پرونده بازی MGS V: The Phantom Pain | فانتوم پینی که متال گیر نیست

در ۱۳۹۴/۰۷/۰۹ , 14:00:03

فانتوم پین مثلا قرار بود یکی از بهترین تجربه‌های نسل هشتم باشد. قرار بود پایانی باشد برای سری بازی متال گیر و همه این موارد باعث شده بود که ما طرفداران این بازی، بی‌صبرانه منتظر انتشار بازی باشیم.

اما پس از اتمام بازی، تقریبا تمام طرفداران دو آتشه بازی شاکی شدند. از آنجایی که این بازی مثلا خیلی مهم بود، گفتیم پرونده‌ای به یاد پرونده‌های قدیم نشریه دنیای بازی کار کنیم تا به رسالت خود به عنوان یک رسانه‌ معتبر و قدیمی عمل کرده باشیم.

حق بدهید وقتی می‌بینیم بعضی از سایت‌های ایرانی این بازی را نقد می‌کنند و در نقدشان می‌گویند این بازی پایبند به سری‌های قبلی است، تعجب کنیم! هدف از این پرونده هم تاحدی بازکردن دید منتقدان داخلی است.

پرونده‌ی مفصلی که در ادامه مشاهده می‌کنید، چند صفحه‌ای است و هر صفحه اختصاص دارد به یک نویسنده. نویسنده‌ها هم عبارت‌اند از سید طه رسولی، علی فخار، رضا قرالو و یونس بهرامی.

مطمئنیم که بسیاری از شما که طرفدار سری متال گیر هستید نیز با ما هم عقیده هستید، پس منتظر بحث‌های شما در بخش نظرات هستیم.

128978791167920110725-22047-165xlu8

این دیگر چه کوفتی بود!؟

نویسنده: علی فخار

یادم هست خیلی سال پیش قبل از آن که متال گیر سالید ۱ را بازی کنم، با خودم می‌گفتم این دیگر چه بازی مزخرفی است؟ هم سعی دارد تاریخی-واقعی باشد هم علمی-تخیلی است. خلاصه از دور که به بازی نگاه می‌کردم، درک‌اش نمی‌کردم.

تا این که بالاخره دل را به دریا زدم و متال گیر سالید ۱ را شروع کردم. مبهوت شدم. بلافاصله این عنوان به یکی از ده بازی برتر عمرم تبدیل شد. از آن روز سال‌ها می‌گذرد، اما بعد از آن تبدیل شدم به یک طرفدار دو آتشه سری متال گیر و معجون هیدئو کوجیمایی.

تا قبل از عرضه فانتوم پین تمام نسخه‌های بازی را به جز نسخه چهارم با جان و دل بازی کرده بودم و عرضه فانتوم پین باعث شد کاری که مدت‌ها بود قصد انجامش را داشتم، انجام دهم. یعنی قرض گرفتن پلی‌استیشن ۳ از رفقا و بازی کردن متال گیر سالید ۴. تجربه بی‌نظیری بود با این که تقریبا تمام داستان را هم می‌دانستم اما باز هم تک تک لحظات بازی برایم لذت‌بخش بود. حق بدهید بعد از ۴-۵ روز متال گیر سالید ۴ بازی کردن و شروع فانتوم پین، آنقدر ضد حال بخورم که حالا بگویم «این دیگر چه کوفتی بود!؟» حالا در ادامه خواهید فهمید که این فانتوم پین چه کوفتی است!

فانتوم پینِ خالی!

در این یادداشت اسم کامل بازی را نخواهم آورد. همین فانتوم پین بس‌اش است، این بازی لیاقت نام متال گیر سالید را ندارد و از نظر من یک متال گیر نیست.

می‌خواهم یک تئوری را مطرح کنم که خیلی از موارد را پوشش می‌دهد. چرا فانتوم پین آشغال شد؟ چرا اصلا اینطوری شد؟ چرا کونامی و کوجیما دعوای‌شان شد؟ به نظر من تمام این‌ها زیر سر کونامی و سیاست‌های مالی‌اش است.

بنده نمی‌پذیرم شخصی مانند کوجیما که چندین و چند سال است اصالت این سری را حفظ کرده به یک باره بیاید و چنین چیزی تحویل طرفداران دهد. تمام این‌ها بر می‌گردد به این که کونامی گفته عنوانی می‌خواهم که امروزی باشد و دست مرا برای ساخت شماره‌های بعدی باز بگذارد. در نتیجه فانتوم پین تبدیل شد به یک بازی دنیای باز مزخرف که یک سری ماموریت به شما داده می‌شود تا انجام دهید و فولتون بازی کنید! بعدا هم می‌توان یک شماره دیگر داد تا باز هم یک سری ماموریت دیگر انجام دهید. کی به کی است؟ دنیای امروز، دنیای بازی‌های سالانه و تکراری همچون اساسین کرید و غیره است.

دنیای باز دیگر چه صیغه‌ای است؟

من نمی‌دانم این دنیای باز شدن دیگر چه کوفتی است؟ آن هم برای عنوانی همچون متال گیر! حداقل اگر دنیای باز می‌کنید مثل آدم دنیای باز کنید. هنوز مزه ویچر ۳ زیر زبان‌ام است. دنیای باز به ویچر ۳ می‌گویند نه این که یک صحرای خالی به شما بدهند و بگویند حالا باید ۱ کیلومتر بروی تا به محل ماموریت برسی!

می‌دانید اوایل تجربه کردن فانتوم پین یاد چه عنوانی افتادم؟ یاد فارکرای ۲. اگر یادتان باشد آن موقع که بازی عرضه شد کلی از منتقدان بازی را فحش دادند که چرا دنیای بازش اینطوری است و باید این همه مسیر طی شود تا به ماموریت برسیم و از طرفی بین راه هم پر از گشت‌های نظامی است!؟ فانتوم پین کوفتی هم همین است، با این تفاوت که حتی از فارکرای ۲ هم ضعیف‌تر است. حداقل در فارکرای ۲ کلی وسیله نقلیه در اختیار شما گذاشته می‌شد. اما در بخش زیادی از فانتوم پین تنها باید از اسب استفاده کنید. حالا چه شده منتقدان این مسئله را در فانتوم پین ندیده‌اند و مثل جوزده‌ها نمره‌های بالا به بازی دادند را بنده نمی‌فهمم.

حتی طراحی این دنیای باز در فانتوم پین هم بد است، نه میان‌بر خوبی وجود دارد نه چیزی و گاها برای رسیدن به مقصد باید به معنای واقعی کلمه مسافت زیادی را طی کنید. البته کم‌کم با کپچر کردن و از بین بردن رادار گشت‌های نظامی وضعیت بهتر می‌شود اما باز هم درخواست هلیکوپتر، سوار شدن و دوباره پیاده شدن در جایی دیگر یک زمان اضافی اعصاب خردکن را از شما می‌گیرد.

کوجیما کجایی که یادت بخیر!

سوال من این است، متال گیر سالیدی که روح مخصوص خود را داشت و بسیاری از استودیوهای بازی‌سازی حسرت چنین روحی را می‌خوردند و از ساخت چنین تجربه‌ای عاجز بودند؛ حالا چه شده که فانتوم پین نه تنها روح متال گیرهای سابق را ندارد بلکه به سمت شبیه شدن به دیگر بازی‌ها رفته است!؟

همه ما عاشق آن روایت داستانی بی‌نظیر بازی‌های قبلی بودیم. آن سورپرایزهای وحشتناک، آن فراز و نشیب‌های داستانی که خیلی به موقع اتفاق می‌افتاد، آن شخصیت‌ پردازی دقیق تمام کاراکترها، آن باس‌فایت‌های خفن… شما بگویید فانتوم پین چقدر در پیاده‌سازی این موارد موفق بوده است؟

من هنوز نمی‌توانم باور کنم این همان آسلاتی بود که قبلا می‌شناختم. هنوز نمی‌توانم باور کنم که در سکانس اول فانتوم پین کاملا داستان بازی برای‌ام لو رفت، هنوز نمی‌توانم باور کنم که این بازی نام متال گیر را به‌دوش می‌کشد اما به جز گیم‌پلی خیلی خوب‌اش هیچ‌چیزیش به متال گیرهای قبلی نرفته است.

فانتوم پین «بازی» بسیار خوبی است!

بله واقعیت این است که فانتوم پین بازی بسیار خوبی است. اما متال گیر خوبی نیست. گیم‌پلی بازی واقعا عالی است. طراحی مراحل واقعا خوب است. شخصا این حس به من دست می‌داد که در حال بازی کردن کماندوز افسانه‌ای، اما با یک کماندو و آن هم در دنیای سه بعدی هستم. طراحی پایگاه‌ها، نحوه حرکت دشمنان، هوش مصنوعی بسیار خوب آنان، تنوع ماموریت‌ها و… همگی عالی هستند.

با این که فولتون کردن هم کاری اعصاب خردکن است، اما بهرحال کرم‌اش به دام‌تان می‌افتد و پس از مدتی همه چیز را فولتون می‌کنید. نحوه پیشرفت پایگاه مادر و در نتیجه تجهیزات شما هم خیلی خوب پیاده‌سازی شده و ایرادی نمی‌توان به آن وارد کرد. بهرحال این‌ها همگی وامدار نسخه پیس واکر هستند.

از همه مهم‌تر تکامل کنترل اسنیک در این سری را شاهد بودیم. حرکت نرم اسنیک، انیمیشن‌های عالی و فیزیکی عالی‌تر واقعا برای من لذت‌بخش بود.

با تمام این اوصاف فانتوم پین واقعا بازی خوبی هست اما متال گیر نیست!

خطر اسپویلر: اگر بازی را تمام نکرده‌اید بخش آب‌بندی را نخوانید

آب‌بندی

فانتوم پین آب‌بندی شده‌ترین عنوان این سری است. اصلا معلوم نیست چی به چی است و به جای جواب دادن سوالات، کلی سوال جدید ایجاد می‌کند.

