اگر وظیفهی انتخاب سوژهی مناسب برای خلق یک بازی یا فیلم را به شما محول کنند، به احتمال خیلی زیاد در لیست بلند و بالای شما عنوان «هفت گناه کبیره» نیز خودنمایی میکند. همواره در طول سالیان، ایدهی هفت گناه کبیره به عنوان پایه و اساس داستانی، سوژهی بسیاری از فیلمها و بازیها بوده است و اگر بگوییم برای افراد زیادی این موضوع جزء اولین و سادهترین گزینههای آنها بوده است، اغراق نکردهایم. سازندگان بازی Sinner: Sacrifice For Redemption نیز ایدهی هفت گناه کبیره را بهانهای برای خلق دنیای بیرحم بازی دانسته و با ترکیب آن با گیمپلی سخت و چالش برانگیز عنوان محبوب Dark Souls، معجون عجیب و غریبی را به وجود آوردهاند. در ادامه با آخرین مقالات بازی و نقد بازی Sinner: Sacrifice For Redemption در دنیای بازی همراه ما باشید.
این نقد بعد از حدود ۵ ساعت تجربهی بازی روی پلتفرم PC نوشته شده است.
بازی Sinner: Sacrifice For Redemption در سبک اکشن سوم شخص بوده که در نگاه اول بدون شک عنوان Dark Souls را ذهن بازیکن تداعی میکند چرا دوربین بازی، ظاهر شخصیت اصلی و دنیای سیاه آن شباهت بیاندازهای به عنوان Dark Souls دارد.
در این عنوان، بازیکن در نقش فردی گناهکار به نام Adam قرار میگیرد. جنگجویی با گذشتهای فراموش شده و ذهنی آشفته که مرتکب گناهی بزرگ شده است و اکنون که پادشاهی او در معرض نابودی قرار گرفته، سفر خود را برای رستگاری شروع میکند. رستگاری او در نابودی نمادهای هفت گناه کبیره که هر کدام در گوشهای از جهان برای خود پرسه میزنند، نهفته شده است. برخلاف عنوان Dark Souls که داستان را به شیوهای غیر معمول و به واسطهی توضیحات آیتمها و نحوهی چیدمان آنها در محیط و مکانهای مختلف روایت میکند، داستان در عنوان Sinner تنها به واسطهی کاتسینهایی کوتاه و دیالوگهایی کوتاهتر روایت میشود. در بدو ورود به قلمروی هر غولآخر در طی یک کاتسین، به گذشته آن غولآخر و چگونگی کشیده شدن او به ورطهی نابودی و به نقاب کشیدن چهره یکی از گناهان پرداخته میشود. در حقیقت داستان جز بهانهای برای ساختار گیمپلی نیست و به طور کلی نه تنها شما را درگیر نمیکند، که گاهی اوقات حتی فراموش میکنید داستانی هم وجود دارد.
هدف اصلی بازیکن همانطور که ذکر شد، نابودی هفت وجود شیطانی که هر کدام نماد یکی از گناهان کبیره هستند، است. به طور کلی بازی Sinner: Sacrifice For Redemption از دیگر عناوین این سبک تبعیت نمیکند و خبری از مکانهای مختلف و دشمنان بیشمار نیست. در همان دقایق آغازین، بازیکن باید یک به یک به قلمرو هر یک از هفت گناه سفر کرده و تجسم آنها را از بین ببرد. در واقع بازی ماهیتی Boss Rush گونه دارد و تنها در کشتن باسهای سخت و طاقتفرسا خلاصه میشود.
و اما بزرگترین ویژگی عنوان Sinner در گیمپلی جالب و سیستم غیر معمول آپگرید کردن آن نهفته است. در عناوین RPG با پیشروی بازیکن در بازی و کسب XP، همواره شاهد ارتقاء Statها و دیگر خصوصیات از قبیل قدرت، سرعت، استقامت و … هستیم. اما در عنوان Sinner نه تنها از هیچیک از این موارد خبری نیست، که در طول بازی به جای آپگرید کردن، دانگرید میشوید! اینجا است که کلمهی Sacrifice در عنوان بازی معنای حقیقی به خود میگیرد، چرا که در بدو ورود به قلمرو هر گناه، باید یکی از Statهای خود را «قربانی» کنید و در حالیکه ضعیفتر از گذشته هستید، به مقابله با گناهان بروید. این قربانی کردنها از کم شدن خط سلامتی و استقامت گرفته تا کاهش آسیب ضربات و کم شدن آیتمهای همراه و … را در بر میگیرند و شما را تا حدودی در موضع ضعف قرار میدهند. تنها لطفی که سازندگان در حق بازیکن کردهاند، افزایش خط سلامتی بعد از نابودی گناه است.
پس از شکست دادن هر گناه، میتوانید او را بخشیده و از پیامد خوب این بخشایش یعنی همان افزایش خط سلامتی بهرهمند شوید. یا اینکه میتوانید راه سختتر را (از نظر گیمپلی و داستانی) انتخاب کرده و او را به کلی نابود سازید و از پیامد خوب چشمپوشی کنید. بخشیدن یا نبخشیدن هر گناه در پایانهای سه گانهی این عنوان تاثیر مستقیم دارد.
