا حرکت ناگهانی یک موش یا بسته شدن ناگهانی یک در پشت سر شخصیت‌ها توانسته تا حدودی رسالت ترس لحظه‌ای و آنی (Jumpscare) را ادا کند. هر چند که این جنس ترس، به همان سرعت که در مخاطب اثر می‌کند، به همان سرعت هم اثرش از بین می‌رود و پس از اندکی تکراری می‌شود.

خود اتمسفر و ساختار کشتی Ourang Medan نیز به لطف طراحی هنری خوب بازی، القاکننده‌ی حس دلهره به مخاطب است. ترس از تاریکی، اتفاقات ماورائی و مرموز، و صداهای عجیب و غریب و ترسناک مجموعا Man Of Medan را در سطح مناسبی از لحاظ ترسناک بودن قرار می‌دهد. گرچه وجود شخصیت‌های کم‌عمق و تا حدودی عروسکی و غیرانسانی از ارزش کار کم کرده است.

روابط بین شخصیت‌ها به هیچ وجه باورپذیر نیستند. چه زمانی که روی قایق تفریحی Duke Of Milan همه چیز در آرامش کامل بود و چه در کشتی Ourang Medan و در اوج مصیبت و گرفتاری، شخصیت‌ها رفتارهای باورپذیر از خود نشان نمی‌دهند. دیالوگ‌ها شدیدا کنایه‌ای و پس از مدت کمی ملال آور و باعث ایجاد دافعه در مخاطب می‌شوند.

بار انسانی داستان و شخصیت‌ها در Man Of Medan شدیدا پایین‌تر از حد انتظار و پایین‌تر از Until Dawn کار شده است.

Man Of Medan بسیار کوتاه است و می‌توانید آن را در زمان پنج ساعت به اتمام برسانید. در بازی تعدادی تصاویر قدیمی و سرنخ بعنوان Collectible وجود دارد که با جمع آوری آن‌ها می‌توانید اطلاعات بیشتری از کشتی Ourang Medan به دست آورید.

ترس زیبا و تماشایی

با تغییر موتور گرافیکی بازی از Decima  به Unreal Engine 4  شاهد پیشرفت گرافیکی خوبی به نسبت Until Dawn هستیم. فضاسازهای داخل کشتی به خوبی انجام شده است. توجه به سطح جزئیات در محیط‌های بازی به شدت بالا است و در هر صحنه شاهد وجود جزئیات فراوان هستیم. مدل شخصیت‌های بازی با جزئیات فراوان و وسواس خاصی طراحی شده است.

حرکات و انیمیشن‌های بدن آن‌ها بسیار طبیعی و عالی کار شده و از موشن کپچر دقیق آن همین انتظار هم می‌رفت. تنها ایراد متوجه انیمیشن‌های چهره برخی شخصیت‌ها است که گاها درست متوجه نمی‌شوید دقیقا چه حسی دارند یا اصلا حسی دارند یا نه!

بافت‌ها در لحظاتی دیر لود می‌شوند که به نظر می‌رسد این موضوع امضای موتور UE شده است و تا حدی توی ذوق می‌زند. نرخ فریم بازی بین ۳۰ تا ۵۰ در نوسان است و در محیط‌های شلوغ‌تر و سکانس‌های اکشن‌تر از ۵۰ به اطراف ۳۰ افت می‌کند که اصلا حس خوبی به گیمر منتقل نمی‌شود و ترجیح می‌دادیم نرخ فریم بر روی همان عدد ۳۰ در هر ثانیه قفل باشد. (نسخه‌ی مربوط به نقد Review Copy نسخه‌ی PS4 بوده و بازی بر روی PS4 Pro و با حالت SuperSampling  روشن، انجام شده است.)

تجربه‌ی سینمایی یک بازی

هنرمندان واقعی (و البته کمتر معروف به نسبت آنتیل داون با بازی و هنرنمایی Rami Malek و Hayden Panettiere) در زمینه صداگذاری و دوبله کارخود را به خوبی انجام داده‌اند.

افکت‌های صوتی و صداهای محیطی بازی نیز درمجموع خوب کارشده است و به همراه گرافیک و فضاسازی‌های عالی بازی توانسته در القای حس تنش و ترس به مخاطب به خوبی عمل کند.