در همان سکانس اول بازی اگر دقت کنید، به‌صورت خیلی تابلو لو می‌رود که شما بیگ‌باس واقعی نیستید. دیالوگ‌های دکتر به شما و بالاخص دو دیالوگ Quite و آن فرد باندپیچی شده را دقت کنید:

Quiet:

هنوز نه، فردی که روی تخت کناریه چهره منو دید.

و بعد به سراغ کشتن شما می‌آید در حالی که هدف اصلی Quiet کشتن بیگ‌باس بود.

بیگ باس اصلی که صورتش باندپیچی شده، در سوال بیگ‌باس الکی که می‌پرسد: «تو که هستی»، می‌گوید:

داری با خودت حرف می‌زنی.

کوجیمایی که استاد سورپرایز کردن ما بود، حالا همین اول بازی لو می‌دهد که بیگ‌باس اصلی یک جای دیگری است و شما فیک هستید. و شما باید صبر کنید تا بفهمید که بیگ‌باس اصلی کجاست. از طرفی سوال‌های بسیاری هم در طول بازی به‌وجود می‌آید که در نهایت هم بی‌جواب رها می‌شوند.

مشکل بعدی و شدیدی که با بازی دارم، روایت بخش اعظمی از داستان توسط صداهای ضبط شده است. کوجیمایی که استاد روایت داستان بود و ما سری متال گیر را به‌خاطر آب‌بندی نکردن روایت داستان می‌ستودیم؛ حالا در فانتوم پین این آب‌بندی همانند بسیاری از بازی‌های روز اتفاق افتاده و شما برای فهمیدن داستان باید بروید و صداهای ضبط شده را گوش بدهید!

نکته تاسف‌بار اینجاست که به معنای واقعی کلمه بخش زیاد و مهمی از داستان توسط نوارها روایت می‌شود، در حالی که در سری‌های قبلی کوجیما همیشه میان‌پرده‌های اختصاصی برای روایت بخش‌های مهم داستان تهیه می‌کرد.

کونامی لعنت الله علیه!

حالا می‌فهمم که چرا کوجیما بجای این که بیاید و از متال گیر سالید ۵ رونمایی کند، آن کمپین تبلیغاتی فانتوم پین را راه انداخت. شاید همان موقع می‌خواست بگوید که این بیش‌تر یک بازی مجزا است تا این که متال گیر سالید باشد.

واقعیت هم همین است. فانتوم پین به جز داشتن کاراکترهای سری متال گیر، چیز دیگری ندارد که بتوان را متال گیر نامید. دلایل این امر را در همین یادداشت/مقاله هم آوردم.

از نظر من فانتوم پین ترکیبی است از اجبار کونامی برای تولید یک محصول روز و عامه‌پسند و ایده‌هایی که کوجیما می‌خواست اما نتوانست در بازی پیاده کند. اجبار برای بازی کردن مراحل تکراری در فصل دوم بازی، یکی از مواردی است که دست داشتن کونامی را ثابت می‌کند.

متاسفانه فانتوم پین بجای این که دردی باشد بر دوای دوری چند ساله از سری متال گیر، بدتر نمک شوری پاشید بر روی این درد. و همین باعث شده که این بازی از نظر من لیاقت نام متال گیر را نداشته باشد.

حیف که در هنگام انتشار نقد بازی در دنیای بازی، اوایل بازی بودم. اگر بازی را زودتر تمام می‌کردم مطمئنا اجازه نمی‌دادم این بازی از دنیای بازی امتیاز 9.2 دریافت کند!

ertert

شبحِ دردِ یک بازی

یادداشتی برای یک بازی که ناامیدمان کرد

نویسنده: سید طه رسولی

هنوز درد می‌کند. از همان دردهای «شبحی» که مربوط به چیزی است که نیست ولی دردش هست. منظورم دردی است که بعد از تمام کردن متال گیر۵ دچارش شدم که درد بدی است، درد بازی‌ای که نیست ولی دردش هست.

شبح دردِ خاطرات

این یادداشت نقد نیست، صحبت‌های یک طرفدار چندآتشه متال گیر است. طرفداری که با اسنیک زندگی کرده و بزرگ شده. کاملا یادم هست زمانی که متال گیر سالید۱ هنوز برای پلی‌استیشن۱ نیامده بود و فقط یه دموی کوتاه ژاپنی داشت. بعد هم هنوز نسخه‌ی انگلیسی بازی در ایران پیدا نمی‌شد که ما نسخه‌ی ژاپنی را تمام کردیم. نسخه‌ی انگلیسی را آن‌قدر بازی کردم که دو بار مجبور شدم دیسک‌اش را عوض کنم. مکالمات Codecها را برای خودم ترجمه می‌کردم و آن‌قدر دایره لغات‌ام در زمینه‌ی اصطلاحات نظامی وسیع شد که هنوز دارم از آن تجربه استفاده می‌کنم.

این‌ها صحبت‌های طرفداری است که دموی تانکر متال گیر۲ را چند ماه روزی یک بار تمام می‌کرد و همه‌ی سوراخ‌های‌اش را حفظ بود. نسخه‌ی کامل که آمد چون پلی‌استیشن۲ نداشتم مجبور شدم کل بازی را در کلوپ بازی کنم. البته سعید ظهوریان صاحب کلوپ یکی از دو پلی‌استیشن۲اش را انحصاری قرق من کرد تا متال گیر۲ ام را بازی کنم و به آرزوی‌ام برسم!

وقتی متال گیر۳ آمد سامان حیدری که تا به آن روز ندیده بودم‌اش در کم‌تر از یک ساعت بازی را خرید و برای‌ام فرستاد تا هم یکی از بهترین دوستان زندگی‌ام را پیدا کنم و هم بتوانم یکی از خاطره‌انگیزترین بازی‌های تاریخ را تا آخر بروم. این را هم کاملا یادم هست که دو روز مانده به عرضه‌ی متال گیر۴ در همه جای دنیا، نریمان فرامرزی به طور معجزه‌آسایی یک نسخه از بازی را گذاشت کف دست‌ام و من که پلی‌استیشن۳ نداشتم بازی را به دوست عزیزم نصیر دادم تا بازی کند و بگذارد من هم بروم خانه‌ی‌شان و اسنیک را ببینم. البته لطف وحید یوسفی را هم یادم نمی‌رود که یک عالمه همه جای بازی برای‌ام Save کرد و با فلش فرستاد تا وقتی می‌روم خانه‌ی نصیر Saveها را یکی یکی Load کنم و دموها را ببینم و درگیر گیم‌پلی نشوم.

خدا نصیر را رحمت کند که سال بعدش تومور مغزی گرفت و با روی باز و خندان رفت اتاق عمل و دیگر بیرون نیامد و سعید ظهوریان، سامان حیدری، نریمان فرامرزی و وحید یوسفی را هر جا که هستند سلامت نگه دارد.

و البته کوجیما را لعنت کند که با متال گیر۵ رید به همه‌ی این خاطرات.

شبح دردِ کاراکترهای سطحی (حاوی اسپویلر شدید)

بعد از تمام کردم متال گیر۵ به این نتیجه رسیدم که مدیران کونامی چقدر آدم‌های صبوری بوده‌اند و چقدر با کوجیما راه آمده‌اند! به نظر من برخورد مدیران کونامی با کوجیما نه تنها کاملا درست و به جا بوده بلکه باید خیلی زودتر از این حرف‌ها انجام می‌شده.

البته اگر اسم این بازی متال گیر سالید نبود هیچ مشکلی نداشتم اما بودن این عنوان روی یک بازی و حضور یک کاراکتر با چنین سابقه‌ای مانند بیگ باس یعنی با یک محصول عادی طرف نیستی. به خصوص که بیش‌تر از یک دهه منتظر بوده‌ای تا دوباره یک متال گیر بازی کنی.

از همه‌ی دوستانی که متال گیر۵ بازی نکرده‌اند و برای‌شان مهم است که چیزی از داستان لو نرود خواهش می‌کنم از این‌جا به بعد را نخوانند. گر چه داستانی برای لو دادن وجود ندارد.

قصه‌ی متال گیر۵ اصلا آن چیزی نیست که باید باشد و طرفداران استحقاق‌اش را داشتند. نه توضیح می‌دهد که بیگ باس چطور تبدیل به آن بیگ باسی شده که در متال گیر۱ و ۲ دیده‌ایم و نه سیر تغییر شخصیتی او را نشان می‌دهد. نه به سالید اسنیک مربوط می‌شود و نه به دیگر کاراکترهایی که از دنیای متال گیر می‌شناسیم. اصلا متال گیر۵ هیچ شخصیت به یادماندنی ندارد (به جز خلبان Pequad که هر وقت داد می‌زند Arriving at LZ! روح آدم شاد می‌شود). از کاراکترپردازی‌های عمیق متال گیری خبری نیست. اصلا کسی حرف نمی‌زند. همه دیالوگ‌ها سطحی و برای اطلاع‌رسانی هستند. باس‌های بازی کاملا بی‌هویت‌اند، درست برخلاف باس‌های متال گیرهای قبلی که کلی شخصیت‌پردازی داشتند و زندگی‌نامه‌ی‌شان برای شما تعریف می‌شد. لعنتی! حتا باس‌های متال گیر رایزینگ هم کاراکترپردازی‌شان بهتر از Skullها (بخوانید اوسکول‌ها)ی متال گیر۵ هستند. یک لحظه چشم‌های‌تان را ببندید و اوسکول‌های بی‌هویت متال گیر۵ را مقایسه کنید با فورچون، ومپ، سایکومانتیس، ریون، باس… نه! غلط کردم. اصلا همچین کاری نکنید.