هیچ ترتیبی برای نابودی غولآخرها در نظر گرفته نشده است و بازیکن قادر است در هر زمان به قلمرو هر گناه رفته و مبارزه را شروع کند. اما چون ورود به قلمرو هر گناه مساوی با ضعیفتر شدن و دانگرید شدن یکی از Statها است، ممکن است گاهی اوقات برای یک غولآخر مشخص، به جنبهای از شما که در غولآخر دیگر از شما گرفته شد، نیاز پیدا کنید. برای این موضوع باید انتخاب سختی انجام دهید؛ برای باز پس گرفتن جنبهی تضعیف شده، باید آن عولآخر را دوباره به قید حیات بازگردانید. این موضوع در طول بازی من اتفاق افتاد؛ چرا که برای نابودی یکی از آنها به خط استقامت کامل نیاز داشتم و چون خط سلامتی در یکی از غولآخرهای دیگر دانگرید شده بود، مجبور به احیاء آن غولآخر شدم.
از آنجایی که تمرکز اصلی بازی بر روی شکست دادن غولآخرهای مختلف است، خوشبختانه در این زمینه با طراحی خوب و جذاب آنها روبرو هستیم. هر غولآخر سه حالت مختلف داشته که هر زمان که مقدار خاصی از سلامتی او کم شد، وارد فاز بعدی شده که مبارزه را بیش از پیش تنشزا میکند. در عین حال، هر غولآخر نقاط ضعف منحصر به فردی داشته که بازیکنان را مجاب میکند از آنها به نفع خود استفاده کنند. آیتمهای همراه نیز به شدت کاربردی بوده و در سهولت مبارزات کمک شایانی به بازیکن میکنند.
گیمپلی به طور کلی مستقیما از عنوان Dark Souls به اینجا منتقل شده است. بازیکن اصلی مجهز به دو سلاح سبک و سنگین بوده و هر سلاح نیز قادر به وارد کردن ضربات سبک و سنگین است. سلاحهای اصلی بازی تنها به دو شمشیر خلاصه شده و در طول بازی سلاحهای جدیدی پیدا نمیکنید؛ مگر آنکه بازی را به اتمام رسانده و سلاحهای جدیدی را در قالب جایزه دریافت کنید. Dodge کردن و Parry کردن نیز در مجموعه قابلیتهای Adam وجود دارد و بازیکن نیازمند یادگیری دقیق و کامل هر دو برای مقابله با غولآخرها است.
از نظر گرافیکی، بازی در سطح مطلوبی قرار دارد. دورنماها در اغراقشدهترین حالت خود قرار دارند و محیطهای مبارزه متناسب با غولآخرها و ویژگیهای آنها طراحی شدهاند. اما موسیقی بازی آنچنان که باید و شاید، در حد عناوینی چون Dark Souls خود را نمایان نمیکند و علاوه بر اینکه برای شنیدن آن باید صدا را بلند کنید، گاهی اوقات فراموش میکنید که موسیقی در پس زمینه پخش میشود که این مورد جذابیت و اتمسفر مبارزات را تا حدودی کاهش داده است.
بازی Sinner: Sacrifice For Redemption رویکرد جالبی را برای ارائه گیمپلیای سخت و چالشبرانگیز اتخاذ کرده است و سازندگان در هدف خود موفق بودهاند؛ هر چند که انتظار میرفت کم و کاستیهای موجود در روایت داستان و موسیقی که مستقیما در اتمسفر بازی تاثیرگذار هستند نیز به اندازه بخش گیمپلی و چالش موجود در آن با دقت و اهمیت بیشتری از سوی سازندگان مواجه میشد.
Resolution:
Platform: PC
Score: 7/10
Sinner takes an interesting approach in order to offer a challenging gameplay, an approach that has certainly paid off. Despite this, there are still issues in story and sound design departments that don’t quite live up to this title’s gameplay
(نقد بازی Sinner: Sacrifice For Redemption بر اساس نسخه منتقدین بازی نوشته شده که توسط توسعه دهندگان بازی در اختیار دنیای بازی قرار گرفته است.)
امتیاز هفت کاملا مناسبشه
اما تو روایت داستان بسیار ضعیف عمل کردن
تنوع باس هاشم خوبه
گیمپلی بازی بد نیست
حتی نزدیک دارک سولز هم نیستند
اما هیچ کدومشون شبیه دارک سولز نمیشن
روز به روز داره بازیای شبیه به دارک سولز بیشتر میشن
خیلی شبیه دارک سولزه
چرا انقدر تعداد بازی های شبه دارک سولزی داره زیاد میشه؟
از اونجا که بازیه دارک سولز بازیه موفق بوده
منم کاملا با خواندن نقد شما یاد بازی dark souls افتادم.مرسی برای نقد
خیلی شبیه دارک سولز بود