آنچه در بازی‌های با سبک Interactive Drama و تصمیم‌محور اهمیت دارد تاثیر گذاشتن تصمیمات پلیر بر توالی اتفاقات است. در Man Of Medan شاهد سه دسته از امور هستیم که بر اتفاقات تاثیر می‌گذارند. انتخاب دیالوگ که به دو دسته «عقلانی» و «احساسی» تقسیم می‌شوند و بایستی تصمیمات مناسب را در زمان‌های مناسب اتخاذ کنید.

دسته‌ی دوم که هسته و بیس گیم‌پلی بازی را شکل می‌دهد، QTE ها هستند که با اجرای درست یا عدم آن، می‌تواند به مرگ یا زندگی یکی از شخصیت‌های بازی منجر شود. و در نهایت دسته سوم ورود به مکان‌های مشخص شده در بازی است که می‌تواند عواقب خاصی را برای آن شخصیت داشته باشد.

بازی در این زمینه تا حدی بی‌رحم عمل می‌کند و معمولا پس از هر تصمیم در هر یک از سه زمینه‌ی بالا (یعنی انتخاب دیالوگ، اجرای QTE یا ورود به منطقه خاص) احساس کنجکاوی (همراه با نگرانی و ناامنی) شما برانگیخته می‌شود و یک انتخاب اشتباه می‌تواند به مرگ یک شخصیت منجر شود.

تجربه‌ی ترس به همراه دوستان

 یکی از نکات جالب بازی داشتن مد Co-Op در هر دو حالت آفلاین و آنلاین است که می‌توانید با دوستان خود داستان Man Of Medan را تجربه کنید. تصمیم گیری‌های هر شخصیت به صورت جداگانه برعهده‌ی همان کسی است که کنترل او را در دست دارد و تصمیم دوستانتان نیز، در عواقب داستانی شما تاثیر می‌گذارد؛ پس پیشنهاد ما این است که اگر بازی را با دوستانتان بازی می‌کنید (که تجربه جذاب و لذت بخشی است) در انتخابش دقت کنید! زیرا سرنوشت شخصیت‌های بازی در گرو تصمیماتی است که هر دوی شما می‌گیرید.

Man Of Medan اولین بازی از مجموعه ای به نام The Dark Pictures Anthology است. بازی‌های دیگری نیز از این مجموعه در آینده منتشر خواهند شد که از لحاظ داستانی، شخصیت‌ها و موضوع ارتباطی با Man Of Medan نخواهند داشت و احتمالا تنها از لحاظ گیم‌پلی شبیه Man Of Medan هستند. بازی از طریق یک راوی به نام «کتابدار» (The Curator) در یک کتابخانه بزرگ برایتان روایت می‌شود که بدون اغراق از تمامی شخصیت‌های بازی اصلی و قصه‌ی Man Of Medan جذاب تر است! در بین هر بخش شما به کتابخانه بر‌می‌گردید و با کتابدار وارد مکالکه می‌شوید و در باره تصمیماتتان و ادامه داستان بازی صحبت خواهید کرد. چیزی شبیه این را در آنتیل داون نیز شاهد بودیم و در بین هر بخش با یک شخصیت روانکاو صحبت می‌کردیم.

ترس سطحی و زودگذر

قصه‌ی کلیشه‌ای و کم عمق، شخصیت‌های غیرجذاب (چه از لحاظ ظاهری و چه  شخصیتی) و با کمترین ابعاد انسانی، و کوتاهی بیش از حد به همراه تکراری شدن ترفند ترساندن مخاطب پس از گذشت اندکی از زمان بازی، به The Dark Pictures Anthology: Man of Medan اجازه نمی‌دهد حتی به سطح آنتیل داون نزدیک شود و بعید می‌دانم پس از مدتی یادتان هم باشد چنین عنوانی را تجربه کرده‌اید!

نهایتا اگر از علاقمندان به فیلم های تینیجری ترسناک هستید و در هنگام تماشای آن سر شخصیت‌های فیلم داد می‌زنید «هی! نرو توی اون اتاق!» یا «چرا اینجا این حرف رو نزدی؟»، Man Of Medan را تجربه کنید؛ سرنوشت این پنج جوان گرفتار در کشتی روح زده در دستان شما است.

Resolution

۶.۵/۱۰ :Platform: PC, PS4, Xbox One – Score

With all it’s beautiful visuals and high production value, Man of Medan is haunted by its shortcomings in both story telling, lack of depth in gameplay and providing enough justification for the 30$ price tag developers are asking for.

(این نقد بر اساس نسخه منتقدین بازی نوشته شده که توسط توسعه دهندگان بازی در اختیار دنیای بازی قرار گرفته است.)