آدم بد بازی که اسکال فیس یا همان صورت جمجمه‌ای نام دارد کمی بیش‌تر از Raam در Gears of War شخصیت‌پردازی شده و از یک «آدم بدی که می‌خواهد همه‌ی دنیا را از بین ببرد» فراتر نمی‌رود. میلر و اسلات کاملا تک بعدی هستند و از اول تا آخر داستان هیچ تغییری نمی‌کنند. نمی‌دانم چطور بیگ باس روی‌اش می‌شود با آن دست بایونیکی خفن که روز به روز بهتر می‌شود توی روی میلر نگاه کند که یک دست و یک پا ندارد و هیچ‌کس هم بهش پیشنهاد نمی‌دهد برای‌اش دست و پای بایونیکی درست کند. اسلات را هم که همیشه به آب زیرکاهی و توطئه‌های پیچیده‌اش می‌شناختیم در این داستان نقش‌اش در حد آن خانمی است که در Clash of Clans همه چیز با لحن بسیار مهربانانه و دوستانه توضیح می‌دهد. توجیه‌شان هم این است که استاد خودش را هیپنوتیزم کرده.

بیگ باس هم که اصلا حرف نمی‌زند که بخواهد کاراکترپردازی بشود. بعید می‌دانم کسی خودش را فن متال گیر بداند و پیش از عرضه‌ی بازی نفهمیده باشد که این کاراکتر شاخ‌دار بیگ باس نیست. اولین باری که ایشان را در تریلرها مشغول کشیدن سیگار الکتریکی دیدیم همگی می‌دانستیم کاراکتر بازی بیگ باس نیست فقط هیجان داشتیم ببینیم واقعا کیست؟ فرانک جگر؟ نه! یک آدم کاملا رندوم که مثلا قرار است توی پلیر باشی. این‌طوری است که همه چی دست به دست هم می‌دهد و یکی از عجیب‌ترین صحنه‌های بازی را خلق می‌کند که بیگ باس و اسکال فیس پشت جیپ رو به روی هم نشسته‌اند. اسکال فیس به مدت ده دقیقه از بچگی‌اش تعریف می‌کند و بیگ باس بدون این که حتا یک کلمه حرف بزند به کوه‌ها و درخت‌ها خیره شده و پوشش گیاهی منطقه را بررسی می‌کند.

قصه‌ی بازی قربانی ایدئولوژی عجیب جناب کوجیما در مورد زبان و این چیزها شده که نتیجه‌اش قصه‌ایست در حد رزیدنت اویل۵: یک آدم‌بد که خیلی خیلی بد است یک سری انگل در آفریقا پرورش می‌دهد که آدم‌ها را تبدیل به زامبی می‌کند و در نهایت زبانی که آن آدم‌ها به آن سخن می‌گویند از بین می‌رود و بیگ باس و دوستان می‌روند و یارو را می‌کشند و قصه تمام می‌شود. پس بقیه‌ی قصه چی؟ لیکویید چی؟ سایکو مانتیس چی؟ متال گیر چی؟ اصلا خود بیگ باس چی؟

بعد جناب کوجیما در جواب می‌فرمایند که وقت نکردیم بقیه‌شو بسازیم!

(پایان اسپویلر شدید)

شبح دردِ محصولی ناقص

برای من وقتی مسجل شد که قصه از این چیز سطحی‌ای که هست فراتر نمی‌رود که متوجه شدم هر میان‌پرده‌ای که در بازی می‌بینم را قبلا در تریلرها دیده بودم. تقریبا تکه‌ای از هر کات سین را در انبوه تریلرهای منتشر شده‌ی پیش از بازی دیده‌اید. وقتی فصل اول تمام شد تازه با عمق فاجعه مواجه شدم: این که در فصل دوم کلی کات سین وجود دارد که تیم سازنده وقت نکرده برای‌شان گیم‌پلی و ماموریت طراحی کند. در نهایت تکلیف‌ام در فصل۲ معلوم نبود که چرا بازی من را مجبور می‌کند تا به زور این همه ماموریت تکراری را با کات‌سین‌های تکراری دوباره بازی کنم؟! آیا وارد Post Game شدم یا بازی هنوز تمام نشده؟ بعد فهمیدم که به خاطر پروسه‌ی تولید تیم سازنده وقت نکرده‌اند گیم‌پلی مربوط به کات‌سین‌های فصل۲ را بسازند و به همین دلیل به روش بسیار چیپ و زشتی گیمر را مجبور می‌کنند تا ماموریت‌های قبلی را روی درجه‌ی خیلی سخت و این‌ها بازی کند تا کات سین ببیند. با کلی امید و آرزو فصل۲ را تمام کردم ولی آخرش نفهمیدم بالاخره تکلیف English Strain و ایلای و و سایکومانتیس و متال گیر چه شد. بعد فهمیدم که تیم سازنده کات سین‌های فصل۳ را هم آماده کرده بوده اما چون فرصت نداشته‌اند که همان کلک چیپ را هم بزنند و برای‌شان گیم‌پلی ببافند، کلا فصل۳ حذف شده. آخر این هم شد بازی ریلیز کردن؟! آن هم بازی‌ای که همه چیزش را مدیون قصه و کاراکترهای‌اش است؟

واقعا دوستان در کوجیما پروداکشنز فکر کرده‌اند ما متال گیر۵ را به خاطر Open World بودن‌اش خریده‌ایم؟ بازی‌ای که حتا نمی‌توانی کنار ویچر۳ و جی‌تی‌ای۵ بگذاری‌اش؟ یا مثلا انتظار داشته‌اند ملت Clash of Clans را ول کنند و بروند در متال گیر هی به بیس‌های هم دیگر حمله کنند؟

نمی‌دانم اگر متال گیر۵ کامل می‌شد نتیجه‌اش چه بود اما قطعا هر چه بود از این محصول عجیبی که جلوی من هست بهتر می‌شد اما بعید می‌دانم باز هم انتظار طرفداران از قصه را تامین می‌کرد. به هر حال من ۶۰ دلار پول داده‌ام به چیزی که دارم بازی می‌کنم و معیار قضاوت من همین بازی است، نه «شبح» چیزی که باید باشد و نیست! این بازی ظاهرا برای نسل جدیدی از گیمرها ساخته شده که متال گیر۱ و ۲ را در زمان خودشان بازی نکرده‌اند و تعریف‌شان از بازی خوب این است که Open World باشد و این‌قدر قصه‌های مزخرف در ویدیو گیم دیده‌اند که وقتی داستان متال گیر۵ را می‌بینند آب از لب و لوچه‌ی‌شان آویزان می‌شود. نه، این بازی دربرابر متال گیرهای قدیمی هیچی نیست.

راستی اگر کسی می‌داند که سکانس اول تریلر Nuclear که اشک‌ام را در آورد و بیگ باس را نشان می‌داد که در بقایای کشتار یک دهکده‌ی آفریقایی راه می‌رود کجای بازی هست لطفا به من هم بگوید.

ertertertert

مستر کوجیما سان!

نویسنده: رضا قرالو

چندین سال پیش در دوران ششم بازی‌شناسی (!) وقتی استاد کوجیما هنوز جاپونی بود و تکامل پیدا نکرده بود، تریلری تبلیغاتی از سومین شماره از بازی متال گیر سالید منتشر کرد که دل خیلی‌ها را برد؛ تریلری پرمغز، پر از فاصله‌گذاری‌ و تکه انداختن به خود و دیگران و هجو و طنز و همه چیز! اگر یادتان باشد در آن تریلر تبلیغاتی، کوجیما سان به خودش، رایدن، سالید اسنیک و صد البته سم فیشر تکه‌های اساسی انداخته بود! چیزی که در مورد شوخی با سم فیشر حسابی پر رنگ و جذاب بود، شوخی کوجیما با استایل غربی و منطق لباس‌ها و دوربین مشهور سه چشمی سم بود. سناریو به این شکل بود که یک صندلی در وسط صحنه کاشته شده بود که روی‌اش نوشته بودند «سالید اسنیک» که همه برای نشستن روی آن تلاش می‌کردند. در بخشی از این تلاش‌ها، سم فیشر به شکلی کاملا مخفیانه، خرامان خرامان خودش را به صندلی نزدیک می‌کرد غافل از اینکه با وجود حرکت کندش، صدای تجهیزات بی‌شماری که به‌همراه داشت عالم و آدم را از حضورش مطلع کرده بود! این شوخی خیلی سنگین و درجه یک کوجیما با منطق بازی‌های غربی و خصوصا رغیب‌اش مجموعه‌ی اسپلینتر سل، حسابی به مذاق طرفداران خوش آمد. روش داستان‌گویی و بازی‌سازی کوجیما سان هم به همین روال، مختص به خودش و کاملا اوریجینال تا پایان شماره‌ی چهارم بازی به قوت خود باقی بود و طرفداران را راضی و خوشحال نگه داشته بود. حالا این را کات بزنید به صحنه‌ای در بازی متال گیر سالید ۵، وقتی دارید بیگ باس را به‌شکلی مخفیانه به هدف نزدیک می‌کنید؛ بیگ باس به‌شکلی آزار دهنده وپندآموز(!) صدای سم فیشر می‌دهد! ترق و تورقی که تجهیزات بیگ باس راه انداخته‌اند بسیار بسیار غربی و غیر کوجیمایی است و آدم را یاد آن سکانس تریلر تبلیغاتی و تکه‌ای که کوجیما به مجموعه‌ی اسپلینتر سل انداخت، می‌اندازد.

همه‌ی روده‌درازی سطور بالا، جهت ارایه کردن مثالی بود برای توضیح این مهم که هیدئو کوجیما از اصل خودش در ساخت مجموعه‌ی متال گیر دور شده است. حالا دیگر تمایل استاد به سمت منطق بازی‌های غربی است؛ چه از جهت روش داستان‌گویی و چه از نظر چگونگی طراحی مرحله. و بزرگترین مشکل متال گیر سالید ۵ هم همین‌جا خودش را نشان می‌دهد؛ تعلق خاطر کوجیما برای ساخت یک بازی جهان باز با در نظر گرفتن المان‌های بازی‌های نقش آفرینی، چیزی که از بیخ و بن غیر متال گیری و غلط است! در واقع متال گیر سالید ۵ گیم‌پلی غنی و پر و پیمانی دارد ولی همین عامل، داستان بازی را کشته است! وقتی بازی جهان باز بازی می‌کنید به شکل اتوماتیک داستان به‌حاشیه رانده می‌شود. انجام دادن ماموریت‌های جانبی و اصلی، خود به خود باعث ایجاد یک وقفه است؛ وقفه‌ای که در روند تعریف داستان سکته ایجاد می‌کند. از طرفی هم، متال گیر سالید یعنی داستانی که با کمی گیم‌پلی تعریف شود؛ متال گیر سالید یعنی سکانس‌های سینمایی طولانی بعضا یک ساعته، شخصیت‌پردازی‌های اغراق‌ شده‌ی ژاپنی و طنز شرقی گل‌درشتی که برخلاف تصور آزاردهنده نیستند. متال گیر سالید یعنی استفاده کردن از هر فرصتی برای تعریف داستان و شخصیت‌پردازی کردن و خلق موقعیت‌های بدیع و طنز گروتسک و خشونت بُران ژاپنی و در عین حال تاثیرگذار. ولی شماره‌ی پنجم، داستان‌اش را در برش‌های بسیار طولانی، وقفه‌های عظیم و دوری از فرمول رایج داستان‌گویی کوجیمایی تعریف می‌کند، گویی داستان به چیزی درجه چندم برای کوجیما تبدیل شده باشد. این را هم کنار بگذارید که سر و ته داستان و شخصیت‌پردازی این بازی از ضخامت کاغذی که طرح را روی‌اش نوشته‌اند هم تجاوز نمی‌کند! این واقعا غم انگیز است که چهار شماره‌ی قبلی بازی (به‌علاوه‌ی سفیر صلح) پر باشد از خلاقیت و جزییات و داستان پردازی‌های ناب و خاطره‌انگیر و سکانس‌های درجه یک حک شده توی مغز و کلی نوستالژی و حس‌های محشری که فکر کردن به‌شان ناخودآگاه خوشبختی وصف ناپذیری به روح گیمری‌تان شلیک می‌کند و حالا، در متال گیر سالید ۵ در به در به‌دنبال یک صدای آشنا، یک سکانس استاندارد متال گیری و حسی درجه یک بگردید و دست‌تان به‌ چیزی نرسد. ماها، همان‌طور که مکس پین را به‌خاطر گیم‌پلی بی‌نظیر و تکرار صدباره‌ی مراحلش بازی می‌کنیم و نه داستان و گرافیک‌اش، متال گیری می‌خواستیم که با داستانش دل‌مان را ببرد. والا دنیا پر است از بازی‌هایی که گیم‌پلی دارند و داستان ندارند و دل‌مان را هم نمی‌شکنند، مِستر کوجیما!

ererer

حکایت تمجیدهای رومانسی و فرزندی که درست تربیت نشد

نویسنده: یونس بهرامی

آلبرت انشتین: «هر فردی قابل‌احترام است، اما هیچ‌وقت از کسی بت نسازید.»

توده‌ای از گیمرها هر کجا که دور از عدل و دادگری رفتار کنند موقع تقابل با زیرخط‌هایی مثل «عنوانی از هیدئو کوحیما» دست‌وپایشان ممکن است گم شده و در اثنای نقد از بازی، تا آنجا که عشقشان می‌کشد مهمان‌نوازانه شروع می‌کنند به انتقاد؛ به‌طوری که هیچ خونی از دماغ بازی ریخته نشود. البته باید بگویم عرق شرم روی پیشانی‌ام نشسته که در اینجا مقابل این تمجیدهای واهی از عبارت‌های «نقد» و «انتقاد» استفاده کردم. شما بهتر است کلمات مذکوری که در این پاراگراف آمده را همان «تمجیدهای رومانسی» بنامید که بیش‌تر در شاْن و شوکت ستایش‌نامه‌هایی است که از Metal Gear Solid V: The Phantom Pain شده و خواهد شد.

اگر بخواهم به‌جز تجمیدهای رومانسی، عنوان شایسته‌تری را برای این نوشته انتخاب کنم بی‌شک «بی‌آبرویی بعد از سه دهه عزت» خواهد بود. نقش این آقای بی‌آبرو را بیگ باس ایفا می‌کند که البته بد نیست یک نام مستعار به اسم «فرزند ناخلف» را هم برایش قرار دهیم. البته فرزند ناخلفی که ما در این شماره می‌بینیم اصلاً یک فرزند ناخلف درست‌وحسابی مثل رایدن در شماره‌ی دوم نیست؛ بلکه فردی هست که در وصفش به‌راحتی می‌توانیم سرمان را بالا بگیریم و بگوییم بزدل است! بله، آن بیگ باسی که قبلاً به هیبت یک ارتش بود حالا ابهتی دارد به اندازه‌ی یک نخود. این آقای بی‌آبرو با نقشش در فانتوم پین، کاری کرده که حالا آبروی پدرش (کوجیما) نقش بر آب شده. دارم از آبرویی صحبت می‌کنم که این پدر از آن سالیانی طولانی با چنگ‌ودندان مراقبت می‌کرد.

لطفاً، تمنا می‌کنم که خودتان را گول نزنید و آن‌قدر اسم «کونامی» را ابزاری برای ماستمالی این بی‌آبروبازی‌ها قرار ندهید. باید قبول کرد این پدر در این بی‌آبروبازی‌ها نقش بزرگی دارد و مشکل از خود اوست که نتوانست پسرش (بیگ باس) را در طول این دنده سنگین‌های فراوانش حین ساخت بازی تربیت کند. آیا واقعاً فکر می‌کنید این‌ها زیر  نظر کونامی بود که میان‌پرده‌ها پوچ و بی‌محتوا شد و اطلاعات مفیدش در مشتی نوار بی‌ارزش قرار گرفت؟ آیا تصور می‌کنید مراحل به‌شدت تکراری این شماره به‌خاطر لج‌ولج‌بازی‌های بین کونامی و کوجیما بود؟ آیا واقعاً فکر می‌کنید داستان به‌شدت ناقصی که داستان کلی این سری را زیر سؤال برد و سیلی از تناقضات گوناگون را خلق کرد به‌خاطر کونامی بود؟ آیا هنوز باور دارید باس‌فایت‌های بی‌هویت و بدون نقطه ضعفی که گاهی هزار بار با آن‌ها مبارزه می‌کنیم به‌خاطر نفرین‌های کونامی بود؟ آیا معتقدید لال بودن اسنیک و بدتر شدن نقش بعضی از کارکترها مثل «آسِلات» تقصیر کونامی بود؟ نه، من که این‌طور فکر نمی‌کنم و این را می‌دانم کونامی هر چه‌قدر نقش مخربی روی این شماره داشته به اندازه‌ی خود کوجیما نبوده است. برای مشاهده‌ی این دلیل کفایت می‌کند تا عینک «فن‌بوی» را از چشم برداریم.

هنوز که هنوز است با تمامی «دو دو تا چهار تا»هایم دلیل نمره‌های بالایی که این اثر از منتقدان را گرفته است نمی‌دانم. شاید اگر فانتوم پین آن خط داستانی طولانی (که مثل سریال‌های ترکی فقط کش می‌آید) را نداشت و با گیم‌پلی‌‌ گسترده‌ای روبه‌رو نبودیم هیچ‌وقت توسط این منتقدان به آسمان علیین نمی‌رفت. به‌هرحال، منتقد جماعت است دیگر، کلاً با بازی‌های جهان‌ آزاد حال می‌کند و اصلاً هم نگاهی نمی‌اندازد تا ببیند کوجیما چگونه از عرش به فرش رسیده است. شخص یا منتقدی که این شماره را می‌ستاید، مطمئناً یادش رفته که در نسخه‌ی سوم نفوذ به یک پایگاه چه جلال و شکوهی داشت و چه مبارزاتی در آن صورت گرفت؛ از مبارزه با ولگین بگیرید تا شاگوهاد و آسِلات! اما فانتوم پین چه؟ نفوذ به پایگاه‌های کوچکش ختم می‌شود به دیدن یک میان‌پرده‌ی تکراری و پیاده شدن از هلی‌کوپتر که ته‌اش می‌رسد به نجات چند شخص ناشناس. مطمئناً فردی که باس‌فایت‌ها را می‌ستاید، یادش رفته که روزی روزگاری در نسخه‌ی سوم با The End مبارزه کردیم. کسی که از متال گیر «ساهلانتروپس» که نمونه‌ی بارز طبل تو خالی است دفاع می‌کند، مطمئنآً یادش رفته که «متال گیر رِکس»ای هم در نسخه‌ی اول وجود داشت. البته بقیه‌ی ضعف‌های فانتوم پین لیستی‌بلندپایه را می‌طلبد که بقیه‌اش را در یادداشت‌های قبلی خواندید.

خلاصه‌ی یادداشت من، این است که حتی اگر کسی یا چیزی توسط منتقدان در ارج‌وقرب قرار گرفت یا ۲۵ سال خاطره‌ی شیرین را هدیه‌مان کرد، دلیلی نمی‌شود که از او بت بسازیم یا شروع کنیم به تحسین از او. این را مطمئن باشید که کوجیما خدا نیست و قرار نیست هر چه می‌سازد شاهکار باشد پس بد نیست اگر این تمجیدهای رومانسی و واهی را بی‌خیال شویم و این نقل‌قول از آبرت انشتین را آویزه‌ی گوشمان کنیم که می‌گوید: «هر فردی قابل‌احترام است، اما هیچ‌وقت از کسی بت نسازید.»

در راستای حرف‌های پایانی‌ام، می‌خواهم نقاب منفی‌گرایانه‌ام را بردارم و از کوجیما قدردانی کنم. هرچند او نتوانست فانتوم پین را باب میل هوادارها خلق کند، ولی باز هم از زحمات گذشته‌اش و متال گیرهای قبلی نمی‌توانیم چشم‌پوشی کنیم. امید می‌رود که کوجیما در عناوین بعدی‌اش کمی هم به هوادارهای قدیمی‌اش بها دهد و تااین‌حد پیرو سلایق گیمرهای بی‌حوصله‌‌ی امروزی که از میان‌پرده‌ها و اِلمان بازی‌های قدیمی متنفرند نباشد.


111 دیدگاه ثبت شده است

دیدگاهتان را بنویسید

  1. تا حالا فکر کردید که شایدداریم سوال هایه اشتباهی رو می پرسیم…هی می گیم کوجیما چرا خراب کرد و یا محتوایه حذف شده بازی کجاست یا کلا چی شد که اینطور شد
    تریلره e3 2013 ساختاره داستانی این بازی رو داره نشون میده…به بیانه دیگه سال ۲۰۱۳ قبل از بریدن بودجه و دعوا کونامی و کوجیما ساختاره کلی بازی معلوم بوده و ما همین ساختارو در بازیی که به دستمون رسیده می بینیم…اگه اینطوری نگاه کنیم پس به این نتیجه می رسیم که بازی از عمد ناقصه و به قولا از عمد محتوا و یا کانتنت کم داره…پس بهتره بپرسیم که کوجیما چرا این کارو کرد؟
    به نظره من جواب رو در مقوله ای به اسمه زیر متن باید پیدا کرد…محتوا به طوره مستقیم در متن و کات سین نیست بلکه بیشتر در فضا و زیر متنه…برایه مثال در پایگاهه okb-0 که مقره skull face هست کلی لوگویه DD دیده می شه!…یا شباهت هایه عجیبه این بازی به رمانه moby dick…رمانه moby dick هم پایان نداشت و اسماعیل به عنوانه شخصیته اصلیه این رمان،کمترین نقش رو در این رمان بازی می کنه…یا تاریخ هایه عجیبی که تو بیمارستان دیده میشه…یا اصن نواری که عنوانه operation intrude(عددشو یادم رفته:|) به رویه خودش داره…این نوار به گفته کاربر هایه reddit و بقیه فروم ها با یه فرمته خاصی که مربوط به msx هست خونده می شه و مثله اینکه در اون به portopia اشاره می شه…portopia یه بازیه قدیمی هست که کوجیما همیشه به تاثیره اون بر روی خودش و بازی هاش اشاره می کرد…داستانه این بازی در مورده یه کارآگاه . دستیارش هست که می خوان یه پرونده قتل هیه سریالی رو حل کنن بعد تهش می فهمن که خوده دستیاره قاتله و همه انگیزه همه قتل ها هم انتقم بوده….قاتل یه خالکوبیه پروانه هم رویه شونش داره…یا نوار آبیی که تو بیمارستان و صحنه مواجهه با متال گیر بر رویه سره سربازان می بینیم…نواره آبی در علومه نظامی حاکی از تمرینه…نواره سبز هم زنگه عمله و حاکی از جنگه…برایه آخرین مثال هم به شش ضلعی هایه بازی اشاره می کنم…ما این شش ضلعی ها رو تویه بیمارستان و در طرح کلیه mother base می بینیم…اگه فنه متال گیر هستید حتما تا حالا فهمیدید که patriots و cypher همان شش ضلعی هم همان!
    خلاصه اینکه مقوله زیر متن می تونه به نوعی در نقد این بازی به ما کمک کنه اگر چه همین زیر متن در فانتوم پین ضعف هایی داره…شاید اصن بگید که متال گیر چه کارش به این حجم از زیر متن…به قوله یکی از رفقا مگه متال گیر،دلرک سولزه؟!
    اما چه بخواید چه نخواید نقشه مهمی رو در این نسخه بازی می کنه…حتی می تونه یه جوری این درده شبح وار رو که برای من و سایر فن ها به وجود اورده تسکین بده

    ۰۰
    1. یادم رفت به لوگویه outer heaven موقع شکستن سیسه در پایانه بازی اشاره کنم…. وهمچنین زمان بندیه متناقضه آخره بازی…به نظره من که یه هدف پشته سره همه ایناس

      ۰۰
    2. ببخشید ولی یادم رفت اینم بگم که هر وقت ocelot رو با تفنگ بی هوشیه می زنین حرف هایی مثه la li lu le lo یا ۲+۲=۵ می زنه…اصن همین شخصیته ocleot تویه این بازی هم داره می گه یه کاسه ای زیره نیم کاسس

      ۰۰
    3. دقیقا درسته.
      بازی پر از رفرنسه.
      همه ی این هارو کاربران ردیت و اون مقاله ی گیمز رادار بهش اشاره کردن و داخل همون مقاله مشخص شد که تروث پایان نیست بلکه چیز دیگه ایه.
      فنتوم پین پر از محتوای مخفیه.
      البته هیچ چیزی بشکل ۱۰۰ درصد معلوم نشده…
      چپتر دوم معمای بزرگیه که هر کدوم از تیکه هاش کاملا با هم فرق دارن…
      چون هم بازی ناقص می زنه و هم به مخاطب میگه هنوز چیزی رو پیدا نکردی! و هم ساختارش کاملا متفاوت و شلخته است و هم داد می زنه که
      جواب جلوته!
      اما نمی بینیش!

      ۰۰
  2. این جهان باز بودن تاثیری روی فروش بازی نداشته تا الان هم کسی از فروش بالای این بازی حرف نزده.روی پنج پلتفرم تا الان باید حداقل ۱۰ میلیون نسخه میفروخت.این بازی فقط اشک طرفدارای قدیمی این سری رو دراورد.

    ۰۰
  3. به جز متن آقای قرالو این مطلب کاملا یک طرفه هست.
    کلا حاضر نیستم در مورد کسی که خیلی ادعاش می‌شه و حاضر نیست کامنت بقیه رو جواب بده نظر بدم ولی در راستای مطلب فجیع لست آو آس و نقد یک طرفه‌ی اویل ویتین.
    دوست عزیز شماره ۲، نظر به این که دوره‌ی نقدهای امثال فراستی داره به سر می‌رسه این شبه یادداشت شما بیشتر شبیه به ماقبل نقدهایی که همه خوندیم بود.
    شروع متن کاملا داره داد می‌زنه که من فن متال‌گیرم؛ خب؟ الان توفیری داره؟ چون شما فن چند آتیشه‌ای بقیه فن یک آتیشه ان؟ یا غیر از اینه که هدف فقط جوسازی علیه بازی بوده
    به این شکل که مخاطب توی وضعیتی قرار می‌گیره که منتقد رو بت قرار بده و خدای متال‌گیر. به من و بقیه چه دخلی داره که شما متال‌گیر ۴ رو با سیو لود می‌کردی که کات سین ببینی این چه
    ربطی به ماهیت شبه یادداشت شما داره؟
    خط آخر پاراگراف اول هم که کلا اعتبار متن رو می‌بره زیر سوال؛ ظاهرا اینجا با دفترچه یادداشت شخصی اشتباه گرفته شده.
    در مورد این که بیگ‌باس حرف نمی‌زنه؛ این که شما کلا از اون بیخ می‌خواستی بازی رو بکوبی و لال تصورش کردی، در صورتی که نصف احساسات طرف توی چهرش مشخصه من نمی‌دونم واقعا شما بازی رو تموم کردی یا نه!
    در این صورت یه کاراکتری مثل کوروو که اصلا قیافه‌ش رو هم نمی‌بینی یه کلمه هم صحبت نمی‌کنه چطوری شخصیت‌پردازی میشه؟ کیدینگ می؟
    در مورد اپن ورلد بودن و این که یه سری از فن‌های شبه کلاسیک بازی می‌خواستن بازی با همون ویو پوینت متال‌گیر ۳ یازده سال پیش عرضه بشه:
    هر اثری در طی مدت زمان وابسته به تغییر و تحوله، می‌خواد یه سبک باشه یا ادامه‌ی یه فیلم یا گیم. همون طور که من و شما و این دنیا آدم دو سال پیش‌مون نیستیم و به مرور همه چیز تغییر می‌کنه.یعنی اگر نکنه کلاهش پس معرکه‌ست.
    وقتی بازی شصت دلاری (که واقعا همین قدر هم ارزش داره) رو همین بچه‌هایی که شما به خاطر بازی نکردن متال‌گیر ۱ و ۲ به سخره می‌گیری نخرن کی قراره خرج ساخت بازی رو تامین کنه؟
    کوجیما هم قطعا دلیل‌اش آوردن مادربیس و ساید اکتیویتی‌ها توی قالب اپن ورلد بوده.واقعا انقدر سخته؟ یا باز هم باید متال‌گیر رو با جی‌تی‌ای و ویچر ۳ (-_-) مقایسه کرد؟

    ۰۰
    1. من فقط یه نکته این وسط بگم
      جمعیت گیمر در جهان مثل ایران نیست میانگین سنیش خیلی بالاست.تو جاهای درست حسابی دنیا هم بچه مچه ها متال گیر نمیخرن پس نه،بچه ها خرج بازی رو نمیدن.اما اینکه کسی متال گیر بازی نکرده باشه رو از گود بیرون کنیم رو موافقم باهات.

      ۰۰
    2. دقیقا موافقم!
      ایشون فقط اسم در کرده.
      اصلا هیچ کاری به نقدی که از بازی گذاشتن ندارم!
      خود شخصیتشون واسم بی ارزش شده چه بسا اینکه خیلی ها ازش بت ساختن!
      PewDiePie
      ده برابر طه رسولی بازی کرده ده برابرش هم حرفه ایه!
      اما نه ادعا ی خالص می کنه نه حرف الکی میزنه!با عمل نشون میده.
      نه میاد بگه من این بودم من فلانم من فن صد اتشه ام و من از شما برترم نه میاد واسه هرچیزی فکت صادر کنه!
      این آقای رسولی چون مثلا سنش زیاده باید خودشو خدا بدونه؟یا ما باید خدا و افسانه ای تلقیش کنیم؟ تجربه اش واسه خودش! ما چیکار تجربش داریم ما داریم حرفاشو میبینیمو میخونیم!
      ایشون معلوم نیست جو زده است یا اصلا بلده نقد کنه یا واقعا خودشو اینطوری نشون میده!
      اون از حرفاش راجع به د لست!
      اینم از نقد بتمن!
      گندش هم درومده اصلا فن هزار اتشه ی متال گیر نیست یکی از بچه های همین پست مدرک داره راجع بش!
      ایشون فقط ادعای خالصه دقیقا مشابه یک فرد عقده ای!
      حالا ۱۰۰ سالشه یا ۱ سالش!
      من دارم سوادشو داخل نقداش می بینم داخل حرفاش می بینم!
      ایشون یه مجسمه ی توخالی از ادعای واهیه کسی که یه عده فقط بررگش کردن (خودم هم جزوشون بودم.)
      شاید اگر جواب انتقاد هارو درست می داد لحنم اینطوری نبود!
      اما اینبار مجبورم اینقدر سر راست بگم!
      آقای رسولی!
      به جای این همه ادعا !
      برید و یکم راجع به نقد کردن مطالعه کنید!
      تا قبل از این فقط اسم شمارو شنیده بودم اما نقداتون داخل محله مثل حرفاتون راجع به متال گیر رایزینگ و ایول ویثین و حتی همین نقد های پیشینتون فقط یک چیز رو می رسونه!
      شما بزرگ شده ی دست کسانی هستید که فقط اسمتون رو شنیدن!
      و هموناهم می تونن کامل بکشوننتون پایین!
      پس به جای اینکه سنتون و تجربه و بدبختیاتونو نشون بدید (انگار ما همه برخواسته از پر قو بودیم! )
      در عمل اینکارو انجام بدید!
      و من الله توفیق…

      ۰۰
    3. سایکو احترام ریش سفیدت واجب.

      به تجربه و ادعا و بزرگنمایی و این چیزام کاری ندارم.

      نقد پارسی نوشتن یکی از ارکان اصلیش ادبیاته. از لحاظ ادبی کسی رو می شناسی به پای رسولی برسه؟؟
      والسلام.
      اگه تو این سایت هستی معنیش اینه که فن دنیای بازی هستی. و بهش وفادار موندی.(وگر نه که سایت های زیادی هستن که وضعیت بهتری دارن.)
      و اگه فن دنیای بازی هستی خب اینم می دونی که هد مستر کل این مجموعه آقای رسولیه.
      پس نظرت هر چی باشه نباید این جوری حرف بزنی. انتقادی هم داری نباید اینطوری مطرح کنی. اونم با چنین لحنی.

      بعدشم نقد یک بازی یعنی نظر منتقد.
      که اگه غیر از این بود برا امتیاز دادن به یه بازی میانگین گرفته نمی شد.
      نقد کردن مطالعه میخاد؟؟
      مثل ایینه که بگی یه نفر برا بیان نظرش باید کتاب بخونه.
      حالا این که چه جوری یه مقاله درباره یه بازی بنویسیم و بررسیش کنیم بله یکم مطالعه لازم داره ولی بقیه ش فقط نظر شخصیه.
      ته ته ته تهش. کاریم ندارم درست می گی یا نا درست،
      لحنت این کامنتت در شان خودت نیست.

      ۰۰
    4. مبین یادم میاد با یکی دیگر از بچه های انجمن بد صحبت کرده بودی، در جواب هم گفتی که سنش زیاده اما قلمش که قوی نیست!
      خودم قبول دارم که همیشه خلاف جریان آب شنا کردن درست نیست، اما احترام هم خوب چیزیه.

      وقتی انقدر زیرکانه و با در آمیختن لغات و بازی با کلمات نوشته ای رو می نویسند، خواندن اون لذت بیشتری داره یا نوشته هایی که انگار عریضه چی اون رو پهن کرده؟ یا انگار شعر نوشته ( از این شعر های هیپ_هاپی) ؟ البته شعری که بدون قافیست و هی نزولی می ره.

      بعدش هم، یک نفر به عنوان خریدار که از قضا پول بابت بازی داده، حق نداره اعتراض کنه؟ اگر قلمش خوب باشه حق نداره نقد بنویسه؟
      در برابر نقد نوشتن چیزی به اسم پول گیر آقای رسولی میاد؟ به شما توهین کرده؟

      PewDiePie رو مقایسه کردی، باید به عرض شما برسونم که اگر قرار بود همش ایراد بگیره، چیزی گیرش می اومد؟ نه! طرفداراش رو از دست می داد و کاسبی اش کساد می شد.

      نه دفاع می کنم از کار های اخیر ایشون و نه مخالفم. اما همیشه از کلاس درسی خوشم میاد که همه جور دانشجویی داشته باشه.

      موفق باشید

      ۰۰
    5. حسین جان.
      نرو به این که هرکسی بلند میشه نقد میکنه منتقده بله کاملا درسته حرف مبین که باید در مورد چارچوب نقد مطالعه داشته باشه وگرنه بقول خودت دیگه اسمش نقدنیست یه نظره فقط یه نظر که برای همون شخص اهمیت داده منتقد دید بی طرفانه باید داشته باشه نه فقط یه چیزیو بکوبونه یا بالا ببره و شما دقت کن لحن بد ایشون(طه رسولی) که خیال میکنید ادبیات پارسی و پاس داشتند با کلمه ی( ر.ی.د)!!!این قلم پارسیه از دید شما :11:
      البته حق داری بگی قلم مخصوص خودشو داره چون واقعا هم داره همینطور که میگید :۱۲:

      ۰۰
    6. عزیز دلم.
      یه سر بزنیم به ریشه کلمه انتقاد.
      انتقاد یعنی بیان یک نکته منفی از چیزی.

      حالا این بیان ممکن توسط من باشه ممکنه توسط تو یا سایکو مانتیس یا طه رسولی باشه. ممکنم هست توسط یه نوب سگ گیم ندیده باشه.
      در هر صورت همش نقده.
      قلم طه رسولی هنوز هم همون تازگی رو داره.
      و با قلمش نظرش رو گفته.
      اتفاقا من موافقم با این که بعضی وقت ها اصطلاحات بیش از حد عامیانه رو وارد مقاله هامون بکنیم.
      به شرطی که ریتم سخن حفظ بشه.
      ————
      من برای همه احترام قائلم. کوچک ترین عضو سایت هم خودم هستم.
      ولی دوست ندارم احترام و بعضی ارزش هایی که از بچگی هممون آموختیم توی سایت از بین بره.
      آقا معین پسر خوب و گیمر کولیه.
      ولی این طور حرف زدن دیگه بخدا زشته.
      من خودم خجالت می کشم.

      حد اقل به احترام زحماتی که تو این ده دوازده سال کشیده ایشون یکم احترامشونو نگه دارید.

      ۰۰
    7. کاری به افسانه و ازینجور چیزا ندارم…
      ولی انصافا این کجاش شبیه نقد بود :۲۳:
      اصلا هم یاد دوهفته‌نامه نیافتادم /:
      نقد تعریف خاصی داره ، این متن دوستان اصلا نزدیک به نقد هم نیست .

      ۰۰
    8. حسین صدری@ (Role)@
      چیز هایی که من گفتم کوچکترین نکته اشون قلم ایشون بود!
      حرف من اصلا هیچ ربطی به نوع نگارش ایشون نداره!
      من با شخصیتش کار دارم!
      جلوی روی خودش هم بود همین حرفا رو می گفتم!
      متاسفانه شما عزیزان اصلا مقصود بنده از حرفام رو اشتباه متوجه شدید البته طبیعیه که از اصل جریان خبر ندارید.
      یا شاید هم خبر داشته باشید…
      PewDiePie
      فکر کنم واضح بشه دلیلم از آوردن نامش چی بوده!
      همونطور که اول گفتم من کاری به بازی نقد شده ندارم بحثم سر شخصیت ایشونه.
      و صد البته بهتون میشنهاد می کنم اون جمله ای رو که یونس جان داخل مقاله نوشتن بخونید…
      “هر فردی محترمه اما سعی کنید از اون ها بت نسازید!”

      ۰۰
    9. مبین جان یادمه یه بار خودت گفتی احترام قدیمی‌ها رو باید نگه داشت …
      کامنتات با این حرفت در تناقضه .
      البته با اون کامنتت که از متال طرفداری کردی خیلی حال کردم ????
      ______________________________
      اون بحث احترام هم که خودت مطرح کردی مربوط میشه به کامنتی که زیر یه خبر درمورد رزولوشن ۴k جی‌تی‌ای رو pc داده بودی.
      اگه یادت باشه دعوای عجیب و مسخره‌ای به پا شده بود.

      ۰۰
    10. @psycho mantis
      دوست خوب من انتقاد از هرچیزی راه و روش داره …
      این نهایت بی احترامیه که اینطوری با یکی از نویسنده های خوب این سایت حرف میزنید ….
      شما که از بت مثال زدین باید بهتون بگم حرکت بقیه بت ساختن نیس بلکه نگه داشتن احترامه . کاری هم که شما میکنید بت شکستن نیست بلکه شکستن احترامه …..
      انتقاد از بزرگان سایت و بقیه خوبه به شرطی که رسم ادب هم به جا بیارید …

      ۰۰
    11. کسی از آقای رسولی بت ساخته؟ من که نساختم بقیه رو نمی دونم.
      فکر می کنی به خاطر خاص بودن، بر خلاف اکثریت منتقد ها نقد می کنه؟ شاید، اما کمتر منتقدی طوری می نویسه که تو رو مثلا مجاب به انجام بازی deadly premonition کند.
      پرونده های دنیای بازی اگر قرار بود همه اش درباره وجه مثبت یک بازی باشه که می شد ستایش نامه یا آرمان نامه!
      باز هم می گویم من موافق نقد های اخیر ایشون نیستم، اما به قدر کافی نقد های ارزشمند در کارنامه خودشان دارند که با سه چهار نقد به ایشون توهین نکنید. اشتباهات قبلی یک نفر رو می شه فراموش کرد، اما خوبی ها رو نه !

      حالا مبین، انصافا از نزدیک با رسولی برخورد داشتی که شخصیتش رو زیر سوال می بری؟ رفتارش رو زیر سوال می بری؟
      کمتر نویسنده ای طوری نکات منفی بازی رو می گوید (نقش پلیس بد) که از اون نوشته خوشت بیاد. باز هم تاکید می کنم که این وسط چیزی گیر ایشون نمی آد.

      مثلا سر مشکلات بازی متال گیر، یکی گفت تقصیر کونامیه یا یکی گفت زمان کمی داشتند (شاید حقیقت محض باشه) اما کسی هم پیداش شد که بگه آقا جان خود کارگردان پس از همه بی تقصیر تره ؟!

      نوشته آقای رسولی رو زیر و رو کردم. با اینکه اشاره به مقصر بودن کوجیما داشت، اما حتی به کوجیما توهین هم نکردند.(حفظ احترام در حین انتقاد). در صورتی که نوشته خیلی از کاربرهای این سایت یا جاهای دیگر رو می خوانم، انتقادشان را با هجو اشتباه گرفته اند. یا انقدر بد مطرح می کنند که با چند خط اول از نوشته زده می شوم.

      مبین این حرف رو دوستانه می زنم، ازت خواهش می کنم ناراحت نشوی و به خودت نگیری! از نوشته تو “غرور” بیشتری تراوش می کرد تا از نوشته رسولی .

      همیشه نوشته های شما دوستان رو می خوانم. چند بار دیگر هم می خوانم. برخلاف بقیه که از رویشان رد می شوم یا اهمیتی نمی دهم که چی نوشته اند. تا حالا شده که با هزار زحمت مطلبی رو برای متقاعد کردن یک نفر نوشتی اما اون در آخرش یا جواب نمی دهد یا با گفتن “نظر شما هم محترم” آب سردی رویت بریزد؟ (در بهترین حالت)

      اما همیشه دوست بهتر از دشمنه. پس موفق باشی :۱۵:

      ۰۰
    12. مدمکس@
      من یکبار هم با آقای رسولی همکلام نشدم.
      قطعا هم منظورم از قدیمی اعضا و دوستانم در سایت بودن نه نویسنده های دیبازی که فقط اسمشون رو شنیدم و نقداشونو خوندم و تا حدی باهاشون آشنا هستم!
      خوب به یاد دارم وقتی گفتم احترام قدیمی هارو نگه داریم.
      اما پیشنهاد من اینه که وقتی از چیزی خبر ندارید یا نمی دونید یکی مثل من چرا باید با این لحن ایشون رو مورد خطاب قرار بده بهتره دخالت نکنید…

      ۰۰
    13. Role@
      شما از خیلی چیز ها بیخبری…
      شاید بنظر بیاد نوشته ی من نشون دهنده ی این باشه که من خیلی ادعام میشه!
      من هیچوقت ادعایی نداشتم فقط حرفام رو زدم.این مخاطبه که حرف های منو می پذیره یا رد می کنه.
      شخصیت ایشون درون نقد ها و نوشته هاش کاملا مشخصه.
      اصلا نباید بحث بکنم !چون این متنی که نوشتم قرار نبوده یکی مثل شما رو بکشونه!
      اینکه جوابت رو میدم بخاطر احترامی هست که واست قائلم و دوستی چند ساله!
      چیزی که من از آقای رسولی میبینم فقط یک پوکه است!
      همین…
      بیشتر از این جواب نمی دم…

      ۰۰
    14. مبین متال گیر زیاد زدی :D
      اون که تو دیدی اقای رسولی اصلی نبوده،فنتومش بوده،ونوم!! :۲۴:
      اینا همه نقشه ی اقای نمازیانه.ایزدی رو مامور کرد که حواسش به دومیه باشه و پشت پرده اطالاعات رو به زیرو…،ا ببخشید،نمازیان برسونه.
      سو تفاهم شده پسر :D

      ۰۰
  4. بعد از چند وقت یاده دنیای بازی خودم افتادم همونی که از بچگی میخوندمش یاده پرونده مدرن وارفیر دو یاده نقده اولین دراگون ایج یاده روزی که ۷ سال پیش اولین بار دنیای بازی و خریدم خوده شما هم مثل کوجیماین مگه این سایتتون همون نشریه است که کلی نقد خوب داشت و بعضی مقام هاشیه داشت مثل نقد مافیا دو متین ایزدی و پاسخ دادن تو نامه بازی هروقت شما دوباره دنیای بازی شدین کوجیمام متال گر میسازه کلا دیگه هیچی مثل قدیما نیست نه شما نه متال نه زندگی سایتو نگاه میکنم همیشه اما هیچ وقت عضو نمیشدم الان این پروندرو خوندم یاده قدیما افتادم گریم گرفت گفتم یه نظری بدم

    دمتون گرم دلم خیلی تنگ شده بود

    ۰۰
  5. ‎بعد از سالها مخاطب دنیای بازی تصمیم گرفتم اکانت درست کنم و نظرمو بزارم فقط بخاطر این مقاله
    ‎معذرت خواهی می کنم از همه دوستان و منتقدان اما به نظر من این نقد بدترین نقد دنیای بازی بود.
    ‎هیچ وقت ندیده بودم این چنین تعصبانه و با دید منفی دنیای بازی یک بازی رو نقد کنه.
    ‎درسته یک سری از حرفا درست بود داستان ناقص بود گفته نمی شد قشنگ مسافت ها زیاد بود به نظر من این بازی اپن ورد نبود semi open world بود. شباهت به اپن ورد داشت …

    داستان هم تقریبا میشه گفت میشد دنبالش کرد چه در صحنه ها چه در نوار ها با اینکه نواقصی داشت اما نقد شما واقعا خیلی خیلی با دید منفی بود.
    ‎و فکر هم نکنم مخاطبان قدیمی مثل خودم و خیلی های دیگه رو ناامید کرده باشه نه تنها من و دنیای بازی تمام سایت ها و بازیکن ها رای خوب و مناسبی دادن.
    ‎هر بازی ای مشکلی داره چه گیمپلی و چه داستان اما برای این بازی به هیچ وجه طوری نبود که مخاطب نا امید شه.

    ‎”نمی‌دانم چطور بیگ باس روی‌اش می‌شود با آن دست بایونیکی خفن که روز به روز بهتر می‌شود توی روی میلر نگاه کند که یک دست و یک پا ندارد و هیچ‌کس هم بهش پیشنهاد نمی‌دهد برای‌اش دست و پای بایونیکی درست کند”
    ‎این بدترین ترین ایرادیه که میشه به بازی گرفت.
    ‎قصد جسارت ندارم ولی همونطور که گفتم فقط با دید منفی نگاه شده به این شاهکار و فقط تخریب مشاهده میشه. همون ابتدا میگه که میلر خودش نخاست و گفت میخواد درد رو احساس کنه. بیگ باس چی کنه ؟ دستشو بکنه چون میلر نمیخواد دست مصنوعی بزاره ؟

    ‎واقعا دوستان در کوجیما پروداکشنز فکر کرده‌اند ما متال گیر۵ را به خاطر Open World بودن‌اش خریده‌ایم؟ بازی‌ای که حتا نمی‌توانی کنار ویچر۳ و جی‌تی‌ای۵ بگذاری‌اش؟ یا مثلا انتظار داشته‌اند ملت Clash of Clans را ول کنند و بروند در متال گیر هی به بیس‌های هم دیگر حمله کنند؟
    یعنی چی این قسمت ؟ متال گیر قصدش اپن ورد بودن نبوده فقط یک قابلیته که برای به روز شدن بازی گذاشتن ویچر ۳ و جی تی آی از قصد و عمدا بازی اپن ورد ساخته شده. فرق هست بین بازی ای که ساخته شده برای اپن ورد بودن و بازی ای که برای زیبایی و مخاطبان امروزی اپن ورد شده و همونطور که گفتم از نظر من شبیه اپن ورد هست نه مثل جی تی آی اپن ورد کامل.

    و نکته آخر اینکه چرا به گیمر های امروزی اینقدر توهین میشه مم متوجه نمی شم ?
    از ابتدا تا انتهای نقد چند جا مشاهده میشه علنی توهین میشه به گیمرهای امروزی درسته من خودم از ۱۵ سال پیش گیمر بودم اما برای یک نقد این نکته خیلی منفی ای هست که به گیمرهای نسل جدید و امروزی بگیم کسل کننده چون ملاک هاشون با ملاک های ما برای یک بازی خوب فرق داره.

    بله ایراد زیاد داشت این بازی و گیمر ها گاهی نا امید که نه اما ناراحت می شدند و میشد کامل تر و بهتر باشه این بازی اما این نقد اینقدر این بازی رو کوبید که هیچ منتقد دیگه ای این کار رو نکرد. با دید میانه و بدون تعصب باید نقد می شد نه فقط و فقط با دید منفی نقد شه.

    یک متال گیر بود این بازی اما می شد بهتر باشه و بهترش می کردند.
    برای نمونه : رزیدنت اویل ۳ و ۴ کجا با اون داستان غوغا شون و رزیدنت اویل ۵ و ۶ کجا که نه داستان درستی داشتن و نه گیمپلی درستی اما نمی شه بگیم رزیدنت اویل نیستن بله هستن اما میشد بهتر ساخته می شد اگه به جای اهمیت دادن زیاد به کاراکترها و گرافیک یکم به داستان پرداخته می شد.

    ۰۰
  6. با سلام. به عنوان یک فن قدیمی دی بازی و دنبال کننده چندین ساله سایت و دو هفته نامه خدا بیامرز،چندتا انتقاد داشتم.
    اول اینکه واقعا ناراحت شدم از لحن جناب رسولی، چنین لحنی از یه منتقد تازه کار تا حدی قابل قبوله ولی از شما جناب رسولی نه.
    دوم اینکه tpp اولین بازی من بعد از مدت ها بود (آخرین بازی هام بیاند و LIGHTNING RETURNS بودن.عید دوسال قبل).
    به شخصه متال ۴ را کمی بازی کردم.فنتوم پین را هم با هزار بدبختی و با ۴ شب تا صبح بیدار ماندن رو pc نصب کردم.
    بازی را هم با هزار بدبختی تموم کردم.
    اول اینکه قبول دارم که tpp حس متال های قبلی را نداشت.بازی بعد از چپتر اول ناقص بود و مشکلاتی را که گفته شد کم و بیش داشت ولی بازی خیلی خوبی بود و به شخصه لذت وافر ی بردم از بازی کردنش.
    در مورد ایراد ها هم بی انصاف ها چند تا چیز را در نظر بگیرید.
    ۱.کونامی همینطور که همه میدونن تو این چند ساله فروش aaa هاش افتضاح بوده. دقیقا از ۲۰۱۰ به بعد.
    از los2 بگیر تا pes و غیره. خب با این ترتیب که چندسال یه بار بازی میده و خیلی هم هزینه میکنه، باید از یه جایی برگرداند هزینه ها را. پس میتونیم عامل پسند شدن بازی را تا حدی به کونامی هم ربط بدیم.
    ۲.قبل از انتشار بازی تحلیل های که میشد، توش گفته میشد بازی احتمالا ۲۰۱۶-۱۷ میاد. بعد یهو امسال اومد.خب این وسط کی مقصر است؟ کونامی ناشر و الا کوجیما که در. د نداره الکی بازی را زود بده بیرون
    ۳.قبل از انتشار بازی لیست احتمالی مراحل بازی اومد که اگه برید نگاه کنید، میبینید که اسامی اپیزود های اولیه درست است ولی آخری ها نه و حتی بعضی اپیزود ها جا ب جا است.خب این تقصیر کیه که خیلی از اپیزود ها مثل اپیلوگ (با اسم دیمونز) تو بازی نیست؟ تقصیر ناشر
    ۴.فرض کنید شما قرار یه بازی بسازید و از طرف ناشر هم تحت فشارید که زود تر قال قضیه را بکنید، در این شرایط مسلما مغز خر نخوردید که بیایید و کات سین طراحی کنید،مل.ت را کف بر کنید بعد تو بازی اصلی نذارید.
    خب بازم تقصیر کیه؟ آفرین، ناشر
    .
    .
    .
    خلاصه اینکه این همه فحش که به کوجیما و این بازی دادید،اگه بازی کامل می بود و فرصت برای کامل کردنش داشتند، این همه ایراد های دری وری دوستان تقلیل پیدا می کرد به اینکه بازی بار سینمایی اش کم شده و مثلا باس ها عمق سابق را نداره.
    … قبل از اینکه بیاید ایراد بگیرید، خودتان را بگذارید جای کوجیما و شرایط وی.
    قول شاهکاری را داده آید ولی زمان کامل کردنش و بودجه بیشتر نداری، چی کار می کنید؟ چپتر یک را تحویل میدید و همه را در خماری ادامه ای از یک بازی ناقص که قرار بوده میذارید یا می‌آیید و تا میتونید کانتنت هایی را که میشه تو بازی میذارید تا به زبون بی زبونی به بقیه بگی که بابا من بازم شاهکار ساخته بودم شاید یکم متفاوت ولی در هر صورت بهم اینقدر وقت داده نشد تا کامل اش کنم.
    اون صحنه آخر episode 51 که صورت ونوم را تو شیشه هلیکوپتر نشان می دهد، آیا حالت خونی صورتش این معنا را برا شما نداره که بازی قرار بوده تازه از اونجا شروع بشه؟
    .
    .
    .
    خلاصه اینکه بجای اینکه ف.حش هاتون را به کوجیما بدید، فح.ش هاتون را به کونامی بدید که به کوجیما تایم کافی نداد.

    ۰۰
    1. حرفت در مورد منابع مالی و زمان کافی نداشتن کوجیما برای ساخت بازی اشتباهه.
      اگر کوجیما واقعا برای آخرین بازی خودش از متال گیر ها ارزش قایل بود، نمی ذاشت به همچین روزی بیافته.
      هیچ می دونی چه قدر بابت ساخت این بازی تو جیب کوجیما رفته؟ می دونی چند ساله در دست ساخته؟
      این همه تریلر داد بیرون و انتظرات رو به سقف چسبوند. در آخر هم معلوم نشد که این بازی قرار بود به سوال ها پاسخ بده یا بیشتر برای بازی های بعدی متال گیر کونامی مقدمه چینی کرد.
      اگر به عنوان یک داستان نگاه کنیم، سناریو ناقصی داره، اگر به عنوان کسی که متال گیر های قبلی رو انجام داده نگاه کنیم، باز هم داستان یا روایت داستان نقص داره. اما این بار زجر بیشتری رو حس خواهیم کرد. چون از قبلی ها خیلی خیلی ضعیف تره.

      اما همه ایرادها دری وری نیست ها! کمی در انتخاب کلماتتان دقت کنید.

      ۰۰
    2. اول عذر خواهی می کنم اگر به کسی بی احترامی کردم.
      ثانیا کوجیما چطور داشته tpp را می ساخته؟عین بقیه متال ها. با خیال راحت و اطمینان از وجود وقت. برا همین تا تونست کانتنت گذاشته نو بازی که تو چپتر یک معلومه. تا اینکه کونامی قاط زده گفته سریع قال قضیه رو بکن. کوجیما هم که کف دست ش را بو نکرده بوده که بدونه کونا

      ۰۰
    3. اول عذر خواهی می کنم اگر به کسی بی احترامی کردم.
      ثانیا کوجیما چطور داشته tpp را می ساخته؟عین بقیه متال ها. با خیال راحت و اطمینان از وجود وقت. برا همین تا تونست کانتنت گذاشته نو بازی که تو چپتر یک معلومه. تا اینکه کونامی قاط زده گفته سریع قال قضیه رو بکن. کوجیما هم که کف دست ش را بو نکرده بوده که بدونه کونامی یهو وسط کار میاد اینطور میکنه..
      برا همین من می گویم که اگر بازی را وقت می‌ داشت کامل کنه، اینقدر هول تو داستان بوجود نمی آمد.
      که هیچ همه بیان بگن چرا داستان ناقص ه.

      ۰۰
    4. شاید به قدری اطمینان داشته که بازیش خوب بفروشه (از قدیم بازاریاب خوبی بود) که حاضر بشه بازیش رو قطعه قطعه کنه و زیر بار کونامی بره، وگرنه وقت و سرمایه لازم رو داشت.

      به هر حال چیزیه که شده و فهمیدن موضوع عملا دردی رو دوا نخواهد کرد. ممنون از اینکه جواب دادید.

      ۰۰
  7. کونامی باید همون اول طراحی این بازی جلوی کوجیما می ایستاد و نمیذاشت این بازی سرانجام بگیره.مثلا فکر کنین فیلم ماموریت غیر ممکن ۹۰ دقیقه فیلمو نگاه کنی و اخره فیلم ببینی بازیگر اصلیش تام کروز نبوده و گریم تام کروزو داشته.بخدا بخاطر این کار کوجیما باید مواخذه بشه.

    ۰۰
    1. آخر فیلم ؟
      همون ابتدای بازی معلوم شد بیگ باس نیس و ونوم هست و بیگ باس فرار می کنه و دلیلش هم معلوم شد.
      یکم بد بود این حرکت اما خوب با دلیل همون اول توضیح داده شد.

      ۰۰
  8. سلام
    چقدر دلمان به مقاله هاى دنیای بازى تنگ شده بود. خوب کردید نوشتید بازهم از این کارها بکنید نشریه اگر نیست سایت که هست، بگذریم …
    انگار همه از اینکه بازى متال گیر نیست و کلا یچیز دیگست گله دارند ولى اینو بگم من هم که براى اولین بار (بجز نسخه ى دمو ده دقیقه اى قبلى!) داشتم متال گیر بازى میکردم انقدر بازى برام خسته کننده شد که نصفو نیمه رهاش کردم. چقدر براى این بازى ذوق شوق داشتم از اینکه همه تعریف میکردند از شکوه و عظمت بازى از بیگ باس افسانه اى از کارکتارهاى خفنش و میان پرده هاى جذابش حتى به این خاطر تریلر هاى بازى رو هم ندیدم که میان پرده ها برام تازگى داشته باشن اما وقتى بازى رو انجام دادم با یک بازى کاملا سطح متوسط روبرو شدم مرحله هاى یکنواخت ، هرچه میرفتم جلو هیچ کارى جز اینکه برم به یک پایگاه و بعد از عملیاتى از پایگاه بیام بیرون نداشت! یاد IGI بخیر!! هرچند بازى رو تموم نکردم اما هیچ انگیزه اى براى ادامه دادنش ندارم. این هم از شانس بد ماست که اولین رویارویى با متال گیر همچون بازى اى نسیبمان شد!.

    ۰۰

مقالات بازی

بیشتر

چند رسانه ای

بیشتر